Verordening 2020/1323 - Wijziging van Verordening (EU) 2020/123 wat betreft bepaalde vangstmogelijkheden voor 2020 in Uniewateren en niet-Uniewateren - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 311/2

Bij Verordening (EU) 2020/123 van de Raad (1) zijn voor 2020 voor sommige visbestanden en groepen visbestanden de vangstmogelijkheden vastgesteld die in de wateren van de Unie en, voor vaartuigen van de Unie, in bepaalde wateren buiten de Unie van toepassing zijn.

In Verordening (EU) 2020/123 was de totale toegestane vangst (TAC) voor ansjovis (Engraulis encrasicolus) in de deelgebieden 9 en 10 van de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES) en in de wateren van de Unie van de Visserijcommissie voor het centraal-oostelijk deel van de Atlantische Oceaan (Cecaf) 34.1.1 op nul vastgesteld. Met het oog op de voortzetting van de visserijactiviteit werd in Verordening (EU) 2020/900 van de Raad (2) tot wijziging van Verordening (EU) 2020/123 een voorlopige TAC vastgesteld. Ansjovis is een kortlevende soort en het meest recente wetenschappelijk advies is op 18 juni 2020 door de ICES uitgebracht. De vangstbeperkingen voor ansjovis in de ICES-deelgebieden 9 en 10 en in de wateren van de Unie van Cecaf 34.1.1 moeten worden gewijzigd op basis van dat advies en moeten worden vastgesteld op 15 699 ton.

In de goedgekeurde notulen van het visserijoverleg tussen de Europese Unie en de Faeröer voor 2020 zijn beide partijen overeengekomen elkaar toegang tot elkaars wateren te verlenen voor de visserij op blauwe wijting (Micromesistius poutassou) in de wateren van de Unie en internationale wateren van 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8a, 8b, 8d, 8e, 12 en 14 en de wateren van de Faeröer, tot een maximum van 37 500 ton. Een bijzondere voorwaarde in de TAC-tabel verleent de Unie toegang tot de wateren van de Faeröer en beperkt de hoeveelheid blauwe wijting die de lidstaten in de wateren van de Faeröer van hun eigen quota mogen vangen, uitgedrukt als percentage van het totale Unieaandeel. Dat percentage moet de verhouding weergeven tussen de toegangsrechten van de Unie in de wateren van de Faeröer van 37 500 ton en het totale Unieaandeel van 326 484 ton blauwe wijting. De hoeveelheid van 37 500 ton bedraagt 11,4 % van het totale Unieaandeel van 326 484 ton blauwe wijting. Aangezien het percentage van het totale Unieaandeel blauwe wijting dat de lidstaten in de wateren van de Faeröer van hun eigen quota mogen vangen, momenteel is vastgesteld op 7 %, moet dat percentage dienovereenkomstig worden gewijzigd.

In de goedgekeurde notulen van het visserijoverleg tussen Noorwegen en de Europese Unie inzake ad-hocregelingen voor het beheer van blauwe wijting en Noorse lentepaaiende haring voor 2020 is aan beide partijen toegang verleend tot visserij van 190 809 ton blauwe wijting in elkaars wateren. De TAC-tabel voor blauwe wijting, op grond waarvan Noorwegen toegang heeft tot visserij in wateren van de Unie van 2, 4a, 5, 6 ten noorden van 56° 30′ N.B. en 7 ten westen van 12° W.L., bevat een bijzondere voorwaarde die de vangst in 4a beperkt tot 40 000 ton (overeenkomstig de goedgekeurde notulen van het visserijoverleg tussen Noorwegen en de Europese Unie voor 2020). Die vangstbeperking in 4a stemt overeen met 21 % van het totale toegangsquotum van Noorwegen. Dat percentage, dat momenteel is vastgesteld op 18 %, moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

In de Partnerschapsovereenkomst inzake visserij tussen de Europese Gemeenschap, enerzijds, en de regering van Denemarken en de autonome regering van Groenland, anderzijds (3), en in het protocol (4) daarbij is bepaald dat 7,7 % van de TAC voor lodde (Mallotus villosus) die wordt gevist in de Groenlandse wateren van de ICES-deelgebieden 5 en 14, aan de Unie wordt toegewezen. Overeenkomstig dat protocol heeft Groenland de Unie op 12 juni 2020 een vangstmogelijkheid van 13 053 ton lodde aangeboden voor de periode van 20 juni 2020 tot en met 15 april 2021. De vangstmogelijkhedentabel voor lodde moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

Verordening (EU) 2020/123 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

De vangstbeperkingen waarin Verordening (EU) 2020/123 voorziet, zijn van toepassing met ingang van 1 januari 2020 voor blauwe wijting in wateren van de Unie van 2, 4a, 5, 6 ten noorden van 56° 30′ N.B. en 7 ten westen van 12° W.L., met ingang van 20 juni 2020 voor lodde in Groenlandse wateren van de ICES-deelgebieden 5 en 14, en met ingang van 1 juli 2020 voor ansjovis in de ICES-deelgebieden 9 en 10 en in wateren van de Unie van Cecaf 34.1.1. De bepalingen van deze verordening inzake vangstbeperkingen moeten daarom zo spoedig mogelijk in werking treden en met terugwerkende kracht van toepassing zijn voor blauwe wijting met ingang van 1 januari 2020, voor lodde met ingang van 20 juni 2020 en voor ansjovis met ingang van 1 juli 2020. Een dergelijke toepassing met terugwerkende kracht doet geen afbreuk aan de beginselen van rechtszekerheid en bescherming van het gewettigd vertrouwen aangezien de betrokken vangstmogelijkheden worden verhoogd en nog niet zijn opgebruikt.

Volgens het wetenschappelijk advies van de ICES mogen de vangsten van kever (Trisopterus esmarkii) in ICES-deelgebied 4 en ‐sector 3a in de periode van 1 november 2019 tot en met 31 oktober 2020 niet meer dan 167 105 ton bedragen. De Europese Unie heeft van dit bestand een aandeel van 92 000 ton gereserveerd en in Verordening (EU) 2019/1838 (5) een voorlopig Uniequotum van 65 000 ton vastgesteld. Na het overleg in december 2019 heeft de Unie van hetgeen overblijft van het gereserveerde aandeel slechts 14 500 en 5 000 ton overgeheveld naar respectievelijk Noorwegen en de Faeröer. Bijgevolg moeten de resterende 7 500 ton worden toegevoegd aan het huidige Uniequotum.

Het Verenigd Koninkrijk is geraadpleegd overeenkomstig artikel 130, lid 1, van het Akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (6),

Bijlage IA wordt als volgt gewijzigd:

in bijlage IB wordt de tabel met de vangstmogelijkheden voor lodde in de Groenlandse wateren van 5 en 14 vervangen door: