Uitvoeringsverordening 2016/2286 - Gedetailleerde voorschriften betreffende de toepassing van het beleid inzake redelijk gebruik, betreffende de methodologie voor de beoordeling van de houdbaarheid van de afschaffing van retailroamingtoeslagen en betreffende de ten behoeve van die beoordeling door een roamingaanbieder in te dienen aanvraag - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 344/46

Overeenkomstig Verordening (EU) nr. 531/2012 mogen roamingaanbieders in geen enkele lidstaat in het kader van „beleid inzake redelijk gebruik” aan roamingklanten een toeslag aanrekenen bovenop de binnenlandse retailprijs voor geïnitieerde of ontvangen gereguleerde roaminggesprekken, verstuurde gereguleerde sms-roamingberichten of gebruikte gereguleerde dataroamingdiensten, met inbegrip van mms-berichten. Die bepaling geldt met ingang van 15 juni 2017, mits de wetgevingshandeling die naar aanleiding van het in artikel 19, lid 2, van die verordening genoemde voorstel voor de wholesalemarkt voor roaming moet worden vastgesteld, op die datum van toepassing is.

In Verordening (EU) nr. 531/2012 is bepaald dat een roamingaanbieder in specifieke en uitzonderlijke omstandigheden de desbetreffende nationale regelgevende instantie mag verzoeken om toestemming om een toeslag aan zijn roamingklanten aan te rekenen. Dergelijke verzoeken om toestemming moeten vergezeld gaan van alle informatie die nodig is om aan te tonen dat de aanbieder, indien er geen retailroamingtoeslagen worden toegepast, niet in staat is om de kosten van het aanbieden van gereguleerde retailroamingdiensten terug te verdienen, waardoor de houdbaarheid van zijn binnenlandse tariefmodel wordt ondermijnd.

Om ervoor te zorgen dat elk beleid ter voorkoming van misbruik of afwijkend gebruik van roamingdiensten („beleid inzake redelijk gebruik”) en alle toestemmingen om toeslagen toe te passen in de hele Unie consistent worden toegepast, dienen gedetailleerde voorschriften te worden vastgesteld betreffende de toepassing van een dergelijk beleid inzake redelijk gebruik, betreffende de methodologie voor de beoordeling van de houdbaarheid van de afschaffing van retailroamingtoeslagen en betreffende de toepassing van door roamingaanbieders ten behoeve van die beoordeling in te dienen verzoeken.

Volgens Verordening (EU) nr. 531/2012 is het doel van beleid inzake redelijk gebruik het voorkomen van misbruik of afwijkend gebruik door klanten van gereguleerde retailroamingdiensten tegen de toepasselijke binnenlandse prijs, zoals het gebruik van dergelijke diensten voor andere doeleinden dan periodieke reizen, bijvoorbeeld het gebruik van dergelijke diensten op permanente basis. De uitvoeringsmaatregelen moeten ervoor zorgen dat aanbieders van roamingdiensten de mogelijkheid om een beleid inzake redelijk gebruik van roaming toe te passen teneinde bij te dragen tot dit doel niet misbruiken voor andere doeleinden, ten koste van roamingklanten die periodieke reizen, in welke vorm dan ook, ondernemen.

Afschaffing van retailroamingtoeslagen in de Unie houdt in dat tijdens roaming in het buitenland binnen de Unie dezelfde tariefvoorwaarden op het gebruik van mobiele diensten van toepassing zijn als thuis (dat wil zeggen in het land van het mobiele abonnement van de klant). Verordening (EU) nr. 531/2012 is gericht op het wegwerken van de verschillen tussen binnenlandse prijzen en de prijzen die van toepassing zijn op roaming tijdens periodieke reizen binnen de Unie, waardoor „roaming like at home” (roaming tegen thuistarief) tot stand wordt gebracht. De voorschriften van die verordening zijn echter niet bedoeld om permanente roaming in de hele Unie mogelijk te maken, dat wil zeggen een situatie waarin een klant in een lidstaat met hogere binnenlandse mobiele prijzen diensten koopt bij exploitanten in lidstaten met lagere binnenlandse mobiele prijzen waar de klant gewoonlijk niet verblijft en waarmee hij ook geen andere duurzame banden heeft die frequente en aanzienlijke aanwezigheid op het grondgebied van die lidstaat met zich brengen, waarbij die klant beoogt permanent in die eerste lidstaat te roamen.

Gebruik van gereguleerde retailroamingdiensten tegen de toepasselijke binnenlandse prijs op permanente basis voor andere doeleinden dan periodieke reizen zorgt er waarschijnlijk voor dat de concurrentie wordt verstoord, er opwaartse druk op de binnenlandse prijzen op binnenlandse markten wordt uitgeoefend en de prikkels voor investeringen in binnenlandse en bezochte markten worden bedreigd. Op de bezochte markten zouden bezochte exploitanten rechtstreeks de concurrentie moeten aangaan met binnenlandse aanbieders van diensten van andere lidstaten, waar de prijzen en kosten alsmede de voorwaarden op het gebied van regelgeving en concurrentie anders kunnen zijn, en waarbij te werk wordt gegaan op basis van wholesaleroamingvoorwaarden die uitsluitend met het oog op het vergemakkelijken van periodieke roaming dicht bij de kosten liggen. Voor de exploitant van het thuisnetwerk kan permanent gebruik van binnenlandse tarieven bij roaming leiden tot weigering of beperking van wholesaleroamingdiensten door bezochte exploitanten, of de levering door de exploitant van het thuisnetwerk van beperkte binnenlandse volumes of de toepassing van hogere binnenlandse prijzen, hetgeen zijn weerslag heeft op de mate waarin de exploitant van het thuisnetwerk in staat is om diensten te leveren aan zijn gebruikelijke binnenlandse klanten, zowel in het binnenland als in het buitenland.

Er moeten op basis van duidelijke en algemeen toepasselijke beginselen uitvoeringsbepalingen worden vastgesteld die rekening houden met de vele uiteenlopende patronen van periodieke reizen door roamingklanten teneinde te waarborgen dat beleid inzake redelijk gebruik er niet toe leidt dat deze klanten „roam like at home” niet optimaal kunnen benutten. In het kader van door een roamingaanbieder toe te passen beleid inzake redelijk gebruik dient er gewoonlijk vanuit te worden gegaan dat een klant periodiek op reis is in het buitenland binnen de Unie wanneer die klant normaal gesproken in de lidstaat van de roamingaanbieder woonachtig is of duurzame banden met die lidstaat heeft die een frequente en aanzienlijke aanwezigheid op het grondgebied ervan met zich brengen, en die klant in een andere lidstaat gebruikmaakt van gereguleerde retailroamingdiensten.

In Verordening (EU) nr. 531/2012 is bepaald dat elk beleid inzake redelijk gebruik de klanten van roamingaanbieders in staat moet stellen volumes gereguleerde retailroamingdiensten tegen de toepasselijke binnenlandse retailprijs te verbruiken die in overeenstemming zijn met hun respectievelijke binnenlandse tariefplannen.

Deze verordening doet geen afbreuk aan de mogelijkheid van roamingaanbieders om overeenkomstig artikel 6 sexies, lid 3, van Verordening (EU) nr. 531/2012 een alternatief roamingtarief aan te bieden, en van roamingklanten om een dergelijk tarief te kiezen dat contractuele gebruiksvoorwaarden kan omvatten die buiten in overeenstemming met deze verordening vastgesteld beleid inzake redelijk gebruik vallen.

Om ervoor te zorgen dat retailroamingdiensten niet worden blootgesteld aan misbruik of afwijkend gebruik dat niet in verband staat met periodieke reizen buiten de lidstaat van verblijf van de klant of waarmee de klant duurzame banden heeft die een frequente en aanzienlijke aanwezigheid op het grondgebied ervan met zich brengen, is het eventueel noodzakelijk dat roamingaanbieders bepalen wat de normale verblijfplaats van hun roamingklanten is en of er sprake is van dergelijke duurzame banden. Rekening houdend met de in de respectievelijke lidstaten gebruikelijke bewijzen en met het waargenomen risico op misbruik of afwijkend gebruik, moet de roamingaanbieder over de mogelijkheid beschikken om het te verstrekken redelijke bewijs betreffende de verblijfplaats nader te bepalen, waarbij de nationale regelgevende instantie toeziet op de evenredigheid van de algehele administratieve lasten en de geschiktheid daarvan in de nationale context. Ten aanzien van afzonderlijke klanten kunnen dergelijke bewijzen onder meer bestaan uit een verklaring door de klant, alsmede het overleggen van een geldig document waarin de lidstaat van verblijf van de klant wordt bevestigd, de vermelding van het postadres of het factureringsadres van de klant met betrekking tot andere in de lidstaat van de roamingaanbieder geleverde diensten, een verklaring door een hogeronderwijsinstelling betreffende inschrijving voor voltijdsonderwijs, een bewijs van inschrijving in het plaatselijk kiesregister of een bewijs van betaling van lokale of hoofdelijke belasting. In het geval van zakelijke klanten kunnen dergelijke bewijzen onder meer bestaan uit documentatie van de plaats van oprichting of vestiging van de vennootschapsrechtelijke entiteit, de plaats van daadwerkelijke uitoefening van haar voornaamste economische activiteit, of de voornaamste plaats waar werknemers die een bepaalde simkaart gebruiken hun werkzaamheden uitvoeren. Duurzame banden met een lidstaat die een frequente en aanzienlijke aanwezigheid op het grondgebied van die lidstaat met zich brengen, kunnen voortvloeien uit een voltijds en duurzame arbeidsverhouding, met inbegrip van grensarbeiders, uit duurzame contractuele betrekkingen die een soortgelijke mate van fysieke aanwezigheid van een zelfstandige met zich brengen, uit deelname aan regelmatig onderwijs of uit andere situaties, zoals bij gedetacheerde werknemers of gepensioneerden, wanneer er sprake is van een soortgelijk niveau van territoriale aanwezigheid.

Nadat een bepaalde overeenkomst is gesloten, moeten de roamingaanbieders ervoor zorgen dat uitsluitend wordt verzocht om dergelijke bewijzen van gewoonlijke aanwezigheid of andere duurzame banden die een frequente en aanzienlijke aanwezigheid op het grondgebied van die aanbieders met zich brengen, te verstrekken wanneer op grond van ten behoeve van de facturering verzamelde gegevens wordt vermoed dat er sprake is van misbruik of afwijkend gebruik dat niet in verband staat met periodieke reizen. Er moet uitsluitend om bewijzen worden verzocht die strikt noodzakelijk en evenredig zijn om de banden van de klant met de lidstaat van de roamingaanbieder te bevestigen. Er mogen om andere redenen dan de bovengenoemde ten behoeve van het aantonen van de naleving van de voorwaarden op het gebied van het beleid inzake redelijk gebruik geen vereisten betreffende documentatie aan klanten worden opgelegd. In het bijzonder mag er geen vereiste worden opgelegd met betrekking tot de herhaaldelijke verstrekking van dergelijke documentatie die geen verband houdt met een op risico's gebaseerde beoordeling van de waarschijnlijkheid van misbruik of afwijkend gebruik.

Om ervoor te zorgen dat roamingklanten in staat zijn volumes gereguleerde retailroamingdiensten tegen de toepasselijke binnenlandse retailprijs te verbruiken die in overeenstemming zijn met hun respectievelijke binnenlandse tariefplannen, mag de roamingaanbieder tijdens periodieke reizen van die klanten in de Unie in de regel geen andere limiet opleggen wat betreft de volumes voor mobiele diensten waarover zij kunnen beschikken, dan de binnenlandse limiet. Bij dergelijke binnenlandse limieten moet elk toepasselijk beleid inzake redelijk gebruik op het gebied van binnenlands gebruik van het tariefplan in acht worden genomen.

In bepaalde tariefplannen, hierna „open databundels” genoemd, kan het dataverbruik onbeperkt zijn of kan worden voorzien in datavolumes tegen een lage impliciete binnenlandse prijs per eenheid die verband houdt met het in artikel 12 van Verordening (EU) nr. 531/2012 genoemde gereguleerde maximale wholesaleroamingtarief. Bij gebrek aan voor dergelijke open databundels specifieke waarborgen betreffende uitzonderlijke volumes, zijn dergelijke tariefplannen eerder dan andere tariefplannen vatbaar voor georganiseerde doorverkoop aan personen die niet woonachtig zijn in de lidstaat van de roamingaanbieder en met die lidstaat evenmin duurzame banden hebben die frequente en aanzienlijke aanwezigheid in die lidstaat met zich brengen. Bovendien kan dergelijk misbruik of afwijkend gebruik van open databundels tot gevolg hebben dat dergelijke tariefplannen op binnenlandse markten worden afgeschaft of dat roaming met dergelijke tariefplannen wordt beperkt, ten nadele van binnenlandse gebruikers, hetgeen indruist tegen de doelstelling van Verordening (EU) nr. 531/2012. Dit risico is aanzienlijk kleiner voor gesprekken en sms-diensten, aangezien op dergelijke diensten grotere fysieke beperkingen of beperkingen qua tijd van toepassing zijn, en de daadwerkelijke gebruikspatronen de afgelopen jaren stabiel zijn gebleven of teruglopen. Hiermee wordt geen afbreuk gedaan aan het recht van aanbieders om maatregelen te treffen teneinde uiterst atypische, uit frauduleuze activiteiten voortvloeiende gebruikspatronen betreffende roamingdiensten voor spraak of sms'en aan te pakken. Het is weliswaar noodzakelijk om te voorzien in aanvullende waarborgen tegen dergelijke verhoogde risico's op misbruik van gereguleerde retaildataroamingdiensten tegen de toepasselijke binnenlandse retailprijs in het kader van open databundels, maar binnenlandse klanten moeten tijdens periodieke reizen in de Unie in staat zijn retailvolumes van dergelijke diensten te verbruiken die gelijkwaardig zijn aan het dubbele van de volumes die tegen het maximale wholesaletarief voor data kunnen worden gekocht voor een bedrag dat gelijk is aan de totale binnenlandse retailprijs, exclusief btw, van de component betreffende mobiele diensten van het binnenlandse tariefplan voor de desbetreffende volledige factureringsperiode. Dit komt overeen met een volume dat aansluit bij dat binnenlandse tariefplan, aangezien het is afgestemd op de binnenlandse retailprijs van het desbetreffende tariefplan, waardoor toepassing in het geval van open databundels mogelijk is, ook als er bundeling met andere mobiele retaildiensten plaatsvindt. Door de volumes met twee te vermenigvuldigen, wordt rekening gehouden met het feit dat exploitanten vaak wholesaleprijzen voor dataroaming afspreken die lager zijn dan de toepasselijke maximale prijzen en dat klanten vaak niet het toegestane datavolume verbruiken dat volgens het tariefplan ter beschikking staat. Wat dat betreft zal voor transparantie ten opzichte van de klant worden gezorgd, doordat de bepalingen van Verordening (EU) nr. 531/2012 worden nageleefd, op basis waarvan de roamingaanbieder een kennisgeving naar de roamingklant verstuurt wanneer het toepasselijke volume gereguleerde dataroamingdiensten in het kader van redelijk gebruik volledig is verbruikt; in de kennisgeving wordt vermeld dat een toeslag wordt aangerekend voor aanvullend verbruik door de roamingklant van gereguleerde dataroamingdiensten.

Om te voorkomen dat prepaid-abonnementen, die geen verbintenis voor de lange termijn met zich brengen, uitsluitend voor permanente roaming worden gebruikt, moet de roamingaanbieder het recht hebben, als alternatief voor het eisen van een bewijs van verblijf of duurzame banden die een frequente en aanzienlijke aanwezigheid op het grondgebied van de lidstaat van die roamingaanbieder met zich brengen, om het gebruik van gereguleerde retaildataroamingdiensten tegen de toepasselijke binnenlandse retailprijs met een prepaid-abonnement te beperken tot volumes die tegen het maximale wholesaletarief voor data kunnen worden gekocht voor het resterende bedrag, exclusief btw, dat op basis van het prepaid-abonnement beschikbaar is op het moment van het roamingverbruik.

Roamingaanbieders moeten maatregelen kunnen nemen om misbruik of afwijkend gebruik van gereguleerde retailroamingdiensten tegen binnenlandse prijzen voor andere doeleinden dan periodieke reizen op te sporen en tegen te gaan. Tegelijkertijd moeten roamingklanten worden beschermd tegen elke maatregel die op enigerlei wijze afbreuk doet aan de mogelijkheden waarover zij beschikken om gereguleerde retailroamingdiensten tegen binnenlandse prijzen te gebruiken tijdens periodieke reizen in de Unie. Maatregelen om misbruik of afwijkend gebruik van gereguleerde retailroamingdiensten tegen binnenlandse prijzen op te sporen en tegen te gaan, moeten eenvoudig en transparant zijn. Verder moeten de administratieve lasten in verband met deze maatregelen voor de roamingklanten zo laag mogelijk zijn en moeten buitensporige en onnodige waarschuwingen worden vermeden. Overeenkomstig de vereiste betreffende de verblijfplaats of duurzame banden die een frequente en aanzienlijke aanwezigheid in het land van de roamingaanbieder met zich brengen, moeten de indicatoren ter staving van de waarschijnlijkheid van misbruik of afwijkend gebruik worden gebaseerd op objectieve indicatoren in verband met verkeerspatronen die een gebrek aan overwegende aanwezigheid in het binnenland van de klant in het land van de roamingaanbieder of een overwegend binnenlands gebruik van de mobiele binnenlandse diensten aantonen. Per definitie moeten dergelijke objectieve indicatoren gedurende een bepaalde tijdspanne worden vastgesteld. Een dergelijke tijdspanne moet lang genoeg zijn en ten minste vier maanden bestrijken, zodat roamingklanten gedurende voorzienbare vormen van periodieke reizen in de Unie retailroamingdiensten tegen binnenlandse prijzen kunnen verbruiken. Onbedoelde roaming in grensregio's mag geen negatieve invloed hebben op indicatoren betreffende aanwezigheid in het land van de roamingaanbieder. In dat verband moet rekening worden gehouden met de situatie van klanten die onbedoeld roaming gebruiken en van grensarbeiders door ervan uit te gaan dat een aanmelding op het netwerk van de roamingaanbieder op enig moment gedurende een dag de indicatie vormt voor een dag aanwezigheid in het binnenland met het oog op de toepassing van de objectieve indicatoren. Overeenkomstig Verordening (EU) nr. 531/2012 moeten roamingaanbieders verder passende informatie verstrekken teneinde hun klanten in staat te stellen onbedoeld roamen actief te voorkomen. Aanwezigheid en verbruik buiten de Unie mogen geen negatieve invloed hebben op de mogelijkheid waarover de roamingklant beschikt om te profiteren van „roam-likeat-home” in de Unie, aangezien deze factoren niet kunnen worden beschouwd als indicatoren voor het risico dat de klant gebruikmaakt van roaming tegen de toepasselijke binnenlandse retailprijs in de lidstaat van de roamingaanbieder voor andere doeleinden dan periodieke reizen in de Unie. In dat opzicht moeten die aanwezigheid en dat verbruik met betrekking tot het toepassen van de objectieve indicatoren als binnenlands gelden. De roamingaanbieder mag ook uitgaan van ander duidelijk bewijs van misbruik of afwijkend gebruik van gereguleerde retailroamingdiensten tegen binnenlandse prijzen, zoals een abonnement dat nauwelijks in de lidstaat van de roamingaanbieder, maar voornamelijk tijdens roaming wordt gebruikt, of meerdere abonnementen die successievelijk door dezelfde klant tijdens roaming worden gebruikt.

Overeenkomstig de bepalingen van Verordening (EU) nr. 531/2012 ter waarborging van de transparantie bij het gebruik van roamingdiensten en in overeenstemming met de voorschriften inzake overeenkomsten in de sector elektronische communicatie, moeten klanten duidelijk op de hoogte worden gebracht van contractuele bepalingen die in beleid inzake redelijk gebruik voorzien, voordat deze van kracht worden. De roamingaanbieder moet de nationale regelgevende instantie in kennis stellen van zijn beleid inzake redelijk gebruik overeenkomstig deze verordening.

Op de verwerking van verkeers- en locatiegegevens zijn de bepalingen van Richtlijn 2002/58/EG van het Europees Parlement en de Raad (2) van toepassing. Met name kunnen roamingaanbieders op grond van artikel 6 de verkeersgegevens verwerken die nodig zijn voor de facturering van abonnees en interconnectiebetalingen. De toepassing door de roamingaanbieder van maatregelen om misbruik of afwijkend gebruik van gereguleerde retailroamingdiensten tegen binnenlandse prijzen op te sporen en tegen te gaan, mag niet leiden tot de opslag en geautomatiseerde verwerking van persoonsgegevens van klanten, met inbegrip van locatie- en verkeersgegevens, die geen verband houden met het opsporen en tegengaan van misbruik of afwijkend gebruik dan wel in dat kader onevenredig zijn.

In het bijzonder moeten roamingaanbieders in staat zijn om op te sporen en te voorkomen dat, in strijd met contractvoorwaarden op wholesale- of retailniveau, derden „roam-likeat-home”-verkeer benutten voor prijsarbitrage teneinde economisch voordeel te behalen via verkoop aan klanten die gewoonlijk niet in de lidstaat van de roamingaanbieder verblijven of geen duurzame banden met die lidstaat hebben. Wanneer de exploitant op basis van objectief bewijs dergelijk stelselmatig misbruik vaststelt, moet hij de nationale regelgevende instantie in kennis stellen van het bewijs waarmee het stelselmatige misbruik wordt aangetoond en van de maatregelen die zijn genomen om te waarborgen dat alle voorwaarden van de onderliggende overeenkomst worden nageleefd, welke kennisgeving uiterlijk op het moment dat de maatregel wordt genomen, moet plaatsvinden.

Wanneer de exploitant in specifieke gevallen beschikt over bewijs dat de gebruikspatronen van een bepaalde roamingklant erop wijzen dat er waarschijnlijk sprake is van misbruik of afwijkend verbruik van gereguleerde retailroamingdiensten tegen binnenlandse prijzen voor andere doeleinden dan periodieke reizen, ook al heeft de klant naar behoren zijn verblijfplaats of duurzame banden aangetoond, dient hij de klant eerst te wijzen op het risico dat zulks aanleiding kan geven tot de toepassing van roamingtoeslagen. De objectieve criteria die dienen als indicatoren waarmee de waarschijnlijkheid van misbruik of afwijkend gebruik wordt gestaafd, dienen van tevoren in detail in de overeenkomst te worden opgenomen.

De mogelijkheid die roamingaanbieders hebben om toeslagen toe te passen, doet geen afbreuk aan evenredige maatregelen die in het kader van nationale wetgeving in overeenstemming met het recht van de Unie kunnen worden genomen wanneer de klant actief foutieve informatie heeft verstrekt, teneinde te waarborgen dat alle voorwaarden van de onderliggende overeenkomst worden nageleefd.

Roamingaanbieders die beleid inzake redelijk gebruik toepassen, moeten transparante, eenvoudige en efficiënte procedures vaststellen voor de afhandeling van klachten van klanten in verband met de toepassing van dat beleid. Krachtens artikel 17, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012 moeten roamingklanten in ieder geval gebruik kunnen maken van het bevoegde orgaan voor buitengerechtelijke geschillenbeslechting dat in overeenstemming met artikel 34 van Richtlijn 2002/22/EG van het Europees Parlement en de Raad (3), gewijzigd bij Richtlijn 2009/136/EG van het Europees Parlement en de Raad (4), zorgt voor een eerlijke en vlotte beslechting van onopgeloste geschillen tussen klanten en roamingaanbieders die voortvloeien uit de toepassing van beleid inzake redelijk gebruik.

In overeenstemming met Verordening (EU) nr. 531/2012 zorgen de nationale regelgevende instanties voor nauwlettende toezicht en controle op de toepassing van het beleid inzake redelijk gebruik teneinde te waarborgen dat door binnenlandse aanbieders toegepast beleid inzake redelijk gebruik geen afbreuk doet aan de beschikbaarheid van „roam-likeat-home” voor de klant. Indien de nationale regelgevende instantie constateert dat de in de roamingverordening vastgestelde verplichtingen niet worden nageleefd, heeft de nationale instantie de bevoegdheid om te eisen dat een dergelijke inbreuk onmiddellijk wordt stopgezet.

Deze verordening mag geen afbreuk doen aan bestaande rechten en verplichtingen op grond van het recht van de Unie of van nationale wetgeving in overeenstemming met het recht van de Unie. Dat omvat in het bijzonder het recht van eindgebruikers om in alle lidstaten gebruik te maken van mobiele elektronische-communicatienetwerken en -diensten, ongeacht hun nationaliteit of verblijfplaats in de Unie, alle nationale voorschriften op grond waarvan klanten een identiteitsbewijs of ander document moeten overleggen om een simkaart te kopen of op andere wijze een abonnement op dergelijke netwerken of diensten te nemen, alle nationale maatregelen betreffende de continuïteit van de dienstverlening of van beltegoed met een bepaald nummer of een bepaalde simkaart en het recht van aanbieders van elektronische communicatiediensten om adequate maatregelen te treffen overeenkomstig het nationale recht teneinde fraude te bestrijden.

Aangezien roaminggebruikspatronen in de loop van een jaar variëren, moeten door een roamingaanbieder overeenkomstig artikel 6 quater, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012 ingediende verzoeken om een roamingtoeslag te mogen aanrekenen teneinde de houdbaarheid van zijn binnenlandse tariefmodel te waarborgen, worden beoordeeld op basis van verkeersgegevens die ten minste een periode van twaalf maanden dekken. Ter berekening van het volume van het verkeer gedurende het jaar moet de roamingaanbieder toestemming krijgen om gebruik te maken van verkeersprojecties. Die projecties moeten zijn gebaseerd op daadwerkelijke gegevens, zoals gegevens betreffende het daadwerkelijke roaminggebruik, extrapolaties van het daadwerkelijke binnenlandse gebruik ten opzichte van het roaminggebruik, extrapolaties van het daadwerkelijke roaminggebruik van een significante deelverzameling van roamingklanten die gebruikmaken van „roam-likeat-home”-tariefplannen ten opzichte van alle roamingklanten waarop de „roam-likeat-home”-voorschriften van toepassing zijn, in overeenstemming met artikel 6 bis van Verordening (EU) nr. 531/2012. Wanneer de nationale regelgevende instanties door verschillende aanbieders ingediende verzoeken betreffende een afwijking in verband met de houdbaarheid beoordelen, moeten zij waarborgen dat de veronderstellingen op basis waarvan alle aanvragers de geprojecteerde volumes hebben afgeleid, consistent zijn, terdege rekening houdend met de relevante verschillen op het gebied van de respectievelijke commerciële positie en klantenbasis.

Alle gegevens betreffende kosten en inkomsten ter staving van een door een roamingaanbieder overeenkomstig artikel 6 quater, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012 ingediend verzoek om een roamingtoeslag te mogen aanrekenen teneinde de houdbaarheid van zijn binnenlandse tariefmodel te waarborgen, dienen te zijn gebaseerd op financiële rekeningen die mogen worden aangepast aan projecties betreffende het verkeersvolume. Afwijking van kostenprojecties op basis van financiële rekeningen zijn enkel toegestaan indien wordt aangetoond dat er reeds financiële verbintenissen waren aangegaan op het moment van toepassing.

Er dient te worden voorzien in een geharmoniseerde methodologie ter bepaling van de kosten en inkomsten in verband met het aanbieden van gereguleerde retailroamingdiensten om te zorgen voor een consistente beoordeling van verzoeken om een toeslag te mogen aanrekenen die een roamingaanbieder overeenkomstig artikel 6 quater, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012 indient teneinde de houdbaarheid van zijn binnenlandse tariefmodel te waarborgen.

Met het aanbieden van gereguleerde retailroamingdiensten zijn twee hoofdcategorieën kosten verbonden: de kosten voor het aankopen van wholesaleroamingtoegang van bezochte netwerken voor ongelijk verkeer en andere roamingspecifieke kosten. Overeenkomstig Verordening (EU) nr. 531/2012 worden de kosten voor het aankopen van wholesaleroamingtoegang van bezochte netwerken voor ongelijk verkeer gedekt door de doeltreffende tarieven voor wholesaleroaming die worden toegepast op de volumes waarmee het uitgaande roamingverkeer van de exploitant zijn inkomende roamingverkeer overschrijdt. In het geval van roamingaanbieders die in het binnenland wholesaletoegang van een andere roamingaanbieder kopen, zoals mobiele virtuele netwerkexploitanten („MVNO's”), kunnen de kosten van wholesaleroamingtoegang voor de eerstgenoemde partij hoger zijn dan voor de laatstgenoemde partij wanneer de binnenlandse netwerkaanbieder de roamingaanbieder die binnenlandse wholesaletoegang aankoopt een hogere wholesaleroamingtoegangsprijs vraagt dan de prijs die hij voor zichzelf en/of voor de levering van aanverwante diensten is overeengekomen met aanbieders van bezochte netwerken. Door dergelijke hoge kosten voor wholesaleroamingtoegang is het waarschijnlijker dat aanbieders die binnenlandse wholesaletoegang aankopen een aanvraag indienen om een roamingtoeslag te mogen aanrekenen, en bij het beoordelen van dergelijke aanvragen dienen de nationale regelgevende instanties hiermee terdege rekening te houden.

Andere roamingspecifieke kosten van het aanbieden van gereguleerde retailroamingdiensten houden verband met het aanbieden van roamingdiensten in de Unie en in niet-EU-landen, en sommige kosten houden verband met het aanbieden van wholesale- en retailroamingdiensten. Met het oog op een verzoek om een toeslag te mogen aanrekenen dat een roamingaanbieder overeenkomstig artikel 6 quater, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012 indient teneinde de houdbaarheid van zijn binnenlandse tariefmodel te waarborgen, dienen deze gemeenschappelijke kosten te worden toegewezen aan het aanbieden van retailroamingdiensten binnen de Unie, waarbij in het geval van kosten die verband houden met het aanbieden van retail- en wholesaleroamingdiensten rekening wordt gehouden met de algemene verhouding tussen inkomende en uitgaande roaminginkomsten.

De kosten voor het aanbieden van gereguleerde retailroamingdiensten kunnen ook worden berekend met inbegrip van een aandeel van gezamenlijke en gemeenschappelijke kosten die worden gemaakt voor het aanbieden van mobiele retaildiensten in het algemeen, mits in de berekening de verhouding wordt weerspiegeld die is gebruikt voor de toewijzing aan dergelijke diensten van inkomsten uit het aanbieden van alle andere mobiele retaildiensten.

Bij het bepalen van de inkomsten uit het aanbieden van gereguleerde retailroamingdiensten moet in het verzoek om een toeslag te mogen aanrekenen dat een roamingaanbieder overeenkomstig artikel 6 quater, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012 indient teneinde de houdbaarheid van zijn binnenlandse tariefmodel te waarborgen, terdege rekening worden gehouden met alle retailinkomsten die rechtstreeks in rekening zijn gebracht voor het aanbieden van mobiele retaildiensten die in een bezochte lidstaat zijn opgebouwd, zoals inkomsten uit verkeer buiten volumes in het kader van beleid inzake redelijk gebruik of uit alternatieve gereguleerde roamingdiensten, alsmede alle andere kosten per eenheid of andere betalingen in verband met het gebruik van mobiele retaildiensten in een bezochte lidstaat.

Aangezien gereguleerde retailroamingdiensten worden aangeboden onder toepasselijke binnenlandse voorwaarden, dient er vanuit te worden gegaan dat hiermee een gedeelte van de inkomsten uit vaste periodieke tarieven voor het aanbieden van binnenlandse mobiele retaildiensten wordt gegenereerd. Daarom moet hiermee rekening worden gehouden bij het beoordelen van een door een roamingaanbieder overeenkomstig artikel 6 quater, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012 ingediend verzoek om een roamingtoeslag te mogen aanrekenen teneinde de houdbaarheid van zijn binnenlandse tariefmodel te waarborgen, overeenkomstig de in deze verordening vastgestelde methodologie. Vanuit dat oogpunt moeten inkomsten uit elke mobiele retaildienst worden toegewezen op basis van een verdeelsleutel die rekening houdt met de verhouding tussen verkeer van verschillende mobiele diensten, waarbij weging plaatsvindt overeenkomstig de verhouding tussen gemiddelde wholesaleroamingtarieven per eenheid.

Om te worden beschouwd als schadelijk voor de houdbaarheid van het binnenlandse tariefmodel van de exploitant, moet een retailroaming-nettomarge die het resultaat is van aftrek van de kosten van het aanbieden van gereguleerde retailroamingdiensten uit de desbetreffende inkomsten negatief zijn en ten minste zo laag zijn dat zich aanzienlijke gevolgen voor de ontwikkeling van de binnenlandse prijzen kunnen voordoen. Om te worden beschouwd als oorzaak van een dergelijk risico, dient de negatieve retailroaming-nettomarge in het bijzonder overeen te komen met ten minste een aanzienlijk aandeel van de totale de winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie uit het aanbieden van andere mobiele diensten.

Zelfs wanneer de retailroaming-nettomarge overeenkomt met een aanzienlijk aandeel van de totale marge van het aanbieden van andere mobiele diensten, kan door specifieke omstandigheden, zoals het concurrentieniveau op de binnenlandse markt of specifieke kenmerken van de indiener van het verzoek, het risico op aanzienlijke gevolgen voor de ontwikkeling van de binnenlandse prijzen worden uitgesloten.

In het verzoek om een toeslag te mogen aanrekenen dat een roamingaanbieder overeenkomstig artikel 6 quater, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012 indient teneinde de houdbaarheid van zijn binnenlandse tariefmodel te waarborgen, dient de roamingaanbieder een raming op te nemen van de verliezen die worden geleden als gevolg van het aanbieden van „roam-likeat-home” en de desbetreffende regelingen voor het aanrekenen van de toeslag die nodig is om die verliezen te compenseren, rekening houdend met de toepasselijke maximale wholesaletarieven.

De nationale regelgevende instanties moeten over de mogelijkheid beschikken om op de eerste dag van de afschaffing van retailroamingtoeslagen in de Unie overeenkomstig Verordening (EU) nr. 531/2012 toestemming te geven voor de toepassing van een roamingtoeslag. Uitwisselingen tussen de roamingaanbieder die een dergelijk verzoek in overweging neemt en de nationale regelgevende instantie alsmede de verstrekking van informatie en relevante documenten kunnen daarom reeds voor die datum plaatsvinden.

Overeenkomstig Verordening (EU) nr. 531/2012 moet de toestemming om een roamingtoeslag aan te rekenen door een nationale regelgevende instantie voor een periode van twaalf maanden worden verleend. Teneinde deze toestemming te verlengen, moet de roamingaanbieder de informatie om de twaalf maanden actualiseren en aan de nationale regelgevende instantie verstrekken overeenkomstig artikel 6 quater, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012.

Gezien de verplichtingen van de nationale regelgevende instanties om nauwlettend toe te zien op de toepassing van beleid inzake redelijk gebruik en de maatregelen inzake de houdbaarheid van de afschaffing van retailroamingtoeslagen, en om jaarlijks aan de Commissie verslag uit te brengen over de toepassing van de relevante bepalingen, moet in deze verordening nader worden bepaald wat de minimale informatie is die die instanties moeten verzamelen en aan de Commissie moeten verstrekken, zodat zij in staat is om de toepassing ervan te controleren.

Overeenkomstig Verordening (EU) nr. 531/2012 moet de Commissie deze uitvoeringshandeling met het oog op de marktontwikkelingen op gezette tijden evalueren.

Het Comité voor communicatie heeft geen advies uitgebracht.

Deze verordening eerbiedigt de grondrechten en neemt de in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie erkende beginselen in acht. Derhalve dient deze verordening te worden uitgelegd en toegepast in overeenstemming met deze rechten en beginselen, met name het recht op eerbiediging van het privéleven en het familie- en gezinsleven, het recht op bescherming van persoonsgegevens, de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van ondernemerschap. De verwerking van persoonsgegevens in het kader van deze verordening dient te gebeuren in overeenstemming met de grondrechten, met inbegrip van het recht op de eerbiediging van het privéleven en van het familie- en gezinsleven en het recht op bescherming van persoonsgegevens uit hoofde van de artikelen 7 en 8 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en daarbij moeten Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (5), Richtlijn 2002/58/EG, zoals gewijzigd bij Richtlijn 2006/24/EG (6) en Richtlijn 2009/36/EG van het Europees Parlement en de Raad, en Verordening (EG) nr. 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad (7) worden nageleefd. Met name dienen aanbieders ervoor te zorgen dat de verwerking van persoonsgegevens in het kader van deze verordening noodzakelijk en proportioneel is om het betrokken doel te bereiken.

verzoeken om een toeslag te mogen aanrekenen die roamingaanbieders overeenkomstig artikel 6 quater, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012 indienen teneinde de houdbaarheid van hun binnenlandse tariefmodel te waarborgen;

de door de nationale regelgevende instanties toe te passen methodologie op basis waarvan zij beoordelen of de roamingaanbieder heeft aangetoond niet in staat te zijn de kosten van het aanbieden van gereguleerde roamingdiensten terug te verdienen, waardoor de houdbaarheid van zijn binnenlandse tariefmodel wordt ondermijnd.

lange inactiviteit van een simkaart die hoofdzakelijk, zo niet uitsluitend, bij roaming wordt gebruikt;

aanschaf en daaropvolgend gebruik van verschillende simkaarten door dezelfde klant bij roaming.

daadwerkelijk door de indiener van het verzoek tegen de toepasselijke gereguleerde retailroamingprijs vóór 15 juni 2017 aangeboden volumes van gereguleerde retailroamingdiensten;

geprojecteerde totale volumes van gereguleerde roamingdiensten na 15 juni 2017, wanneer de geprojecteerde volumes van gereguleerde retailroamingdiensten gedurende de desbetreffende periode worden geraamd op basis van het daadwerkelijke binnenlandse retailverbruik van mobiele diensten en door de roamingklanten van de indiener van het verzoek in het buitenland binnen de Unie doorgebrachte tijd;

geprojecteerde volumes van gereguleerde retailroamingdiensten na 15 juni 2017, wanneer de volumes van gereguleerde retailroamingdiensten worden geraamd op basis van de binnen het tariefplan van de indiener van het verzoek geconstateerde proportionele verandering van de volumes van gereguleerde retailroamingdiensten die heeft plaatsgevonden in de tariefplannen van de indiener van het verzoek en die betrekking heeft op een wezenlijk deel van het klantenbestand waarvoor de prijzen van gereguleerde retailroamingdiensten door de indiener zijn vastgesteld op het binnenlandse niveau voor een periode van ten minste 30 dagen, in overeenstemming met de in bijlage I vastgestelde methodologie.

de kosten voor de aankoop van wholesaleroamingtoegang;

de roamingspecifieke retailkosten.

de kosten van het uitvoeren en beheren van roamingactiviteiten, met inbegrip van alle op het uitvoeren en beheren van op roaming betrekking hebbende business intelligence-systemen en -software;

kosten in verband met gegevensverrekening en betalingen, met inbegrip van kosten in verband met gegevensverrekening en financiële vereffening;

kosten in verband met het onderhandelen en bereiken van overeenstemming over contracten, met inbegrip van externe vergoedingen en het gebruik van interne middelen;

kosten die worden gemaakt om te voldoen aan de in de artikelen 14 en 15 van Verordening (EU) nr. 531/2012 vastgestelde vereisten betreffende het aanbieden van gereguleerde retailroamingdiensten, rekening houdend met het door de roamingaanbieder vastgestelde toepasselijke beleid inzake redelijk gebruik.

facturatie- en inningskosten, met inbegrip van alle kosten die verband houden met het verwerken, berekenen, opstellen en het ter beschikking stellen aan de klant van de daadwerkelijke rekening;

verkoop- en distributiekosten, met inbegrip van de kosten van het exploiteren van winkels en andere distributiekanalen voor de verkoop van mobiele retaildiensten;

kosten in verband met klantenservice, met inbegrip van de kosten van alle diensten in het kader van klantenservice waarover de eindgebruiker kan beschikken;

kosten voor het beheer van dubieuze vorderingen, met inbegrip van kosten die worden gemaakt in verband met het afschrijven van oninbare schulden en het innen van dubieuze vorderingen;

marketingkosten, met inbegrip van alle reclamekosten voor mobiele diensten.

inkomsten afkomstig uit verkeer van mobiele retaildiensten die zijn opgebouwd in een bezochte lidstaat;

een aandeel van de totale inkomsten uit de verkoop van mobiele retaildiensten, gebaseerd op vaste periodieke tarieven.

alle op grond van artikel 6 sexies van Verordening (EU) nr. 531/2012 aangerekende retailtarieven voor verkeer dat het door de roamingaanbieder toegepast beleid inzake redelijk gebruik overschrijdt;

alle inkomsten uit alternatieve gereguleerde roamingdiensten overeenkomstig artikel 6 sexies, lid 3, van Verordening (EU) nr. 531/2012;

alle binnenlandse retailprijzen die per eenheid in rekening zijn gebracht of die vaste periodieke tarieven voor het aanbieden van mobiele retaildiensten overschrijden en die voortvloeien uit het gebruik van mobiele retaildiensten in een bezochte lidstaat.

de indiener van het verzoek deel uitmaakt van een groep en is aangetoond dat er interne verrekenprijzen ten gunste van de andere dochterondernemingen van de groep binnen de Unie worden toegepast, met name in verband met een binnen de groep toegepaste substantiële onevenwichtigheid betreffende wholesaleroamingtarieven;

de mate van concurrentie op de binnenlandse markten betekent dat er capaciteit beschikbaar is om gereduceerde marges te absorberen;

door de toepassing van een strenger beleid inzake redelijk gebruik dat nog in overeenstemming is met de artikelen 3 en 4 de retailroaming-nettomarge zou afnemen tot een aandeel van minder dan 3 %.

alle acties die zij ondernemen in het kader van toezicht op de toepassing van artikel 6 ter van Verordening (EU) nr. 531/2012 en de in deze verordening vastgestelde gedetailleerde voorschriften;

het aantal gedurende het jaar ontvangen, toegestane en hernieuwde verzoeken om een roamingtoeslag te mogen aanrekenen overeenkomstig artikel 6 quater, leden 2 en 4, van Verordening (EU) nr. 531/2012;

de omvang van de negatieve retailroaming-nettomarges die zij hebben erkend in de besluiten waarin zij toestemming geven voor roamingtoeslagen en de regelingen inzake toeslagen die zijn opgenomen in de verzoeken om een toeslag te mogen aanrekenen die een roamingaanbieder overeenkomstig artikel 6 quater, lid 2, van Verordening (EU) nr. 531/2012 indient teneinde de houdbaarheid van zijn binnenlandse tariefmodel te waarborgen.

k = dienst (1 = spraak, 2 = sms, 3 = data);

n is het aantal dagen van toepassing van „roam-likeat-home” is (n ≥ 30), en

t het jaar van de eerste toepassing van „roam-likeat-home”.

Gewicht wi van mobiele retaildiensten:

Waarbij:

Verhouding tussen het totale verkeersvolume van de retailroamingdiensten van de indiener en het totale uitgaande retailverkeer en inkomende wholesaleverkeer van zijn roamingdiensten:

Waarbij:

Verhouding tussen het totale verkeersvolume van de retailroamingdiensten van de indiener binnen de Unie en het totale verkeer van zijn retailroamingdiensten binnen en buiten de Unie:

Waarbij:

Verhouding tussen het totale verkeer van de retailroamingdiensten van de indiener binnen de Unie en het totale retailverkeer van alle mobiele retaildiensten:

Waarbij:

EU-retailroaminginkomsten:

Waarbij: