Verordening 2021/1148 - Oprichting, in het kader van het Fonds voor geïntegreerd grensbeheer, van het Instrument voor financiële steun voor grensbeheer en visumbeleid - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 251/48

Het doel van de Unie om binnen de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht een hoog niveau van veiligheid te waarborgen overeenkomstig artikel 67, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) moet onder meer worden bereikt door gezamenlijke maatregelen inzake de overschrijding van de binnengrenzen door personen en inzake grenscontrole aan de buitengrenzen en het gemeenschappelijk visumbeleid, waarbij het delicate evenwicht tussen enerzijds het vrije verkeer van personen en anderzijds de veiligheid in stand moet worden gehouden.

Krachtens artikel 80 VWEU moeten de beginselen van solidariteit en billijke verdeling van de verantwoordelijkheid tussen de lidstaten, ook op financieel vlak, ten grondslag liggen aan het beleid van de Unie inzake grenscontroles, asiel en immigratie en de uitvoering ervan.

De leiders van 27 lidstaten hebben in de op 25 maart 2017 ondertekende Verklaring van Rome bevestigd toe te willen werken naar een veilig en zeker Europa en een Unie te willen bouwen waar alle burgers zich veilig voelen en zich vrij kunnen bewegen, een Unie waarvan de buitengrenzen beveiligd zijn, een Unie met een efficiënt, verantwoord en duurzaam migratiebeleid met eerbied voor de internationale normen, en een Europa dat vastbesloten is het terrorisme en de georganiseerde criminaliteit te bestrijden.

Alle uit hoofde van het bij deze verordening ingestelde Instrument voor financiële steun voor grensbeheer en visumbeleid (“het instrument”) gefinancierde acties, met inbegrip van de acties in derde landen, moeten worden uitgevoerd met volledige inachtneming van de rechten en beginselen die zijn verankerd in het acquis van de Unie en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (“het Handvest”), en moeten in overeenstemming zijn met de internationale verplichtingen van de Unie en de lidstaten die voortvloeien uit de internationale instrumenten waarbij zij partij zijn, met name door ervoor te zorgen dat de beginselen van non-discriminatie en non-refoulement worden nageleefd.

Beleidsdoel van het instrument is een sterk en doeltreffend Europees geïntegreerd grensbeheer aan de buitengrenzen te ontwikkelen en in te voeren en aldus bij te dragen tot het waarborgen van een hoog niveau van interne veiligheid in de Unie, met inachtneming van het vrije verkeer van personen binnen de Unie en met volledige eerbiediging van het relevante acquis van de Unie en de internationale verplichtingen van de Unie en de lidstaten die voortvloeien uit de internationale instrumenten waarbij zij partij zijn.

Europees geïntegreerd grensbeheer, zoals in de praktijk gebracht door de Europese grens- en kustwacht, die is opgericht bij Verordening (EU) 2019/1896 van het Europees Parlement en de Raad (3), is een gedeelde verantwoordelijkheid van het Europees Grens- en kustwachtagentschap en de nationale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor grensbeheer, inclusief de kustwachten voor zover deze taken op het gebied van grenstoezicht uitoefenen. Het Europees geïntegreerd grensbeheer moet een bijdrage leveren aan het faciliteren van legale grensoverschrijdingen, het voorkomen en opsporen van illegale immigratie en grensoverschrijdende criminaliteit en het in goede banen leiden van migratiestromen.

Gunstige voorwaarden scheppen voor legaal reizen, en tegelijk irreguliere-migratie- en veiligheidsrisico’s tegengaan, is in de mededeling van de Commissie van 23 september 2020 over een nieuw migratie- en asielpact gepresenteerd als een van de belangrijkste doelstellingen van de aanpak van de Unie.

Om het Europees geïntegreerd grensbeheer in de praktijk te brengen is financiële steun uit de begroting van de Unie onontbeerlijk om de lidstaten, die met volledige inachtneming van de grondrechten handelen, te ondersteunen bij het efficiënt beheer van de overschrijding van de buitengrenzen en bij de aanpak van toekomstige uitdagingen aan die grenzen, wat zou bijdragen tot de bestrijding van zware criminaliteit met een grensoverschrijdende dimensie.

De lidstaten moeten voldoende financiële steun van de Unie krijgen om de uitvoering van het Europees geïntegreerd grensbeheer te bevorderen en ervoor te zorgen dat het Europees geïntegreerd grensbeheer in de praktijk operationeel wordt. Het Europees geïntegreerd grensbeheer omvat onder meer de volgende in Verordening (EU) 2019/1896 vastgestelde onderdelen: grenstoezicht; opsporings- en reddingsoperaties tijdens grensbewakingsoperaties; risicoanalyse; samenwerking tussen de lidstaten, met inbegrip van door het Europees Grens- en kustwachtagentschap gecoördineerde steun; samenwerking tussen instanties, met inbegrip van regelmatige uitwisseling van informatie; samenwerking met derde landen; technische en operationele maatregelen binnen het Schengengebied die samenhangen met grenstoezicht en bedoeld zijn om illegale immigratie beter aan te pakken en grensoverschrijdende criminaliteit beter te bestrijden; gebruik van geavanceerde technologie; een kwaliteitscontrolemechanisme en solidariteitsmechanismen.

Het instrument moet de lidstaten de nodige steun kunnen bieden voor de toepassing van gemeenschappelijke minimumnormen voor de bewaking van de buitengrenzen, overeenkomstig de respectieve bevoegdheden van de lidstaten, het Europees Grens- en kustwachtagentschap en de Commissie.

Aangezien de douaneautoriteiten van de lidstaten een toenemend aantal taken op zich hebben genomen, die zich dikwijls tot het gebied van beveiliging uitstrekken en aan de buitengrenzen worden verricht, is het belangrijk om de samenwerking tussen instanties te bevorderen in het kader van het Europees geïntegreerd grensbeheer, overeenkomstig Verordening (EU) 2019/1896. Complementariteit in de uitvoering van grenstoezicht en douanecontrole aan de buitengrenzen moet worden gewaarborgd door voldoende financiële steun van de Unie aan de lidstaten te verlenen. Door samenwerking tussen instanties worden niet alleen de douanecontroles versterkt ter bestrijding van alle vormen van smokkel, maar worden ook legale handel en reizen vergemakkelijkt; het draagt tevens bij tot een veilige en doelmatige douane-unie.

Als opvolger van het bij Verordeningen (EU) nr. 513/2014 (4) en (EU) nr. 515/2014 (5) van het Europees Parlement en de Raad vastgestelde Fonds voor interne veiligheid 2014-2020 moet onder andere een Fonds voor geïntegreerd grensbeheer (het “fonds”) worden opgezet.

Vanwege de juridische bijzonderheden van titel V van het VWEU en de verschillende toepasselijke rechtsgrondslagen voor het beleid inzake buitengrenzen respectievelijk douanecontrole, is het juridisch niet mogelijk om het fonds als één enkel instrument op te richten.

Het fonds moet derhalve worden opgezet als een breed kader voor financiële steun van de Unie op het gebied van grensbeheer en visumbeleid, bestaande uit het bij deze verordening ingestelde instrument en het bij Verordening (EU) 2021/1077 van het Europees Parlement en de Raad (6) vastgestelde Instrument voor financiële steun voor douanecontroleapparatuur. Dit kader moet worden aangevuld met Verordening (EU) 2021/1060 van het Europees Parlement en de Raad (7), waarnaar deze verordening moet verwijzen wat betreft de voorschriften voor gedeeld beheer.

Het instrument moet voortbouwen op de resultaten en investeringen van zijn voorgangers, te weten voor de periode 2007-2013 het Buitengrenzenfonds, ingesteld bij Beschikking nr. 574/2007/EG van het Europees Parlement en de Raad (8) en voor de periode 2014-2020 het instrument voor financiële steun voor buitengrenzen en visa, als onderdeel van het Fonds voor interne veiligheid, vastgesteld bij Verordening (EU) nr. 515/2014, en moet met het oog op nieuwe ontwikkelingen een bredere opzet krijgen.

Om voor uniform en hoogwaardig toezicht aan de buitengrenzen te zorgen en legale grensoverschrijdingen aan de buitengrenzen te faciliteren, moet het instrument bijdragen tot het ontwikkelen van een Europees geïntegreerd grensbeheer dat maatregelen in verband met beleid, wetgeving, systematische samenwerking, lastenverdeling, beoordeling van de situatie en veranderende omstandigheden met betrekking tot grensposten voor irreguliere migranten, personeel, uitrusting en technologie omvat die op verschillende niveaus kunnen worden genomen door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten en het Europees Grens- en kustwachtagentschap, in samenwerking met andere actoren zoals andere organen en instanties van de Unie, met name het Agentschap van de Europese Unie voor het operationeel beheer van grootschalige IT-systemen op het gebied van vrijheid, veiligheid en recht (eu-LISA), opgericht bij Verordening (EU) 2018/1726 van het Europees Parlement en de Raad (9), het Agentschap van de Europese Unie voor samenwerking op het gebied van rechtshandhaving (Europol), opgericht bij Verordening (EU) 2016/794 van het Europees Parlement en de Raad (10) en, indien van toepassing, derde landen en internationale organisaties.

Het instrument moet bijdragen tot meer efficiëntie bij de behandeling van visumaanvragen wat betreft het vereenvoudigen van de visumprocedures voor bonafide reizigers en wat betreft het opsporen en beoordelen van veiligheidsrisico’s en irreguliere-migratierisico’s. Het instrument moet met name financiële bijstand verstrekken ter ondersteuning van de digitalisering van de behandeling van visumaanvragen met het oog op snelle, veilige en klantvriendelijke visumprocedures, waar zowel visumaanvragers als consulaten belang bij hebben. Ook moet het instrument wereldwijd ruime vertegenwoordiging van consulaire diensten waarborgen. De eenvormige toepassing en de modernisering van het gemeenschappelijk visumbeleid, alsmede de maatregelen uit hoofde van Verordening (EG) nr. 767/2008 van het Europees Parlement en de Raad (11) moeten eveneens in het instrument aan bod komen, net als de bijstand aan de lidstaten voor de afgifte van visa, waaronder visa met territoriaal beperkte geldigheid die zijn afgegeven op humanitaire gronden, om redenen van nationaal belang of vanwege internationale verplichtingen overeenkomstig het acquis van de Unie met betrekking tot visa.

Het instrument moet steun verstrekken voor maatregelen die verband houden met het toezicht aan de buitengrenzen op het grondgebied van de landen die het Schengenacquis toepassen, als onderdeel van de uitvoering van een Europees geïntegreerd grensbeheersysteem, wat het algemene functioneren van het Schengengebied versterkt.

Teneinde het beheer van de buitengrenzen te verbeteren, legaal reizen te vergemakkelijken en een bijdrage te leveren aan het voorkomen en bestrijden van irreguliere grensoverschrijding, aan de uitvoering van het gemeenschappelijk visumbeleid en aan een hoog niveau van veiligheid in de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht van de Unie, moet het instrument steun verstrekken voor het ontwikkelen van grootschalige IT-systemen overeenkomstig het recht van de Unie op het gebied van grensbeheer. Ook moet het instrument ondersteunen dat er, zoals vastgelegd in de Verordeningen (EU) 2019/817 (12) en (EU) 2019/818 (13) van het Europees Parlement en de Raad, in de lidstaten interoperabiliteit wordt gecreëerd tussen de informatiesystemen van de Unie, namelijk het inreis-uitreissysteem (EES), dat is ingesteld bij Verordening (EU) 2017/2226 van het Europees Parlement en de Raad (14) het Visuminformatiesysteem (VIS), dat is ingesteld bij Verordening (EG) nr. 767/2008, het Europees Systeem voor reisinformatie en -autorisatie (Etias), dat is ingesteld bij Verordening (EU) 2018/1240 van het Europees Parlement en de Raad (15), Eurodac, dat is ingesteld bij Verordening (EU) nr. 603/2013 van het Europees Parlement en de Raad (16), het Schengeninformatiesysteem (SIS), dat is ingesteld bij Verordeningen (EU) 2018/1860 (17), (EU) 2018/1861 (18) en (EU) 2018/1862 (19) van het Europees Parlement en de Raad, en het gecentraliseerd systeem voor de vaststelling welke lidstaten over informatie beschikken inzake veroordelingen van onderdanen van derde landen en staatlozen (Ecris-TCN), dat is ingesteld bij Verordening (EU) 2019/816 van het Europees Parlement en de Raad (20), zodat deze informatiesystemen van de Unie en de gegevens daarin elkaar kunnen aanvullen. Dit instrument moet ook bijdragen tot ontwikkelingen op nationaal niveau die noodzakelijk zijn wegens de invoering van de interoperabiliteitscomponenten op centraal niveau, namelijk het Europees zoekportaal (ESP), een gezamenlijke dienst voor biometrische matching (gezamenlijke BMS), een gemeenschappelijk register van identiteitsgegevens (CIR) en een detector van meerdere identiteiten (MID).

Om te kunnen profiteren van de kennis en deskundigheid van de gedecentraliseerde agentschappen met bevoegdheden op het gebied van grensbeheer, visumbeleid en grootschalige IT-systemen, moet de Commissie tijdig relevante instanties bij de werkzaamheden van het bij deze verordening ingestelde Comité voor fondsen van binnenlandse zaken betrekken, met name aan het begin van en halverwege de programmeringsperiode. De Commissie moet de relevante organen en instanties van de Unie, waar nodig, ook kunnen betrekken bij monitoring- en evaluatietaken, met name om ervoor te zorgen dat de met steun uit het instrument uitgevoerde acties stroken met het relevante acquis van de Unie en met de overeengekomen prioriteiten van de Unie. Dit instrument moet de activiteiten met het oog op het in de praktijk brengen van Europees geïntegreerd grensbeheer aanvullen en versterken, overeenkomstig de twee pijlers van de Europese grens- en kustwacht, namelijk de beginselen van gedeelde verantwoordelijkheid en solidariteit tussen de lidstaten en het Europees Grens- en kustwachtagentschap. Dit betekent met name dat de lidstaten bij het opstellen van hun programma’s die onder gedeeld beheer worden uitgevoerd rekening moeten houden met de door het Europees Grens- en kustwachtagentschap ontwikkelde analyse-instrumenten, operationele en technische richtsnoeren, alsook met de door het agentschap ontwikkelde opleidingsprogramma’s, zoals het gemeenschappelijke basisprogramma voor de opleiding van grenswachters, inclusief de onderdelen van die leerprogramma’s die betrekking hebben op de grondrechten en toegang tot internationale bescherming. Teneinde complementariteit te ontwikkelen tussen deze taken en de verantwoordelijkheden van de lidstaten voor het toezicht aan de buitengrenzen, en om consistentie en kostenefficiëntie te waarborgen, moet het Europees Grens- en kustwachtagentschap door de Commissie tijdig worden geraadpleegd over de door de lidstaten ingediende ontwerpen van programma’s, voor zover die onder de bevoegdheden van het agentschap vallen, en in het bijzonder met betrekking tot de in het kader van operationele steun gefinancierde activiteiten.

Voor zover de getroffen lidstaten hierom verzoeken, moet het instrument steun verstrekken voor de toepassing van de hotspotaanpak die is beschreven in de mededeling van de Commissie van 13 mei 2015 getiteld “Een Europese migratieagenda” en bevestigd door de Europese Raad van 25 en 26 juni 2015 en nader omschreven in Verordening (EU) 2019/1896. Met de hotspotaanpak wordt operationele steun verstrekt aan de lidstaten die te maken hebben met disproportionele migratie-uitdagingen aan de buitengrenzen. Daarbij wordt in een geest van solidariteit en gedeelde verantwoordelijkheid geïntegreerde, brede en gerichte bijstand geboden.

In de geest van solidariteit en gedeelde verantwoordelijkheid voor het beschermen van de buitengrenzen, moet, indien kwetsbaarheden of risico’s worden vastgesteld, met name naar aanleiding van een Schengenevaluatie overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1053/2013 van de Raad (21), de betrokken lidstaat de kwestie adequaat aanpakken door de in het kader van zijn programma beschikbare middelen te gebruiken om uitvoering te geven aan aanbevelingen die zijn uitgebracht op grond van die verordening en overeenkomstig kwetsbaarheidsbeoordelingen die het Europees Grens- en kustwachtagentschap conform Verordening (EU) 2019/1896 verricht.

Het instrument moet financiële bijstand verstrekken aan de lidstaten die de bepalingen van het Schengenacquis inzake de buitengrenzen en visa onverkort toepassen, alsmede aan die lidstaten die zich voorbereiden op een volledige deelname aan Schengen, en moet door de lidstaten worden aangewend in het belang van het gemeenschappelijke beleid van de Unie voor het beheer van de buitengrenzen.

Hoewel het instrument ondersteuning biedt aan investeringen van lidstaten in grensbeheer, mag het niet voorzien in financiering voor nieuwe, permanente infrastructuur en gebouwen aan binnengrenzen waar de controles nog niet zijn opgeheven. Aan die grenzen moet het instrument echter investeringen ondersteunen in mobiele infrastructuur voor grenstoezicht en onderhoud, en beperkte modernisering of vervanging van de bestaande infrastructuur, die nodig zijn om te blijven voldoen aan Verordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad (22).

Overeenkomstig Protocol nr. 5 bij de Toetredingsakte van 2003 betreffende de doorreis van personen over land tussen de regio Kaliningrad en andere delen van de Russische Federatie moet het instrument alle extra kosten dragen voor de toepassing van de specifieke bepalingen van het acquis van de Unie in verband met deze doorreis, namelijk Verordeningen (EG) nr. 693/2003 van de Raad (23) en (EG) nr. 694/2003 van de Raad (24). De behoefte aan verdere financiële steun voor gederfde leges moet echter afhankelijk worden gesteld van de vigerende visumregeling van de Unie met de Russische Federatie.

Om bij te dragen tot het verwezenlijken van de beleidsdoelstelling van het instrument, moeten de lidstaten ervoor zorgen dat hun programma’s maatregelen omvatten ter verwezenlijking van alle specifieke doelstellingen van het instrument en dat de verdeling van middelen over de specifieke doelstellingen waarborgt dat die doelstellingen kunnen worden bereikt.

Overeenkomstig het beginsel van doeltreffendheid moet worden gestreefd naar synergieën en consistentie met andere Uniefondsen, en overlapping tussen acties moet worden vermeden.

De terugkeer van onderdanen van derde landen voor wie een door een lidstaat uitgevaardigd terugkeerbesluit geldt, is één van de onderdelen van het Europees geïntegreerd grensbeheer als bepaald in Verordening (EU) 2019/1896. Naar aard en doelstelling vallen maatregelen op het gebied van terugkeer echter niet onder het toepassingsgebied van de steun in het kader van het instrument, maar onder Verordening (EU) 2021/1147 van het Europees Parlement en de Raad (25).

Om recht te doen aan de belangrijke rol die de douaneautoriteiten van de lidstaten aan de buitengrenzen vervullen en te waarborgen dat zij over voldoende middelen beschikken voor het uitvoeren van hun brede takenpakket aan die grenzen, dient het Instrument voor financiële steun voor douanecontroleapparatuur die nationale autoriteiten te voorzien van de noodzakelijke financiering om te investeren in apparatuur voor douanecontroles en in uitrusting die behalve voor douanecontrole ook voor andere doeleinden, zoals grenstoezicht, kan worden gebruikt.

De meeste douanecontroleapparatuur en informatie- en communicatietechnologiesystemen (ICT-systemen) kunnen ook, volledig of gedeeltelijk, geschikt zijn voor controles op de naleving van andere rechtshandelingen van de Unie, zoals bepalingen inzake grensbeheer, visa of politiële samenwerking. Het Fonds bestaat dan ook uit twee complementaire onderdelen, met onderscheiden doch aanvullende mogelijkheden voor de aankoop van uitrusting. Enerzijds zal het instrument financiële steun verstrekken voor uitrusting en ICT-systemen waarvan het hoofddoel geïntegreerd grensbeheer is, en die ook kunnen worden gebruikt in het complementair gebied van de douanecontrole. Anderzijds zal het instrument voor douanecontroleapparatuur financiële steun verstrekken voor uitrusting die hoofdzakelijk voor douanecontroles is bestemd, en ook kan worden gebruikt voor andere doeleinden, zoals grenstoezicht en -beveiliging. Een dergelijke rolverdeling bevordert samenwerking tussen instanties in het kader van het Europees geïntegreerd grensbeheer, zoals voorzien in Verordening (EU) 2019/1896, en dat zorgt ervoor dat douane- en grensautoriteiten kunnen samenwerken en dat de Uniebegroting zo veel mogelijk effect sorteert via gedeelde en interoperabele controleapparatuur.

Grensbewaking op zee is één van de taken die de kunstwacht vervult binnen het maritiem gebied van de Unie. De nationale kustwachtautoriteiten zijn ook belast met een breed spectrum van taken, zoals onder meer, doch niet uitsluitend, maritieme veiligheid, beveiliging, opsporing- en reddingsoperaties, grenstoezicht, visserijcontrole, douanetoezicht, algemene rechtshandhaving en milieubescherming. Doordat kustwachttaken zo breed zijn, vallen zij onder verschillende beleidsterreinen van de Unie. Het is dan ook zaak synergie na te streven om op doeltreffender en doelmatiger wijze resultaten te behalen.

Bij de uitvoering van in het kader van het instrument gefinancierde acties die verband houden met de bewaking van de zeegrenzen moeten de lidstaten bijzondere aandacht besteden aan hun internationale verplichtingen inzake opsporing- en reddingsoperaties op zee. In dat opzicht moeten uit het instrument gefinancierde uitrusting en systemen ook kunnen worden ingezet bij opsporings- en reddingsoperaties die zich kunnen voordoen tijdens een grensbewakingsoperatie op zee.

Naast de samenwerking binnen de Unie inzake kustwachttaken tussen het Europees Grens- en kustwachtagentschap het Europees Agentschap voor maritieme veiligheid, opgericht bij Verordening (EG) nr. 1406/2002 van het Europees Parlement en de Raad (26) en het Communautair Bureau voor visserijcontrole, opgericht bij Verordening (EU) 2019/473 van het Europees Parlement en de Raad (27), moet de samenhang van de activiteiten op maritiem gebied ook op nationaal niveau worden verbeterd. De synergie tussen de verschillende actoren op het gebied van maritieme zaken moet aansluiten bij de strategieën voor Europees geïntegreerd grensbeheer en maritieme veiligheid.

Om maritieme activiteiten meer complementair en consistenter te maken, dubbel werk te voorkomen en de budgettaire beperkingen op het gebied van maritiem beleid — dat kostbare activiteiten betreft — te verlichten, moet het ook mogelijk zijn het instrument aanvullend te gebruiken om steun te verstrekken aan multifunctionele maritieme operaties.

Uitrusting en ICT-systemen die in het kader van het instrument worden gefinancierd, moeten ook kunnen worden gebruikt voor de verwezenlijking van de doelstellingen van het Fonds voor interne veiligheid, dat is opgericht bij Verordening (EU) 2021/1149 van het Europees Parlement en de Raad (28), en van het Fonds voor asiel, migratie en integratie, dat is opgericht bij Verordening (EU) 2021/1147. Dergelijke uitrusting en ICT-systemen moeten beschikbaar en inzetbaar blijven voor doeltreffend en veilig grenstoezicht, en het gebruik van dergelijke uitrusting en ICT-systemen voor de doelstellingen van het Fonds van interne veiligheid en het Fonds voor asiel, migratie en integratie moet beperkt zijn in de tijd.

Het instrument moet, in overeenstemming met de specifieke doelstellingen ervan, in de eerste plaats ten dienste staan van het interne beleid van de Unie. Tegelijkertijd moet het, indien nodig, steun kunnen verstrekken voor acties overeenkomstig de prioriteiten van de Unie in en met betrekking tot derde landen. Die acties moeten worden uitgevoerd in volledige synergie en samenhang met en een aanvulling vormen op andere acties buiten de Unie die door de externe financieringsinstrumenten van de Unie worden ondersteund. Dergelijke acties moeten met name worden uitgevoerd op een wijze die volledige samenhang waarborgt met het externe beleid van de Unie, het beginsel van beleidssamenhang op het gebied van ontwikkelingssamenwerking eerbiedigt en strookt met de strategische programmeringsdocumenten voor de regio of het land in kwestie. Dergelijke acties moeten zich ook toespitsen op maatregelen die niet op ontwikkeling zijn gericht, het belang van het interne beleid van de Unie dienen en consistent zijn met de binnen de Unie ondernomen activiteiten. In haar tussentijdse en retrospectieve evaluaties moet de Commissie bijzondere aandacht besteden aan de uitvoering van acties in of met betrekking tot derde landen.

Financiering uit de begroting van de Unie moet worden geconcentreerd op acties waarbij het optreden van de Unie voor een meerwaarde kan zorgen ten opzichte van acties door de lidstaten alleen. Aangezien de Unie beter in staat is dan de lidstaten om een kader te bieden voor het tonen van solidariteit binnen de Unie met betrekking tot grensbeheer en het gemeenschappelijk visumbeleid en een platform te bieden voor de ontwikkeling van gemeenschappelijke grootschalige IT-systemen ter ondersteuning van die beleidsterreinen, moet financiële steun die in het kader van deze verordening wordt verstrekt, in het bijzonder bijdragen aan grotere nationale en Unie-capaciteiten op deze gebieden.

Bij het promoten van door het instrument ondersteunde acties moeten de ontvangers van Uniefinanciering informatie verstrekken in de taal of talen van de doelgroep. Om de zichtbaarheid van de Uniefinanciering te waarborgen, moeten de ontvangers van die financiering de oorsprong ervan vermelden wanneer zij over de actie communiceren. Daartoe moeten de ontvangers ervoor zorgen dat in al het communicatiemateriaal dat tot de media en het grote publiek is gericht, het embleem van de Unie wordt weergegeven en uitdrukkelijk wordt vermeld dat de acties financieel door de Unie worden ondersteund.

De Commissie moet financiële middelen uit het instrument kunnen gebruiken om beste praktijken en informatie uit te wisselen in verband met de uitvoering van het instrument te bevorderen.

De Commissie moet tijdig informatie publiceren over de door de thematische faciliteit in direct of indirect beheer verleende steun en dergelijke informatie waar nodig actualiseren. Het moet mogelijk zijn de gegevens te sorteren naar specifieke doelstelling, naam van de begunstigde, wettelijk vastgelegd bedrag en aard en doel van de maatregel.

Een lidstaat kan worden geacht niet aan het toepasselijke acquis van de Unie te voldoen, onder meer wat betreft het gebruik van operationele steun in het kader van het instrument, indien hij zijn verplichtingen op grond van de Verdragen op de gebieden van grensbeheer en visumbeleid, waaronder verplichtingen inzake grondrechten, niet is nagekomen, indien er bij het uitvoeren van het acquis inzake grensbeheer en visumbeleid een duidelijk gevaar is voor een ernstige schending van de waarden van de Unie door die lidstaat of indien in een evaluatieverslag in het kader van het in Verordening (EU) nr. 1053/2013 opgenomen Schengenmechanisme voor evaluatie en toezicht tekortkomingen op het betrokken gebied zijn geconstateerd.

Het instrument moet ervoor zorgen dat de middelen eerlijk en transparant worden verdeeld ter verwezenlijking van de doelstellingen van deze verordening. Om aan de vereisten op het gebied van transparantie te voldoen, 0moet de Commissie informatie over de jaarlijkse en meerjarige werkprogramma’s van de thematische faciliteit publiceren. Overeenkomstig Verordening (EU) 2021/1060 moet elke lidstaat binnen zes maanden na de goedkeuring van zijn programma zorgen voor een website waarop informatie over zijn programma beschikbaar is, met inbegrip van informatie over de doelstellingen, activiteiten, beschikbare financieringsmogelijkheden en verwezenlijkingen van zijn programma.

In deze verordening moeten de initiële, voor de programma’s van de lidstaten bestemde bedragen worden vastgelegd, die bestaan uit vaste bedragen als opgenomen in bijlage I en een bedrag dat wordt berekend op basis van de in die bijlage vastgestelde criteria, en die een weerspiegeling vormen van de lengte en de impactniveaus van de land- en zeegrenssegmenten, de werklast op de luchthavens en de consulaten, en het aantal consulaten. Gelet op de speciale behoeften van de lidstaten waar in 2018 en 2019 het hoogste aantal asielaanvragen per hoofd van de bevolking werd ingediend, is het passend de vaste bedragen voor Cyprus, Malta en Griekenland te verhogen.

De initiële bedragen voor de programma’s van de lidstaten moeten de basis vormen voor de langetermijninvesteringen van de lidstaten. Om rekening te houden met veranderingen in de uitgangssituatie, zoals de druk op de buitengrenzen en de werklast aan de buitengrenzen en op de consulaten, moet halverwege de programmeringsperiode een aanvullend bedrag aan de lidstaten worden toegekend, dat moet worden gebaseerd op de statistische gegevens, overeenkomstig bijlage I, rekening houdend met de stand van uitvoering van hun programma.

De Commissie dient een tussentijdse evaluatie van deze verordening uit te voeren. Die tussentijdse evaluatie moet worden gebruikt om de effectiviteit en de meerwaarde van het instrument voor de Unie te beoordelen en om een transparant overzicht te geven van de wijze waarop het instrument is uitgevoerd.

Omdat uitdagingen op het gebied van grensbeheer en visumbeleid voortdurend veranderen, moet de toewijzing van de financiële middelen worden aangepast aan de veranderingen in de prioriteiten voor visumbeleid en grensbeheer, onder meer wijzigingen als gevolg van de toegenomen druk op de grenzen, en moet de financiering worden toegespitst op de prioriteiten met de hoogste meerwaarde voor de Unie. Om tegemoet te komen aan dringende behoeften en veranderingen in het beleid en de prioriteiten van de Unie, en om de financiering toe te spitsen op acties met een hoge meerwaarde voor de Unie, moet een deel van de financiering periodiek worden toegewezen aan specifieke acties, acties van de Unie en noodhulp, via een thematische faciliteit. De thematische faciliteit biedt flexibiliteit bij het beheer van het instrument en moet ook door middel van programma’s van de lidstaten worden uitgevoerd.

De lidstaten moeten worden aangemoedigd om een deel van de aan hun programma toegewezen middelen te gebruiken voor de in bijlage IV opgenomen acties waarvoor een grotere bijdrage van de Unie geldt.

Het instrument moet bijdragen tot het ondersteunen van de operationele kosten in verband met grensbeheer, gemeenschappelijk visumbeleid en grootschalige IT-systemen, om de lidstaten zodoende in staat stellen capaciteiten te handhaven die cruciaal zijn voor de hele Unie. Deze ondersteuning moet bestaan in de volledige terugbetaling van specifieke kosten in verband met de doelstellingen van het instrument en moet integraal deel uitmaken van de programma’s van de lidstaten.

Een deel van de beschikbare middelen van het instrument kan worden toegewezen aan programma’s van de lidstaten voor de uitvoering van specifieke acties, in aanvulling op de initiële toewijzing. Die specifieke acties moeten op het niveau van de Unie worden bepaald; daarbij moet het gaan om acties met een meerwaarde voor de Unie die samenwerking van de lidstaten vergen of die nodig zijn om te reageren op ontwikkelingen in de Unie waarvoor aan één of meer lidstaten extra financiering ter beschikking moet worden gesteld, zoals de aankoop via de programma’s van de lidstaten van technische uitrusting die het Europees Grens- en kustwachtagentschap nodig heeft voor het uitvoeren van zijn operationele activiteiten, de modernisering van de behandeling van visumaanvragen, de ontwikkeling van grootschalige IT-systemen en de totstandbrenging van interoperabiliteit tussen die systemen. De Commissie dient die specifieke acties in haar werkprogramma’s op te nemen.

Als aanvulling op de verwezenlijking van de beleidsdoelstelling van het instrument op nationaal niveau via programma’s van de lidstaten moet het instrument ook steun verstrekken voor acties op het niveau van de Unie. Met die acties moeten algemene strategische doelen binnen de werkingssfeer van het instrument worden nagestreefd in verband met beleidsanalyse en innovatie, transnationale vormen van wederzijds leren en partnerschappen en het testen van nieuwe initiatieven en acties in de hele Unie.

Om de Unie beter in staat te stellen om onmiddellijk in te spelen op dringende en specifieke behoeften in geval van een noodsituatie, zoals een grote of disproportionele toestroom van onderdanen van derde landen, met name aan de grenssegmenten waaraan krachtens Verordening (EU) 2019/1896 een hoog of kritiek impactniveau is toegekend, of andere situaties waarvoor naar behoren is aangetoond dat onmiddellijk optreden aan de buitengrenzen vereist is, moet het mogelijk zijn om noodhulp te bieden overeenkomstig het in deze verordening ingestelde kader.

In deze verordening worden de financiële middelen voor de gehele duur van het instrument vastgelegd, die voor het Europees Parlement en de Raad in het kader van de jaarlijkse begrotingsprocedure het voornaamste referentiebedrag vormen in de zin van punt 18 van het Interinstitutioneel Akkoord van 16 december 2020 tussen het Europees Parlement, de Raad van de Europese Unie en de Europese Commissie betreffende begrotingsdiscipline, samenwerking in begrotingszaken en goed financieel beheer, alsmede betreffende nieuwe eigen middelen, met inbegrip van een routekaart voor de invoering van nieuwe eigen middelen (29). Het voornaamste referentiebedrag dat aan het instrument wordt toegewezen, wordt verhoogd met een aanvullend bedrag van 1 miljard EUR in prijzen van 2018, zoals gespecificeerd in bijlage II bij Verordening (EU, Euratom) 2020/2093 van de Raad (30).

Het fonds valt onder Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad (31) (“het Financieel Reglement”). Het Financieel Reglement stelt regels vast voor de uitvoering van de Uniebegroting, waaronder regels voor subsidies, prijzen, aanbestedingen, indirect beheer, financieringsinstrumenten, begrotingsgaranties, financiële steun en de vergoeding van externe deskundigen.

Voor het uitvoeren van acties in gedeeld beheer moet het instrument deel uitmaken van een samenhangend kader bestaande uit de onderhavige verordening, het Financieel Reglement en Verordening (EU) 2021/1060.

Verordening (EU) 2021/1060 stelt het kader vast voor actie door het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling, het Europees Sociaal Fonds Plus, het Cohesiefonds, het Europees Fonds voor maritieme zaken, visserij en aquacultuur, het Fonds voor rechtvaardige transitie, het Fonds voor asiel, migratie en integratie, het Fonds voor interne veiligheid en het Instrument voor financiële steun voor grensbeheer en visumbeleid in het kader van het Fonds voor geïntegreerd grensbeheer, en bepaalt met name de regels inzake programmering, monitoring en evaluatie, beheer en controle voor in gedeeld beheer uitgevoerde fondsen van de Unie. Daarnaast moeten in deze verordening de doelstellingen van het instrument met betrekking tot grensbeheer en visumbeleid worden omschreven en moeten specifieke bepalingen worden vastgelegd betreffende acties die uit het instrument kunnen worden gefinancierd.

In Verordening (EU) 2021/1060 is voor het instrument een voorfinancieringsregeling opgenomen en in de onderhavige verordening is een specifiek voorfinancieringspercentage vastgesteld. Daarnaast is het passend een specifiek voorfinancieringspercentage voor noodhulp op te nemen opdat onmiddellijk op noodsituaties kan worden gereageerd. De voorfinancieringsregeling moet ervoor zorgen dat de lidstaten over de middelen beschikken om begunstigden al vanaf het begin van de uitvoering van hun programma’s steun te verstrekken.

Zowel de vorm van financiering als de wijze van uitvoering in het kader van deze verordening moet worden bepaald op basis van de geschiktheid ervan om de specifieke doelstellingen van de acties te bereiken en om resultaten te boeken, rekening houdend met, in het bijzonder, de kosten van controles, de administratieve lasten en het risico van niet-naleving. Wanneer die keuze wordt gemaakt, moet worden overwogen gebruik te maken van vaste bedragen, vaste percentages en eenheidskosten, en van financiering die niet gekoppeld is aan kosten, zoals bedoeld in artikel 125, lid 1, van het Financieel Reglement.

Overeenkomstig artikel 193, lid 2, van het Financieel Reglement kan subsidiëring van reeds begonnen acties worden toegestaan indien de aanvrager kan aantonen dat het noodzakelijk was met de actie te beginnen vóór de ondertekening van de subsidieovereenkomst. Vóór de datum van indiening van de subsidieaanvraag gemaakte kosten komen evenwel niet in aanmerking voor Uniefinanciering, tenzij in naar behoren gemotiveerde uitzonderlijke gevallen. Om te voorkomen dat Uniefinanciering onderbroken wordt en de belangen van de Unie aldus mogelijk worden geschaad, moet het mogelijk zijn om gedurende een beperkte periode aan het begin van het meerjarig financieel kader 2021-2027, kosten die zijn gemaakt voor acties die in het kader van deze verordening in direct beheer worden ondersteund en reeds van start zijn gegaan, vanaf 1 januari 2021 als in aanmerking komend voor Uniefinanciering te beschouwen, zelfs indien die kosten vóór de indiening van de subsidieaanvraag of het verzoek om bijstand werden gemaakt.

Om optimaal gebruik te maken van het beginsel van één enkele audit moeten specifieke regels worden vastgesteld voor de controle en audit van projecten waarbij internationale organisaties waarvan de internecontrolesystemen door de Commissie positief zijn beoordeeld, de begunstigden zijn. Voor dergelijke projecten moeten beheersautoriteiten de mogelijkheid hebben om hun beheersverificaties te beperken, mits de begunstigde tijdig alle nodige gegevens en informatie over de voortgang van het project en de subsidiabiliteit van de onderliggende uitgaven verstrekt. Wanneer een door een dergelijke internationale organisatie uitgevoerd project deel uitmaakt van een controlesteekproef, moet het voor de auditautoriteit bovendien mogelijk zijn haar werkzaamheden uit te voeren overeenkomstig de beginselen van de internationale standaard inzake aanverwante diensten (ISRS) 4400 “Opdrachten tot het verrichten van overeengekomen specifieke werkzaamheden met betrekking tot financiële informatie”.

Overeenkomstig het Financieel Reglement, Verordening (EU, Euratom) nr. 883/2013 van het Europees Parlement en de Raad (32) en Verordeningen (EG, Euratom) nr. 2988/95 (33), (Euratom, EG) nr. 2185/96 (34) en (EU) 2017/1939 van de Raad (35) moeten de financiële belangen van de Unie worden beschermd door middel van evenredige maatregelen, waaronder maatregelen met betrekking tot de voorkoming, opsporing, correctie en onderzoek van onregelmatigheden, waaronder fraude, met betrekking tot de terugvordering van verloren gegane, onverschuldigd betaalde of onjuist bestede financiële middelen alsmede, in voorkomend geval, met betrekking tot de oplegging van administratieve sancties. In het bijzonder heeft het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) overeenkomstig Verordeningen (Euratom, EG) nr. 2185/96 en (EU, Euratom) nr. 883/2013 de bevoegdheid om administratieve onderzoeken uit te voeren, met inbegrip van controles en verificaties ter plaatse, om vast te stellen of er sprake is van fraude, corruptie of andere onwettige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie zijn geschaad. Het Europees Openbaar Ministerie (EOM) is overeenkomstig Verordening (EU) 2017/1939 bevoegd tot het onderzoeken en vervolgen van strafbare feiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad in de zin van Richtlijn (EU) 2017/1371 van het Europees Parlement en de Raad (36). Personen of entiteiten die middelen van de Unie ontvangen, moeten overeenkomstig het Financieel Reglement ten volle meewerken aan de bescherming van de financiële belangen van de Unie, de nodige rechten en toegang verlenen aan de Commissie, OLAF, de Rekenkamer en, ten aanzien van de lidstaten die deelnemen aan de nauwere samenwerking overeenkomstig Verordening (EU) 2017/1939, het EOM, alsmede ervoor zorgen dat derden die betrokken zijn bij de uitvoering van middelen van de Unie gelijkwaardige rechten verlenen. De lidstaten moeten ten volle samenwerken en de instellingen, organen en instanties van de Unie alle nodige assistentie verlenen met betrekking tot de bescherming van de financiële belangen van de Unie.

De horizontale financiële regels die het Europees Parlement en de Raad op grond van artikel 322 VWEU hebben vastgesteld, zijn op deze verordening van toepassing. Deze regels zijn neergelegd in het Financieel Reglement en bepalen met name de procedure voor het opstellen en uitvoeren van de begroting door middel van subsidies, aanbestedingen, prijzen en indirecte uitvoering, en voorzien in controles op de verantwoordelijkheid van financiële actoren. De op grond van artikel 322 VWEU vastgestelde regels omvatten ook een algemeen conditionaliteitsregime ter bescherming van de Uniebegroting.

Overeenkomstig Besluit 2013/755/EU van de Raad (37) komen in landen of gebieden overzee gevestigde personen en entiteiten in aanmerking voor financiering, overeenkomstig de voorschriften en doelstellingen van het instrument en eventuele regelingen die van toepassing zijn op de lidstaat waarmee het desbetreffende land of gebied overzee banden heeft.

Overeenkomstig artikel 349 VWEU en conform de mededeling van de Commissie van 24 oktober 2017 met de titel “Een nieuw en sterker strategisch partnerschap met de ultraperifere gebieden van de EU”, waarvoor de Raad zijn steun heeft uitgesproken in zijn conclusies van 12 april 2018, moeten de betrokken lidstaten erop toezien dat de opkomende dreigingen waarmee de ultraperifere regio’s worden geconfronteerd, in hun programma’s aan de orde komen. Het instrument moet deze lidstaten ondersteunen met adequate middelen om de ultraperifere regio’s op gepaste wijze te helpen.

Op grond van de punten 22 en 23 van het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (38), moet het instrument worden geëvalueerd op basis van overeenkomstig specifieke monitoringvoorschriften verzamelde informatie, waarbij echter administratieve lasten, in het bijzonder voor de lidstaten, en overregulering moeten worden vermeden. Die voorschriften moeten, waar passend, meetbare indicatoren omvatten als maatstaf om de effecten van het instrument in de praktijk te evalueren. Om de resultaten van het instrument te kunnen meten, moeten voor elke specifieke doelstelling van het instrument indicatoren en bijbehorende streefdoelen worden vastgesteld. Deze indicatoren moeten kwalitatieve en kwantitatieve indicatoren omvatten.

Om recht te doen aan het belang van de strijd tegen de klimaatverandering, overeenkomstig de toezeggingen van de Unie om de Overeenkomst van Parijs, vastgesteld in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (39), en de duurzameontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties te implementeren, moeten de acties uit hoofde van deze verordening bijdragen tot de verwezenlijking van een algemene doelstelling om 30 % van alle uitgaven van het meerjarig financieel kader aan te wenden voor het integreren van klimaatdoelen in beleid, en tot de ambitie om in 2024 7,5 % en in 2026 en 2027 10 % van de begroting te besteden aan biodiversiteitsdoelstellingen, daarbij rekening houdend met de bestaande overlappingen tussen klimaat- en biodiversiteitsdoelstellingen. Het instrument moet activiteiten ondersteunen die de normen en prioriteiten van de Unie op klimaat- en milieugebied eerbiedigen en geen ernstige afbreuk doen aan milieudoelstellingen in de zin van artikel 17 van Verordening (EU) 2020/852 van het Europees Parlement en de Raad (40).

Verordening (EU) nr. 514/2014 van het Europees Parlement en de Raad (41) en elke andere handeling die van toepassing is op de programmeringsperiode 2014-2020 moet van toepassing blijven op de programma’s en projecten die uit hoofde van het instrument zijn ondersteund tijdens de programmeringsperiode 2014-2020. Aangezien de uitvoeringsperiode van Verordening (EU) nr. 514/2014 overlapt met de programmeringsperiode die door deze verordening wordt bestreken, en ter waarborging van de continuïteit van de uitvoering van bepaalde bij die verordening goedgekeurde projecten, moeten er bepalingen inzake de fasering van projecten worden vastgelegd. Iedere afzonderlijke fase van het project moet worden uitgevoerd overeenkomstig de regels van de programmeringsperiode in het kader waarvan financiering wordt verkregen.

Via indicatoren en de financiële verslaglegging moeten de Commissie en de lidstaten de uitvoering van het instrument monitoren overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van Verordening (EU) 2021/1060 en de onderhavige verordening. Vanaf 2023 moeten de lidstaten bij de Commissie jaarlijkse prestatieverslagen over het laatste boekjaar indienen. Die verslagen moeten informatie bevatten over de voortgang bij de uitvoering van de programma’s van de lidstaten. De lidstaten moeten ook samenvattingen van deze verslagen bij de Commissie indienen. De Commissie moet die samenvattingen in alle officiële talen van de Unie vertalen en op haar website openbaar maken, samen met links naar de websites van de lidstaten als bedoeld in Verordening (EU) 2021/1060.

Teneinde niet-essentiële elementen van deze verordening aan te vullen en te wijzigen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen ten aanzien van de in bijlage III opgenomen lijst van acties, de in bijlage IV opgenomen lijst van acties die in aanmerking komen voor een hoger niveau van medefinancieringspercentage, operationele steun uit hoofde van bijlage VII en de verdere ontwikkeling van het monitoring- en evaluatiekader. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven. Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (42). De onderzoeksprocedure moet worden gevolgd voor de vaststelling van uitvoeringshandelingen die gemeenschappelijke verplichtingen voor de lidstaten vaststellen, met name verplichtingen inzake het verstrekken van informatie aan de Commissie, en de raadplegingsprocedure moet worden toegepast voor de vaststelling van uitvoeringshandelingen betreffende de gedetailleerde regelingen voor het verstrekken van informatie aan de Commissie in het kader van de programmering en verslaglegging, gelet op de zuiver technische aard ervan. De Commissie dient onmiddellijk toepasselijke uitvoeringshandelingen vast te stellen met betrekking tot de vaststelling van besluiten tot toekenning van de in deze verordening bedoelde noodhulp, wanneer, in naar behoren gemotiveerde gevallen die verband houden met de aard en het doel van die bijstand, dwingende redenen van urgentie dat vereisen.

Deelname van een lidstaat aan het instrument mag niet samenvallen met deelname aan een tijdelijk financieringsinstrument van de Unie dat de begunstigde lidstaten moet helpen bij de financiering van onder meer acties aan nieuwe buitengrenzen van de Unie met het oog op de toepassing van het Schengenacquis inzake grenzen en visa en toezicht aan de buitengrenzen.

Daar de doelstellingen van deze verordening niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, maar beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (43), die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punten A en B, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (44).

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (45) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punten A en B, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (46).

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (47) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punten A en B, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad (48).

Ter bepaling van de aard en de vormen van deelname aan het instrument van landen die betrokken zijn bij de uitvoering, toepassing en ontwikkeling van het Schengenacquis, moeten nadere regelingen worden getroffen tussen de Unie en die landen krachtens de desbetreffende bepalingen in hun associatieovereenkomsten. Die regelingen moeten internationale overeenkomsten zijn in de zin van artikel 218 VWEU. Om ervoor te zorgen dat er zo weinig mogelijk tijd ligt tussen het moment waarop het instrument bindend wordt voor het betrokken land en de inwerkingtreding van de regelingen, moeten de onderhandelingen over die regelingen zo spoedig mogelijk van start gaan nadat het betreffende land de Raad en de Commissie in kennis heeft gesteld van zijn besluit de inhoud van het instrument te aanvaarden en het in zijn interne rechtsorde om te zetten. Deze regelingen moeten worden vastgesteld nadat het betrokken land schriftelijk heeft bevestigd dat het al zijn interne voorschriften is nagekomen.

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het VEU en het VWEU, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van deze verordening; deze is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat. Aangezien deze verordening voortbouwt op het Schengenacquis, moet Denemarken overeenkomstig artikel 4 van het bovengenoemde protocol binnen een termijn van zes maanden nadat de Raad heeft beslist over deze verordening, beslissen of het deze verordening in zijn nationale wetgeving zal omzetten.

Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad (49). Ierland neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van deze verordening, en deze is niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

De toepassingstermijn van deze verordening moet worden afgestemd op die van Verordening (EU, Euratom) 2020/2093.

Om ervoor te zorgen dat de steun voor het betrokken beleidsgebied ononderbroken doorloopt en de uitvoering van start kan gaan vanaf het begin van het meerjarig financieel kader 2021-2027 mogelijk te maken, moet deze verordening met spoed in werking treden, en met terugwerkende kracht van toepassing zijn vanaf 1 januari 2021,

“grensdoorlaatpost”: een grensdoorlaatpost als omschreven in artikel 2, punt 8, van Verordening (EU) 2016/399;

“Europees geïntegreerd grensbeheer”: Europees geïntegreerd grensbeheer als bedoeld in artikel 3 van Verordening (EU) 2019/1896;

“buitengrenzen”: buitengrenzen in de zin van artikel 2, punt 2, van Verordening (EU) 2016/399 en de binnengrenzen waaraan de controles nog niet zijn opgeheven;

“buitengrenssegment”: het buitengrenssegment als omschreven in artikel 2, punt 11, van Verordening (EU) 2019/1896;

“hotspotgebied”: hotspotgebied als omschreven in artikel 2, punt 23, van Verordening (EU) 2019/1896;

“binnengrenzen waaraan controles nog niet zijn opgeheven”:

“noodsituatie”: een situatie die is ontstaan als gevolg van urgente en uitzonderlijke druk, waarbij de buitengrens van een of meer lidstaten is, wordt of naar verwachting zal worden overgestoken door een groot of onevenredig aantal onderdanen van derde landen, of waarbij zich incidenten met betrekking tot illegale immigratie of grensoverschrijdende criminaliteit voordoen aan de buitengrenzen van één of meer lidstaten, en deze incidenten dermate ingrijpende gevolgen hebben voor de grensbeveiliging dat de werking van het Schengengebied erdoor in gevaar dreigt te komen, of enige andere situatie waarvoor de noodzaak van onmiddellijke actie aan de buitengrenzen, binnen de doelstellingen van het instrument, naar behoren is gemotiveerd;

“specifieke acties”: transnationale of nationale projecten met een meerwaarde voor de Unie die in overeenstemming zijn met de doelstellingen van het instrument en waarvoor één, meerdere of alle lidstaten een aanvullende toewijzing voor hun programma’s kunnen ontvangen;

“operationele steun”: een onderdeel van een toewijzing aan een lidstaat dat kan worden gebruikt ter ondersteuning van overheidsinstanties die verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van de taken en het verlenen van de diensten die openbare dienstverlening ten bate van de Unie vormen;

“acties van de Unie”: transnationale projecten of projecten die van bijzonder belang zijn voor de Unie en die worden uitgevoerd overeenkomstig de doelstellingen van het instrument.

ondersteunen van de doeltreffende tenuitvoerlegging van het Europees geïntegreerd grensbeheer aan de buitengrenzen door de Europese grens- en kustwacht, als gezamenlijke verantwoordelijkheid van het Europees Grens- en kustwachtagentschap en de nationale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor grensbeheer, teneinde legale grensoverschrijdingen te faciliteren, illegale immigratie en grensoverschrijdende criminaliteit te voorkomen en op te sporen en migratiestromen doeltreffend te beheren;

ondersteunen van het gemeenschappelijk visumbeleid om een geharmoniseerde aanpak wat de uitgifte van visa betreft te waarborgen en legaal reizen te vergemakkelijken, en tegelijkertijd risico’s uit migratie- en veiligheidsoogpunt te helpen voorkomen.

worden uitgevoerd in synergie en samenhang met andere acties buiten de Unie die door andere instrumenten van de Unie worden ondersteund;

in overeenstemming zijn met het extern beleid van de Unie, met het beginsel van beleidssamenhang op het gebied van ontwikkelingssamenwerking en met de strategische programmeringsdocumenten voor de regio of het land in kwestie;

zich toespitsen op maatregelen die niet op ontwikkeling zijn gericht, en

het belang van het interne beleid van de Unie dienen en consistent zijn met de binnen de Unie ondernomen activiteiten.

in bijlage III, punt 1, a), bedoelde acties aan de binnengrenzen waaraan de controles nog niet zijn opgeheven;

acties die betrekking hebben op de tijdelijke herinvoering van grenstoezicht aan de binnengrenzen in de zin van artikel 2, punt 1, van Verordening (EU) 2016/399;

acties die hoofdzakelijk gericht zijn op douanecontrole.

3 668 000 000 EUR wordt toegewezen aan de programma’s van de lidstaten, waarvan 200 568 000 EUR wordt toegewezen aan de in artikel 17 bedoelde bijzondere doorreisregeling;

1 573 000 000 EUR wordt toegewezen aan de in artikel 8 bedoelde thematische faciliteit.

specifieke acties;

acties van de Unie, en

noodhulp als bedoeld in artikel 25.

3 057 000 000 EUR overeenkomstig bijlage I;

611 000 000 EUR voor de aanpassing van de toewijzingen aan de programma’s van de lidstaten als bedoeld in artikel 14, lid 1.

2021: 4 %

2022: 3 %

2023: 5 %

2024: 5 %

2025: 5 %

2026: 5 %

het totaal van de overheidsbijdrage en de particuliere bijdrage, of

alleen de overheidsbijdrage.

de lidstaten zien erop toe dat de overeenkomstig de artikelen 16 en 64 van Verordening (EU) 2019/1896 vastgestelde normen worden nageleefd bij het inleiden van de aanbestedingsprocedures voor uitrusting en ICT-systemen die met steun uit het instrument moeten worden ontwikkeld;

alle door de lidstaten aangekochte grootschalige operationele uitrusting voor grensbeheer, zoals middelen voor lucht- en zeevervoer en bewaking vanuit de lucht en op zee, wordt geregistreerd in het kader van de pool van technische uitrusting van het Europees Grens- en kustwachtagentschap met het oog op de beschikbaarstelling van die uitrusting overeenkomstig artikel 64, lid 9, van Verordening (EU) 2019/1896;

zij kunnen daarnaast worden gebruikt op de volgende complementaire gebieden: grensbewaking, maritieme operaties met meerdere doeleinden en ter verwezenlijking van de doelstellingen van het Fonds voor interne veiligheid en het Fonds voor asiel, migratie en integratie;

de lidstaten stellen, ter bevordering van de coherente planning voor de vermogensontwikkeling voor de Europese grens- en kustwacht en het mogelijke gebruik van gezamenlijke aanbestedingen, de Commissie in het kader van de verslaglegging overeenkomstig het vereiste van artikel 29 in kennis van de beschikbare meerjarige planning voor de aankopen van uitrusting die naar verwachting in het kader van het instrument zullen worden verricht, en de Commissie geeft die informatie door aan het Europees Grens- en kustwachtagentschap.

de facturen en het bewijs van betaling ervan door de begunstigde gecontroleerd zijn;

de boekhoudkundige gegevens of boekhoudcodes die door de begunstigde worden bijgehouden voor verrichtingen die verband houden met de bij de beheerautoriteit gedeclareerde uitgaven, gecontroleerd zijn.

die beheerautoriteit wijst op een specifiek risico op onregelmatigheden of op een aanwijzing van fraude met betrekking tot een door de internationale organisatie opgestart of uitgevoerd project;

de internationale organisatie de in de leden 2 tot en met 5 en in lid 7 bedoelde documenten niet bij de beheerautoriteit indient;

de in de leden 2 tot met 5 en in lid 7 bedoelde documenten die door de internationale organisatie zijn ingediend, onvolledig zijn.

juridische entiteiten die gevestigd zijn in:

juridische entiteiten die zijn opgericht krachtens het recht van de Unie of elke internationale organisatie die relevant is voor de doeleinden van het instrument.

ze zijn beoordeeld in een oproep tot het indienen van voorstellen in het kader van het instrument;

ze voldoen aan de minimale kwaliteitseisen van die oproep tot het indienen van voorstellen, en

ze kunnen wegens budgettaire beperkingen niet worden gefinancierd in het kader van die oproep tot het indienen van voorstellen.

de doeltreffendheid van het instrument, onder meer de geboekte vooruitgang ter verwezenlijking van zijn doelstellingen, rekening houdend met alle reeds beschikbare relevante informatie, met name de jaarlijkse prestatieverslagen als bedoeld in artikel 29 en de output- en resultaatindicatoren als opgenomen in bijlage VIII;

de efficiëntie van het gebruik van de aan het instrument toegewezen middelen en de efficiëntie van de beheers- en controlemaatregelen die voor de uitvoering ervan zijn genomen;

de blijvende relevantie en geschiktheid van de in bijlage II opgesomde uitvoeringsmaatregelen;

de coördinatie, samenhang en complementariteit tussen de in het kader van het instrument ondersteunde acties en de door andere fondsen van de Unie verleende ondersteuning;

de meerwaarde voor de Unie van in het kader van het instrument uitgevoerde acties.

de vorderingen bij de uitvoering van het programma van de lidstaat en bij het bereiken van de daarin opgenomen intermediaire doelen en streefdoelen, rekening houdend met de meest recente gegevens, zoals vereist op grond van artikel 42 van Verordening (EU) 2021/1060;

kwesties die van invloed zijn op de prestaties van het programma van de lidstaat en de actie die is ondernomen om deze op te lossen, met inbegrip van informatie over eventuele met redenen omklede adviezen van de Commissie met betrekking tot inbreukprocedures als bedoeld in artikel 258 VWEU in verband met de uitvoering van het fonds/instrument;

de complementariteit tussen de in het kader van het instrument ondersteunde acties en de door andere fondsen van de Unie verstrekte steun, met name acties in of met betrekking tot derde landen;

de bijdrage van het programma van de lidstaat aan de tenuitvoerlegging van het toepasselijke acquis en de actieplannen van de Unie ter zake;

de uitvoering van communicatie- en zichtbaarheidsacties;

de vervulling van de toepasselijke randvoorwaarden en de toepassing daarvan tijdens de gehele programmeringsperiode, met name de randvoorwaarden in verband met de naleving van grondrechten;

het uitgavenniveau overeenkomstig artikel 85, leden 2 en 3, van Verordening (EU) 2018/1240 dat is opgenomen in de rekeningen overeenkomstig artikel 98 van Verordening (EU) 2021/1060;

de uitvoering van de projecten in of met betrekking tot een derde land.

het project heeft twee uit financieel oogpunt te onderscheiden fasen met afzonderlijke auditsporen;

de totale kosten van het project bedragen meer dan 2 500 000 EUR;

betalingen die door de verantwoordelijke instantie aan de begunstigden worden gedaan voor de eerste fase van het project, worden opgenomen in betalingsverzoeken aan de Commissie op grond van Verordening (EU) nr. 514/2014 en de uitgaven voor de tweede fase van het project worden opgenomen in betalingsaanvragen op grond van Verordening (EU) 2021/1060;

de tweede fase van het project is conform het toepasselijke recht en komt in aanmerking voor steun uit het instrument op grond van deze verordening en Verordening (EU) 2021/1060;

de lidstaat verbindt zich ertoe het project te voltooien, operationeel te maken en er verslag over uit te brengen in het jaarlijks prestatieverslag dat uiterlijk 15 februari 2024 wordt ingediend.

1.

De krachtens artikel 10 beschikbare begrotingsmiddelen worden als volgt over de lidstaten verdeeld:

2.

De begrotingsmiddelen die krachtens punt 1, c), i) en ii), beschikbaar zijn voor landbuitengrenzen en zeebuitengrenzen worden als volgt over de lidstaten verdeeld:

De in dit lid, eerste alinea, punt a, bedoelde gewogen lengte wordt berekend door toepassing van de in punt 10 genoemde wegingsfactoren voor elk specifiek buitengrenssegment.

3.

De uit hoofde van punt 1, c), iii), beschikbare begrotingsmiddelen voor luchthavens worden over de lidstaten verdeeld volgens de overeenkomstig lid 6, b), bepaalde werklast op hun luchthavens.

4.

De begrotingsmiddelen die krachtens punt 1, c), iv), beschikbaar zijn voor consulaten, worden als volgt over de lidstaten verdeeld:

5.

Voor de verdeling van de middelen overeenkomstig punt 1, c), ii), van deze bijlage wordt onder “zeebuitengrens” verstaan: de uiterste grens van de territoriale wateren van de lidstaten als bepaald overeenkomstig de artikelen 4 tot en met 16 van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee. De definitie van “zeebuitengrenzen” moet evenwel rekening houden met gevallen waarin regelmatig langeafstandsoperaties voorbij de uiterste grens van de territoriale wateren van de lidstaten zijn uitgevoerd in gebieden met een grote dreiging om irreguliere immigratie of illegale binnenkomst te voorkomen. De definitie van “zeebuitengrens” wordt daarbij bepaald door rekening te houden met de operationele gegevens die de laatste twee jaar door de betrokken lidstaten zijn verstrekt en door het Europees Grens- en kustwachtagentschap met het oog op het in punt 9 van deze bijlage bedoelde verslag zijn beoordeeld. Die definitie wordt uitsluitend gebruikt voor de toepassing van deze verordening.

6.

Voor de initiële toewijzing van financiering wordt de beoordeling van de werklast gebaseerd op de meest recente gemiddelde cijfers over de jaren 2017, 2018 en 2019. Voor de tussentijdse evaluatie wordt de beoordeling van de werklast gebaseerd op de meest recente gemiddelde cijfers over de jaren 2021, 2022 en 2023. De werklast wordt beoordeeld op basis van de volgende factoren:

7.

De referentiecijfers voor het aantal consulaten als bedoeld in punt 4, a), worden berekend op basis van de informatie die overeenkomstig artikel 40, lid 4, van Verordening (EG) nr. 810/2009 van het Europees Parlement en de Raad (2) aan de Commissie is meegedeeld.

Indien de lidstaten de betrokken statistieken niet hebben verstrekt, worden voor die lidstaten de meest recente beschikbare gegevens gebruikt. Indien er geen gegevens beschikbaar zijn voor een lidstaat, is het referentiecijfer nul.

8.

De referentiecijfers voor de werklast als bedoeld:

Indien de lidstaten de betrokken statistieken niet hebben verstrekt, worden voor die lidstaten de meest recente beschikbare gegevens gebruikt. Indien er geen gegevens beschikbaar zijn voor een lidstaat, is het referentiecijfer nul.

9.

Het Europees Grens- en kustwachtagentschap verstrekt de Commissie een verslag over de middelen, uitgesplitst naar landbuitengrenzen, zeebuitengrenzen en luchthavens, zoals bedoeld in punt 1, c). Delen van dat verslag kunnen overeenkomstig artikel 92 van Verordening (EU) 2019/1896 worden gerubriceerd al naargelang dat noodzakelijk is. Na raadpleging van de Commissie maakt het Europees Grens- en kustwachtagentschap een niet-gerubriceerde versie van het verslag openbaar.

10.

Voor de initiële toewijzing wordt in het in punt 9 van deze bijlage bedoelde verslag voor elk grenssegment het gemiddelde impactniveau vastgesteld op basis van de meest recente gemiddelde cijfers voor de jaren 2017, 2018 en 2019. Voor de tussentijdse evaluatie wordt in het in punt 9 van deze bijlage bedoelde verslag voor elk grenssegment het gemiddelde impactniveau vastgesteld op basis van de meest recente gemiddelde cijfers over de jaren 2021, 2022 en 2023. In het verslag worden de volgende specifieke wegingsfactoren vastgelegd door toepassing van de overeenkomstig artikel 34, leden 1 en 2, van Verordening (EU) 2019/1896 bepaalde impactniveaus:

1.

Het instrument draagt bij tot de verwezenlijking van de specifieke doelstelling van artikel 3, lid 2, punt a), door zich te richten op de volgende uitvoeringsmaatregelen:

2.

Het instrument draagt bij tot de verwezenlijking van de specifieke doelstelling opgenomen in artikel 3, lid 2, punt b), door zich te richten op de volgende uitvoeringsmaatregelen:

1.

Binnen de specifieke doelstelling genoemd in artikel 3, lid 2, punt a), verleent het instrument met name steun voor:

2.

Binnen de specifieke doelstelling genoemd in artikel 3, lid 2, punt b), verleent het instrument met name steun voor:

3.

Binnen de beleidsdoelstelling genoemd in artikel 3, lid 1, verleent het instrument met name steun voor:

De aankoop van operationele uitrusting door middel van regelingen voor gezamenlijke aanbesteding met het Europees Grens- en kustwachtagentschap, voor terbeschikkingstelling aan het Europees Grens- en kustwachtagentschap voor operationele activiteiten overeenkomstig artikel 64, lid 14, van Verordening (EU) 2019/1896;

Maatregelen ter bevordering van samenwerking tussen instanties van een lidstaat en een aangrenzend derde land waarmee de Unie een land- of zeegrens deelt;

De ontwikkeling van het Europees Grens- en kustwachtagentschap door nationale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor grensbeheer aan te sporen maatregelen te treffen in verband met gemeenschappelijke capaciteitsopbouw, gezamenlijke aanbesteding, de vaststelling van gemeenschappelijke normen en andere maatregelen voor het stroomlijnen van de samenwerking en de coördinatie tussen de lidstaten en het Europees Grens- en kustwachtagentschap, zoals uiteengezet in bijlage II, punt 1, b);

De gezamenlijke inzet van verbindingsfunctionarissen voor immigratie als bedoeld in bijlage III;

Maatregelen in het kader van grenstoezicht ter verbetering van de identificatie van en de onmiddellijke ondersteuning van slachtoffers van mensenhandel, alsmede de ontwikkeling en ondersteuning van passende verwijzingsmechanismen voor die doelgroepen en maatregelen ter verbetering van grensoverschrijdende samenwerking bij de opsporing van mensenhandelaars in het kader van grenstoezicht;

De ontwikkeling van geïntegreerde systemen voor kinderbescherming aan de buitengrenzen, onder meer met behulp van voldoende opleiding van personeel en de uitwisselingen van goede praktijken tussen de lidstaten en met het Europees Grens- en kustwachtagentschap;

Maatregelen op het gebied van het inzetten, overdragen, testen en valideren van nieuwe methoden of technologie, waaronder proefprojecten en maatregelen inzake de follow-up van door de Unie gefinancierde onderzoeksprojecten, als bedoeld in bijlage III, en maatregelen ter verbetering van de kwaliteit van in IT-systemen op het gebied van visumbeleid en grenzen opgeslagen gegevens, alsook van de uitoefening van de rechten van betrokkenen op informatie, op toegang tot, en correctie en verwijdering van hun gegevens, en op de beperking van de verwerking daarvan, in het kader van acties die binnen het toepassingsgebied van het instrument vallen;

Maatregelen gericht op de identificatie en doorverwijzing naar beschermingsdiensten voor kwetsbare personen en onmiddellijke bijstand aan dergelijke personen;

Maatregelen voor het opzetten en beheren van hotspotgebieden in lidstaten die te maken hebben of kunnen krijgen met uitzonderlijke, onevenredige migratiedruk aan de buitengrenzen;

De verdere ontwikkeling van verschillende vormen van samenwerking tussen de lidstaten bij de behandeling van visumaanvragen, zoals uiteengezet in bijlage II, punt 2, d);

Uitbreiding van de consulaire aanwezigheid of vertegenwoordiging van de lidstaten in derde landen waarvan de onderdanen bij overschrijding van de buitengrenzen in het bezit moeten zijn van een visum in de zin van Verordening (EU) 2018/1806, met name in derde landen als daar tot dusver geen enkele lidstaat aanwezig is;

Maatregelen gericht op het verbeteren van de interoperabiliteit van ICT-systemen.

1.

De hoeveelheid uitrustingsartikelen die is geregistreerd in de pool van technische uitrusting van het Europees Grens- en kustwachtagentschap.

2.

De hoeveelheid uitrustingsartikelen die ter beschikking is gesteld van het Europees Grens- en kustwachtagentschap.

3.

Het aantal opgezette of verbeterde vormen van samenwerking tussen nationale autoriteiten en het nationaal coördinatiecentrum (NCC) van Eurosur.

4.

Het aantal grensoverschrijdingen bij automatische grensbewakingssystemen en e-gates.

5.

Het aantal aanbevelingen uit Schengenevaluaties en uit kwetsbaarheidsbeoordelingen op het gebied van grensbeheer waar werk van is gemaakt.

6.

Het aantal deelnemers dat drie maanden na een opleidingsactiviteit meldt dat zij de tijdens een opleidingsactiviteit verworven vaardigheden en competenties gebruiken.

7.

Het aantal personen dat bij grensdoorlaatposten internationale bescherming heeft aangevraagd.

8.

Het aantal personen aan wie toegang is geweigerd door grensautoriteiten.

1.

Het aantal nieuwe of verbeterde consulaten buiten het Schengengebied:

2.

Het aantal aanbevelingen uit Schengenevaluaties op het gebied van het gemeenschappelijk visumbeleid waar werk van is gemaakt.

3.

Het aantal visumaanvragen met digitale middelen.

4.

Het aantal opgezette of verbeterde vormen van samenwerking tussen lidstaten bij de behandeling van visumaanvragen.

5.

Het aantal deelnemers dat drie maanden na een opleidingsactiviteit meldt dat zij de tijdens een opleidingsactiviteit verworven vaardigheden en competenties gebruiken.

Binnen de specifieke doelstelling van artikel 3, lid 2, punt a), dekt operationele steun de volgende kosten, voor zover het Europees Grens- en kustwachtagentschap deze niet dekt in het kader zijn operationele activiteiten:

Een ontvangende lidstaat in de zin van artikel 2, punt 20, van Verordening (EU) 2019/1896 kan operationele steun gebruiken voor het dekken van zijn eigen werkingskosten in verband met zijn deelname aan de binnen het toepassingsgebied van in dat punt vallende operationele activiteiten of in verband met zijn nationale grenstoezichtsactiviteiten.

Binnen de specifieke doelstelling van artikel 3, lid 2, punt b), dekt operationele steun:

Binnen de beleidsdoelstelling van artikel 3, lid 1, dekt operationele steun voor grootschalige IT-systemen:

Naast de in de punten a), b) en c) van deze bijlage genoemde kosten wordt er overeenkomstig artikel 17, lid 1, operationele steun verstrekt in het kader van het programma van Litouwen.

1.

De hoeveelheid uitrustingsartikelen die is aangekocht voor grensdoorlaatposten:

2.

De hoeveelheid onderhouden/gerepareerde infrastructuur.

3.

Het aantal ondersteunde hotspotgebieden.

4.

Het aantal nieuw aangelegde of verbeterde faciliteiten voor grensdoorlaatposten.

5.

Het aantal aangekochte luchtvaartuigen:

6.

Het aantal aangekochte middelen voor zeevervoer.

7.

Het aantal aangekochte middelen voor landvervoer.

8.

Het aantal gesteunde deelnemers:

9.

Het aantal immigratieverbindingsfunctionarissen dat in derde landen is tewerkgesteld.

10.

Het aantal ontwikkelde, onderhouden of verbeterde IT-functionaliteiten.

11.

Het aantal ontwikkelde, onderhouden of verbeterde grootschalige IT-systemen:

12.

Het aantal samenwerkingsprojecten met derde landen.

13.

Het aantal personen dat bij grensdoorlaatposten internationale bescherming heeft aangevraagd.

14.

Hoeveelheid uitrustingsartikelen die is geregistreerd in de pool van technische uitrusting van het Europees Grens- en kustwachtagentschap.

15.

Hoeveelheid uitrustingsartikelen die ter beschikking is gesteld van het Europees Grens- en kustwachtagentschap.

16.

Het aantal opgezette of verbeterde vormen van samenwerking tussen nationale autoriteiten en de nationale coördinatiecentra van Eurosur.

17.

Het aantal grensoverschrijdingen bij automatische grensbewakingssystemen en e-gates.

18.

Het aantal aanbevelingen uit Schengenevaluaties en uit kwetsbaarheidsbeoordelingen op het gebied van grensbeheer waar werk van is gemaakt.

19.

Het aantal deelnemers dat drie maanden na een opleidingsactiviteit meldt dat zij de tijdens die opleidingsactiviteit verworven vaardigheden en competenties gebruiken.

20.

Het aantal personen aan wie toegang is geweigerd door grensautoriteiten.

1.

Het aantal projecten ter ondersteuning van de digitalisering van de behandeling van visumaanvragen.

2.

Het aantal gesteunde deelnemers:

3.

Het aantal personeelsleden dat op consulaten in derde landen tewerk is gesteld:

4.

Het aantal ontwikkelde, onderhouden of verbeterde IT-functionaliteiten.

5.

Het aantal ontwikkelde, onderhouden of verbeterde grootschalige IT-systemen:

6.

De hoeveelheid onderhouden/gerepareerde infrastructuur.

7.

Het aantal verhuurde/afgeschreven onroerende goederen.

8.

Het aantal nieuwe of verbeterde consulaten buiten het Schengengebied:

9.

Het aantal aanbevelingen uit Schengenevaluaties op het gebied van het gemeenschappelijk visumbeleid waar werk van is gemaakt.

10.

Het aantal visumaanvragen met digitale middelen.

11.

Het aantal opgezette of verbeterde vormen van samenwerking tussen lidstaten bij de behandeling van visumaanvragen.

12.

Het aantal deelnemers dat drie maanden na een opleidingsactiviteit meldt dat zij de tijdens die opleidingsactiviteit verworven vaardigheden en competenties gebruiken.