Besluit 2024/2669 - Namens de EU in te dienen voorstel tot wijziging van de aanhangsels II en III bij het Verdrag inzake het behoud van wilde dieren en planten en hun natuurlijk leefmilieu in Europa en betreffende het namens de Unie in te nemen standpunt, op de 44e vergadering van de Permanente Commissie van dat verdrag - Hoofdinhoud

Publicatieblad

van de Europese Unie

NL

L-serie

2024/2669

10.10.2024

Het Verdrag inzake het behoud van wilde dieren en planten en hun natuurlijk leefmilieu in Europa (1) (het “Verdrag van Bern”) is door de Unie gesloten bij Besluit 82/72/EEG van de Raad (2) en op 1 september 1982 in werking getreden.

Op grond van artikel 17 van het Verdrag van Bern kan de Permanente Commissie van het Verdrag van Bern (de “Permanente Commissie”) wijzigingen van de aanhangsels bij dat verdrag vaststellen.

Op grond van artikel 17 van het Verdrag van Bern moeten wijzigingsvoorstellen ten minste twee maanden vóór de vergadering van de Permanente Commissie worden ingediend. Als partij bij het Verdrag van Bern kan de Unie wijzigingen van de aanhangsels bij dat verdrag voorstellen.

In het licht van Aanbeveling nr. 56 (1997) van de Permanente Commissie betreffende de richtsnoeren die bij het indienen van voorstellen tot wijziging van de aanhangsels I en II bij het verdrag en bij de goedkeuring van wijzigingen in aanmerking moeten worden genomen, zijn relevante overwegingen om soorten in de aanhangsels bij het Verdrag van Bern op te nemen onder meer ecologische en wetenschappelijke factoren, zoals de staat van instandhouding, populatietrends en bedreigingen voor de soort.

In artikel 2 van het Verdrag van Bern wordt als doelstelling gegeven een populatieniveau van wilde flora en fauna te bereiken dat met name beantwoordt aan ecologische, wetenschappelijke en culturele eisen, waarbij rekening wordt gehouden met economische en recreatieve eisen, en dat artikel biedt ook een bredere situatieschets voor maatregelen die door de verdragsluitende partijen worden genomen. Met die doelstelling kan rekening worden gehouden wanneer een wijziging van de aanhangsels bij het Verdrag van Bern wordt voorgesteld.

De staat van instandhouding van de wolf (Canis lupus) vertoont de afgelopen decennia een positieve trend. De soort heeft zich in het hele Europese Continent met succes hersteld, waarbij het verspreidingsgebied ervan aanzienlijk is uitgebreid. De populatie heeft aanzienlijke vormen aangenomen, met geschatte populatieniveaus voor de Unie die in tien jaar tijd bijna zijn verdubbeld, van 11 193 in 2012 tot 20 300 in 2023. Rapporten tonen aan dat de populatieniveaus over het hele continent voortdurend in omvang toenemen. Hoewel de wolf als soort nog altijd bedreigingen ondervindt, blijkt uit het succesvolle herstel van de wolvenpopulatie en het groeiende verspreidingsgebied ervan op het continent in de afgelopen decennia dat de soort een groot aanpassingsvermogen heeft en zeer veerkrachtig is.

Tegelijkertijd brengen de aanhoudende uitbreiding van het verspreidingsgebied van de wolf in Europa en de herkolonisatie van nieuwe gebieden door de wolf steeds grotere sociaal-economische uitdagingen met zich mee met betrekking tot de co-existentie van wolven en menselijke activiteiten. Dat is in het bijzonder te wijten aan schade aan veestapels, hetgeen in steeds meer regio’s en lidstaten en daarbuiten een aanzienlijk probleem vormt.

De meest recente gegevens over de populatiegrootte uit de beoordeling van de status van de wolf uit 2022, ontwikkeld door het Large Carnivore Initiative for Europe voor het Verdrag van Bern, vormen samen met de diepgaande analyse van de status van de wolf in de Unie uit 2023 voldoende onderbouwing voor het aanpassen van de beschermingsstatus van de wolf in het kader van het Verdrag van Bern.

Daarom is het passend het beschermingsniveau van de wolf als soort aan te passen. De wolf, die momenteel is opgenomen in aanhangsel II bij het Verdrag van Bern, moet worden beschermd op grond van een vermelding in aanhangsel III bij het Verdrag van Bern, in samenhang met artikel 7 van dat verdrag.

De aanpassing van het beschermingsniveau van de wolf zou zorgen voor grotere flexibiliteit, teneinde het hoofd te kunnen bieden aan de groeiende sociaal-economische uitdagingen met betrekking tot de wolf die verband houden met de aanhoudende uitbreiding van het verspreidingsgebied van de wolf in Europa en de herkolonisatie van nieuwe gebieden door de wolf.

Zoals bepaald in Aanbeveling nr. 163 (2012) van de Permanente Commissie van het Verdrag van Bern van 30 november 2012 betreffende het beheer van groeiende populaties van grote carnivoren in Europa, worden de partijen bij het Verdrag van Bern aangespoord om waar nodig samen te werken met andere staten met wie zij populaties delen, met als doel die populaties gezond en in een gunstige staat van instandhouding te behouden. Een dergelijke samenwerking, met betrekking tot onder meer co-existentie- en beschermingsmaatregelen, blijft noodzakelijk en relevant als de wolf als soort in aanhangsel III bij het Verdrag van Bern wordt opgenomen.

Daarom moet de Unie, met het oog op de voorbereiding van de 44e vergadering van de Permanente Commissie, die gepland is in 2024, een voorstel indienen tot wijziging van de aanhangsels II en III bij het Verdrag van Bern waarbij de wolf (Canis lupus) als soort uit aanhangsel II wordt geschrapt en in aanhangsel III wordt opgenomen. De Commissie moet aan het secretariaat van het Verdrag van Bern kennisgeving doen van dat voorstel.

Het is daarom ook passend om het standpunt vast te stellen dat namens de Unie moet worden ingenomen tijdens de 44e vergadering van de Permanente Commissie, aangezien besluiten tot wijziging van de aanhangsels bij het Verdrag van Bern voor de Unie bindend zullen zijn.

De Unie moet de voorgestelde wijziging om de wolf (Canis lupus) als soort uit aanhangsel II bij het Verdrag van Bern te schrappen en in aanhangsel III bij dat verdrag op te nemen, steunen,