Gedelegeerde verordening 2014/44 - Aanvulling van Verordening 168/2013 betreffende de voertuigconstructie en algemene voorschriften voor de goedkeuring van twee- of driewielige voertuigen en vierwielers - Hoofdinhoud

GEDELEGEERDE VERORDENING (EU) Nr. 44/2014 VAN DE COMMISSIE

van 21 november 2013

ter aanvulling van Verordening (EU) nr. 168/2013 van het Europees Parlement en de Raad betreffende de voertuigconstructie en algemene voorschriften voor de goedkeuring van twee- of driewielige voertuigen en vierwielers

(Voor de EER relevante tekst)

DE EUROPESE COMMISSIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

Gezien Verordening (EU) nr. 168/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 15 januari 2013 betreffende de goedkeuring van en het markttoezicht op twee- of driewielige voertuigen en vierwielers (1), en met name artikel 18, lid 3, artikel 20, lid 2, artikel 21, lid 5, artikel 25, lid 8, artikel 33, lid 6, artikel 57, lid 12, en artikel 65,

Overwegende hetgeen volgt:

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

ONDERWERP EN DEFINITIES

Artikel 1

Onderwerp

• 1. 

  In deze verordening worden de gedetailleerde technische voorschriften en testprocedures inzake voertuigconstructie en algemene voorschriften voor de goedkeuring van voertuigen van categorie L en de voor dergelijke voertuigen bedoelde systemen, onderdelen en technische eenheden overeenkomstig Verordening (EU) nr. 168/2013 alsmede een lijst van VN/ECE-reglementen en wijzigingen daarvan vastgesteld.

• 2. 

  In deze verordening worden tevens prestatienormen voor technische diensten alsmede de desbetreffende beoordelingsprocedure vastgesteld.

Artikel 2

Definities

De definities van Verordening (EU) nr. 168/2013 gelden. Bovendien wordt verstaan onder:

• 1. 

  „maatregelen tegen manipulatie”: een reeks technische voorschriften en specificaties die tot doel hebben het verhinderen — voor zover mogelijk — van niet-geoorloofde wijzigingen van de aandrijflijn die, aangezien de prestaties van het voertuig worden verhoogd, de functionele veiligheid kunnen aantasten en schade kunnen berokkenen aan het milieu, en op grond van bijlage II niet zijn toegestaan;

• 2. 

  „inlaat”: de combinatie van inlaatkanaal en spruitstuk;

• 3. 

  „inlaatkanaal”: het kanaal voor de luchtinlaat in de cilinder, de cilinderkop of het carter;

• 4. 

  „spruitstuk”: een onderdeel dat de carburateur of het luchtinlaatregelsysteem verbindt met de cilinder, de cilinderkop of het carter;

• 5. 

  „inlaatinrichting”: het geheel dat bestaat uit de inlaat en de inlaatgeluiddemper;

• 6. 

  „uitlaatsysteem”: het geheel dat bestaat uit de uitlaatpijp, de knalpot, de geluiddemper en het systeem of de systemen voor verontreinigingsbeheersing;

• 7. 

  „bijzonder gereedschap”: gereedschap in samenhang met antimanipulatiesystemen dat uitsluitend door de fabrikant van het voertuig ter beschikking is gesteld aan de officiële distributeurs en dat niet voor het publiek beschikbaar is;

• 8. 

  „vonkafgifte van het ontstekingssysteem”: alle eigenschappen van de vonk die wordt gegenereerd in het ontstekingssysteem van een motor met elektrische ontsteking waarmee het brandstof-luchtmengsel wordt ontstoken, zoals het tijdstip, het niveau en de plaatsing;

• 9. 

  „brandstoftoevoersysteem”: de reeks onderdelen met inbegrip van en tussen de brandstofopslag en het systeem of de systemen voor de menging van de brandstof met de lucht of brandstofinspuiting;

• 10. 

  „conformiteit van de productie”: de mogelijkheid om ervoor te zorgen dat elke reeks producten die wordt geproduceerd in overeenstemming is met de specificatie, de prestaties en de markeringsvoorschriften in de typegoedkeuring;

• 11. 

  „kwaliteitsbeheersysteem”: een reeks onderling verband houdende of op elkaar inwerkende elementen met behulp waarvan organisaties de uitvoering van het kwaliteitsbeleid en de verwezenlijking van de kwaliteitsdoelstellingen regelen en controleren;

• 12. 

  „controle”: een proces voor het verzamelen van bewijsmateriaal aan de hand waarvan wordt beoordeeld hoe goed de controlecriteria worden toegepast met het oog op de objectiviteit, onpartijdigheid en onafhankelijkheid, en dat middels een systematisch en gedocumenteerd controleproces worden afgehandeld;

• 13. 

  „corrigerende maatregelen”: een probleemoplossend proces in het kwaliteitsbeheerproces en de stappen die vervolgens worden ondernomen om de oorzaken van een geval van niet-conformiteit of een ongewenste situatie weg te nemen en die zijn bedoeld om herhaling ervan te voorkomen;

• 14. 

  „certificatie”: een verklaring van een nationale accreditatie-instantie dat een organisatie voldoet aan de voorschriften van geharmoniseerde normen en, voor zover van toepassing, eventuele aanvullende voorschriften, met inbegrip van die welke in de desbetreffende sectorregelingen zijn vastgesteld, voor de uitvoering van een specifieke activiteit in het kader van een conformiteitsbeoordeling;

• 15. 

  „koppelinrichting voor een voertuig van categorie L”: alle onderdelen en inrichtingen op onderstellen, dragende gedeelten van de carrosserie en het chassis van voertuigen waarmee het trekkende en het getrokken voertuig met elkaar verbonden zijn, met inbegrip van vaste of demontabele onderdelen voor de bevestiging, afstelling of het gebruik van de bovengenoemde koppelinrichtingen;

• 16. 

  „koppelingskogel en trekinrichting”: een koppelinrichting met een kogelvormige voorziening en een steun op het voertuig van categorie L voor de aankoppeling van een aanhangwagen met behulp van een koppelingskop;

• 17. 

  „koppelingskop”: een mechanische koppelinrichting aan de dissel van aanhangwagens voor koppeling aan een op het voertuig van categorie L bevestigde koppelingskogel;

• 18. 

  „koppelpunt”: het aangrijpingspunt van de op een getrokken voertuig gemonteerde koppeling binnen de op een trekkend voertuig gemonteerde koppeling;

• 19. 

  „hulpkoppeling”: een koppelingsmechanisme dat er voor zorgt dat als de hoofdkoppeling wordt verbroken, de aanhangwagen verbonden blijft met het trekkende voertuig en de bestuurbaarheid tot op zekere hoogte wordt gehandhaafd;

• 20. 

  „rand van de plaat”: de omtrek van een plaat die in totaal vier duidelijk te onderscheiden randen zou hebben, indien zij vlak en vierkant zou zijn en een totale materiaaldikte van niet meer dan 10 mm zou hebben;

• 21. 

  „stang”: een uitstekend deel of onderdeel met een ronde of nagenoeg ronde vorm, met inbegrip van bouten en schroefkoppen, met een min of meer constante totale diameter en een vrij uiteinde waarmee aanraking mogelijk is;

• 22. 

  „maaswijdte”: het aantal openingen per (lineaire) inch van een raster;

• 23. 

  „laadplatform”: een aan de structuur van het voertuig van categorie L bevestigd platform voor het vervoer van een lading;

• 24. 

  „standaarduitrusting”: de basisconfiguratie van een voertuig dat is uitgerust met alle elementen die krachtens de in bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 genoemde regelgevingen verplicht zijn, met inbegrip van alle elementen die zijn gemonteerd zonder verdere specificaties over de configuratie of het uitrustingsniveau;

• 25. 

  „optionele uitrusting”: elementen die niet tot de standaarduitrusting behoren en die onder de verantwoordelijkheid van de fabrikant op het voertuig kunnen worden aangebracht;

• 26. 

  „massa van de optionele uitrusting”: de massa van de uitrusting die op het voertuig kan worden aangebracht in aanvulling op de standaarduitrusting, volgens de specificaties van de fabrikant;

• 27. 

  „massa van de koppeling”: de massa van de koppelingsinrichting zelf en van de onderdelen die nodig zijn voor de bevestiging van de koppeling aan het voertuig;

• 28. 

  „technisch toelaatbare maximummassa op het koppelpunt”: de massa die overeenkomt met de maximaal toelaatbare verticale statische belasting op het koppelpunt (S- of U-waarde) van een trekkend voertuig, en die berust op de constructiekenmerken van de koppeling en van het trekkende voertuig;

• 29. 

  „feitelijke massa”: met betrekking tot een voertuig, de massa in rijklare toestand zoals bedoeld in artikel 5 van Verordening (EU) nr. 168/2013, plus de massa van de bestuurder (75 kg), plus de massa van de opslag van alternatieve brandstof (indien van toepassing) plus de massa van de optionele uitrusting die op een individueel voertuig is aangebracht;

• 30. 

  „technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand” („M”): de voor een voertuig vastgestelde maximummassa op basis van de constructiekenmerken en de door het ontwerp bepaalde prestaties ervan;

• 31. 

  „technisch toelaatbare getrokken maximummassa” („TM”): de maximummassa die door een trekkend voertuig kan worden getrokken;

• 32. 

  „as”: de gemeenschappelijke draaiingsas van twee of meer wielen, die door een motor wordt aangedreven dan wel vrij draait en die uit één dan wel meer segmenten bestaat die in hetzelfde vlak loodrecht op de middellijn in lengterichting van het voertuig liggen;

• 33. 

  „technisch toelaatbare maximummassa op de as”: de massa die overeenkomt met de maximaal toelaatbare verticale statische belasting die door de wielen van de as op de grond wordt overgebracht, en die berust op de constructiekenmerken van de as en van het voertuig alsmede op de door het ontwerp bepaalde prestaties daarvan;

• 34. 

  „nuttige massa”: het verschil tussen de technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand enerzijds en de feitelijke massa van het voertuig;

• 35. 

  „langsvlak”: een verticaal vlak dat evenwijdig loopt aan de rechtuitstand van het voertuig;

• 36. 

  „emissiebeperkingssysteem”: het elektronische motormanagement en alle emissiegerelateerde onderdelen van het uitlaat- en het verdampingssysteem die ingangssignalen leveren aan of uitgangssignalen ontvangen van het motormanagement;

• 37. 

  „storingsindicator” („MI”): een optische of akoestische indicator die de bestuurder van het voertuig duidelijk op de hoogte brengt van storingen in de zin van artikel 21 van Verordening (EU) nr. 168/2013;

• 38. 

  „storing”: een defect in een onderdeel of systeem dat ertoe kan leiden dat emissies de OBD-grenswaarden overschrijden die zijn vastgesteld in deel B van bijlage VI bij Verordening (EU) nr. 168/2013, of dat kan leiden tot de inwerkingtreding van een bedrijfsstand die het motorkoppel aanzienlijk vermindert of een situatie waarin het OBD-systeem niet aan de fundamentele bewakingsvoorschriften van bijlage XII kan voldoen;

• 39. 

  „secundaire lucht”: lucht die door middel van een pomp, aanzuigklep of ander systeem in het uitlaatsysteem wordt gebracht en die de oxidatie van koolwaterstoffen en CO in de uitlaatgasstroom moet bevorderen;

• 40. 

  „ontstekingsfout”: het niet ontbranden van het mengsel in de cilinder van een elektrische-ontstekingsmotor door het ontbreken van een vonk, gebrekkige brandstofdosering, slechte compressie of andere oorzaken.

• 41. 

  „test van type I”: de toepasselijke rijcyclus die bij emissiekeuringen wordt toegepast;

• 42. 

  „rijcyclus”: een testcyclus die bestaat uit het starten van de motor, gevolgd door een rijtraject waarop een eventueel aanwezige storing aan het licht zou komen, en het uitschakelen van de motor;

• 43. 

  „warmloopcyclus”: gebruik van het voertuig waarbij de temperatuur van de koelvloeistof met ten minste 22 K ten opzichte van de startwaarde is toegenomen en ten minste 343,2 K (70 °C) bedraagt;

• 44. 

  „brandstoffijnafstelling”: op basis van terugkoppeling uitgevoerde correcties op de brandstofbasisafstelling;

• 45. 

  „kortetermijnbrandstoffijnafstelling”: dynamische of momentele correcties op de brandstofbasisafstelling;

• 46. 

  „langetermijnbrandstoffijnafstelling”: veel geleidelijker correcties op het brandstofkalibratieschema ter compensatie van de verschillen tussen de voertuigen en geleidelijke veranderingen die zich in de loop der tijd voordoen;

• 47. 

  „berekende belastingswaarde”: het quotiënt van de momentane waarde en de piekwaarde van de luchtstroom, waarbij de piekwaarde wordt gecorrigeerd naar de hoogte, voor zover bekend. Deze definitie levert een dimensieloos getal op dat niet motorspecifiek is en de onderhoudsmonteur een indruk geeft van het percentage van de motorcapaciteit dat wordt benut (gasklep volledig open is 100 %);

• 48. 

  „permanente emissiestandaardinstelling”: een situatie waarin het motormanagement permanent is overgeschakeld op een stand waarin het ingangssignaal van een defect onderdeel of systeem niet langer nodig is, aangezien door dit defecte onderdeel of systeem de voertuigemissies zouden toenemen tot boven de grenswaarden van deel B van bijlage VI bij Verordening (EU) nr. 168/2013;

• 49. 

  „krachtafneeminrichting”: een door de motor aangedreven voorziening waarmee in het voertuig gemonteerde hulpapparatuur van energie wordt voorzien;

• 50. 

  „toegang tot OBD-informatie”: het beschikbaar zijn van alle met de emissies en de veiligheid verband houdende kritieke informatie van het boorddiagnosesysteem, met inbegrip van alle foutcodes die voor inspectie, diagnose, onderhoud of reparatie van de met het milieu of functionele veiligheid verband houdende onderdelen van het voertuig noodzakelijk zijn, via de seriële poort van de uniforme diagnosestekker overeenkomstig punt 3.12 van aanhangsel 1 bij bijlage XII.

• 51. 

  „onbeperkte toegang tot het OBD-systeem”:

• 52. 

  „gestandaardiseerde gegevens”: de omstandigheid dat alle datastream-informatie, met inbegrip van alle gebruikte foutcodes, alleen wordt verstrekt in overeenstemming met industrienormen die door hun duidelijk omschreven model en de toegestane opties, een maximale harmonisatie in de categorie L-voertuigsector bewerkstelligen, en waarvan het gebruik uit hoofde van deze verordening uitdrukkelijk is toegestaan;

• 53. 

  „gebrek”: met betrekking tot OBD-systemen voor voertuigen, een situatie waarin twee afzonderlijke onderdelen of systemen die worden bewaakt, tijdelijke of permanente bedrijfskenmerken vertonen die afbreuk doen aan de voor het overige doelmatige OBD-bewaking van die onderdelen of systemen, of niet aan alle andere nader beschreven voorschriften voor OBD-systemen voldoen;

• 54. 

  „aanmerkelijke vermindering van het aandrijfkoppel”: een aandrijfkoppel van minder dan of gelijk aan 90 % van het koppel in normale bedrijfstoestand;

• 55. 

  „rasteroppervlak met motief”: een oppervlak dat bestaat uit een patroon van vormen, zoals ronde, ovale, ruitvormige, rechthoekige of vierkante mazen, die gelijkmatig zijn verdeeld en een onderlinge afstand van niet meer dan 15 mm hebben;

• 56. 

  „roosteroppervlak”: een oppervlak dat bestaat uit evenwijdige en gelijkmatig verdeelde spijlen met een onderlinge afstand van niet meer dan 15 mm;

• 57. 

  „nominaal oppervlak”: een theoretisch, geometrisch perfect oppervlak, waarbij ongelijkmatigheden in het oppervlak, zoals uitsteeksels of inkepingen, buiten beschouwing worden gelaten;

• 58. 

  „helling”: de hoekverdraaiing ten opzichte van een verticaal vlak;

• 59. 

  „aanpassing voor de klant”: een wijziging van een voertuig, systeem, onderdeel of technische eenheid die op verzoek van een klant wordt verricht en die moet worden goedgekeurd;

• 60. 

  „overgenomen systeem”: een systeem zoals bedoeld in artikel 3, lid 15, van Verordening (EU) nr. 168/2013, overgenomen van een oud op een nieuw voertuigtype;

• 61. 

  „standaard”: een stevig aan het voertuig bevestigde inrichting waarmee het volledig onbewaakte voertuig in de beoogde parkeerstand kan worden gehouden;

• 62. 

  „zijstandaard”: een standaard die, wanneer hij wordt uitgeklapt of scharniert tot in de gebruiksstand, het voertuig aan één kant ondersteunt, waarbij beide wielen in contact blijven met de grond;

• 63. 

  „middenstandaard”: een standaard die, wanneer hij in de uitgeklapte gebruiksstand wordt gebracht, het voertuig ondersteunt met behulp van een of meer raakvlakken tussen het voertuig en de grond aan weerskanten van het middenlangsvlak van het voertuig;

• 64. 

  „dwarsinclinatie”: de zijdelingse helling, uitgedrukt in procenten, van het werkelijke steunvlak, waarbij de snijlijn tussen het middenlangsvlak van het voertuig en het steunvlak loodrecht staat op de lijn met de grootste helling;

• 65. 

  „langsinclinatie”: de voorwaartse en achterwaartse helling, uitgedrukt in procenten, van het werkelijke steunvlak, waarbij het middenlangsvlak van het voertuig evenwijdig loopt aan de lijn met de grootste helling;

• 66. 

  „gebruiksstand”: de situatie waarin een standaard is uitgeklapt of geopend en in de beoogde parkeerstand is geplaatst;

• 67. 

  „buitengebruikstand”: de situatie waarin een standaard is ingeklapt of gesloten en in de rijstand wordt gehouden.

HOOFDSTUK II

VERPLICHTINGEN VAN FABRIKANTEN MET BETREKKING TOT DE VOERTUIGCONSTRUCTIE

Artikel 3

Montage- en demonstratievoorschriften voor de voertuigconstructie

• 1. 

  Ter naleving van de constructievoorschriften voor voertuigen als bedoeld in artikel 18 van, en bijlage II bij, Verordening (EU) nr. 168/2013 moeten fabrikanten voertuigen van categorie L uitrusten met systemen, onderdelen en technische eenheden die van invloed zijn op functionele veiligheid en milieubescherming die zodanig zijn ontworpen, geconstrueerd en gemonteerd dat het voertuig onder normale gebruiksomstandigheden en wanneer het overeenkomstig de voorschriften van de fabrikant wordt onderhouden, voldoet aan de gedetailleerde technische voorschriften en testprocedures.

• 2. 

  Overeenkomstig de artikelen 6 tot en met 20 moeten fabrikanten middels fysieke tests bij de goedkeuringsinstantie aantonen dat de voertuigen van categorie L die in de Unie in de handel worden gebracht, geregistreerd of in het verkeer worden gebracht, voldoen aan de constructievoorschriften voor voertuigen van hoofdstuk III van Verordening (EU) nr. 168/2013 alsook voldoen aan de gedetailleerde technische voorschriften en testprocedures als bedoeld in de artikelen 6 tot en met 20 van deze verordening.

• 3. 

  De fabrikanten moeten ervoor zorgen dat reserveonderdelen en uitrusting die in de Unie in de handel worden gebracht of in het verkeer worden gebracht voldoen aan de desbetreffende voorschriften van Verordening (EU) nr. 168/2013, zoals vastgelegd in de gedetailleerde technische voorschriften en testprocedures waarnaar in deze verordening wordt verwezen. Een goedgekeurd voertuig van categorie L dat is uitgerust met een dergelijk reserveonderdeel of dergelijke uitrusting, moet aan dezelfde testvoorschriften en prestatiegrenswaarden voldoen als een voertuig dat is uitgerust met een origineel onderdeel dat of originele uitrusting die voldoet aan de duurzaamheidsvoorschriften als bedoeld in artikel 22, lid 2, artikel 23 en artikel 24 van Verordening (EU) nr. 168/2013.

• 4. 

  De fabrikanten moeten er tevens voor zorgen dat de typegoedkeuringsprocedures voor de controle van de conformiteit van de productie worden gevolgd met betrekking tot de gedetailleerde constructievoorschriften voor voertuigen als bedoeld in artikel 33 van Verordening (EU) nr. 168/2013 en de gedetailleerde technische voorschriften in deze verordening.

• 5. 

  Indien van toepassing moeten de fabrikanten aan de goedkeuringsinstantie een beschrijving overleggen van de maatregelen die zij hebben getroffen om manipulatie van de aandrijflijn, alsmede van de emissiebeheersingscomputer en de functioneleveiligheidscomputer, te voorkomen.

Artikel 4

Toepassing van VN/ECE-reglementen

• 1. 

  De VN/ECE-reglementen en de in bijlage I bij deze verordening vastgestelde wijzigingen zijn van toepassing op de typegoedkeuring.

• 2. 

  Voertuigen met een maximumontwerpsnelheid van ten hoogste 25 km/h moeten voldoen aan alle desbetreffende voorschriften van de VN/ECE-reglementen die van toepassing zijn op voertuigen met een maximumontwerpsnelheid van meer dan 25 km/h.

• 3. 

  Verwijzingen naar de voertuigcategorieën L1, L2, L3, L4, L5, L6 en L7 in de VN/ECE-reglementen moeten worden beschouwd als verwijzingen naar respectievelijk de voertuigcategorieën L1e, L2e, L3e, L4e, L5e, L6e en L7e krachtens deze verordening, met inbegrip van eventuele subcategorieën.

Artikel 5

Technische specificaties ten aanzien van de constructievoorschriften voor voertuigen en testprocedures

• 1. 

  De testprocedures voor de voertuigconstructie moeten worden uitgevoerd overeenkomstig de in deze verordening vastgestelde testvoorschriften.

• 2. 

  De testprocedures moeten worden uitgevoerd of bijgewoond door de goedkeuringsinstantie of door de technische dienst, mits daartoe door de goedkeuringsinstantie gemachtigd.

• 3. 

  De meetmethoden en de testresultaten moeten worden medegedeeld aan de goedkeuringsinstantie in het formaat voor testrapporten dat is vastgesteld in artikel 32, lid 1, van Verordening (EU) nr. 168/2013.

Artikel 6

Voorschriften voor maatregelen tegen manipulatie van de aandrijflijn

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 1 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde maatregelen tegen manipulatie van de aandrijflijn moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage II bij deze verordening.

Artikel 7

Voorschriften voor de regelingen voor typegoedkeuringsprocedures

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 2 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde regelingen voor typegoedkeuringsprocedures moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage III bij deze verordening.

Artikel 8

Voorschriften voor de conformiteit van de productie

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 3 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde conformiteit van de productie moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage IV bij deze verordening.

Artikel 9

Voorschriften voor koppelinrichtingen en bevestigingen

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 4 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde koppelinrichtingen en bevestigingen moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage V bij deze verordening.

Artikel 10

Voorschriften voor voorzieningen ter beveiliging tegen onrechtmatig gebruik

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 5 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde voorzieningen ter beveiliging tegen onrechtmatig gebruik moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage VI bij deze verordening.

Artikel 11

Voorschriften voor elektromagnetische compatibiliteit (EMC)

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 6 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde elektromagnetische compatibiliteit moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage VII bij deze verordening.

Artikel 12

Voorschriften voor uitstekende delen

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 7 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde uitstekende delen moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage VIII bij deze verordening.

Artikel 13

Voorschriften voor brandstofopslag

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 8 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde brandstofopslag moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage IX bij deze verordening.

Artikel 14

Voorschriften voor laadplatforms

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 9 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde laadplatforms moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage X bij deze verordening.

Artikel 15

Voorschriften voor massa's en afmetingen

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 10 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde massa's en afmetingen moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage XI bij deze verordening.

Artikel 16

Voorschriften voor de functionele boorddiagnosesystemen

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 11 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde functionele boorddiagnosesystemen moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage XII bij deze verordening.

Artikel 17

Voorschriften voor handgrepen en voetsteunen voor passagiers

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 12 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde handgrepen en voetsteunen voor passagiers moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage XIII bij deze verordening.

Artikel 18

Voorschriften voor de ruimte voor de kentekenplaat

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 13 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde ruimte voor de kentekenplaat moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage XIV bij deze verordening.

Artikel 19

Voorschriften voor de toegang tot reparatie- en onderhoudsinformatie

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 14 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde toegang tot reparatie- en onderhoudsinformatie moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage XV bij deze verordening.

Artikel 20

Voorschriften voor standaards

De testprocedures en voorschriften met betrekking tot de in punt C 15 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde standaards moeten worden uitgevoerd en gecontroleerd overeenkomstig bijlage XVI bij deze verordening.

HOOFDSTUK III

VERPLICHTINGEN EN VOORSCHRIFTEN INZAKE TECHNISCHE DIENSTEN

Artikel 21

Prestatienormen en de beoordeling van technische diensten

Technische diensten moeten voldoen aan de in bijlage II, punt C 16, bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde prestatienormen en procedure voor de beoordeling van technische diensten, die moeten worden gecontroleerd overeenkomstig bijlage XVII bij deze verordening.

Artikel 22

Toelaatbaarheid van zelftesten

Wat zelftesten door interne technische diensten als bedoeld in artikel 64, lid 1, van Verordening (EU) nr. 168/2013 betreft, dienen dergelijke tests uitsluitend te worden uitgevoerd voor zover dat volgens bijlage III bij deze verordening is toegestaan.

HOOFDSTUK IV

VERPLICHTINGEN VAN DE LIDSTATEN

Artikel 23

Typegoedkeuring van voertuigen, systemen, onderdelen en technische eenheden

Overeenkomstig de artikelen 18, 25 en 33 van Verordening (EU) nr. 168/2013 en met ingang van de in bijlage IV bij Verordening (EU) nr. 168/2013 genoemde data, moeten de nationale instanties ten aanzien van nieuwe voertuigen die niet aan Verordening (EU) nr. 168/2013 en de onderhavige verordening voldoen, certificaten van overeenstemming als niet langer geldig beschouwen voor de toepassing van artikel 43, lid 1, van Verordening (EU) nr. 168/2013 en moeten zij, om redenen die verband houden met emissies, brandstof- of energieverbruik of de toepasselijke voorschriften voor de functionele veiligheid of de voertuigconstructie, het in de handel brengen, de registratie of het in het verkeer brengen van dergelijke voertuigen verbieden.

HOOFDSTUK V

SLOTBEPALINGEN

Artikel 24

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 januari 2016.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te Brussel, 21 november 2013.

Voor de Commissie

De voorzitter

José Manuel BARROSO

• (1) 

  PB L 60 van 2.3.2013, blz. 52.

• (2) 

  Besluit 97/836/EG van de Raad van 27 november 1997 inzake de toetreding van de Europese Gemeenschap tot de Overeenkomst van de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties betreffende het aannemen van eenvormige technische eisen voor wielvoertuigen, uitrustingsstukken en onderdelen die kunnen worden aangebracht en/of gebruikt op wielvoertuigen en de voorwaarden voor wederzijdse erkenning van goedkeuringen verleend op basis van deze eisen („Herziene Overeenkomst van 1958”) (PB L 346 van 17.12.1997, blz. 78).

• (3) 

  PB L 226 van 18.8.1997, blz. 1.

• (4) 

  PB L 188 van 29.7.1993, blz. 32.

• (5) 

  Verordening (EG) nr. 595/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juni 2009 betreffende de typegoedkeuring van motorvoertuigen en motoren met betrekking tot emissies van zware bedrijfsvoertuigen (Euro VI) en de toegang tot reparatie- en onderhoudsinformatie, tot wijziging van Verordening (EG) nr. 715/2007 en Richtlijn 2007/46/EG en tot intrekking van de Richtlijnen 80/1269/EEG, 2005/55/EG en 2005/78/EG (PB L 188 van 18.7.2009, blz. 1).

• (6) 

  Verordening (EG) nr. 715/2007 van het Europees Parlement en de Raad van 20 juni 2007 betreffende de typegoedkeuring van motorvoertuigen met betrekking tot emissies van lichte personen- en bedrijfsvoertuigen (Euro 5 en Euro 6) en de toegang tot reparatie- en onderhoudsinformatie (PB L 171 van 29.6.2007, blz. 1).

• (7) 

  Verordening (EU) nr. 582/2011 van de Commissie van 25 mei 2011 tot uitvoering en wijziging van Verordening (EG) nr. 595/2009 van het Europees Parlement en de Raad met betrekking tot emissies van zware bedrijfsvoertuigen (Euro VI) en tot wijziging van de bijlagen I en III bij Richtlijn 2007/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (PB L 167 van 25.6.2011, blz. 1).

• (8) 

  Richtlijn 2002/24/EG van het Europees Parlement en de Raad van 18 maart 2002 betreffende de goedkeuring van twee- of driewielige motorvoertuigen en de intrekking van Richtlijn 92/61/EEG van de Raad (PB L 124 van 9.5.2002, blz. 1).

LIJST VAN BIJLAGEN

BIJLAGE I

Lijst van VN/ECE-reglementen waarvan de toepassing verplicht is

Toelichting

Het feit dat een onderdeel in deze lijst is opgenomen, wil niet zeggen dat de installatie ervan verplicht is. Voor bepaalde onderdelen zijn evenwel verplichte voorschriften vastgesteld in andere bijlagen bij deze verordening.

BIJLAGE II

Voorschriften voor maatregelen tegen manipulatie van de aandrijflijn

• 1. 

  Doel en toepassingsgebied

1.1.   De maatregelen tegen manipulatie van de aandrijflijn zijn bedoeld om te waarborgen dat wijzigingen in de aandrijflijn van voertuigen die een nadelige invloed hebben op de functionele veiligheid en/of het milieu worden ontmoedigd.

1.2.   De maatregelen moeten bijzondere voorschriften omvatten voor de merktekens met betrekking tot het maximumvermogen, de maximumontwerpsnelheid van het voertuig en het geluidsniveau tijdens stilstand op de voorgeschreven plaat als bedoeld in artikel 39, lid 1, van Verordening (EU) nr. 168/2013. De bijzondere merktekens op originele en niet-originele onderdelen, technische eenheden, voertuigdelen en uitrustingsstukken die van invloed zijn op de milieuprestaties en de prestaties van de aandrijfeenheid alsmede de functionele veiligheid moeten voldoen aan artikel 39, leden 2 en 3, van Verordening (EU) nr. 168/2013, teneinde handhavingsinstanties in staat te stellen te controleren of de op een in gebruik zijnd voertuig gemonteerde voertuigdelen en uitrustingsstukken geschikt zijn voor het voertuig waarvoor typegoedkeuring is verleend.

1.3.   Toepassingsgebied

Alle in artikel 2 van Verordening (EU) nr. 168/2013 genoemde voertuigen van categorie L, met uitzondering van de (sub)categorieën L3e-A3, L4e-A3 en L5e.

• 2. 

  Algemene voorschriften

2.1.   De fabrikant moet ervoor zorgen dat de goedkeuringsinstantie en de technische dienst beschikken over de noodzakelijke gegevens en, voor zover van toepassing, de voertuigen, aandrijvingen, onderdelen en technische eenheden die zij nodig hebben om te controleren of aan de voorschriften van deze bijlage is voldaan.

2.2.   De fabrikant moet in de typegoedkeuringsaanvraag verklaren geen verwisselbare onderdelen in de handel te brengen die het mogelijk maken de prestaties van de aandrijfeenheid te verhogen met betrekking tot de desbetreffende (sub)categorie.

2.3.   Onderlinge verwisselbaarheid van niet-identieke onderdelen tussen voertuigen waarvoor typegoedkeuring is verleend:

2.3.1.   De onderlinge verwisselbaarheid van de volgende onderdelen afzonderlijk of in combinatie met elkaar mag niet leiden tot een zodanige verhoging van de prestaties van de aandrijfeenheid dat de tijdens de typegoedkeuring gemeten en medegedeelde waarden worden overschreden, hetgeen inhoudt dat in elk geval de maximumontwerpsnelheid en/of het nominaal continu maximumvermogen en/of het nettomotorvermogen van de desbetreffende categorie binnen de in punt 4.1.4 van bijlage IV vastgestelde grenzen voor de conformiteit van de productie moet(en) blijven:

2.4.   In geen geval mag (mogen) de goedgekeurde maximumontwerpsnelheid en/of het nominaal continu maximumvermogen en/of het nettomotorvermogen van de desbetreffende (sub)categorie, als bedoeld in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 168/2013, worden overschreden, hetgeen inhoudt dat in elk geval de prestaties van de aandrijfeenheid van het voertuig binnen de in punt 4.1.4 van bijlage IV vastgestelde grenzen voor de conformiteit van de productie moet blijven.

2.5.   Bij kettingen of tandriemen moet het aantal tanden op de rondsels worden aangegeven.

2.6.   De fabrikant moet verklaren dat door de fabrikant mogelijk gemaakte wijzigingen van de volgende kenmerken de prestaties van de aandrijfeenheid niet zodanig zullen verhogen dat de in punt 4.1.4 van bijlage IV vastgestelde grenzen voor de conformiteit van de productie worden overschreden: de vonkafgifte van het ontstekingssysteem (indien van toepassing), het brandstoftoevoersysteem, het luchtinlaatsysteem met inbegrip van een of meer luchtfilter(s) (wijziging of verwijdering), de configuratie van de aandrijfbatterij of de stroomvoorziening voor de elektromotor(en) (indien van toepassing), de overbrenging en de regeleenheid of -eenheden die de aandrijflijn van het voertuig regelen.

2.7.   Indien het ontstekingstijdstip instelbaar is, moeten de prestaties van de aandrijfeenheid worden gemeten terwijl de ontstekingsvervroeging is ingesteld binnen ± 5° van de waarde waarbij het maximummotorvermogen wordt bereikt.

2.8.   De fabrikant moet ervoor zorgen dat het goedgekeurde voertuig voldoet aan de volgende bepalingen inzake de veiligheid van de elektronische systemen ter begrenzing van de milieuprestaties en de prestaties van de aandrijfeenheid van het voertuig.

2.8.1.   Voor een voertuig dat is uitgerust met een of meer elektrische/elektronische inrichtingen ter begrenzing van de prestaties van de aandrijfeenheid moet de voertuigfabrikant gegevens en bewijsmateriaal overleggen aan de testinstanties om aan te tonen dat wijziging of afkoppeling van de inrichting of het bijbehorende bekabelingssysteem niet leidt tot een verbetering van de prestaties.

2.8.2.   Voertuigen die zijn uitgerust met een elektronische regeling moeten zijn voorzien van voorzieningen om niet door de fabrikant toegestane wijzigingen te verhinderen. De fabrikant moet wijzigingen toestaan die noodzakelijk zijn voor diagnose, service, keuring, latere aanpassing of reparatie van het voertuig.

2.8.3.   Herprogrammeerbare computercodes of bedrijfsparameters moeten bestand zijn tegen manipulatie en een beschermingsniveau bieden dat ten minste even hoog is als de bepalingen in ISO 15031-7:2001, mits de beveiligingsuitwisseling geschiedt met behulp van de communicatieprotocollen en de uniforme diagnoseconnector die wordt voorgeschreven in aanhangsel 1 van bijlage XII.

2.8.4.   Teneinde verhoging van de prestaties van de aandrijfeenheid te voorkomen mogen computergecodeerde bedrijfsparameters van de aandrijving alleen kunnen worden veranderd met behulp van bijzonder gereedschap en procedures (bv. gesoldeerde of ingekapselde computeronderdelen of verzegelde/dichtgesoldeerde computerbehuizingen).

2.8.5.   Verwijderbare geheugenchips met kalibratiegegevens moeten zijn ingekapseld, in een verzegelde behuizing zijn ondergebracht of met elektronische algoritmen zijn beschermd en mogen alleen met behulp van bijzonder gereedschap en procedures kunnen worden vervangen.

2.8.6.   Fabrikanten die gebruikmaken van programmeerbare computerbouwstenen (bv. EEPROM — Electrically Erasable Programmable Read-Only Memory), moeten ongeoorloofde herprogrammering tegengaan. Zij passen verbeterde manipulatiebestrijdingsstrategieën en schrijfbeveiliging toe, waarbij elektronische toegang tot een elders geplaatste computer van de fabrikant noodzakelijk is, waartoe onafhankelijke marktdeelnemers ook toegang hebben overeenkomstig bijlage XV. Methoden die een afdoende mate van manipulatiebeveiliging bieden, zoals met behulp van een zaadgetal en een sleutel beveiligde toegang volgens het Keyword 2000-protocol, worden door de goedkeuringsinstantie goedgekeurd.

2.8.7.   Aan boord van het voertuig opgeslagen diagnostische foutcodes in de regeleenheid of -eenheden van de aandrijflijn mogen bij afkoppeling van de boordcomputer van de stroomtoevoer van het voertuig of bij afkoppeling van of een storing in de voertuigbatterij of de aarding niet worden gewist.

• 3. 

  Aanvullende specifieke voorschriften voor voertuigen van de (sub)categorieën L1e, L2e en L6e

3.1.   De aanvaardbare toleranties voor de maximumsnelheid van het voertuig en/of de vermogensbegrenzing voor voertuigen van de categorieën L1e, L2e en L6e moeten ± 5 % bedragen van de indelingscriteria voor de maximumontwerpsnelheid van het voertuig en/of het nominaal nettovermogen en/of het nominaal continuvermogen als vermeld in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 168/2013.

3.2.   Voorschriften voor voertuigen van de categorieën L1e, L2e en L6e die zijn uitgerust met een verbrandingsmotor

3.2.1.   Inlaatsysteem

3.2.2.   Motor

3.2.3.   Uitlaatsysteem

3.5.   Continuvariabele transmissie (CVT)

3.5.1.   De dekplaten van de CVT, indien aanwezig, moeten zijn bevestigd met ten minste 2 zelfbrekende bouten of alleen met bijzonder gereedschap kunnen worden gedemonteerd.

3.5.2.   Het CVT-mechanisme dat bedoeld is om de overbrengingsverhouding te begrenzen door beperking van de werkelijke afstand tussen twee schijven moet op dusdanige wijze in een of beide schijven zijn geïntegreerd dat het onmogelijk is om de werkelijke afstand zo te wijzigen dat de maximumsnelheid van het voertuig met meer dan 10 % van de toelaatbare maximumsnelheid van het voertuig wordt verhoogd zonder dat het schijvensysteem wordt vernield. Als de fabrikant in de CVT verwisselbare tussenringen gebruikt om de maximumsnelheid van het voertuig aan te passen, mag de volledige verwijdering van deze ringen niet leiden tot een verhoging van meer dan 10 % van de maximumsnelheid van het voertuig.

• 4. 

  Aanvullende specifieke voorschriften voor voertuigen van de (sub)categorieën L3e-A1 en L4e-A1

4.1.   Voertuigen van de subcategorieën L3e-A1 en L4e-A1 moeten voldoen aan de voorschriften van punt 3.2.1, 3.2.2.1 of 3.2.3.1, alsmede de voorschriften van de punten 3.2.3.2 en 3.2.3.3.

4.2.   Inlaatsysteem

Er moet een niet-demonteerbare bus in de inlaat worden geplaatst.

4.2.1.   Indien deze bus zich in het spruitstuk bevindt, moet dit onderdeel op het motorblok zijn bevestigd met behulp van zelfbrekende bouten of met bouten die alleen met bijzonder gereedschap kunnen worden gedemonteerd.

4.2.2.   De bus moet een hardheid van ten minste 60 HRC hebben. Ter hoogte van de restrictie mag de dikte van de bus ten hoogste 4 mm bedragen.

4.2.3.   Elke ingreep die tot doel heeft de bus te verwijderen of te wijzigen moet de vernieling ervan en van het dragende onderdeel tot gevolg hebben of de werking van de motor volledig en blijvend verstoren totdat de goedgekeurde toestand is hersteld.

4.2.4.   Een merkteken dat de categorie of categorieën van het voertuig aangeeft, moet leesbaar op het oppervlak van de bus of niet ver daar vandaan zijn aangebracht.

4.2.5.   Spruitstukken moeten zijn bevestigd met zelfbrekende bouten of met bouten die alleen met bijzonder gereedschap kunnen worden gedemonteerd. Een restrictie, waarvan de plaats aan de buitenzijde is aangegeven, moet in het spruitstuk zijn aangebracht; op die plaats mag de dikte van de wand niet meer dan 4 mm bedragen, dan wel 5 mm indien deze bestaat uit elastisch materiaal zoals rubber.

4.2.6.   Elke ingreep die tot doel heeft de restrictie in het spruitstuk te veranderen, moet de vernieling ervan tot gevolg hebben of de werking van de motor volledig en blijvend verstoren totdat de goedgekeurde toestand is hersteld.

4.2.7.   Een merkteken dat overeenkomstig de artikelen 2 en 4 van bijlage I bij Verordening (EU) nr. 168/2013 de (sub)categorie van het voertuig aangeeft, moet leesbaar op het oppervlak van het spruitstuk zijn aangebracht.

4.2.8.   Het deel van de inlaat dat zich in de cilinderkop bevindt, moet voorzien zijn van een restrictie. Er mag zich in de inlaat geen nauwere doorsnede bevinden (behalve de doorsnede van de klepzetels).

4.2.9.   Elke ingreep die tot doel heeft de restrictie in de inlaat te veranderen moet de vernieling ervan tot gevolg hebben of de werking van de motor volledig en blijvend verstoren totdat de goedgekeurde toestand is hersteld.

4.2.10.   Een merkteken dat overeenkomstig artikel 39 van Verordening (EU) nr. 168/2013 de categorie van het voertuig aangeeft, moet leesbaar op de cilinderkop zijn aangebracht.

4.2.11.   De diameter van de in punt 4.2 genoemde restricties mag variëren naargelang van de (sub)categorie van het voertuig in kwestie.

4.2.12.   De fabrikant moet de diameter van de restrictie(s) opgeven en tegenover de typegoedkeuringsinstantie en de technische dienst aantonen dat de restrictie in kwestie het meest kritisch is voor de gastoevoer en dat er geen enkele andere doorsnede is die bij wijziging de prestaties van de aandrijfeenheid kan verhogen.

• 5. 

  Aanvullende specifieke voorschriften voor voertuigen van andere (sub)categorieën die onder punt 1.3 vallen

5.1.   Bij voertuigen van subcategorie L3e-A2 of L4e-A2 mogen varianten of uitvoeringen binnen hetzelfde type geen maximaal nettovermogen en/of nominaal continu maximumvermogen hebben van meer dan het dubbele van dat vermogen.

5.2.   De fabrikant moet verklaren dat wijzigingen en de onderlinge verwisselbaarheid van de onderstaande kenmerken en onderdelen niet leiden tot:

5.2.1.   de vonkafgifte van het ontstekingssysteem (indien van toepassing);

5.2.3.   het brandstoftoevoersysteem;

5.2.4.   het luchtinlaatsysteem met inbegrip van een of meer luchtfilter(s) (wijziging of verwijdering);

5.2.5.   de overbrenging;

5.2.6.   de regeleenheid of -eenheden die de prestaties van de aandrijfeenheid van de aandrijflijn regelen;

5.2.7.   verwijdering van onderdelen (mechanisch, elektrisch, constructief, enz.) waardoor de vollast van de motor wordt begrensd zodat de overeenkomstig bijlage II, onder A), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 goedgekeurde prestaties van de aandrijfeenheid op enigerlei wijze worden gewijzigd.

BIJLAGE III

Voorschriften voor de regelingen voor typegoedkeuringsprocedures

• 1. 

  Typegoedkeuringsprocedure

• 2. 

  Combinatie van technische specificaties

• 3. 

  Specifieke voorschriften

• 4. 

  Voorschriften voor het ombouwen van motorfietsen van de subcategorieën (L3e/ L4e)-A2 en (L3e/L4e)-A3

4.1.   Algemeen

Voorschriften voor het ombouwen zijn alleen van toepassing op motorfietsen van de subcategorieën (L3e/ L4e)-A2 en (L3e/L4e)-A3 met en zonder zijspan en omgekeerd.

4.2.   Het ombouwen van een motorfiets van subcategorie (L3e/ L4e)-A2 tot een motorfiets van subcategorie (L3e/L4e)-A3 en omgekeerd is toegestaan onder de volgende gecontroleerde omstandigheden:

4.2.1.   Typegoedkeuring

De fabrikant moet tijdens de typegoedkeuring afzonderlijke tests uitvoeren voor de motorfietsconfiguraties (L3e/L4e)-A2 en (L3e/L4e)-A3, tegenover de technische dienst en ten genoegen van de goedkeuringsinstantie aantonen dat de motorfiets van subcategorie L3e aan de voorschriften van punt 4 voldoet en apart verslag uitbrengen over de volgende voorschriften:

4.2.2.   de in hoofdstuk III van Verordening (EU) nr. 168/2013 vastgestelde voorschriften voor milieuprestaties en prestaties van de aandrijfeenheid en de in de bijlagen II, V, VI en VII bij Verordening (EU) nr. 168/2013 genoemde tests:

4.2.3.   Voorschriften voor functionele veiligheid: er moeten tests worden uitgevoerd en er moet worden voldaan aan de desbetreffende voorschriften overeenkomstig de punten B 2, B 4, B 14, B 17 en B 18 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013;

4.2.4.   Er moeten testprocedures voor de voertuigconstructie worden uitgevoerd en er moet worden voldaan aan de desbetreffende voorschriften overeenkomstig de punten C 1 en C 10 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 in de configuratie (L3e/ L4e)-A2.

4.2.5.   Alle andere typegoedkeuringsvoorschriften dan die welke worden vermeld in punt 4.1.1.1 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 moeten worden beschouwd als gemeenschappelijk en gelijkwaardig tussen de motorfietsconfiguraties (L3e/ L4e)-A2 en (L3e/L4e)-A3, en moeten derhalve slechts eenmaal worden getest voor beide prestatieconfiguraties en er moet slechts eenmaal over worden gerapporteerd. Voor de systemen, onderdelen, technische eenheden, voertuigdelen of uitrustingsstukken die bij het ombouwen onveranderd blijven mogen dezelfde testrapporten worden gebruikt.

4.2.6.   Er moet één typegoedkeuring worden afgegeven voor motorfietsen van de categorie L3e-A2 met een uniek EU-typegoedkeuringsnummer. In een speciaal gedeelte van het informatiedocument en in het typegoedkeuringscertificaat moet informatie worden opgenomen over de typeaanduiding, het typegoedkeuringsnummer, de technische gegevens van het omgebouwde voertuig alsmede de beschrijving van de onderdelen, de software enz., die zijn gebruikt om het voertuig om te bouwen tot de configuratie L3e-A3.

4.2.7.   Er moet één typegoedkeuring worden afgegeven voor motorfietsen van de categorie L3e-A3 met een uniek EU-typegoedkeuringsnummer. Het in punt 4.1.2 genoemde speciale gedeelte in het informatiedocument moet worden toegevoegd aan het typegoedkeuringsdossier van het voertuig van categorie L3e-A3.

4.2.8.   Indien de volledige informatie over het ombouwen niet beschikbaar is ten tijde van de typegoedkeuring, mag de vervolledigde informatie worden toegevoegd door middel van een uitbreiding van de EU-typegoedkeuring. Indien alleen het nummer van de andere EU-typegoedkeuring ontbreekt, mag dit door middel van een herziening van de EU-typegoedkeuring.

4.2.9.   Elektronische informatie over motorfietsen van subcategorie (L3e/ L4e)-A2 of A3

De fabrikant moet de toepasselijke subcategorie voor motorfietsen „L3e-A2” of „L3e-A3” vastleggen in het PAE/ECU-geheugen van de motorfiets tijdens het ombouwen van de configuratie (L3e/ L4e)-A2 tot de configuratie (L3e/L4e)-A3 of omgekeerd.

4.2.10.   Op het certificaat van overeenstemming zijn alleen de gegevens van één voertuigconfiguratie opgenomen, hetzij (L3e/L4e)-A2 hetzij (L3e/L4e)-A3, aan het einde van de productielijn in de fabriek wanneer uiteindelijk een van de twee mogelijke configuraties is bepaald.

4.2.11.   Er wordt slechts één voertuigidentificatienummer (VIN) van het type (L3e/L4e)-A2 en A3 toegewezen aan motorfietsen die kunnen worden omgebouwd van de subcategorie (L3e/ L4e)-A2 tot (L3e/L4e)-A3 of omgekeerd. Op de voorgeschreven plaat die op het voertuig is aangebracht worden dit VIN en de twee EU-typegoedkeuringsnummers aangegeven, onder duidelijke opgave van de stationaire geluidsniveaus en de motorvermogens in beide configuraties.

4.3.   Ombouwen

Het ombouwen van de configuratie (L3e/L4e)-A2 tot (L3e/L4e)-A3 of omgekeerd moet worden uitgevoerd en gecontroleerd door de fabrikant van de motorfiets.

4.4.   Eerste registratie

Lidstaten mogen de eerste registratie niet wijzigen en mogen geen aanvullende tests verplicht stellen voor de eerste registratie van een nieuwe motorfiets van categorie (L3e/L4e)-A2 of (L3e/L4e)-A3 indien de nieuwe motorfiets van categorie (L3e/L4e)-A2 wordt omgebouwd tot het prestatieniveau van categorie (L3e/L4e)-A3 of omgekeerd, onder de volgende voorwaarden:

• 5. 

  Procedures voor de meerfasen-EU-typegoedkeuring

5.1.   Algemeen

5.2.   Procedures

De goedkeuringsinstantie gaat als volgt te werk:

5.3.   Het aantal in de zin van punt 4.2.4 te inspecteren voertuigen moet voldoende zijn om, rekening houdend met de staat van voltooiing van het voertuig en de in punt 2.1 vastgestelde criteria, een adequate controle mogelijk te maken van de verschillende combinaties waarvoor EU-typegoedkeuring moet worden verleend.

• 6. 

  Specifieke voorwaarden voor virtuele testmethoden en regelgevingen waarvoor virtuele testmethoden of zelftestmethoden mogen worden gebruikt door een fabrikant of een technische dienst

6.0.   Doelstellingen en toepassingsgebied

6.1.   Lijst van gedelegeerde handelingen en de bijbehorende bijlagen

Tabel 3-1

Overzicht van in Verordening (EU) nr. 168/2013 opgenomen voorschriften met betrekking tot virtueel testen en zelftesten

• 7. 

  Algemene voorschriften voor virtuele testmethoden

7.1.   Patroon van de virtuele test

Als basisstructuur voor de beschrijving en uitvoering van virtuele tests wordt het volgende schema gebruikt:

7.2.   Basisbeginselen voor computersimulatie en -berekening

7.2.1.   Wiskundig model

Het wiskundige model wordt door de fabrikant ter beschikking gesteld. Het moet een weerspiegeling zijn van de complexiteit van de constructie van het te testen voertuig, het te testen systeem en de te testen onderdelen in verhouding tot de voorschriften en randvoorwaarden van de toepasselijke regelgeving. Dezelfde voorschriften zijn van overeenkomstige toepassing op het onafhankelijk van het voertuig als geheel testen van onderdelen of technische eenheden.

7.2.2.   Validering van het wiskundige model

Het wiskundig model wordt ten opzichte van de werkelijke testomstandigheden gevalideerd. Er wordt een fysieke test uitgevoerd om de resultaten bij gebruik van het wiskundige model te kunnen vergelijken met de resultaten van een fysieke test. Er moet worden aangetoond dat de testresultaten vergelijkbaar zijn. De fabrikant of de technische dienst stelt een valideringsrapport op en dient dit in bij de goedkeuringsinstantie. Elke wijziging in het wiskundige model of de software die afbreuk kan doen aan de geldigheid van het valideringsrapport wordt gemeld aan de goedkeuringsinstantie, die kan opdragen een nieuwe validering uit te voeren. Het stroomschema voor de validering is opgenomen in aanhangsel 3.

7.2.3.   Documentatie

De voor de simulatie en berekening gebruikte gegevens en hulpmiddelen worden door de fabrikant beschikbaar gesteld en naar behoren gedocumenteerd.

7.2.4.   Hulpmiddelen en ondersteuning

Op verzoek van de technische dienst worden de benodigde hulpmiddelen, waaronder ook geschikte software, door de fabrikant verstrekt of toegankelijk gemaakt.

7.2.5.   Ook verleent de fabrikant de benodigde ondersteuning aan de technische dienst.

7.2.6.   Het verlenen van toegang en ondersteuning aan een technische dienst ontslaat deze dienst niet van enige verplichting met betrekking tot de vaardigheden van zijn personeel, de betaling van licentierechten en de vertrouwelijkheid.

• 8. 

  Valideringsproces voor virtueel testen

BIJLAGE IV

Voorschriften voor de conformiteit van de productie

• 0. 

  Doelstellingen

• 1. 

  Eerste beoordeling

• 2. 

  Maatregelen betreffende de conformiteit van de productie

• 3. 

  Vervolgmaatregelen aangaande de controle

• 4. 

  Testvoorschriften voor de conformiteit van de productie in geval van een niet-bevredigend niveau van de controle van de conformiteit van producten als bedoeld in punt 3.4

4.1.   Voorschriften voor milieuprestaties en prestaties van de aandrijfeenheid

4.1.1   Test van type I met betrekking tot de emissies na een koude start, test van type II met betrekking tot de emissies bij een verhoogd stationair toerental en test van type VII met betrekking tot het meten van de CO2-emissies, het brandstofverbruik en het elektriciteitsverbruik en het bepalen van het elektrisch bereik

4.1.1.1.   De vervaardigde voertuigen moeten in overeenstemming zijn met het goedgekeurde voertuigtype.

4.1.1.2.   Er worden passende controles op de conformiteit van de productie verricht om te verifiëren of de voorwaarden als bedoeld in punt 4.1.1.1 zijn vervuld.

4.1.1.3.   Voertuigen met uitsluitend een verbrandingsmotor

4.1.1.3.1.   In het algemeen dienen de maatregelen ter waarborging van de conformiteit van de productie met betrekking tot de uitlaat- en CO2-emissies van voertuigen te worden gecontroleerd op basis van de beschrijving in het typegoedkeuringscertificaat volgens het in artikel 30, lid 2, van Verordening (EU) nr. 168/2013 vastgestelde model.

De controle van de conformiteit van de productie is gebaseerd op een door de goedkeuringsinstantie verrichte beoordeling van de controleprocedure die de fabrikant volgt om de conformiteit van het vervaardigde voertuig, wat de uitlaat- en CO2-emissies betreft, met het goedgekeurde type te garanderen.

Als de goedkeuringsinstantie niet tevreden is over de kwaliteit van de controleprocedure van de fabrikant, kan zij eisen dat op in productie zijnde voertuigen verificatietests worden uitgevoerd.

4.1.1.3.1.1.   Metingen van de uitlaat- en CO2-emissies bij een voertuigtype waarvan de goedkeuring een of meerdere keren is uitgebreid, moeten worden uitgevoerd op het voertuig dat of de voertuigen die op het moment van de test beschikbaar is of zijn (voertuig(en) beschreven in het eerste document of in latere uitbreidingen).

4.1.1.3.1.1.1.   De conformiteit van het voertuig voor de test van type I, uitlaatemissies na een koude start en de test van type VII met betrekking tot CO2-emissies

4.1.1.3.1.1.1.1.   Er worden drie willekeurige voertuigen uit de reeks gekozen en getest overeenkomstig de voorschriften van de artikelen 23 en 24 van Verordening (EU) nr. 168/2013. Er worden als volgt verslechteringsfactoren toegepast op het gemiddelde van de resultaten van de test van type I met betrekking tot emissies van verontreinigende stoffen:

4.1.1.3.1.1.1.2.   Indien de gemiddelde emissies van de eerste twee voertuigen niet aan de voorschriften voldoen, wordt de procedure voor de conformiteit van de productie als volgt voortgezet:

4.1.1.3.1.1.1.3.   Op basis van tests op de drie willekeurig gekozen voertuigen wordt de productie van een serie in overeenstemming of niet in overeenstemming geacht, nadat er een beslissing is genomen over het al dan niet voldoen aan de voorschriften voor uitlaat- en CO2-emissies aan de hand van de toegepaste testcriteria uit de desbetreffende tabel.

Indien er geen beslissing valt over het al dan niet voldoen aan de voorschriften voor uitlaat- en CO2-emissies, wordt een test op een extra voertuig uitgevoerd (zie figuur 4-1).

4.1.1.3.1.1.1.4.   In het geval van periodiek regenererende systemen worden de resultaten vermenigvuldigd met de factor Ki die is bepaald ten tijde van de verlening van de typegoedkeuring.

Op verzoek van de fabrikant kunnen de tests onmiddellijk na een regeneratie worden uitgevoerd.

Figuur 4-1

Goedkeurings-/afkeuringscriteria voor tests van type I, II en VII

4.1.1.3.1.1.2.   Niettegenstaande de milieuvoorschriften van de artikelen 23 en 24 van Verordening (EU) nr. 168/2013, worden de tests uitgevoerd bij voertuigen die een maximumafstand van 100 km hebben afgelegd nadat ze voor het eerst zijn gestart op de productielijn.

4.1.1.3.1.1.2.1.   Op verzoek van de fabrikant kunnen de tests echter worden uitgevoerd op voertuigen die ten hoogste 1 000 km zijn ingereden.

In dat geval voert de fabrikant de inrijprocedure uit en verbindt hij zich ertoe die voertuigen niet bij te stellen.

4.1.1.3.1.1.2.2.   Indien de fabrikant om toestemming voor een inrijprocedure vraagt (x km, waarbij x ≤ 1 000 km), mag deze als volgt worden uitgevoerd:

de uitlaat- en CO2-emissies worden gemeten ten hoogste 100 km na de eerste start op de productielijn en bij x km op het eerste testvoertuig (dit kan het typegoedkeuringsvoertuig zijn);

de evolutiecoëfficiënt (EC) van de emissies tussen 100 km en x km wordt als volgt berekend:

Vergelijking 4-2:

De EC-waarde kan minder dan 1 bedragen.

De daarop volgende voertuigen worden niet aan de inrijprocedure onderworpen, maar hun emissies bij 100 km worden met de evolutiecoëfficiënt gewijzigd.

In dat geval worden de volgende waarden gemeten:

4.1.1.3.1.1.2.3.   Bij wijze van alternatief voor deze procedure kan de voertuigfabrikant een vaste EC van 0,92 toepassen en alle bij 0 km gemeten uitlaat- en CO2-emissies daarmee vermenigvuldigen.

4.1.1.3.1.1.2.4.   Tests voor de conformiteit van de productie mogen worden uitgevoerd met een commerciële brandstof waarvan, voor lpg, de C3/C4-verhouding tussen die van de in punt A 1 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde referentiebrandstoffen ligt of waarvan, voor aardgas of H2NG, de Wobbe-index tussen die van de uiterste referentiebrandstoffen ligt. In dat geval moet een brandstofanalyse worden overgelegd aan de goedkeuringsinstantie.

4.1.1.3.2.   Conformiteit van de productie wanneer statistische gegevens van de fabrikant beschikbaar zijn

4.1.1.3.2.1.   In de volgende punten wordt de procedure beschreven die moet worden toegepast om de voorschriften voor de conformiteit van de productie met betrekking tot de uitlaat- en CO2-emissies te controleren wanneer de standaardafwijking van de productie van de fabrikant wederom aanvaardbaar is.

4.1.1.3.2.2.   Bij een minimale steekproefomvang van drie wordt de steekproef zo gekozen dat de kans dat een partij waarvan 40 % van de productie gebreken vertoont een test doorstaat 0,95 is (risico van de producent = 5 %), terwijl de kans dat een partij wordt aanvaard waarvan 65 % van de productie gebreken vertoont, 0,10 is (risico van de consument = 10 %).

4.1.1.3.2.3.   De volgende procedure wordt toegepast (zie figuur 4-1):

L staat voor de natuurlijke logaritme van de uitlaatemissiegrenswaarden die zijn vastgesteld in bijlage VI, onder A), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 en de opgegeven CO2-emissiewaarde van de typegoedkeuring:

4.1.1.3.2.4.   Bereken voor de steekproef de testgrootheid, d.w.z. de som van de standaardafwijkingen van de grenswaarde, op basis van de volgende formule:

Vergelijking 4-2:

4.1.1.3.2.5.   Vervolgens geldt:

4.1.1.3.3.   Conformiteit van de productie wanneer statistische gegevens van de fabrikant beschikbaar niet bevredigend of niet beschikbaar blijven

4.1.1.3.3.1.   In de volgende punten wordt de procedure beschreven die moet worden toegepast om de conformiteit van de productie met betrekking tot de voorschriften voor de uitlaat- en CO2-emissies te controleren wanneer de bewijsstukken inzake de standaardafwijking van de productie van de fabrikant niet bevredigend of niet beschikbaar zijn.

4.1.1.3.3.2.   Bij een minimale steekproefomvang van drie wordt de steekproef zo gekozen dat de kans dat een partij waarvan 40 % van de productie gebreken vertoont een test doorstaat 0,95 is (risico van de producent = 5 %), terwijl de kans dat een partij wordt aanvaard waarvan 65 % van de productie gebreken vertoont, 0,10 is (risico van de consument = 10 %).

4.1.1.3.3.3.   De meting van de uitlaat- en CO2-emissies wordt als lognormaal verdeeld beschouwd en moet eerst worden omgezet door de natuurlijke logaritmen te nemen. Hierbij staan mo en m voor de minimale en maximale steekproefomvang (mo = 3 en m = 32) en staat n voor het gegeven aantal monsters.

4.1.1.3.3.4.   Indien de natuurlijke logaritmen van de bij de serie gemeten waarden x1, x2, …, xj zijn en L de natuurlijke logaritme van de in bijlage VI, onder A), van Verordening (EU) nr. 168/2013 vastgestelde grenswaarden voor emissies van verontreinigende stoffen en de opgegeven CO2-typegoedkeuringswaarde, dan is:

Vergelijkingen 4-3:

4.1.1.3.3.5.   Tabel 4-2 hieronder geeft de drempelwaarden voor een positief (An) en een negatief oordeel (Bn) bij het gegeven aantal monsters. De testgrootheid is de verhouding die wordt gebruikt om vast te stellen of de serie wordt goedgekeurd of afgekeurd, en wel op de volgende wijze:

voor mo ≤ n ≤ m:

4.1.1.3.3.6.   Opmerkingen

Onderstaande recursieve formules zijn nuttig voor de berekening van de opeenvolgende waarden van de testgrootheid:

Vergelijkingen 4-4:

(n=2, 3, …; ; v1=0)

4.1.1.3.4.   De typegoedkeuringsinstanties die de goedkeuring verlenen, kunnen te allen tijde de in elke productie-eenheid toegepaste methoden verifiëren.

4.1.1.3.5   Bij elke inspectie moeten de test- en productiecontrolegegevens aan de bezoekende inspecteur worden verstrekt.

4.1.1.3.6.   De inspecteur mag willekeurig kiezen welke monsters in het laboratorium van de fabrikant moeten worden getest. Het minimumaantal monsters mag worden bepaald op basis van de resultaten van de controles die de fabrikant zelf heeft uitgevoerd.

4.1.1.3.7.   Wanneer het kwaliteitsniveau onbevredigend lijkt of wanneer het nodig blijkt de geldigheid van de volgens punt 9.4.2.2 verrichte tests te verifiëren, neemt de inspecteur monsters die moeten worden toegezonden aan de technische dienst die de typegoedkeuringstests heeft verricht.

4.1.1.3.8.   De typegoedkeuringsinstanties mogen alle in deze bijlage voorgeschreven tests uitvoeren.

4.1.1.4.   Voertuigen met een hybride elektrische aandrijflijn

In het algemeen dienen de maatregelen ter waarborging van de conformiteit van de productie met betrekking tot de uitlaat- en CO2-emissies, het elektriciteitsverbruik en het elektrisch bereik van hybride elektrische voertuigen te worden gecontroleerd op basis van de beschrijving in het typegoedkeuringscertificaat volgens het in artikel 30, lid 2, van Verordening (EU) nr. 168/2013 vastgestelde model.

De controles van de conformiteit van de productie zijn gebaseerd op een door de goedkeuringsinstantie verrichte beoordeling van de controleprocedure die de fabrikant volgt om de conformiteit van het voertuigtype, wat de uitlaat- en CO2-emissies, het elektriciteitsverbruik en het bereik betreft, met het goedgekeurde type te garanderen.

Als de instantie niet tevreden is over de kwaliteit van de controleprocedure van de fabrikant, kan zij eisen dat op in productie zijnde voertuigen verificatietests worden uitgevoerd.

De conformiteit voor uitlaat- en CO2-emissies wordt gecontroleerd middels statistische procedures die worden beschreven in de punten 4.1.1.3.1 tot en met 4.1.1.3.3. Voertuigen worden getest overeenkomstig de procedure van bijlage II, onder A), bij Verordening (EU) nr. 168/2013.

4.1.1.5.   Vervangingssystemen voor verontreinigingsbeheersing

4.1.1.5.1.   Teneinde de hierboven voorgeschreven conformiteit te testen, wordt uit de productielijn van het voertuig waarvoor typegoedkeuring is verleend een vervangingssysteem voor verontreinigingsbeheersing als monster genomen.

4.1.1.5.2.   De productie wordt geacht te voldoen aan de bepalingen van deze bijlage indien een representatief basisvoertuig dat is uitgerust met een willekeurig uit de productielijn geselecteerde voorziening tegen verontreiniging, qua milieuprestaties voldoet aan de toepasselijke voorschriften zoals vastgesteld in artikel 23 van Verordening (EU) nr. 168/2013. De prestaties van de op het representatieve basisvoertuig gemonteerde aandrijving worden gemeten overeenkomstig bijlage II, onder A), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 en mogen de prestaties van de aandrijfeenheid van het originele systeem voor verontreinigingsbeheersing dat deze vervangt niet overtreffen.

4.1.1.6.   Te treffen maatregelen in geval van niet-conformiteit van de productie

Indien tijdens de inspecties wordt vastgesteld dat er sprake is van niet-conformiteit, neemt de goedkeuringsinstantie alle nodige maatregelen om de conformiteit van de productie zo snel mogelijk te herstellen.

4.1.1.7.   Sancties bij non-conformiteit van de productie

4.1.1.7.1.   De voor een voertuigtype verleende goedkeuring kan worden ingetrokken indien niet aan de voorschriften van punt 4.1.1.1 is voldaan.

4.1.1.7.2.   Indien een lidstaat een eerder door hem verleende goedkeuring intrekt, stelt hij de andere lidstaten daarvan onmiddellijk in kennis.

4.1.2.   Conformiteit van de productie voor tests van type IV met betrekking tot verdampingsemissies

Voor routinekeuringen aan het eind van de productielijn kan de fabrikant de conformiteit aantonen door middel van steekproeven met voertuigen die aan de volgende voorschriften voldoen. Als alternatief wordt de volledige testprocedure uitgevoerd die in deze bijlage wordt beschreven. Op verzoek van de fabrikant kan een andere testprocedure worden toegepast, indien de methode in de loop van de typegoedkeuringsprocedure is voorgelegd aan de technische dienst die deze ook heeft geaccepteerd, ten genoegen van de goedkeuringsinstantie.

4.1.2.1.   Lekkagetest

4.1.2.1.1.   Openingen van het systeem ter beperking van de verdampingsemissies naar de buitenlucht moeten worden afgesloten.

4.1.2.1.2.   Op het brandstofsysteem moet een druk van 3,7 kPa ± 0,1 kPa (370 ± 10 mm H2O) worden uitgeoefend.

4.1.2.1.3.   Wanneer de druk is gestabiliseerd, wordt het brandstofsysteem afgesloten van de druktoevoer.

4.1.2.1.4.   Na afsluiting van het brandstofsysteem mag de druk in vijf minuten met niet meer dan 0,5 kPa (50 mm H2O) dalen.

4.1.2.2.   Ontluchtingstest

4.1.2.2.1.   Openingen van het emissiebeperkingssysteem naar de buitenlucht moeten worden afgesloten.

4.1.2.2.2.   Op het brandstofsysteem moet een druk van 3,7 kPa ± 0,1 kPa (370 ± 10 mm H2O) worden uitgeoefend.

4.1.2.2.3.   Wanneer de druk is gestabiliseerd, wordt het brandstofsysteem afgesloten van de druktoevoer.

4.1.2.2.4.   De ontluchtingsopeningen van het emissiebeperkingssysteem naar de buitenlucht worden in de oorspronkelijke toestand hersteld.

4.1.2.2.5.   De druk van het brandstofsysteem moet in twee minuten tot onder 1,0 kPa (100 mm H2O) dalen.

4.1.2.3.   Ontlaadtest

4.1.2.3.1.   Apparatuur waarmee een luchtstroomsnelheid van 0,25 liter per minuut kan worden gedetecteerd, wordt op de luchtinlaat bevestigd en een drukvat dat voldoende groot is om een te verwaarlozen effect op het ontlaadsysteem te hebben, wordt via een wisselafsluiter of anders op de luchtinlaat aangesloten.

4.1.2.3.2.   Een andere mogelijkheid is dat de fabrikant een stromingsmeter naar eigen keuze gebruikt, mits deze door de goedkeuringsinstantie wordt geaccepteerd.

4.1.2.3.3.   Het voertuig moet zodanig werken dat elk aspect of onderdeel van het ontlaadsysteem dat een belemmering voor het ontladen kan vormen, wordt gedetecteerd en de omstandigheden worden geregistreerd.

4.1.2.3.4.   Terwijl de motor draait, met inachtneming van de in dit punt vermelde limieten, wordt de luchtstroming bepaald door:

4.1.2.4.   Controlemethoden

4.1.2.4.1.   De goedkeuringsinstantie die de typegoedkeuring heeft verleend, kan te allen tijde de in elke productie-eenheid toegepaste methoden voor de controle van de conformiteit verifiëren.

4.1.3.   Test van type VIII met betrekking tot het geluidsniveau

4.1.3.1.   Conformiteit van het voertuig met betrekking tot het geluidsniveau

Elk geproduceerd voertuig moet in overeenstemming zijn met een goedgekeurd type voertuig, zijn uitgerust met de geluidsdemper waarmee de typegoedkeuring werd verleend en voldoen aan de voorschriften van artikel 23 en bijlage VI, onder D), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 met betrekking tot het desbetreffende voertuigtype.

4.1.3.1.1.   Teneinde de hierboven voorgeschreven conformiteit te testen, wordt uit de productielijn waarvoor krachtens punt 4.1.3 typegoedkeuring is verleend een voertuig als monster genomen. De productie wordt geacht in overeenstemming te zijn met de bepalingen van dit punt indien het geluidsniveau, gemeten volgens de in bijlage VI, onder D), bij Verordening (EU) nr. nr. 168/2013 beschreven testmethode, de ten tijde van de typegoedkeuring gemeten waarde met niet meer dan 3 dB(A) en de onder dit punt voorgeschreven grenswaarden met niet meer 1 dB(A) overschrijdt.

4.1.3.2.   Conformiteit van de productie van een niet-origineel vervangingsuitlaatsysteem

4.1.3.2.1.   Elk geproduceerd uitlaatsysteem moet in overeenstemming zijn met een type dat krachtens dit punt is goedgekeurd en voldoen aan de voorschriften van bijlage VI, onder D), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 met betrekking tot het voertuig waarvoor het is bestemd.

4.1.3.2.2.   Teneinde de hierboven voorgeschreven conformiteit te testen, wordt uit de productielijn van het krachtens punt 4.1.3 goedgekeurde type een uitlaatsysteem als monster genomen.

4.1.3.2.3.   De productie wordt geacht overeen te stemmen met punt 4.1.3 indien is voldaan aan de voorschriften van bijlage VI, onder D), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 en indien het geluidsniveau, gemeten volgens de in die bijlage bedoelde testmethode, de ten tijde van de typegoedkeuring gemeten waarde met niet meer dan 3 dB(A) overschrijdt.

4.1.4.   Voorschriften voor de conformiteit van de productie met betrekking tot de maximumontwerpsnelheid van het voertuig, het maximumkoppel, het nominaal continu maximumvermogen en het maximaal piekvermogen

4.1.4.1.   Toleranties bij de meting van de maximumsnelheid tijdens het testen van de conformiteit van de productie

Tijdens het controleren van de conformiteit van de productie mag de maximumontwerpsnelheid van het voertuig met ± 5 % van de tijdens de typegoedkeuringstest gemeten waarde verschillen.

4.1.4.2.   Toleranties voor het maximumkoppel, het nominaal continu maximumvermogen, het nettomaximumvermogen en het maximaal piekvermogen tijdens het testen van de conformiteit van de productie

Tabel 4-3

Meettolerantie bij het maximumkoppel, het nominaal continu maximumvermogen, het nettomaximumvermogen en het maximaal piekvermogen afhankelijk van het gemeten vermogen

4.1.5.   Voorschriften voor de conformiteit van de productie met betrekking tot de massa in rijklare toestand

De massa in rijklare toestand van een voertuig van categorie L mag met niet meer dan 8 % van de nominale waarde afwijken voor wat betreft de toelaatbare onderste en bovenste afwijkingen, d.w.z. de negatieve en positieve afwijking rond de opgegeven nominale waarde van ten hoogste de drempelwaarden van de massa in rijklare toestand als bedoeld in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 168/2013.

• 5. 

  Herziening van de aanvaardbare toleranties van de massa in rijklare toestand

Ongeacht of punt 4 van toepassing is, moeten de lidstaten uiterlijk op 31 december 2019 statistische gegevens bij de Commissie indienen over de tijdens het toezicht op de conformiteit van de productie daadwerkelijk waargenomen toleranties van de massa in rijklare toestand. Deze statistieken moeten de tijdens de typegoedkeuring gemeten massa in rijklare toestand omvatten, alsmede in voorkomend geval de tijdens de beoordeling van de conformiteit van de productie op de productielijn waargenomen en gemeten positieve of negatieve toleranties als percentage van deze massa in rijklare toestand volgens de typegoedkeuring. Op basis van deze gegevens zal de Commissie beoordelen of het in punt 4.1.5 vastgestelde maximaal toelaatbare tolerantiepercentage al dan niet moet worden herzien.

BIJLAGE V

Voorschriften voor koppelinrichtingen en bevestigingen

• 1. 

  Toepassingsgebied

• 2. 

  Algemene voorschriften

• 3. 

  Voorschriften voor de ligging

• 4. 

  Beweegbaarheidseisen

• 5. 

  Eisen inzake de sterkte

5.1.   Er moet een dynamische sterkteproef (duurzaamheidstest) worden uitgevoerd.

5.1.1.   De duurzaamheidstest moet worden uitgevoerd met een bij benadering sinusoïdale wisselende belasting met een voor het materiaal geschikt aantal belastingscycli. Er mogen zich geen scheuren of breuken, of andere zichtbare uitwendige schade voordoen, noch buitensporige blijvende vervormingen die nadelig zouden zijn voor de goede werking van de koppelinrichting.

5.1.2.   Als basis voor de in de dynamische test gebruikte belasting wordt de onderstaande D-waarde genomen. De verticale statische belasting dient te worden beschouwd in de richting van de testbelasting ten opzichte van het horizontale vlak, afhankelijk van de positie van het koppelpunt en de toegestane statische verticale belasting op het koppelpunt.

Vergelijking 3-1:

waarbij:

5.1.3.   De karakteristieke waarden D en S waarop de test moet worden gebaseerd, moeten worden overgenomen uit de door de fabrikant ingediende typegoedkeuringsaanvraag, waarbij S de toegestane maximale statische verticale belasting op het koppelpunt in kg is.

5.2.   Testprocedure

5.2.1.   Voor de dynamische tests moet het monster op een geschikte testbank worden geplaatst met een geschikte inrichting voor de uitoefening van de kracht, zodat de te testen koppeling niet wordt blootgesteld aan andere krachten of momenten dan de voorgeschreven testkracht. In geval van wisselende tests mag de richting van de kracht niet meer dan ± 10° van de voorgeschreven richting afwijken. Ter voorkoming van niet-voorgeschreven krachten en momenten kan het noodzakelijk zijn om een scharnier aan te brengen op het punt waar de kracht wordt uitgeoefend en een tweede scharnier op voldoende afstand daarvan.

5.2.2.   De testfrequentie mag niet meer dan 35 Hz bedragen. De gekozen frequentie mag niet in de buurt liggen van de resonantiefrequentie van de testopstelling, met inbegrip van de te testen koppelinrichting. Voor uit staal vervaardigde koppelinrichtingen bedraagt het aantal belastingscycli 2 × 106. Voor koppelinrichtingen die zijn gemaakt van andere materialen dan staal kan een groter aantal belastingscycli noodzakelijk zijn. Voor het onderzoek naar scheurvorming moet in principe de kleurstofpenetratiemethode worden gebruikt; ook daaraan gelijkwaardige methoden zijn toegestaan.

5.2.3.   De te testen koppelinrichtingen moeten in principe zo stevig mogelijk op de testbank worden gemonteerd in de stand waarin ze op het voertuig worden gebruikt. Hiervoor moeten de door de fabrikant of de aanvrager opgegeven bevestigingsmiddelen worden gebruikt. Deze moeten bestemd zijn voor de bevestiging van de koppelinrichting op het voertuig en/of moeten identieke mechanische eigenschappen bezitten.

5.2.4.   Testvoorwaarden

5.3.   Test van koppelingskogels en trekinrichtingen

5.3.1.   De op de testbank gemonteerde eenheid dient een dynamische test te ondergaan met wisselende trekbelastingen (bv. op een pulsator). Deze test omvat het volgende:

5.3.2.   Uit één stuk bestaande koppelingskogels met inbegrip van koppelinrichtingen met niet-verwisselbare afneembare kogels en trekinrichtingen met verwisselbare en afneembare kogels (met uitzondering van kogels op integrale steun), worden getest overeenkomstig punt 5.3.1.

5.3.3.   Het testen van trekinrichtingen die kunnen worden gebruikt met verschillende kogeltypen, wordt uitgevoerd overeenkomstig de testvoorschriften van VN/ECE-Reglement nr. 55.

5.4.   De in punt 5.3.1 bedoelde testvoorschriften zijn ook van toepassing op andere koppelinrichtingen dan koppelingskogels.

• 6. 

  Koppelingskoppen

• (1) 

  PB L 227 van 28.8.2010, blz. 1.

Aanhangsel 1

Afmetingsspecificaties voor een koppelingskogel die op voertuigen van categorie L is gemonteerd

Opmerkingen:

Aanhangsel 2

Specificaties voor dynamische tests van koppelingskogel en trekinrichting

• 1. 

  De richting van de test wordt getoond aan de hand van het voorbeeld van een koppelingskogel met trekinrichting (van overeenkomstige toepassing op andere koppelingssystemen).

Figuur Aanh2-1

De richting van de dynamische test van een koppelingskogel en een trekinrichting — Testbank I. RL = referentielijn

Figuur Aanh2-2

De richting van de dynamische test van een koppelingskogel en een trekinrichting — Testbank II. RL = referentielijn

Figuur Aanh2-3

Relatieve posities van de bevestigingspunten van een koppelinrichting ten opzichte van de referentielijn — Criteria voor de hoeken bij dynamische tests

Opmerkingen:

• 1) 

  HFP= hoogste bevestigingspunt;

• 2) 

  PRL= evenwijdige referentielijn;

• 3) 

  RL= referentielijn;

• 4) 

  BC= middelpunt van de kogel.

Aanhangsel 3

Specificaties voor dynamische tests van de koppelingskop

• 1. 

  De richting van de test wordt getoond aan de hand van het voorbeeld van een koppelingskop.

Figuur Aanh3-1

De richting van de dynamische test van een koppelingskop

Figuur Aanh3-2

De richting van de statische heftest van een koppelingskop

BIJLAGE VI

Voorschriften voor voorzieningen ter beveiliging tegen onrechtmatig gebruik

• 1. 

  Voorschriften

• (1) 

  PB L 89 van 27.3.2013, blz. 37.

• (2) 

  PB L 120 van 13.5.2010, blz. 29.

BIJLAGE VII

Voorschriften voor elektromagnetische compatibiliteit (EMC)

• 1. 

  Voorschriften

• (1) 

  PB L 254 van 20.9.2012, blz. 1.

BIJLAGE VIII

Voorschriften voor uitstekende delen

• 1. 

  Voorschriften voor bromfietsen op twee wielen en motorfietsen op twee wielen met en zonder zijspan

1.1.   Algemene voorschriften

1.1.2.   Voertuigen van de categorieën L1e, L3e en L4e moeten voldoen aan de volgende algemene voorschriften:

1.1.2.1.   De voertuigen mogen niet zijn voorzien van enig naar buiten gericht puntig, scherp of uitstekend deel met een zodanige vorm, afmeting, richting of hardheid dat het risico of de ernst van lichamelijk letsel van een persoon die bij een ongeval tegen het voertuig stoot of daardoor wordt geraakt, wordt vergroot. De voertuigen moeten zodanig ontworpen zijn dat de delen en randen waarmee kwetsbare weggebruikers als voetgangers in geval van een ongeluk in aanraking kunnen komen, voldoen aan de voorschriften van de punten 1 tot en met 1.3.8.

1.1.2.2.   Alle uitstekende delen of randen die geraakt kunnen worden en die zijn vervaardigd van of bekleed met materiaal zoals zacht rubber of zachte kunststof met een hardheid van minder dan 60 Shore A, worden geacht te voldoen aan de voorschriften van de punten 1.3 tot en met 1.3.8. De hardheid wordt gemeten wanneer het materiaal naar behoren op het voertuig is gemonteerd.

1.1.3.   Specifieke voorschriften voor voertuigen van de categorieën L1e, L3e en L4e

1.1.3.1.   De voertuigen worden beoordeeld overeenkomstig de punten 1.2 tot en met 1.2.4.1.

1.1.3.2.   In het geval van voertuigen die zijn voorzien van een structuur of panelen die bedoeld zijn om de berijder, de passagier of de bagage te omgeven of gedeeltelijk te omgeven of om delen van het voertuig af te dekken, kan de voertuigfabrikant bij wijze van alternatief de desbetreffende voorschriften van VN/ECE-Reglement nr. 26 toepassen zoals voorgeschreven voor voertuigcategorie M1, op grond waarvan hetzij specifieke uitstekende delen hetzij het volledige buitenoppervlak van het voertuig moet worden afgedekt.

De desbetreffende uitstekende delen die overeenkomstig deze bepaling worden beoordeeld, moeten duidelijk worden aangegeven in het informatiedocument en het resterende buitenoppervlak moet voldoen aan de voorschriften van de punten 1 tot en met 1.3.8.

1.1.4.   Specifieke voorschriften voor voertuigen van categorie L4e

1.1.4.1.   Bij motorfietsen met zijspan waarbij het zijspan hetzij vast hetzij demontabel is, hoeft de ruimte tussen de motorfiets en het zijspan niet te worden beoordeeld (zie figuur 8-1).

Figuur 8-1

Bovenaanzicht van een motorfiets van categorie L4e met zijspan

1.1.4.2.   Als het zijspan zodanig demontabel is dat de motorfiets ook zonder kan worden gebruikt, moet de motorfiets zelf voldoen aan de voorschriften voor solomotorfietsen onder de punten 1 tot en met 1.3.8.

1.2.   Beoordeling van de uitstekende delen

1.2.1   Er moet een testinrichting worden gebruikt die voldoet aan de voorschriften die worden beschreven in aanhangsel 1, figuur Aanh1-1, om de uitstekende delen van het voertuig te controleren.

1.2.2.   Het voertuig moet op een horizontaal vlak worden geplaatst en rechtop worden gehouden, waarbij de stuurinrichting en het gestuurde wiel in eerste instantie in de rechtuitstand zijn geplaatst.

1.2.2.1.   Een antropomorfe dummy die een volwassen man van het 50e percentiel voorstelt wordt op zodanige wijze in de normale rijpositie op het testvoertuig geplaatst of een persoon met soortgelijke fysieke kenmerken neemt op zodanige wijze in de normale rijpositie op het testvoertuig plaats dat de beweging van de stuurinrichting niet wordt belemmerd. De voeten worden op de daartoe aangebrachte voetsteunen geplaatst en rusten daarbij niet op een versnellingspedaal of rempedaal.

1.2.3.   De testinrichting wordt in een vloeiende beweging van de voorzijde naar de achterzijde van het voertuig bewogen, aan beide zijden van het voertuig. Indien de testinrichting in aanraking komt met de stuurinrichting of daaraan bevestigde onderdelen, moet de stuurinrichting worden weggedraaid totdat deze volledig blokkeert; in de tussentijd en daarna wordt de test voortgezet. Tijdens de test moet de testinrichting steeds in aanraking blijven met het voertuig of de berijder (zie figuur 8-2).

Figuur 8-2

De bewegingszones van de testinrichting

1.2.3.1.   De voorzijde van het voertuig wordt als eerste geraakt en de testinrichting wordt in zijwaartse richting naar buiten toe langs de omtrek van het voertuig en de berijder (indien van toepassing) bewogen. De testinrichting mag daarbij tevens naar binnen toe bewegen met een snelheid die niet hoger is dan de snelheid van de beweging in achterwaartse richting (d.w.z. onder een hoek van 45° ten opzichte van het middenlangsvlak van het voertuig).

1.2.3.2.   De handen en voeten van de berijder worden weggedrukt door de testinrichting indien deze rechtstreeks hiermee in aanraking komt en de betrokken steunen (bv. de voetsteunen) moeten onbelemmerd kunnen draaien, wegklappen of buigen als gevolg van de aanraking van de testinrichting en worden in alle daaruit voortvloeiende tussenstanden beoordeeld.

1.2.3.3.   Delen en onderdelen van achteruitkijkspiegels die onder de typegoedkeuring van het desbetreffende onderdeel vallen, worden geacht te voldoen aan de voorschriften van de punten 1 tot en met 1.3.8.

1.2.3.4.   Uitstekende delen waarmee de testinrichting in aanraking kan komen in een willekeurige beoogde gebruiksstand (bv. voetsteunen voor passagiers, zowel in dicht- als opengeklapte toestand) worden in alle beoogde gebruiksstanden beoordeeld.

1.2.4.   Wanneer de testinrichting op de hierboven beschreven wijze langs het voertuig wordt bewogen, worden de uitstekende delen en de randen van het voertuig die in aanraking komen met de testinrichting ingedeeld bij:

1.2.4.1.   Om onderscheid te maken tussen de groepen waartoe de geraakte uitstekende delen en randen behoren, moet de testinrichting worden gebruikt in overeenstemming met de beoordelingsmethode die hieronder in figuur 8-3 wordt weergegeven en worden de geraakte uitstekende delen en randen geacht te behoren tot:

Figuur 8-3

Bovenaanzicht van de testinrichting die de zijde van een voertuig schampt en in botsing komt met een uitstekend voertuigdeel

1.3.   Specifieke voorschriften

1.3.1.   Voorschriften voor de kromtestraal van de voertuigdelen in groep 1 (bij schampen)

1.3.1.1.   Platen:

Structuur, stroomlijnkuipen, carrosserie, enz.:

1.3.1.1.1.   De kromtestralen van hoeken en plaatranden worden gemeten op het raakpunt of de raakpunten met de testinrichting en er moet een geleidelijke overgang zijn naar een kleinere straal, indien aanwezig, in de richting waarin de testinrichting en de hoek of rand elkaar niet langer raken.

1.3.1.2.   Stangen:

1.3.1.2.1.   De kromtestralen van de randen aan het uiteinde van een stang worden gemeten op het aanraakpunt of de aanraakpunten met de testinrichting en kunnen steeds kleiner worden rond de volledige omtrek van het uiteinde van de stang.

1.3.2.   Voorschriften voor de kromtestraal van de voertuigdelen in groep 2 (bij botsen)

1.3.2.1.   Platen:

Structuur, stroomlijnkuipen, carrosserie, enz.:

1.3.2.1.1.   De kromtestralen van hoeken en plaatranden worden gemeten op het raakpunt of de raakpunten met de testinrichting en blijven gelijk of worden steeds kleiner in de richtingen waarin de testinrichting en de hoek of rand elkaar niet langer raken.

1.3.2.2.   Stangen:

1.3.2.2.1.   De kromtestralen van de randen aan het uiteinde van een stang worden gemeten op het aanraakpunt of de aanraakpunten met de testinrichting en kunnen steeds kleiner worden rond de volledige omtrek van het uiteinde van de stang.

1.3.3.   De bovenrand van het windscherm of de kuip, hetzij doorzichtig hetzij ondoorzichtig, moet een kromtestraal van ten minste 2,0 mm hebben of mag zijn bekleed met beschermend materiaal, overeenkomstig punt 1.1.1.2.

1.3.3.1.   De bovenrand wordt begrensd door vlakken onder een hoek van 45° ten opzichte van het horizontale vlak (zie figuur 8-4).

Figuur 8-4

Het zicht van de berijder door een doorzichtig windscherm

1.3.3.2.   Indien de bovenrand is voorzien van een kromtestraal, mag deze niet groter zijn dan 0,70 maal de dikte van het windscherm of de kuip, gemeten vanaf de bovenrand.

1.3.3.3.   Kappen die lijken op windschermen of kuipen en die uitsluitend zijn gemonteerd om de instrumentencluster of de koplampinrichting van de berijder te beschermen en die in totaal niet meer uitsteken dan 50 mm gemeten vanaf de bovenzijde van de desbetreffende instrumentencluster of koplampinrichting hoeven niet te voldoen aan de voorschriften van de punten 1.3.3, 1.3.3.1 en 1.3.3.2.

1.3.4.   Het uiteinde van de koppelingshendel en de remhendels die op de stuurinrichting zijn gemonteerd, moeten zichtbaar zijn afgerond en een kromtestraal van ten minste 7,0 mm hebben. De overige buitenranden van deze hendels moeten een kromtestraal van ten minste 2,0 mm hebben over de hele lengte van de handgrepen. De controle hiervan geschiedt met de hendels in de neutrale stand.

1.3.4.1.   Indien de hendels volledig worden bedekt door beschermingskappen en derhalve niet in aanraking kunnen komen met een persoon die door het voertuig wordt geraakt, worden de hendels geacht te voldoen aan de voorschriften van punt 1.3.4.

1.3.5.   De voorkant van het voorspatbord of daarop gemonteerde voertuigdelen moeten een kromtestraal van ten minste 2,0 mm hebben.

1.3.5.1.   De voorkant van het voorspatbord wordt begrensd door twee verticale vlakken die een horizontale hoek van 45° vormen ten opzichte van het middenlangsvlak van het voertuig.

1.3.5.2.   Indien de voorkant van het voorspatbord is voorzien van een kromtestraal, mag deze niet groter zijn dan 0,70 maal de dikte van het spatbord, gemeten vanaf de voorkant.

1.3.6.   Een bijvoorbeeld aan de bovenzijde van de brandstoftank geplaatste vuldop of een voorziening met een vergelijkbare vorm, waartegen de berijder zich bij een ongeval in voorwaartse richting kan stoten, mag aan de achterkant niet meer dan 15 mm boven het onderliggende oppervlak uitsteken en de overgang daarvan naar het onderliggende oppervlak moet in hetzelfde vlak liggen of duidelijk bolvormig zijn. Zie figuur 8-5 voor een voorbeeld hiervan. Een dergelijke voorziening mag meer dan 15 mm boven het onderliggende oppervlak uitsteken, mits erachter een afscherming is aangebracht die ervoor zorgt dat de voorziening naar verhouding niet meer 15 mm uitsteekt.

Figuur 8-5

Montagevoorschrift voor de vuldop op een brandstoftank

1.3.6.1.   Vuldoppen of voorzieningen met een vergelijkbare vorm die niet voor de berijder zijn geplaatst of zich onder het niveau van de zitplaats van de berijder bevinden hoeven niet aan de voorschriften van punt 1.3.6 te voldoen.

1.3.7.   Contactsleutels moeten aan de achterkant (de kop) zijn voorzien van een beschermend kapje van rubber of kunststof met stompe randen.

1.3.7.1.   Contactsleutels die niet in het contactslot hoeven te zijn geplaatst tijdens het voertuiggebruik, die zijn verzonken in of worden omgeven door het omringende oppervlak, waarvan de kop kan worden ingeklapt ten opzichte van de schacht of het lichaam van de sleutel, die zich bevinden onder de zitplaats van de berijder of die zich niet vóór de berijder bevinden, hoeven niet aan de voorschriften van punt 1.3.7 te voldoen.

1.3.8.   Naar buiten gerichte of uitstekende delen van het voertuig in zijn normale verticale stand waarmee de testinrichting niet in aanraking komt, maar die het risico of de ernst van lichamelijk letsel van een persoon die bij een ongeval wordt geraakt kunnen vergroten, moeten zijn afgerond.

• 2. 

  Voorschriften voor voertuigen op drie wielen en vierwielers

2.1.   Algemene voorschriften

2.1.1.   Voertuigen van de categorieën L2e, L5e, L6e en L7e moeten voldoen aan de volgende algemene voorschriften:

2.1.2.   Specifieke voorschriften voor voertuigen van de categorieën L2e, L5e, L6e en L7e

Aanhangsel 1

Testinrichting

• 1. 

  Inrichting voor het testen van uitstekende delen

Figuur Aanh1-1

Schematische voorstelling van de testinrichting

• 2. 

  Werkwijze

2.1.   De testinrichting moet gedurende de hele test in een zodanige stand worden gehouden dat de lijn die overeenkomt met de hoek van α = 90° evenwijdig loopt aan het middenlangsvlak van het voertuig.

2.2.   Het onderste gedeelte van de testinrichting (d.w.z. de 100 mm hoge onderkant) mag omwille van de stabiliteit of het gebruiksgemak van een ander ontwerp zijn. Indien dit onderste gedeelte evenwel in aanraking komt met het voertuig, moet het worden aangepast (d.w.z. de diameter ter plaatse moeten teruggebracht tot ten minste 150 mm) teneinde een volledig contact tussen het voertuig en het gedeelte van de testinrichting tussen 100 mm tot 1 200 mm hoogte mogelijk te maken.

BIJLAGE IX

Voorschriften voor brandstofopslag

• 1. 

  Algemene voorschriften

• 2. 

  Tests voor brandstoftanks

2.1.   Kanteltest

2.2.   Hydraulische test

• 3. 

  Specifieke voorschriften en tests voor brandstoftanks die zijn vervaardigd uit andere materialen dan metaal

3.1.   Brandstoftanks die zijn vervaardigd uit andere materialen dan metaal worden onderworpen aan de volgende aanvullende tests:

3.2.   De permeabiliteitstest die moet worden uitgevoerd op een gloednieuwe brandstoftank

3.2.1.   De permeabiliteitstest als onderdeel van tests van type IV zoals bedoeld in bijlage V, onder A), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 zonder dat rekening hoeft te worden gehouden met metingen van de lichtverstrooiing voor de test overeenkomstig deze bijlage, wordt uitgevoerd op een voldoende aantal tanks voor tests overeenkomstig de punten 3.3 tot en met 3.7.5.1.

3.3.   De schoktest die moet worden uitgevoerd op een brandstoftank die de permeabiliteitstest heeft ondergaan

3.3.1.   De brandstoftank wordt gevuld tot de nominale inhoud met een mengsel van 50 % water en 50 % ethyleenglycol of met een andere koelvloeistof die het materiaal van de brandstoftank niet aantast en waarvan het cryoscopisch punt lager is dan .

De temperatuur van de stoffen in de brandstoftank tijdens de test moet bedragen. De tank wordt gekoeld tot een overeenkomstige omgevingstemperatuur. De brandstoftank mag ook worden gevuld met een voldoende gekoelde vloeistof, mits de brandstoftank gedurende ten minste één uur op de testtemperatuur wordt gehouden.

Voor de test wordt een slinger gebruikt. De slagmassa moet de vorm van een regelmatige driezijdige piramide hebben met een kromtestraal van 3,0 mm aan de punt en de randen. De vrij bewegende massa van de slinger moet 15 kg ± 0,5 kg bedragen en de door de slinger uitgeoefende energie mag niet minder dan 30,0 J zijn per slag op de brandstoftank.

De technische dienst kan een willekeurig aantal punten op de te testen brandstoftank selecteren die worden beschouwd als zwakke plekken als gevolg van de montage van de tank en de plaats daarvan op het voertuig. Afscherming van andere materialen dan metaal wordt niet in beschouwing genomen; de buizen van het frame of de delen van het chassis mogen wel in beschouwing worden genomen voor de beoordeling van het risico.

Er mag meer dan een brandstoftank worden gebruikt om alle slagtests uit te voeren, mits alle gebruikte brandstoftanks de permeabiliteitstest hebben ondergaan.

Na een slag op een van de geteste punten mag er geen vloeistof lekken.

3.4.   De test van de mechanische sterkte die moet worden uitgevoerd op een brandstoftank die de permeabiliteitstest heeft ondergaan

3.4.1.   De brandstoftank wordt tot de nominale inhoud gevuld met water met een temperatuur van . Vervolgens wordt de tank onderworpen aan een inwendige druk die gelijk is aan het dubbele van de relatieve bedrijfsdruk (ontwerpdruk) of een overdruk van 30 kPa, als deze hoger is. De tank moet intact blijven en de druk moet gehandhaafd blijven gedurende een periode van ten minste vijf uur bij een omgevingstemperatuur van .

De brandstoftank mag geen tekenen van lekkage vertonen en eventuele tijdelijke of blijvende vervorming die optreedt, mag de tank niet onbruikbaar maken. Bij het beoordelen van de vervorming van de tank moet rekening worden gehouden met de bijzondere montagevoorwaarden.

3.5.   De test van de brandstofbestendigheid die moet worden uitgevoerd op monsters van een gloednieuwe brandstoftank en monsters van een brandstoftank die de permeabiliteitstest heeft ondergaan

3.5.1.   Van de platte of nagenoeg platte vlakken van de gloednieuwe brandstof worden zes proefstukken voor een rekproef genomen, die ongeveer dezelfde dikte hebben. De treksterkte en de rekgrens worden vastgesteld bij en een reksnelheid van 50 mm/min. De verkregen waarden moeten vervolgens worden vergeleken met de waarden voor de treksterkte en de rekgrens die zijn verkregen door middel van vergelijkbare tests met een brandstoftank die is onderworpen aan de permeabiliteitstest. Het materiaal wordt aanvaardbaar geacht indien de waarden voor de treksterkte niet meer dan 25 % verschillen.

3.6.   De test bij hoge temperatuur die moet worden uitgevoerd op monsters van een brandstoftank die de permeabiliteitstest heeft ondergaan

3.6.1.   De brandstoftank wordt bevestigd op een representatief onderdeel van het voertuig en tot 50 % van de nominale inhoud gevuld met water met een temperatuur van . De testopstelling wordt vervolgens samen met de brandstoftank gedurende 60 minuten in een omgevingstemperatuur van geplaatst, waarna de brandstoftank geen blijvende vervormingen of lekken mag vertonen en in volledig bruikbare toestand moet verkeren.

3.7.   De test van de vuurvastheid die moet worden uitgevoerd op monsters van een brandstoftank die de permeabiliteitstest heeft ondergaan

3.7.1.   Voorbereiding van de monsters

3.7.1.1.   Van de platte of nagenoeg platte vlakken van een of meer brandstoftanks die aan de permeabiliteitstest zijn onderworpen, worden ten minste tien monsters genomen met een lengte van 125 ± 5 mm en een breedte van 12,5 ± 0,2 mm. Indien het als gevolg van de ontwerpkenmerken (d.w.z. de vorm) van de brandstoftank evenwel niet mogelijk is dergelijke monsters te nemen, wordt het voor de doelstelling van deze test aanvaardbaar geacht dat er een of meer speciale tanks met vergelijkbare kenmerken worden voorbereid waarvan de wanden meer platte of nagenoeg platte vlakken omvatten. De totale dikte van alle monsters moet binnen ± 5 % van het dikste monster liggen.

3.7.1.2.   In elk monster worden twee strepen gegrift op 25 mm en op 100 mm van een uiteinde van het monster.

3.7.1.3.   De randen van de monsters moeten zuiver zijn. Door zagen verkregen randen moeten worden bijgeschuurd om ze glad te maken.

3.7.2.   Testapparatuur

3.7.2.1.   De testruimte bestaat uit een volledig gesloten zuurkast met een brandvrij kijkvenster om de proef te observeren. Bij bepaalde proefopstellingen kan een spiegel worden gebruikt om de achterkant van het monster te zien.

De rookafzuiginrichting wordt tijdens de test stilgezet en onmiddellijk na de test opnieuw in werking gesteld, teneinde de verbrandingsproducten af te voeren.

De test kan tevens worden uitgevoerd in een metalen kast die onder de afzuigkap wordt opgesteld, terwijl de afzuiginrichting in werking blijft.

In de bodem en de bovenkant van de kast moeten beluchtingsopeningen zijn aangebracht die voldoende lucht voor de verbranding laten doorstromen, maar tijdens de verbranding mag geen luchtstroom op het monster ontstaan.

3.7.2.2.   De standaard moet voorzien zijn van twee klemmen die door middel van beweeglijke verbindingen in alle standen verstelbaar zijn.

3.7.2.3.   Er moet een gasbrander worden gebruikt van het type „Bunsen” of „Tirill” met een mondstuk van 10 mm. Het mondstuk mag niet van hulpstukken zijn voorzien.

3.7.2.4.   Er moet een metalen scherm met een maaswijdte van 20 en totale afmetingen van ca. 100 × 100 mm worden gebruikt.

3.7.2.5.   Er moet een waterbak met aanbevolen afmetingen van ca. 150 × 75 × 30 mm worden gebruikt.

3.7.2.6.   Er moet een chronometer (met een onderverdeling in seconden) worden gebruikt.

3.7.2.7.   Er moet een schaal (met een onderverdeling in millimeters) worden gebruikt.

3.7.2.8.   Er moet een schuifpasser (met een nauwkeurigheid van ten minste 0,05 mm) of een gelijkwaardig meetapparaat worden gebruikt.

3.7.3.   Testprocedure

3.7.3.1.   Een monster wordt met behulp van een van de klemmen op de standaard bevestigd bij het uiteinde dat zich het dichtst bij de 100 mm-merkstreep bevindt, waarbij de lengteas horizontaal is en de dwarsas een hoek van 45° met de horizontale lijn vormt. Onder het monster wordt een schoon scherm van metaalgaas horizontaal bevestigd op 10 mm onder de rand van het monster, waarbij het uiteinde van het monster ongeveer 13 mm uitsteekt ten opzichte van het uiteinde van het metaalgaas (zie figuur 9-1). Een met water gevulde bak wordt op de tafel van de zuurkast geplaatst om alle gloeiende deeltjes op te vangen die tijdens de test kunnen vallen.

Figuur 9-1

Opstelling voor het testen van de vuurvastheid

3.7.3.2.   De luchttoevoer van de brander wordt zodanig afgesteld dat een blauwe vlam met een hoogte van ca. 25 mm wordt verkregen.

3.7.3.3.   De brander wordt zodanig opgesteld dat de vlam het uiteinde van het monster raakt (zie figuur 1) en op dat moment wordt de chronometer gestart.

Het contact wordt gedurende 30 seconden gehandhaafd. Indien het monster wordt vervormd, smelt of zich samentrekt, wordt de vlam verplaatst om in aanraking met het monster te blijven. Een sterke vervorming van het monster gedurende de test kan het resultaat echter ongeldig maken.

Na 30 seconden of zodra de punt van de vlam de 25 mm-merkstreep heeft bereikt, wordt de brander verwijderd. De brander moet op een afstand van ten minste 450 mm van het monster worden geplaatst en de zuurkast moet worden gesloten.

3.7.3.4.   Wanneer de punt van de vlam de 25 mm-merkstreep heeft bereikt, wordt de door de chronometer aangegeven tijd in seconden genoteerd als tijd t1.

3.7.3.5.   De chronometer wordt gestopt wanneer de verbranding (met of zonder vlam) ophoudt of de 100 mm-merkstreep van het vrije uiteinde bereikt. De aangegeven tijd wordt genoteerd als tijd t. Indien een monster opnieuw wordt ontstoken door brandend materiaal dat zich op het scherm van metaalgaas bevindt, kan dat het testresultaat ongeldig maken.

3.7.3.6.   Indien de verbranding de 100 mm-merkstreep niet bereikt, wordt langs de onderrand van het monster de onverbrande lengte vanaf de 100 mm-merkstreep gemeten en op de naaste millimeter afgerond. De verbrande lengte is gelijk aan 100 mm min de onverbrande lengte uitgedrukt in millimeter.

3.7.3.7   Indien het monster tot de 100 mm-merkstreep of verder heeft gebrand, wordt de verbrandingssnelheid als volgt berekend: en uitgedrukt in mm/s.

3.7.3.8   De onder de punten 3.7.3.1 tot en met 3.7.3.7 beschreven test wordt herhaald totdat drie monsters tot de 100 mm-merkstreep of verder hebben gebrand dan wel totdat tien monsters aan de test zijn onderworpen.

3.7.3.9.   Indien slechts een van de tien monsters tot de 100 mm-merkstreep of verder brandt, wordt de onder de punten 3.7.3.1 tot en met 3.7.3.7 beschreven test herhaald met ten hoogste tien nieuwe monsters.

3.7.4.   Uitdrukking van de resultaten

3.7.4.1.   Het testrapport moet ten minste de volgende gedetailleerde informatie bevatten:

en met betrekking tot de afzonderlijke monsters:

3.7.4.2.   Indien ten minste twee monsters hebben gebrand tot of voorbij het 100 mm-merkteken, wordt de gemiddelde verbrandingssnelheid (uitgedrukt in mm/s en zoals afgeleid van meerdere resultaten die volgens de formule van punt 3.7.3.7 zijn berekend) bepaald. De gemiddelde verbrandingssnelheid is derhalve het gemiddelde van de verbrandingssnelheden van alle monsters die tot of voorbij het 100 mm-merkteken hebben gebrand. Deze waarde wordt vergeleken met de voorschriften van de punten 3.7.5 tot en met 3.7.5.1, en de in punt 3.7.4.3 genoemde berekeningen en verificatie worden niet uitgevoerd.

3.7.4.3.   De gemiddelde verbrandingstijd (GVT) en de gemiddelde verbrandingslengte (GVL) moeten worden berekend indien geen van de tien monsters of niet meer dan één van de twintig monsters heeft gebrand tot het 100 mm-merkteken.

Vergelijking 9-1:

waarbij n het aantal monsters is.

Het resultaat wordt afgerond op de naaste periode van vijf seconden. Een GVT van 0 seconden wordt echter niet gebruikt (d.w.z. indien de verbranding tussen de 2 en 7 seconden duurt, is de GVT 5 seconden; indien de verbranding tussen de 8 en 12 seconden duurt, is de GVT 10 seconden; indien de verbranding tussen de 13 en 17 seconden duurt is de GVT 15 seconden, enz.).

Vergelijking 9-2:

waarbij n het aantal monsters is.

Het resultaat wordt uitgedrukt in verhouding tot de naaste lengte van 5 mm (d.w.z. „minder dan 5 mm” wordt aangegeven indien de verbrandingslengte minder dan 2 mm is en een GVL van 0 mm kan in geen geval worden opgegeven).

Indien een van de 20 monsters brandt tot of voorbij het 100 mm-merkteken, wordt voor de verbrandingslengte (d.w.z. de waarde van (100 – onverbrande lengtei) voor dat monster) 100 mm genomen.

Vergelijking 9-3:

De gemiddelde verbrandingssnelheid is derhalve (GVL/GVT) (uitgedrukt in mm/s).

Deze waarde wordt vergeleken met de voorschriften van de punten 3.7.5 tot en met 3.7.5.1.

3.7.5.   Voorschriften voor de vuurvastheid van andere dan metalen brandstoftanks

3.7.5.1.   Het materiaal van de brandstoftank mag niet branden met een gemiddelde verbrandingssnelheid van meer dan 0,64 mm/s, zoals bepaald volgens de testprocedure die in de punten 3.7 tot en met 3.7.4.3 is vastgesteld.

• (1) 

  PB L 72 van 14.3.2008, blz. 1.

• (2) 

  PB L 120 van 7.5.2011, blz. 1.

BIJLAGE X

Voorschriften voor laadplatforms

• 1. 

  Doel

• 2. 

  Voorschriften

BIJLAGE XI

Voorschriften voor massa's en afmetingen

• 1. 

  Doel

• 2. 

  Indiening van de massaspecificaties van het voertuig en de testvoorschriften om de massaspecificaties te bepalen

• 3. 

  Indiening van de afmetingen van het voertuig en de testvoorschriften om de afmetingen te bepalen

Aanhangsel 1

Specifieke voorschriften voor de massa's en afmetingen van voertuigen van categorie L

• 1. 

  Specifieke voorschriften voor de afmetingen van het voertuig

• 2. 

  Specifieke voorschriften voor de massa's van het voertuig

2.1.   De som van de technisch toelaatbare maximummassa's op de assen mag niet kleiner zijn dan de technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand van het voertuig.

2.2.   Specifieke voorschriften voor de beperking van de massa van de optionele uitrusting en de technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand van het voertuig

2.2.1.   Voor voertuigen van de categorieën L2e, L5e, L6e en L7e waarvan de massa in rijklare toestand is beperkt, wordt de massa van de optionele uitrusting beperkt tot 10 % van de beperkingen voor de massa in rijklare toestand zoals vastgesteld in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 168/2013.

2.2.2.   De technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand van het voertuig mag niet kleiner zijn dan de feitelijke massa.

2.3.   Indien het voertuig is beladen tot de technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand, mag de massa per as niet groter zijn dan de technisch toelaatbare maximummassa op die as.

2.4.   Indien het voertuig is beladen tot de technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand, mag de massa op de vooras in geen geval kleiner zijn dan 30 % van de technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand van het voertuig

2.4.1.   Indien het voertuig is beladen tot de technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand plus de technisch toelaatbare maximummassa op het koppelpunt, mag de massa op de vooras in geen geval kleiner zijn dan 20 % van de technisch toelaatbare maximummassa in beladen toestand van het voertuig.

2.5.   Voor voertuigen van categorie L kan toestemming worden verleend om een aanhangwagen van ≤ 50 % van de massa in rijklare toestand van het voertuig te trekken.

2.6.   Indien een voertuig is uitgerust met verwijderbare stoelen, hoeft de controle alleen te worden uitgevoerd in de toestand waarbij het maximum aantal zitplaatsen is geïnstalleerd.

2.7.   Indien een voertuig is uitgerust met stoelen en ter controle van de voorschriften van de punten 2.2, 2.3 en 2.4:

2.7.1.   Instelling van de stoelen

2.7.2.   Verdeling van de massa van de bestuurder en de passagiers om de voertuigmassa's te meten

2.7.3.   Verdeling van de massa van de optionele uitrusting

2.7.4.   Verdeling van de nuttige massa

2.7.5.   Wat bedrijfsvoertuigen met carrosserie van (sub)categorie L2e-U, L5e-B, L6e–BU, L7e-B of L7e-CU betreft, wordt de nuttige massa evenredig over het laadvlak verdeeld.

2.7.6.   Wat bedrijfsvoertuigen zonder carrosserie (bv. chassis-cabine) van (sub)categorie L2e-U, L5e-B, L6e-BU, L7e-B of L7e-CU betreft, vermeldt de fabrikant de uiterste toelaatbare posities van het zwaartepunt van de nuttige massa (bv. 0,20 m tot 0,50 m vóór de eerste achteras).

2.8.   Maximaal toelaatbare nuttige massa

2.8.1.   De maximaal toelaatbare nuttige massa wordt beperkt volgens de waarden in tabel Aanh1-1 hieronder.

Tabel Aanh1-1

Maximaal toelaatbare nuttige massa

2.9.   Massa van de opslag van alternatieve brandstof

Bij het bepalen van de massaspecificaties van het voertuig en bij de toepasselijke testvoorschriften voor het bepalen van deze massaspecificaties wordt aangenomen dat de massa van de opslag van alternatieve brandstof gelijk is aan:

• 3. 

  Specifieke voorschriften voor de massa's en afmetingen van voertuigen van de categorieën L6e-A, L7e-A en L7e-B wat de statische voertuigstabiliteit betreft

3.0.1.   Doelstellingen en toepassingsgebied

3.0.1.1.   Tot de subcategorieën L6e-A (lichte quads voor gebruik op de weg), L7e-A (zware quads voor gebruik op de weg) en L7e-B (zware terreinquads) behoren voertuigen met vier wielen die mogelijk tegenstrijdige ontwerpcriteria moeten vervullen, aangezien ze niet alleen kunnen worden gebruikt op verharde wegdekken maar ook op het terrein. Deze tegenstrijdige eisen leiden tot een hoog zwaartepunt, waardoor het voertuig instabiel is. De minimumvoorschriften voor het testen van de statische voertuigstabiliteit kan een gunstige uitwerking hebben op de configuratie van de massa's en afmetingen in de ontwerpfase van het voertuig en de statische stabiliteit van het voertuig vergroten.

3.0.1.2.   Voertuigen van de subcategorieën L6e-A, L7e-A en L7e-B moeten voldoen aan de testvoorschriften en prestatiecriteria van dit punt.

3.1.   Testvoertuig

3.1.1.   Het testvoertuig moet wat de massa's, afmetingen en vorm betreft representatief zijn voor het voertuig waarvoor de typegoedkeuring is verleend. Alle onderdelen van het voertuig moeten overeenkomen met de serieproductie of er moet, indien het voertuig van categorie L van de serieproductie verschilt, in het testrapport een volledige beschrijving worden gegeven. Bij het selecteren van het testvoertuig komen de fabrikant en de technische dienst ten genoegen van de goedkeuringsinstantie overeen welk testmodel van het voertuig van categorie L representatief is voor aanverwante voertuigvarianten.

3.1.2.   Controles

Er wordt ten minste gecontroleerd of het voertuig wat de hierna genoemde punten betreft in overeenstemming is met de fabrieksspecificaties: wielen, velgen, banden (representatief merk, type, druk), geometrie van de assen, afstelling van de ophanging en vrije hoogte boven het wegdek (ingesteld volgens de specificaties van de fabrikant).

3.2.   Tests van de statische dwarsstabiliteit

3.2.1.   Alle voertuigen van de subcategorieën L6e-A, L7e-A en L7e-B moeten voldoen aan de voorschriften voor de stabiliteit die worden vermeld in de punten 3.2.3.3 en 3.2.4.1.3 wanneer ze volgens de onderstaande procedure worden getest. Kanteltafeltests worden uitgevoerd in zowel de laadconfiguratie als de gebruikers- en passagiersconfiguratie.

3.2.2.   Kanteltafeltest

3.2.2.1.   Testomstandigheden

De tests worden onder de volgende omstandigheden uitgevoerd:

3.2.2.1.1.   Laadconfiguratie

3.2.2.2.   Gebruikers- en passagiersconfiguratie

3.2.2.2.1.   Het testvoertuig verkeert in de standaardtoestand, zonder accessoires. Het testvoertuig en de onderdelen zijn gemonteerd en ingesteld volgens de aanwijzingen en de specificaties van de fabrikant.

3.2.2.2.2.   De banden zijn opgepompt tot de druk die de voertuigfabrikant aanbeveelt voor normaal gebruik. Indien er meer dan een druk is opgegeven, wordt de laagste waarde gebruikt.

3.2.2.2.3.   Alle vloeistoffen hebben het aanbevolen niveau en de brandstoftank is vol.

3.2.2.2.4.   Alle gestuurde wielen staan in de rechtuitstand.

3.2.2.2.5.   Verstelbare onderdelen van de ophanging worden in de door de fabrikant voor levering aan de handelaar opgegeven positie geplaatst.

3.2.2.2.6.   Het voertuig is beladen door een gewicht dat overeenkomt met de gebruiker of een gelijkwaardig gewicht op de zitplaats van de gebruiker en op de meest naar voren en naar buiten gelegen zitplaats van de inzittende te plaatsen, zodat het zwaartepunt van het gewicht of de gewichten zich 152 mm boven het laagste punt van het steunvlak van de inzittende en 254 mm voor de rugleuning bevindt.

3.2.2.3.   Testinrichting

Er moet een stijf en vlak testplatform met een verstelbare helling, een kanteltafel of een vergelijkbare inrichting worden vervaardigd die is voorzien van een oppervlakteafwerking met een wrijvingscoëfficiënt van ten minste 1,0, of een rail, stopper of andere voorziening met een maximale hoogte van 25,4 mm die kan beletten dat banden onder normale testomstandigheden wegglijden. Het oppervlak van het platform moet groot genoeg zijn om alle wielen van het te testen voertuig te ondersteunen.

3.2.2.4.   Testprocedure

De testprocedure is als volgt:

3.2.2.5.   Prestatievoorschriften

Aanvaarding van de dwarsstabiliteitstest vereist dat ten minste een van de banden waarop het voertuig hellingopwaarts steunt, in contact blijft met het oppervlak.

3.2.3.   Statische stabiliteitscoëfficiënt (Kst)

3.2.3.1   Testomstandigheden

De tests worden onder de volgende omstandigheden uitgevoerd:

3.2.3.2.   Berekening van Kst

Vergelijking 11-1:

waarbij:

Kst: statische stabiliteitscoëfficiënt,

CG: zwaartepunt,

Lcg: de plaats van het zwaartepunt voor de achteras,

Hcg: de plaats van het zwaartepunt boven de grond,

t1 : voorspoorbreedte,

t2 : achterspoorbreedte,

L: wielbasis.

3.2.3.3.   Prestatievoorschriften

3.2.3.3.1.   (Sub)categorieën L6e-A, L7e-A en L7e-B2: Kst ≥ 1,0

3.2.3.3.2.   (Sub)categorie L7e-B1: Kst ≥ 0,7

3.2.4.   Hellingsstabiliteit

3.2.4.1.   Testomstandigheden

De testomstandigheden moeten voldoen aan de voorschriften van punt 3.2.2.1.

3.2.4.1.1.   Testinrichting

Er wordt een testplatform gebruikt dat voldoet aan de voorschriften van punt 3.2.2.

3.2.4.1.2.   Testprocedure

Het beladen testvoertuig wordt zo op het kantelplatform geplaatst dat de lengtehartlijn loodrecht op de kantelas van het platform staat. De voorkant van het testvoertuig moet naar de kantelas van het platform zijn gericht. Het platform wordt gekanteld tot een hellingshoek van 25 graden (46,6 %) en de items in de punten 3.2.3 en 3.2.4 worden herhaald. Herhaal de procedure terwijl de achterkant van het testvoertuig naar de kantelas van het platform is gericht.

3.2.4.1.3.   Voorschriften voor de hellingsstabiliteit

Aanvaarding van de hellingsstabiliteitstest vereist dat ten minste een van de banden waarop het voertuig hellingopwaarts steunt in contact blijft met het oppervlak.

• (1) 

  Richtlijn 2007/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 september 2007 tot vaststelling van een kader voor de goedkeuring van motorvoertuigen en aanhangwagens daarvan en van systemen, onderdelen en technische eenheden die voor dergelijke voertuigen zijn bestemd (kaderrichtlijn) (PB L 263 van 9.10.2007, blz. 1).

BIJLAGE XII

Voorschriften voor functionele boorddiagnosesystemen (OBD)

• 1. 

  Inleiding

Deze bijlage is van toepassing op de functionele voorschriften voor boorddiagnosesystemen (OBD) voor voertuigen van categorie L en bevat voorschriften als bedoeld in artikel 21 van Verordening (EU) nr. 168/2013 overeenkomstig het in bijlage IV bij die verordening vastgestelde tijdschema en onder verwijzing naar de in bijlage VI, onder B), bij die verordening beschreven OBD-drempelwaarden.

• 2. 

  OBD-fase I en OBD-fase II

2.1.   OBD-fase I

2.2.   OBD-fase II

2.3.   Diagnose van het elektrisch circuit

• 3. 

  Functionele voorschriften voor boorddiagnose

3.1.   Alle voertuigen van categorie L moeten voorzien zijn van een OBD-systeem dat zo ontworpen, geconstrueerd en in het voertuig geïnstalleerd is dat het in staat is teruglopende prestaties of een bepaalde storing tijdens de periode waarin het voertuig in gebruik is, op te sporen. Daarbij moet de goedkeuringsinstantie aanvaarden dat voertuigen die een grotere afstand hebben afgelegd dan bij de in bijlage VII, onder A), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 bedoelde duurzaamheidstest van type V, enige achteruitgang van de prestaties van het OBD-systeem kunnen vertonen, in die zin dat de OBD-emissiegrenswaarden van bijlage VI, onder B), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 mogen worden overschreden voordat het OBD-systeem de bestuurder van het voertuig op een storing attendeert.

3.1.1.   Het OBD-systeem moet volledig toegankelijk en gestandaardiseerd zijn voor zover deze toegang vereist is voor inspectie, diagnose, onderhoud of reparatie van het voertuig. Alle foutcodes die verband houden met het OBD-systeem moeten in overeenstemming zijn met punt 3.1.1 van aanhangsel 1 van deze bijlage.

3.1.2.   Naar keuze van de fabrikant kan het OBD-systeem zodanig worden uitgebreid dat het de status van andere boordsystemen bewaakt en doorgeeft teneinde een doelmatige reparatie van voertuigen van categorie L mogelijk te maken. Uitgebreide diagnosesystemen worden niet geacht onder het toepassingsgebied van de voorschriften voor typegoedkeuring te vallen.

3.2.   Het OBD-systeem moet zo ontworpen, geconstrueerd en in het voertuig geïnstalleerd zijn dat het onder normale gebruiksomstandigheden aan de voorschriften van deze bijlage voldoet.

3.2.1.   Tijdelijke deactivering van het OBD-systeem

3.2.1.1.   Een fabrikant mag het OBD-systeem deactiveren wanneer de bewakingsmogelijkheden door een te laag brandstofpeil worden beïnvloed. Deactivering mag niet gebeuren wanneer het brandstofreservoir voor meer dan 20 % van de nominale capaciteit is gevuld.

3.2.1.2.   Een fabrikant mag het OBD-systeem deactiveren indien de omgevingstemperatuur bij het starten van de motor lager is dan 266,2 K (– 7 °C) of indien de hoogte meer dan 2 500 m boven zeeniveau bedraagt, mits hij gegevens en/of een technisch rapport overlegt waaruit voldoende blijkt dat de bewaking onder dergelijke omstandigheden onbetrouwbaar is. Een fabrikant mag ook om deactivering van het OBD-systeem bij een andere starttemperatuur verzoeken indien hij door middel van gegevens en/of een technisch rapport tegenover de goedkeuringsinstantie aantoont dat onder dergelijke omstandigheden een foute diagnose zou worden gesteld. De storingsindicator hoeft niet op te lichten indien de OBD-grenswaarden tijdens een regeneratie worden overschreden, mits zich geen defect voordoet.

3.2.1.3.   Bij voertuigen waarop krachtafneeminrichtingen kunnen worden geïnstalleerd, is deactivering van de relevante bewakingssystemen toegestaan, mits dit alleen gebeurt wanneer de krachtafneeminrichting actief is.

Naast de voorschriften van dit punt mag de fabrikant het OBD-systeem tijdelijk deactiveren onder de volgende omstandigheden:

3.2.2.   Ontstekingsfouten bij voertuigen met elektrischeontstekingsmotor

3.2.2.1.   Fabrikanten mogen bij een specifiek motortoerental en een specifieke belasting een hoger percentage ontstekingsfouten vaststellen dan opgegeven aan de goedkeuringsinstantie, indien aan de goedkeuringsinstantie kan worden aangetoond dat de detectie van lagere percentages ontstekingsfouten onbetrouwbaar zou zijn. In termen van OBD-bewaking: het percentage ontstekingsfouten op het totale aantal ontstekingspogingen (volgens de opgave van de fabrikant) dat leidt tot overschrijding van de in bijlage VI, onder B), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 vastgestelde OBD-drempelwaarden of tot oververhitting van de katalysator of katalysatoren met onherstelbare schade als gevolg.

3.2.2.1.   Fabrikanten die tegenover de goedkeuringsinstantie kunnen aantonen dat de detectie van een hoger percentage ontstekingsfouten nog steeds niet uitvoerbaar is of dat geen onderscheid mogelijk is tussen ontstekingsfouten en andere verschijnselen (bv. oneffen wegen, schakelen, na het starten van de motor enz.), mogen het bewakingssysteem voor de ontstekingsfouten onder deze omstandigheden deactiveren.

3.3.   Beschrijving van de tests

3.3.1.   Het OBD-systeem moet een storing in een emissiegerelateerd onderdeel of systeem aangeven, wanneer die storing ertoe leidt dat de emissies de in bijlage VI, onder B), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 vastgestelde OBD-grenswaarden voor emissies overschrijden.

3.3.2.   Bewakingsvoorschriften voor voertuigen met elektrischeontstekingsmotor

Om te voldoen aan de voorschriften van artikel 21 van Verordening (EU) nr. 168/2013 moet het OBD-systeem ten minste de volgende gebeurtenissen detecteren:

3.3.2.1.   De vermindering van de efficiëntie van de katalysator voor emissies van koolwaterstoffen en stikstofoxiden. Het staat de fabrikanten vrij de voorste katalysator alleen of in combinatie met de volgende katalysator(en) te bewaken. Elke bewaakte katalysator of combinatie van katalysatoren moet worden geacht slecht te functioneren wanneer de NMHC- of NOx-emissies de grenswaarden overschrijden die zijn vastgesteld in bijlage VI, onder B), bij Verordening (EU) nr. 168/2013.

3.3.2.2.   Ontstekingsfouten

De aanwezigheid van een ontstekingsfout in het werkingsgebied van de motor dat begrensd wordt door de volgende lijnen:

3.3.2.3.   Verslechtering van de zuurstofsensor

Hieronder wordt begrepen dat de verslechtering van alle zuurstofsensoren die gemonteerd en gebruikt worden om storingen van de katalysator te detecteren overeenkomstig de voorschriften van deze bijlage, moet worden bewaakt.

3.3.2.4.   De elektronische regeling van de ontlading van het verdampingsemissiebeheersingssysteem moet ten minste op circuitonderbreking worden bewaakt.

3.3.2.5.   Bij elektrischeontstekingsmotoren met directe inspuiting moet elke storing worden bewaakt die ertoe kan leiden dat de OBD-emissies de deeltjesgrenswaarden van bijlage VI, onder B), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 overschrijden en die volgens de voorschriften van deze bijlage voor compressieontstekingsmotoren moet worden bewaakt.

3.3.3.   Bewakingsvoorschriften voor voertuigen met compressieontstekingsmotor

Om te voldoen aan de voorschriften van artikel 21 van Verordening (EU) nr. 168/2013 moet het OBD-systeem de volgende gebeurtenissen detecteren:

3.3.4.   Indien actief bij de gekozen brandstof, moeten andere onderdelen of systemen van het emissiebeperkingssysteem of emissiegerelateerde onderdelen of systemen van de aandrijving die op een computer zijn aangesloten, worden bewaakt wat storingen betreft die ertoe kunnen leiden dat de emissies via de uitlaat de in bijlage VI, onder B), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 vermelde OBD-emissiedrempels overschrijden.

3.3.5.   Tenzij anders bewaakt, moeten andere onderdelen van de elektrische aandrijflijn die op een computer zijn aangesloten en die relevant zijn voor de milieuprestaties en/of functionele veiligheid, met inbegrip van eventuele sensoren die het vervullen van bewakingsfuncties mogelijk maken, worden bewaakt wat elektrische of elektronische storingen betreft. Met name deze elektronische onderdelen moeten onafgebroken worden bewaakt wat onderbrekingen in het elektrische circuit, kortgesloten elektrische circuits, het elektrisch bereik/de elektrische prestaties en het blokkeringsignaal van het emissiebeperkingssysteem betreft.

3.3.6.   Tenzij anders bewaakt, moeten andere onderdelen van de aandrijflijn die op een computer zijn aangesloten, die relevant zijn voor de milieuprestaties en/of de functionele veiligheid en die een geprogrammeerde „limp-home”-modus in werking stellen waardoor het motorkoppel aanmerkelijk wordt teruggebracht, bv. om onderdelen van de aandrijflijn te beschermen, worden bewaakt. Onverminderd de lijst in tabel Aanh2-1 moet de desbetreffende diagnostische foutcode worden opgeslagen.

3.3.7.   Fabrikanten mogen tegenover de goedkeuringsinstantie aantonen dat bepaalde onderdelen of systemen niet hoeven te worden bewaakt indien de emissiegrenzen van bijlage VI, onder B), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 zelfs bij een totale uitval of verwijdering niet worden overschreden.

3.4.   Bij het starten van de motor moet een reeks diagnostische controles worden gestart, die ten minste één keer moet worden voltooid, mits aan de testvoorwaarden is voldaan. Deze testvoorwaarden moeten zo worden gekozen dat hieraan onder normale rijomstandigheden, zoals die worden gesimuleerd met de test van het type I, is voldaan. Indien de storing onder normale omstandigheden van de test van het type I niet op betrouwbare wijze kan worden gedetecteerd, mag de fabrikant in overleg met de technische dienst en ten genoegen van de goedkeuringsinstantie aanvullende testomstandigheden voorstellen aan de hand waarvan de storing op betrouwbare wijze wordt gedetecteerd.

3.5.   Activering van de storingsindicator (MI)

3.5.1.   Het OBD-systeem omvat een MI die zich op een voor de voertuigbestuurder in het oog vallende plaats bevindt. De MI mag niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan om de bestuurder op noodstart- of „limp-home”-strategieën te attenderen. De storingsindicator moet onder alle redelijke verlichtingsomstandigheden zichtbaar zijn. Indien de MI geactiveerd is, moet hij een symbool tonen dat conform is met ISO-norm 2575:2010, symbool nr. F.01. Een voertuig mag niet met meer dan één algemene MI voor emissiegerelateerde problemen of storingen in de aandrijflijn die leiden tot een aanzienlijk lager koppel, worden uitgerust. Afzonderlijke specifieke waarschuwingslampjes (bv. voor het remsysteem, sluiting van de veiligheidsgordels, oliedruk enz.) zijn toegestaan. Het gebruik van de kleur rood voor de MI is verboden.

3.5.2.   Voor strategieën waarbij meer dan twee conditioneringscycli nodig zijn voordat de storingsindicator geactiveerd wordt, moet de fabrikant gegevens en/of een technisch rapport overleggen waaruit voldoende blijkt dat zijn bewakingssysteem even effectief en snel is in het opsporen van teruglopende prestaties van onderdelen. Strategieën waarbij gemiddeld meer dan tien rijcycli nodig zijn voordat de MI geactiveerd wordt, zijn onaanvaardbaar. De storingsindicator moet ook geactiveerd worden wanneer de aandrijflijnbesturing overschakelt op een permanente standaardbedrijfsmodus die leidt tot een aanzienlijke verlaging van het koppel, indien de OBD-emissiegrenswaarden in bijlage VI, onder B), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 worden overschreden of indien het OBD-systeem de fundamentele bewakingsvoorschriften als vastgelegd in de punten 3.3.2 of 3.3.3 niet kan vervullen.

3.5.3.   De MI moet een bepaald waarschuwingssignaal geven, bv. in de vorm van een knipperlicht, gedurende elke periode waarin het percentage ontstekingsfouten zo hoog is dat het volgens de opgave van de fabrikant schadelijk wordt geacht voor de katalysator.

3.5.4.   De MI moet eveneens worden geactiveerd wanneer de sleutel in het contact wordt gestoken en in de garagestand („key on”) wordt gedraaid vóór het starten of aantrappen van de motor, en worden gedeactiveerd indien geen storing is waargenomen. Voor voertuigen zonder batterij moet de MI oplichten zodra de motor is gestart en vervolgens na 5 seconden worden gedeactiveerd indien er geen storing is waargenomen.

3.6.   Het OBD-systeem moet een of meer foutcodes registreren die wijzen op een status van het emissiebeperkingssysteem of van het functionele veiligheidssysteem die een bedrijfsmodus met een aanmerkelijk lager koppel in vergelijking met de normale bedrijfsmodus tot gevolg heeft. Afzonderlijke statuscodes worden gebruikt om vast te stellen of emissiebeperkingssystemen en functionele veiligheidssystemen goed functioneren en of het voertuig nog langer moet worden gebruikt voordat een volledige evaluatie van het emissiebeperkingssysteem mogelijk is. Indien de MI op grond van teruglopende prestaties, storing of overschakeling naar een permanente emissiestandaardinstelling wordt geactiveerd, moet een foutcode worden geregistreerd die de aard van de storing aangeeft. Er wordt tevens een foutcode opgeslagen in de onder de punten 3.2.2.5 en 3.2.3.5 genoemde gevallen.

3.6.1.   De afstand die het voertuig met geactiveerde MI heeft afgelegd, moet op elk ogenblik kunnen worden afgelezen via de seriële poort van de gestandaardiseerde diagnoseconnector. Voor voertuigen met een mechanische kilometerteller die niet over een uitgang naar de elektronische regeleenheid beschikt mag „afgelegde afstand” bij wijze van uitzondering worden vervangen door „bedrijfsduur van de motor” en moet deze te allen tijde via de seriële poort van de gestandaardiseerde diagnoseconnector kunnen worden afgelezen.

3.6.2.   Bij voertuigen met elektrischeontstekingsmotor hoeven de cilinders waarin een ontstekingsfout optreedt niet eenduidig te worden bepaald, indien bij een ontstekingsfout voor elke cilinder of combinatie van cilinders een andere code wordt opgeslagen.

3.6.3.   De MI mag worden geactiveerd bij emissieniveaus die onder de OBD-emissiegrenswaarden liggen die zijn vastgesteld in bijlage VI, onder B), bij Verordening (EU) nr. 168/2013.

3.6.3.   De MI mag worden geactiveerd indien er een standaardmodus actief is zonder een aanmerkelijke verlaging van het aandrijfkoppel.

3.7.   Deactivering van de MI

3.7.1.   Zodra een percentage ontstekingsfouten dat schadelijk wordt geacht voor de katalysator (volgens de opgave van de fabrikant) zich niet langer voordoet of zodra het toerental of de belasting van de motor zodanig is veranderd dat het percentage ontstekingsfouten niet langer schadelijk is voor de katalysator, mag de MI weer naar de vorige activeringsstand worden geschakeld van de eerste rijcyclus waarin het percentage ontstekingsfouten werd gedetecteerd en in de volgende rijcycli in de normale stand worden geschakeld. Indien de MI weer naar de vorige activeringsstand wordt geschakeld, mogen de desbetreffende foutcodes en opgeslagen foutcontextgegevens worden gewist.

3.7.2.   Bij alle andere storingen mag de MI worden gedeactiveerd na drie opeenvolgende rijcycli waarin de storing niet meer wordt gedetecteerd door het bewakingssysteem dat de MI heeft geactiveerd, mits geen andere storing is gedetecteerd waardoor de MI onafhankelijk zou worden geactiveerd.

3.8.   Wissen van foutcodes

3.8.1.   Het OBD-systeem mag een foutcode, de afgelegde afstand en de foutcontextgegevens wissen indien dezelfde fout in ten minste 40 warmloopcycli van de motor niet opnieuw wordt geregistreerd.

3.8.2.   Opgeslagen diagnostische foutcodes mogen bij afkoppeling van de boordcomputer van de stroomtoevoer van het voertuig of bij afkoppeling van of een storing in de voertuigbatterij of -batterijen niet worden gewist.

3.9.   Bifuelvoertuigen (benzine/gas)

In het algemeen gelden bij bifuelvoertuigen op gas voor elk van de brandstoftypen (benzine en (aardgas/biomethaan)/lpg)) alle OBD-voorschriften die gelden voor monofuelvoertuigen. Daartoe moet een van de twee alternatieven in punt 3.8.1 of 3.8.2 of een combinatie ervan worden toegepast.

3.9.1.   Eén OBD-systeem voor beide brandstoftypen

3.9.1.1.   Voor elke diagnose bij één enkel OBD-systeem voor het rijden op benzine en op (aardgas/biomethaan)/lpg moeten de volgende procedures moeten toegepast, hetzij onafhankelijk van de op dat ogenblik gebruikte brandstof, hetzij brandstofspecifiek:

Voor te bewaken onderdelen of systemen kunnen afzonderlijke diagnosen voor elk brandstoftype of een gemeenschappelijke diagnose worden gebruikt.

3.9.1.2.   Het OBD-systeem kan zich in een of meer computers bevinden.

3.9.2.   Twee afzonderlijke OBD-systemen, één voor elk brandstoftype.

3.9.2.1.   De volgende procedures moeten onafhankelijk van elkaar worden uitgevoerd wanneer het voertuig op benzine of op (aardgas/biomethaan)/lpg rijdt:

3.9.2.2.   De afzonderlijke OBD-systemen kunnen zich in een of meer computers bevinden.

3.9.3.   Specifieke voorschriften voor de verzending van diagnosesignalen van bifuelvoertuigen (benzine/gas)

3.9.3.1.   Indien de diagnosesignalen met een diagnosescanner worden opgevraagd, moeten zij naar een of meer bronadressen worden verzonden. Het gebruik van bronadressen wordt beschreven in ISO 15031-5:2011.

3.9.3.2.   Brandstofspecifieke informatie kan worden geïdentificeerd:

3.9.4.   Wat de statuscode (zoals beschreven in punt 3.6) betreft, moet een van de volgende twee alternatieven worden gebruikt indien een of meer van de diagnosen die gereedheid rapporteren, brandstofspecifiek zijn:

Indien geen van de diagnosen die gereedheid rapporteren, brandstofspecifiek is, moet maar één statuscode worden ondersteund.

• 4. 

  Voorschriften voor de typegoedkeuring van boorddiagnosesystemen

4.1.   Een fabrikant kan de goedkeuringsinstantie verzoeken voor een OBD-systeem typegoedkeuring te verlenen, ook al vertoont het systeem een of meer gebreken, zodat niet ten volle aan de specifieke voorschriften van deze bijlage is voldaan.

4.2.   Bij de behandeling van het verzoek gaat de goedkeuringsinstantie na of naleving van de voorschriften van deze bijlage onhaalbaar of onredelijk is.

De instantie houdt rekening met gegevens van de fabrikant betreffende factoren zoals, maar niet uitsluitend, technische uitvoerbaarheid, doorlooptijd en productiecycli, met inbegrip van de geleidelijke introductie of stopzetting van de productie van motoren of voertuigmodellen en geprogrammeerde computerupgrades, de mate waarin het resulterende OBD-systeem aan de voorschriften van dit reglement zal kunnen voldoen en de mate waarin de fabrikant er werkelijk naar heeft gestreefd om aan die voorschriften te voldoen.

4.3.   Bij het bepalen van de volgorde van gebreken worden voor elektrischeontstekingsmotoren eerst de gebreken in verband met de punten 3.3.3.1, 3.3.3.2 en 3.3.3.3 onderzocht en voor compressieontstekingsmotoren eerst de gebreken in verband met de punten 3.3.4.1, 3.3.4.2 en 3.3.4.3.

4.4.   Voor of bij de typegoedkeuring worden geen gebreken aanvaard in verband met de voorschriften van punt 3.5, met uitzondering van punt 3.5.3.4 van aanhangsel 1.

4.5.   Voor gebreken toegestane termijnen

4.6.   De goedkeuringsinstantie deelt haar beslissing om een verzoek in verband met een gebrek te aanvaarden aan alle andere lidstaten mee.

Aanhangsel 1

Functionele aspecten van boorddiagnosesystemen (OBD)

• 1. 

  Inleiding

De op voertuigen van categorie L geïnstalleerde boorddiagnosesystemen moeten voldoen aan de gedetailleerde beschrijving, de functionele voorschriften en de procedures van de verificatietests van dit aanhangsel teneinde de systemen te harmoniseren en te controleren of het systeem kan voldoen aan de voorschriften van artikel 21 van Verordening (EU) nr. 168/2013.

• 2. 

  Functionele verificatietest van het boorddiagnosesysteem

• 3. 

  Diagnosesignalen

• 4. 

  Prestaties tijdens het gebruik

4.1.   Algemene voorschriften

4.2.   TellerM

4.3.   NoemerM

4.4.   Telfunctie voor het aantal ontstekingscycli

4.5.   Algemene noemer

4.6.   Rapportage en verhoging van telfuncties

4.7.   Bevriezen van tellers en noemers en van de algemene noemer

• 5. 

  Toegang tot OBD-informatie

• 6. 

  Vereiste informatie voor de fabricage van diagnoseapparatuur

6.1.   Om de levering van generieke diagnoseapparatuur voor multimerkenreparateurs te vereenvoudigen, stellen voertuigfabrikanten de in de onderstaande punten bedoelde informatie ter beschikking via hun websites met reparatie-informatie.

6.2.   Deze informatie omvat alle functies van de diagnoseapparatuur en alle koppelingen naar reparatie-informatie en instructies voor het opsporen en oplossen van fouten. Voor de toegang tot deze informatie kan een redelijke vergoeding worden gevraagd.

6.2.1.   Communicatieprotocolinformatie

De volgende informatie is vereist, ingedeeld volgens merk, model en variant van het voertuig, of een andere bruikbare definitie zoals de VIN of de voertuig- en systeemidentificatie:

6.2.2.   Test en diagnose van door het OBD-systeem bewaakte onderdelen

De volgende gegevens zijn vereist:

6.2.3.   Vereiste gegevens om de reparatie uit te voeren

De volgende gegevens zijn vereist:

Aanhangsel 2

Minimumvoorschriften voor de bewaking van fase I- en fase II-boorddiagnosesystemen (OBD)

• 1. 

  Onderwerp

Voor de bewaking van OBD-systemen die voldoen aan de voorschiften voor de fasen I en II (1) wat de diagnosesystemen van elektrische circuits betreft, gelden de volgende minimumvoorschriften.

• 2. 

  Toepassingsgebied en bewakingsvoorschriften

Indien gemonteerd moeten de hierna vermelde sensoren en actuatoren wordt bewaakt wat storingen in het elektrische circuit betreft die ertoe kunnen leiden dat de emissies de voorgeschreven OBD-emissiedrempels overschrijden die zijn vastgesteld in bijlage VI, onder B), bij Verordening (EU) nr. 168/2013 en/of leiden tot activering van een standaardmodus die een aanmerkelijke vermindering van het aandrijfkoppel veroorzaakt.

Tabel Aanh2-1

Overzicht van inrichtingen (indien geïnstalleerd) die moeten worden bewaakt in OBD-fase I en/of II

2.2.   Indien er meerdere van dezelfde in de tabel Aanh2-1 vermelde typen inrichtingen op het voertuig zijn geïnstalleerd, moet de status van deze inrichtingen afzonderlijk worden bewaakt en doorgegeven bij storingen. Indien een storing in tabel Aanh2-1 is aangeduid met „I”, is bewaking voor OBD-fase I verplicht en indien een storing is aangeduid met „II”, is bewaking ook voor OBD-fase II verplicht.

2.3.   De sensoren en actuatoren moeten zijn gekoppeld aan een van de onderstaande specifieke diagnoseniveaus die aangeven wat voor diagnosebewaking wordt uitgevoerd:

2.4.   Twee van de drie symptomen mogen worden gecombineerd wat de bewakingsdiagnose van de circuitonderbreking en de circuitrationaliteit betreft, d.w.z. circuit hoog of open en laag circuit/hoog en laag of open circuit/signaal buiten bereik of circuitprestaties en geblokkeerd signaal.

2.5.   Vrijstelling van detectie

In de volgende gevallen mag vrijstelling worden verleend van het detecteren van bepaalde bewakingssymptomen in het elektrische circuit indien de fabrikant tegenover de technische dienst en ten genoegen van de goedkeuringsinstantie kan aantonen dat:

2.6.   Vrijstelling van OBD-tests voor emissieverificatie (type VIII)

Op verzoek van de fabrikant kunnen op basis van een technische beoordeling en ten genoegen van de goedkeuringsinstantie bepaalde in de tabel Aanh2-1 vermelde OBD-bewakingsfuncties worden vrijgesteld van de test van type VIII (emissieverificatie) als bedoeld in bijlage V, onder A), van Verordening (EU) nr. 168/2013 op voorwaarde dat de fabrikant tegenover de goedkeuringsinstantie kan aantonen dat:

• (1) 

  De in artikel 23, lid 4, genoemde elementen van OBD-fase II die moeten worden onderzocht.

• (2) 

  Alleen in het geval van een geactiveerde standaardmodus die leidt tot een aanmerkelijke verlaging van het aandrijfkoppel of indien een systeem met elektrisch bediende gasklep is geïnstalleerd.

• (3) 

  Indien er slechts één APS of TPS geïnstalleerd, is bewaking van de circuitrationaliteit van APS of TPS niet verplicht.

• (4) 

  OBD-fase II: niveau 1 en 3.

• (5) 

  OBD-fase II: naast de circuitonderbreking moeten twee van de drie met „II” aangeduide storingen van de circuitrationaliteit worden bewaakt.

• (6) 

  Uitsluitend bij gebruik als input voor ECU/PAE met relevantie voor de milieuprestaties of de functionele veiligheid.

• (7) 

  Afwijking op verzoek van de fabrikant is mogelijk; in plaats daarvan niveau 3, alleen actuatorsignaal is aanwezig zonder dat het symptoom wordt aangegeven.

BIJLAGE XIII

Voorschriften voor handgrepen en voetsteunen voor passagiers

• 1. 

  Algemene voorschriften

BIJLAGE XIV

Voorschriften voor de ruimte voor de kentekenplaat

• 1. 

  Algemene voorschriften

1.1.   Onder een „type voertuig wat de ruimte voor de kentekenplaat betreft” wordt een categorie voertuigen verstaan die onderling niet verschillen op essentiële punten als de afmetingen van de ruimte voor het aanbrengen van de ketenplaat of -platen, de plaats van die ruimte en de ontwerpkenmerken van het oppervlak waarop de voorkentekenplaat, indien van toepassing, wordt aangebracht;

1.2.   Voertuigen moeten zijn voorzien van een ruimte voor het aanbrengen van de achterkentekenplaat.

1.3.   Voertuigen van de categorieën L6e en L7e moeten daarnaast zijn voorzien van een ruimte voor het aanbrengen van de voorkentekenplaat.

1.4.   Vorm en afmetingen van de ruimte voor het aanbrengen van een kentekenplaat