Verordening 2017/1970 - Vaststelling, voor 2018, van de vangstmogelijkheden voor bepaalde visbestanden en groepen visbestanden in de Oostzee - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 281/1

Krachtens Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (1) moet bij de vaststelling van instandhoudingsmaatregelen rekening worden gehouden met de beschikbare wetenschappelijke, technische en economische adviezen, met inbegrip van, waar relevant, verslagen van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de Visserij en van andere adviesinstanties, alsook met de adviezen van de adviesraden die voor de betrokken geografische gebieden of bevoegdheidsgebieden zijn opgericht, en de gezamenlijke aanbevelingen van de lidstaten.

Het is aan de Raad om maatregelen vast te stellen voor de vaststelling en de verdeling van de vangstmogelijkheden, inclusief, in voorkomend geval, bepaalde voorwaarden die daar functioneel verband mee houden. De vangstmogelijkheden moeten zo over de lidstaten worden verdeeld dat een relatieve stabiliteit van de visserijactiviteiten van elke lidstaat voor elk visbestand of elke visserij wordt gewaarborgd, mede met inachtneming van de in Verordening (EU) nr. 1380/2013 vastgestelde doelstellingen van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB).

In Verordening (EU) nr. 1380/2013 is bepaald dat het GVB onder meer tot doel heeft het exploitatieniveau dat de maximale duurzame opbrengst (maximum sustainable yield — MSY) oplevert, indien mogelijk in 2015 en, door het geleidelijk te laten oplopen, uiterlijk in 2020 voor alle bestanden te verwezenlijken.

De totaal toegestane vangsten (TAC's) dienen derhalve, overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1380/2013, te worden vastgesteld op basis van de beschikbare wetenschappelijke adviezen, rekening houdend met de biologische en sociaaleconomische aspecten, waarbij wordt gezorgd voor een gelijke behandeling van de visserijsectoren, en met inachtneming van de standpunten die tijdens de raadpleging van de belanghebbende partijen naar voren zijn gebracht.

In Verordening (EU) 2016/1139 van het Europees Parlement en de Raad (2) is een meerjarenplan vastgesteld voor de kabeljauw-, haring- en sprotbestanden in de Oostzee en voor de visserijen die deze bestanden exploiteren („het plan”). Het plan beoogt ervoor te zorgen dat de levende mariene biologische rijkdommen zodanig worden geëxploiteerd dat de populaties van de gevangen soorten worden hersteld en gehandhaafd boven een niveau dat de MSY kan opleveren. Daartoe moeten de streefdoelen voor de visserijsterfte, uitgedrukt in bandbreedtes, voor de betrokken bestanden zo snel mogelijk, en geleidelijk oplopend, uiterlijk in 2020 worden gerealiseerd. Het is passend dat de vangstbeperkingen voor 2018 voor de kabeljauw-, haring- en sprotbestanden in de Oostzee worden vastgesteld met het oog op de verwezenlijking van de doelstellingen van het plan.

Volgens het plan moeten, wanneer uit wetenschappelijk advies blijkt dat de paaibiomassa van een van de betrokken bestanden beneden de in bijlage II bij Verordening (EU) 2016/1139 vastgestelde referentiepunten voor de paaibiomassa ligt, alle passende corrigerende maatregelen worden genomen om te waarborgen dat het betrokken bestand snel opnieuw boven het niveau zit dat de MSY kan opleveren. De Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES) heeft aangegeven dat de biomassa van kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee (Gadus morhua) en van haring in het westelijke deel van de Oostzee (Clupea harengus) zich onder de in bijlage II bij die verordening vermelde instandhoudingsreferentiepunten bevindt. Bijgevolg is het passend de vangstmogelijkheden voor kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee en voor haring in het westelijke deel van de Oostzee onder de in kolom B van bijlage I bij Verordening (EU) 2016/1139 genoemde bandbreedte voor visserijsterfte vast te stellen, op een niveau dat rekening houdt met de afname van de biomassa. Daartoe dient rekening te worden gehouden met de termijn voor de verwezenlijking van de doelstellingen van het GVB en van het plan, in het bijzonder in het licht van het verwachte effect van de genomen corrigerende maatregelen, terwijl tegelijk wordt vastgehouden aan de doelstellingen om economische, sociale en werkgelegenheidsvoordelen te bewerkstelligen, zoals bepaald in artikel 2 van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

Voor de kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee moeten verdere corrigerende maatregelen worden genomen. De handhaving van de thans geldende sluitingsperiode van acht weken zou verder bescherming bieden aan de scholen paaiende kabeljauw. Volgens wetenschappelijk advies dragen recreatieve visserijen op kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee in aanzienlijke mate bij tot de algemene visserijsterfte van dat bestand. Rekening houdend met de huidige toestand van dat bestand is het aangewezen bepaalde nu geldende maatregelen betreffende de recreatievisserijen te handhaven. Er moet een meeneemlimiet per dag per visser gelden die restrictiever moet zijn tijdens de paaitijd. Dit doet geen afbreuk aan het beginsel van relatieve stabiliteit, dat van toepassing is op commerciële visserijactiviteiten.

Voor kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee (Gadus morhua) heeft de ICES wegens wijzigingen in de biologie van dat bestand geen biologische referentiepunten kunnen vaststellen. Daarom is het, met het oog op de verwezenlijking van de doelstellingen van het plan, zinvol de TAC voor kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee overeenkomstig het voorzorgsbeginsel vast te stellen, zoals bepaald in artikel 9, lid 2, van Verordening (EU) nr.1380/2013. Voorts dient een sluitingsperiode van acht weken te worden ingevoerd om de scholen paaiende kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee in de deelsectoren 25-26 bescherming te bieden.

Door tevens vissersvaartuigen van minder dan 12 m lengte over alles toe te staan te vissen in gebieden met een waterdiepte van minder dan twintig meter, zou een beperkt aantal vissers zijn visserijactiviteiten kunnen voortzetten en zich op andere soorten dan kabeljauw kunnen richten. Het is daarom een proportionele maatregel om vissersvaartuigen van minder dan 12 m lengte over alles toe te staan te vissen in gebieden met een waterdiepte van minder dan twintig meter.

Voor haring in de Botnische Golf heeft de ICES een evaluatie van het bestand gemaakt aan de hand van de meest recente gegevens en de meest actuele informatie en heeft hij de bandbreedtes voor de visserijsterfte die met de maximale duurzame opbrengst overeenkomen, herzien. Hoewel er een verschil is tussen de bandbreedtes voor de visserijsterfte in het wetenschappelijk advies en die in het plan, dat ook gebaseerd is op het beste wetenschappelijk advies dat op het tijdstip van de vaststelling beschikbaar was, is het plan juridisch bindend en van kracht en moet het daarom bij de vaststelling van de vangstmogelijkheden voor dat bestand worden gevolgd. Aangezien de paaibiomassa van dat bestand boven het in bijlage II, kolom A, bij Verordening (EU) 2016/1139 vastgestelde biomassareferentiepunt ligt, is het aangewezen de TAC vast te stellen overeenkomstig de bandbreedtes voor de visserijsterfte in bijlage I, kolom B, bij die verordening, teneinde schommelingen in de vangstmogelijkheden tussen opeenvolgende jaren te beperken overeenkomstig artikel 4, lid 4, punt c), van die verordening. Voorts bestrijkt een TAC voor dat bestand op dit moment de deelsectoren 30 en 31. Aangezien er in het plan geen bandbreedte voor deelsector 31 is omschreven, wordt voor dat deelsector de MSY-benadering gevolgd, overeenkomstig het wetenschappelijk advies.

De bij deze verordening vastgestelde vangstmogelijkheden worden gebruikt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad (3), en met name de artikelen 33 en 34 betreffende de registratie van de vangsten en de visserijinspanning, respectievelijk de toezending van gegevens over de uitputting van de vangstmogelijkheden aan de Commissie. Daarom moeten in de onderhavige verordening de codes worden gespecificeerd die de lidstaten dienen te gebruiken wanneer zij gegevens aan de Commissie toezenden betreffende de aangelande hoeveelheden van bestanden die onder deze verordening vallen.

Bij Verordening (EG) nr. 847/96 van de Raad (4) zijn aanvullende voorwaarden voor het meerjarenbeheer van de TAC's ingevoerd, waaronder, in de artikelen 3 en 4, flexibiliteitsbepalingen voor voorzorgs-TAC's en analytische TAC's. Krachtens artikel 2 van die verordening bepaalt de Raad bij de vaststelling van de TAC's, met name op basis van de biologische situatie van de bestanden, voor welke bestanden artikel 3 of 4 niet van toepassing is.Meer recent is deze jaarflexibiliteit bij artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 ingevoerd voor alle bestanden waarvoor de aanlandingsverplichting geldt. Om te voorkomen dat excessieve flexibiliteit het beginsel van een rationele en verantwoorde exploitatie van de levende mariene biologische rijkdommen zou ondergraven, een belemmering zou vormen voor de verwezenlijking van de doelstellingen van het GVB en tot een verslechtering van de biologische toestand van de bestanden zou leiden, moeten de artikelen 3 en 4 van Verordening (EG) nr. 847/96 derhalve alleen van toepassing zijn op analytische TAC's wanneer geen gebruik wordt gemaakt van de jaarflexibiliteit als bedoeld in artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

Op basis van nieuw wetenschappelijk advies moet er in ICES-gebied 3a en in de Uniewateren van ICES-gebied 2a en deelsector 4 een TAC voor kever worden vastgesteld voor de periode van 1 november 2017 tot en met 31 oktober 2018. Verordening (EU) 2017/127 van de Raad (5) dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd.

Om een onderbreking van de visserijactiviteiten te voorkomen en om het inkomen van de vissers van de Unie veilig te stellen, moet deze verordening van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2018. Op kever moet deze verordening echter met ingang van 1 november 2017 van toepassing zijn. Gezien de urgentie moet deze verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden,

het ruilen van vangstmogelijkheden op grond van artikel 16, lid 8, van Verordening (EU) nr. 1380/2013;

kortingen en nieuwe toewijzingen op grond van artikel 37 van Verordening (EG) nr. 1224/2009;

extra aanlandingen die worden toegestaan op grond van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 847/96 of artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013;

hoeveelheden die worden ingehouden overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EG) nr. 847/96 of overgedragen op grond van artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013;

verlagingen op grond van de artikelen 105 en 107 van Verordening (EG) nr. 1224/2009.

In deelsectoren 25 en 26 is het van 1 juli tot en met 31 augustus verboden op dit quotum te vissen voor vissersvaartuigen met trawlnetten, Deense zegens of soortgelijk vistuig met een maaswijdte van 90 mm of meer, met kieuwnetten, warnetten of schakelnetten met een maaswijdte van 90 mm of meer, met geankerde beugen, of beuglijnen, met uitzondering van vrije beuglijnen of met handlijnen of de peur.

In afwijking van de eerste alinea is deze sluitingsperiode niet van toepassing op vissersvaartuigen van minder dan 12 m lengte over alles die vissen in gebieden met een waterdiepte van minder dan twintig meter volgens de coördinaten van de officiële zeekaarten. Die vaartuigen zorgen ervoor dat op hun visserijactiviteiten te allen tijde toezicht kan worden uitgeoefend. Daartoe kunnen zij bijvoorbeeld worden uitgerust met een volgsysteem voor vaartuigen (VMS) of een soortgelijk door de controleautoriteit gecertificeerd elektronisch volgsysteem, of met een papieren logboek in combinatie met vaste inspectie- en bewakingsprocedures overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad. De lidstaten zenden de vangstgegevens wekelijks aan de Commissie toe.

Het is van 1 februari tot en met 31 maart verboden op dit quotum te vissen voor vissersvaartuigen met trawlnetten, Deense zegens of soortgelijk vistuig met een maaswijdte van 90 mm of meer, met kieuwnetten, warnetten of schakelnetten met een maaswijdte van 90 mm of meer, met geankerde beugen, of beuglijnen, met uitzondering van vrije beuglijnen of met handlijnen of de peur.

In afwijking van de eerste alinea is deze sluitingsperiode niet van toepassing op vissersvaartuigen van minder dan 12 m lengte over alles die vissen in gebieden met een waterdiepte van minder dan twintig meter volgens de coördinaten van de officiële zeekaarten. Die vaartuigen zorgen ervoor dat op hun visserijactiviteiten te allen tijde toezicht kan worden uitgeoefend. Daartoe kunnen zij bijvoorbeeld worden uitgerust met een volgsysteem voor vaartuigen (VMS) of een soortgelijk door de controleautoriteit gecertificeerd elektronisch volgsysteem, of met een papieren logboek in combinatie met vaste inspectie- en bewakingsprocedures overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad. De lidstaten zenden de vangstgegevens wekelijks aan de Commissie toe.