Besluit 2024/2820 - Standpunt EU tijdens de 233e bijeenkomst van de Raad van de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie over amendement 30 van bijlage 9 - Facilitering - bij het Verdrag inzake de internationale burgerluchtvaart betreffende wijzigingen van de hoofdstukken 2, 3 en 6 en van hoofdstuk 8, punten C, E, F en G, van die bijlage - Hoofdinhoud

Publicatieblad

van de Europese Unie

NL

L-serie

2024/2820

8.11.2024

Het Verdrag inzake de internationale burgerluchtvaart (het “Verdrag van Chicago”), waarbij het internationale luchtvervoer wordt geregeld, is op 4 april 1947 in werking getreden. Bij dat verdrag is de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie (International Civil Aviation Organization — ICAO) opgericht.

Alle lidstaten van de Unie zijn verdragsluitende partijen bij het Verdrag van Chicago en leden van de ICAO, terwijl de Unie de status van waarnemer heeft in bepaalde organen van de ICAO. In de periode 2022-2025 zijn zes lidstaten vertegenwoordigd in de ICAO-Raad.

Op grond van artikel 37, punt j), van het Verdrag van Chicago stelt de ICAO-Raad, voor zover nodig, internationale normen en aanbevolen praktijken en procedures met betrekking tot douane- en immigratiemaatregelen vast en wijzigt zij deze van tijd tot tijd. Op grond van artikel 54, punt l), van het Verdrag van Chicago kan de ICAO-Raad internationale normen en aanbevolen praktijken (standards and recommended practices — “SARP’s”) vaststellen, die worden vastgelegd in de bijlagen bij het Verdrag van Chicago.

Tijdens zijn 233e zitting moet de ICAO-Raad amendement 30 van bijlage 9 bij het Verdrag van Chicago (“amendement 30”) vaststellen.

Amendement 30, dat is opgenomen in ICAO staatsbrief EC 6/3 — 24/67, heeft voornamelijk tot doel de duidelijkheid en bijgevolg de consistentie en efficiëntie van bijlage 9 bij het Verdrag van Chicago (“bijlage 9”) te verbeteren.

Amendement 30 bevat wijzigingen van hoofdstukken 2 (“Inreis en vertrek van luchtvaartuigen”), 3 (“Inreis en vertrek van personen en hun bagage”) en 6 (“Internationale luchthavens — faciliteiten en diensten voor het verkeer”) en van hoofdstuk 8 (“Faciliteringsbepalingen voor specifieke thema’s”), punten C (“Facilitering van opsporing, redding, onderzoek van ongevallen en berging”), E (“Opzetten van nationale faciliteringsprogramma’s”), F (“Facilitering van het vervoer van personen met een handicap”) en G (Bijstand aan slachtoffers van luchtvaartongevallen en hun families), van bijlage 9. De voorstellen zijn met name bedoeld om verouderde SARP’s te wijzigen, te verplaatsen of te schrappen, alsook om SARP’s voor luchtvaartuigexploitanten of luchthavenexploitanten te wijzigen, zodat deze SARP’s naar behoren tot de verdragsluitende staten worden gericht. De wijzigingen van norm 6.3 en aanbevolen praktijk 6.4 in hoofdstuk 6 van bijlage 9 hebben betrekking op aangelegenheden die worden geregeld krachtens Unierecht bij Richtlijn 2009/12/EG van het Europees Parlement en de Raad (1). Met betrekking tot hoofdstuk 3 van bijlage 9, wordt bij amendement 30 SARP’s toegevoegd die verband houden met de beveiliging van de uitgifteprocedure voor elektronische machineleesbare reisdocumenten (eMRTD) en met de actualisering van het toegangscontroleprotocol en de technische norm voor het coderen van gezichtsafbeeldingen in eMRTD’s. Amendement 30 heeft ook betrekking op onderwerpen die krachtens het Unierecht door Richtlijn (EU) 2019/997 van de Raad (2) worden geregeld. Wat ten slotte de wijzigingen van hoofdstuk 8 van bijlage 9 betreft, heeft amendement 30 betrekking op veiligheidsonderzoeken naar luchtvaartongevallen overeenkomstig Verordening (EU) nr. 996/2010 van het Europees Parlement en de Raad (3). Die wijzigingen van hoofdstuk 8 zijn al opgenomen in het Unierecht en vereisen geen wijzigingen.

Het is passend het namens de Unie in de ICAO-Raad in te nemen standpunt te bepalen, aangezien amendement 30 volkenrechtelijk bindend zal zijn overeenkomstig artikel 90, punt a), van het Verdrag van Chicago en relevant is voor het recht van de Unie, met name Richtlijn 2009/12/EG en Verordening (EU) nr. 996/2010. Het toepassingsgebied van dit besluit dient beperkt te worden tot de inhoud van amendement 30, met dien verstande dat die inhoud binnen een gebied valt dat al in ruime mate door gemeenschappelijke EU-regels wordt bestreken. Dit besluit dient de verdeling van bevoegdheden tussen de Unie en de lidstaten op luchtvaartgebied onverlet te laten.

Op grond van artikel 38 van het Verdrag van Chicago stelt elke staat die oordeelt dat het onmogelijk is om in alle opzichten te voldoen aan een door het ICAO vastgestelde internationale norm of procedure, of om zijn eigen regels of praktijken volledig in overeenstemming te brengen met een internationale norm of procedure, of die het nodig acht om regels of praktijken vast te stellen die in enig specifiek opzicht verschillen van die welke bij een internationale norm zijn vastgesteld, de ICAO onmiddellijk in kennis van de verschillen tussen zijn eigen praktijk en die welke bij de internationale norm is vastgesteld.

Het namens de Unie tijdens de 233e zitting van de ICAO-Raad of een daaropvolgende zitting in te nemen standpunt, met betrekking tot de vaststelling van de voorgestelde wijzigingen van de hoofdstukken 2, 3 en 6, en van hoofdstuk 8, punten C, E, F en G, van van bijlage 9, vervat in amendement 30 van die bijlage, opgenomen in ICAO-staatsbrief EC 6/3 — 24/67, houdt in dat die wijzigingen moeten worden gesteund. Dat standpunt moet tot uiting worden gebracht door de lidstaten van de Unie die lid zijn van de ICAO-Raad, die gezamenlijk optreden in het belang van de Unie.

Het namens de Unie in te nemen standpunt na de vaststelling door de ICAO-Raad van amendement 30, dat door de secretaris-generaal van de ICAO moet worden aangekondigd via een ICAO-staatsbrief, moet erin bestaan geen afkeuring kenbaar te maken en aan die wijziging te voldoen. Indien het Unierecht zou afwijken van de gewijzigde SARP’s na de beoogde toepassingsdatum van die SARP’s, moet de ICAO in kennis worden gesteld van elk verschil tussen het recht van de Unie en die specifieke SARP’s. Het namens de Unie in te nemen standpunt met betrekking tot dat verschil moet worden gebaseerd op een schriftelijk document dat de Commissie ter bespreking en goedkeuring aan de Raad voorlegt. Dat standpunt moet tot uiting worden gebracht door alle lidstaten van de Unie, die gezamenlijk optreden in het belang van de Unie,