Verordening 2021/2117 - Wijziging van de Verordeningen (EU) nr. 1308/2013 tot vaststelling van een gemeenschappelijke marktordening voor landbouwproducten, (EU) nr. 1151/2012 inzake kwaliteitsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen, (EU) nr. 251/2014 inzake de definitie, de aanduiding, de aanbiedingsvorm, de etikettering en de bescherming van geografische aanduidingen van gearomatiseerde wijnbouwproducten en (EU) nr. 228/2013 houdende specifieke maatregelen op landbouwgebied ten behoeve van de ultraperifere gebieden van de Unie - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 435/262

De Commissie heeft in haar mededeling van 29 november 2017, getiteld “De toekomst van voeding en landbouw”, de uitdagingen en doelstellingen voor het toekomstig gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) in de periode na 2020 uiteengezet en ook de richting daarvan aangegeven. Tot die doelstellingen behoren het GLB meer resultaatgericht maken, het aanzetten tot modernisering en duurzaamheid, inclusief economische, sociale, ecologische en klimatologische duurzaamheid van de landbouw-, bosbouw- en plattelandsgebieden, en het helpen verminderen van de administratieve lasten voor de begunstigden die uit de wetgeving van de Unie voortvloeien.

Aangezien het GLB betere antwoorden moet bieden op de uitdagingen en mogelijkheden die zich op internationaal, Unie-, nationaal, regionaal, lokaal en boerderijniveau voordoen, moet de governance van het GLB worden gestroomlijnd, moet het beter presteren ten aanzien van de doelstellingen van de Unie en moeten de administratieve lasten aanzienlijk worden verminderd. Het GLB moet gebaseerd zijn op het leveren van prestaties. Daarom moet de Unie de fundamentele beleidsparameters vaststellen, zoals de doelstellingen van het GLB en de basisvereisten ervan, terwijl de lidstaten meer verantwoordelijkheid moeten dragen met betrekking tot de wijze waarop zij aan de doelstellingen voldoen en de streefcijfers bereiken. Door een grotere subsidiariteit wordt het mogelijk om beter rekening te houden met lokale omstandigheden en behoeften en met de bijzondere aard van het landbouwbedrijf, die voortvloeit uit de maatschappelijke structuur van de landbouw en uit de structurele en natuurlijke ongelijkheid tussen de verschillende landbouwgebieden; de steun wordt beter toegesneden om maximaal bij te dragen aan het bereiken van de doelstellingen van de Unie.

De horizontale financiële regels die het Europees Parlement en de Raad op grond van artikel 322 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) hebben vastgesteld, zijn op deze verordening van toepassing. Die regels zijn vastgelegd in Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad (5) (het “Financieel Reglement”) en bepalen met name de procedure voor het opstellen en uitvoeren van de begroting door middel van subsidies, aanbestedingen, prijzen en indirecte uitvoering, en voorzien in controles op de verantwoordelijkheid van financiële actoren. De op grond van artikel 322 VWEU vastgestelde regels omvatten ook een algemeen conditionaliteitsregime ter bescherming van de Uniebegroting.

Ten behoeve van de coherentie moeten alle interventies van het toekomstige GLB deel uitmaken van een strategisch plan waarin interventietypes in bepaalde sectoren worden opgenomen die waren bepaald in Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad (6).

Bijlage II bij Verordening (EU) nr. 1308/2013 bevat bepaalde definities met betrekking tot sectoren die onder het toepassingsgebied van die verordening vallen. De definities met betrekking tot de suikersector in deel II, afdeling B, van die bijlage moeten worden geschrapt omdat zij niet langer van toepassing zijn. Met het oog op de aanpassing van definities inzake andere in die bijlage bedoelde sectoren in het licht van nieuwe wetenschappelijke kennis of nieuwe marktontwikkelingen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen ten aanzien van de wijziging van die definities, maar niet de bevoegdheid om nieuwe definities toe te voegen. Bijgevolg moet de in deel II, afdeling A, punt 4, van die bijlage aan de Commissie gedelegeerde bevoegdheid om de definitie van inulinestroop te wijzigen, worden geschrapt. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau en dat deze raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (7). Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen, ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

Deel I van Verordening (EU) nr. 1308/2013 moet worden vereenvoudigd. Overbodige en verouderde definities en bepalingen waarbij de Commissie de bevoegdheid wordt verleend om uitvoeringshandelingen vast te stellen, moeten worden geschrapt.

In het licht van de opgedane ervaring, moeten bepaalde openbare-interventieperioden worden verlengd. Indien de opening van de openbare interventie automatisch is, moet de openbare-interventieperiode met één maand worden verlengd. Indien de opening van de openbare interventie afhangt van de marktontwikkelingen, moet de openbare-interventieperiode het hele jaar beslaan.

Met het oog op meer transparantie en in de context van de internationale verbintenissen van de Unie is het passend te bepalen dat de relevante informatie over volume en prijzen bekend wordt gemaakt met betrekking tot de aankoop en verkoop van producten die in het kader van de openbare interventie worden aangekocht.

Steunverlening voor particuliere opslag van olijfolie is een doeltreffend instrument gebleken om de markt te stabiliseren. In het licht van de opgedane ervaring en met het oog op een redelijke levensstandaard en een stabiele markt van de sector olijfolie en tafelolijven, moet de lijst van producten die in aanmerking komen voor steun voor particuliere opslag worden uitgebreid met tafelolijven.

Naar aanleiding van de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Unie, moeten de in artikel 23 bis van Verordening (EU) nr. 1308/2013 vastgestelde maxima voor Uniesteun voor de verstrekking van groenten en fruit en van melk en zuivelproducten in onderwijsinstellingen worden geactualiseerd. Om redenen van rechtszekerheid moeten de verlaagde maxima met terugwerkende kracht van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2021.

De bepalingen inzake steunregelingen in deel II, titel I, hoofdstuk II, afdelingen 2 tot en met 6, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 moeten worden geschrapt, aangezien alle interventietypes in de betrokken sectoren worden vastgesteld in Verordening (EU) 2021/2115 van het Europees Parlement en de Raad (8).

Het wijnbeleid van de Unie heeft dankzij het huidige vergunningenstelsel, dat sinds 2016 voor een ordelijke groei van aanplantingen van wijnstokken heeft gezorgd, bijgedragen aan de vergroting van het concurrentievermogen van de wijnsector van de Unie en de bevordering van een hoogwaardige productie. De wijnsector heeft weliswaar een evenwicht bereikt tussen productie, levering, kwaliteit, vraag van de consument, en uitvoer op de wereldmarkt, maar dat evenwicht is nog niet geconsolideerd of stabiel genoeg, vooral wanneer er zich in de wijnsector ernstige marktverstoringen voordoen. Bovendien is er sprake van een aanhoudende neerwaartse trend van de wijnconsumptie in de Unie als gevolg van veranderingen in de gewoonten en de levensstijl van de consument. Door nieuwe aanplantingen van wijnstokken te liberaliseren, kan het tot dusver bereikte evenwicht tussen de leveringscapaciteit van de sector, een redelijke levensstandaard voor de producenten en redelijke prijzen voor de consumenten bijgevolg op lange termijn in gevaar komen. Dit kan de positieve ontwikkelingen die de wetgeving en het beleid van de Unie de afgelopen decennia hebben voortgebracht, in het gedrang brengen.

Het huidige vergunningenstelsel voor het aanplanten van wijnstokken wordt ook als essentieel beschouwd om de diversiteit van wijnen te waarborgen en in te spelen op de specifieke kenmerken van de wijnsector van de Unie. De wijnsector van de Unie vertoont specifieke kenmerken, zoals de lange cyclus van wijngaarden – die pas meerdere jaren na het aanplanten beginnen te produceren, maar nadien decennialang productief zijn, en die mogelijk aanzienlijke productieschommelingen kennen van de ene oogst tot de volgende. In tegenstelling tot heel wat wijnproducerende derde landen, wordt de wijnsector van de Unie ook gekenmerkt door een zeer groot aantal kleine familiebedrijven, met een ruime verscheidenheid aan wijnen tot gevolg. Om de economische levensvatbaarheid van hun projecten te waarborgen en het concurrentievermogen van de wijnsector van de Unie op de wereldmarkt te verbeteren, hebben de sectoractoren en producenten dus voorspelbaarheid op lange termijn nodig, rekening houdend met de aanzienlijke investering die de aanplanting van een wijngaard met zich brengt.

Teneinde de tot dusver bereikte prestaties van de wijnsector van de Unie veilig te stellen en een langdurig kwantitatief en kwalitatief evenwicht in de sector te verwezenlijken door de ordelijke groei van de aanplanting van wijnstokken na 2030 in stand te houden, moet het vergunningenstelsel voor het aanplanten van wijnstokken worden verlengd tot 2045, dit wil zeggen met een even lange periode als de initiële periode die sinds 2016 loopt, maar met twee tussentijdse evaluaties van het stelsel in 2028 en 2040, teneinde het stelsel te evalueren en, indien nodig, voorstellen te doen op basis van de resultaten van die tussentijdse evaluaties om het concurrentievermogen van de wijnsector te vergroten.

De mogelijkheid voor producenten om de herbeplanting van wijngaarden uit te stellen, kan positieve gevolgen hebben voor het milieu; minder chemische productiemiddelen betekent namelijk een gezondere bodem. Met het oog op een beter bodembeheer in de wijnbouw moet de geldigheidsduur van de herbeplantingsvergunningen derhalve worden verlengd van drie tot zes jaar indien de herbeplanting plaatsvindt op hetzelfde perceel.

Vanwege de door de COVID-19-pandemie veroorzaakte crisis in de wijnsector van de Unie, is bij Verordening (EU) 2020/2220 van het Europees Parlement en de Raad (9) de geldigheidsduur van vergunningen voor nieuwe aanplanting of herbeplanting met vervaldatum in 2020 tot en met 31 december 2021 verlengd. Door de aanhoudende gevolgen van de COVID-19-pandemie krijgen producenten die houder waren van vergunningen voor nieuwe aanplanting of herbeplanting met vervaldatum in 2020 of 2021, nog steeds vrijwel niet de kans om die vergunningen in het laatste jaar van hun geldigheidsduur te gebruiken. Om het verlies van die vergunningen te voorkomen en het risico op een verslechtering van de omstandigheden waaronder de aanplanting zou moeten worden uitgevoerd, te beperken, is het passend om te voorzien in een verdere verlenging van de geldigheidsduur van vergunningen voor nieuwe aanplanting of herbeplanting met vervaldatum in 2020 en in een verlenging van die met vervaldatum in 2021. Alle vergunningen voor nieuwe aanplanting of herbeplanting met vervaldatum in 2020 of 2021, moeten derhalve tot en met 31 december 2022 worden verlengd.

Voorts moeten, rekening houdend met de gewijzigde marktperspectieven, houders van aanplantvergunningen met vervaldatum in 2020 of 2021, de mogelijkheid hebben om hun vergunningen niet te gebruiken zonder dat dit tot een administratieve sanctie leidt. Om iedere vorm van discriminatie te voorkomen geldt daarnaast dat producenten die, overeenkomstig Verordening (EU) 2020/2220, aan de bevoegde autoriteit uiterlijk op 28 februari 2021 hebben verklaard dat zij niet voornemens waren gebruik te maken van hun vergunning – zonder van de mogelijkheid op de hoogte te zijn dat de geldigheidsduur van hun vergunningen met een tweede jaar kon worden verlengd – hierop moeten kunnen terugkomen, door dit uiterlijk op 28 februari 2022 schriftelijk kenbaar te maken aan de bevoegde autoriteit, en tot en met 31 december 2022 gebruik moeten kunnen maken van hun vergunning.

Vanwege de marktverstoringen als gevolg van de COVID-19-pandemie en de economische onzekerheid die deze heeft teweeggebracht wat betreft het gebruik van die aanplantvergunningen, moeten de bepalingen van Verordening (EU) nr. 1308/2013 inzake vergunningen voor nieuwe aanplanting of voor herbeplanting met vervaldatum in 2020 en 2021 met terugwerkende kracht van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2021.

In verscheidene lidstaten is in de periode 2014-2017 de werkelijk met wijnstokken beplante oppervlakte afgenomen, wat kan leiden tot een lagere productie. Daarom moeten de lidstaten kunnen kiezen of zij de in artikel 63, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 bedoelde oppervlakte waarvoor vergunningen voor nieuwe aanplanting beschikbaar komen, vaststellen op grond van de huidige oppervlakte of op grond van een percentage van de op 31 juli 2015 totale werkelijk met wijnstokken beplante oppervlakte op hun grondgebied, vermeerderd met een oppervlakte die overeenstemt met de aanplantrechten in het kader van Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad (10) die op 1 januari 2016 in de betrokken lidstaat beschikbaar waren voor omzetting in vergunningen.

Verduidelijkt moet worden dat lidstaten die de afgifte van vergunningen op regionaal niveau beperken voor specifieke gebieden die in aanmerking komen voor de productie van wijnen met een beschermde oorsprongsbenaming of gebieden die in aanmerking komen voor de productie van wijnen met een beschermde geografische aanduiding, kunnen verlangen dat die vergunningen in die regio’s worden gebruikt.

Verduidelijkt moet worden dat de lidstaten, om vergunningen voor het aanplanten van wijnstokken toe te kennen, op nationaal of regionaal niveau objectieve en niet-discriminerende subsidiabiliteits- en prioriteitscriteria kunnen toepassen. Daarnaast leert de ervaring van de lidstaten dat een aantal van de prioriteitscriteria opnieuw moet worden bekeken om voorrang te kunnen geven aan wijngaarden die bijdragen aan de instandhouding van genetische hulpbronnen in de wijnbouw, en aan bedrijven die aantoonbaar beter presteren op het gebied van kostenefficiëntie, concurrentievermogen en aanwezigheid op de markten.

Teneinde te waarborgen dat er geen voordelen worden toegekend aan natuurlijke of rechtspersonen van wie is vast komen te staan dat zij kunstmatig voorwaarden hebben gecreëerd om voor dergelijke voordelen in aanmerking te komen, moet worden verduidelijkt dat de lidstaten maatregelen moeten kunnen nemen om te voorkomen dat de regels inzake het vrijwaringsmechanisme voor nieuwe aanplant en de subsidiabiliteits- en prioriteitscriteria voor de verlening van vergunningen voor nieuwe aanplant worden omzeild.

De termijn voor het indienen van aanvragen voor de omzetting van aanplantrechten in vergunningen loopt af op 31 december 2022. In sommige gevallen kunnen omstandigheden zoals de door de COVID-19-pandemie veroorzaakte economische crisis de omzetting van aanplantrechten in aanplantvergunningen hebben beperkt. Daarom, en om de lidstaten de mogelijkheid te bieden de uit die aanplantrechten voortvloeiende productiecapaciteit te behouden, is het passend dat vanaf 1 januari 2023 de aanplantrechten die op 31 december 2022 in aanmerking kwamen voor omzetting in aanplantvergunningen maar nog niet zijn omgezet in aanplantvergunningen, ter beschikking blijven van de betrokken lidstaten, die deze uiterlijk op 31 december 2025 kunnen verlenen als vergunningen voor nieuwe aanplant van wijnstokken, zonder dat die vergunningen meetellen voor de in artikel 63 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 vastgestelde beperkingen.

In sommige lidstaten zijn er traditionele wijngaarden geplant met wijnstokrassen die niet zijn toegestaan voor wijnproductie, waarvan de eindproducten – waaronder andere dranken op basis van gegiste druiven dan wijn – niet bestemd zijn voor de wijnmarkt. Verduidelijkt moet worden dat het niet verplicht is dergelijke wijngaarden te rooien en dat het in deze verordening vastgestelde vergunningenstelsel voor het aanplanten van wijnstokken niet van toepassing is op de aanplanting en herbeplanting van die rassen voor andere doeleinden dan voor wijnproductie.

Artikel 90 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 bepaalt dat, behoudens andersluidende bepalingen in internationale overeenkomsten die in overeenkomstig het VWEU zijn gesloten, de regels van de Unie inzake oorsprongsbenamingen en geografische aanduidingen, etikettering, definities, aanduidingen en verkoopbenamingen voor bepaalde wijnbouwproducten, alsook inzake de oenologische procedés die zijn toegestaan door de Unie, van toepassing zijn op in de Unie ingevoerde producten. Met het oog op de samenhang moet derhalve worden bepaald dat de regels inzake conformiteitscertificaten en analyseverslagen voor de invoer van die producten ook moeten worden toegepast in het licht van de internationale overeenkomsten die in overeenstemming met het VWEU zijn gesloten.

In het kader van de hervorming van het GLB moeten in Verordening (EU) nr. 1308/2013 bepalingen worden opgenomen betreffende het uit de handel nemen van producten die niet aan de etiketteringsvoorschriften voldoen. Gezien de groeiende vraag van de consument naar productcontrole, moeten de lidstaten maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat producten die niet overeenkomstig die verordening zijn geëtiketteerd, hetzij niet in de handel worden gebracht, hetzij, indien dergelijke producten reeds in de handel zijn gebracht, uit de handel worden genomen. Uit de handel nemen kan ook betekenen dat de etikettering van de producten wordt gecorrigeerd zonder dat de producten definitief van de markt worden gehaald.

Aangezien Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad (11) bij Verordening (EU) 2021/2116 van het Europees Parlement en de Raad (12) is ingetrokken, moeten de bepalingen die betrekking hebben op controles en sancties inzake marktvoorschriften, beschermde oorsprongsbenamingen, geografische aanduidingen en traditionele aanduidingen worden opgenomen in Verordening (EU) nr. 1308/2013.

Opdat de producenten gebruik zouden kunnen maken van wijnstokrassen die beter zijn aangepast aan de veranderende klimaatomstandigheden en ziekteresistenter zijn, moet worden bepaald dat een oorsprongsbenaming mag worden gebruikt voor producten die zijn verkregen van zowel wijnstokrassen die tot de soort Vitis vinifera behoren als wijnstokrassen die voortkomen uit een kruising tussen Vitis vinifera en andere soorten van het geslacht Vitis.

De definities van “oorsprongsbenaming” en “geografische aanduiding” in Verordening (EU) nr. 1308/2013 moet in overeenstemming worden gebracht met de definitie in de Overeenkomst inzake de handelsaspecten van de intellectuele eigendom (“TRIPS-Overeenkomst”), die bij Besluit 94/800/EG van de Raad (13) is goedgekeurd, met name met artikel 22, lid 1, van de TRIPS-Overeenkomst, in die zin dat de geografische aanduidingen moeten aangeven dat het product zijn oorsprong heeft in een bepaalde plaats, een bepaalde streek of een bepaald land. Ter wille van de duidelijkheid moet uitdrukkelijk worden bepaald dat die nieuwe definitie van “oorsprongsbenaming” traditioneel gebruikte namen omvat. De in Verordening (EU) nr. 1308/2013 opgenomen lijst van vereisten waaraan een traditioneel gebruikte naam moet voldoen om te worden aangemerkt als oorsprongsbenaming, is derhalve verouderd en moet worden geschrapt. Met het oog op de samenhang moet die verduidelijking ook worden opgenomen in de in Verordening (EU) nr. 1308/2013 gegeven definitie van “geografische aanduiding” voor de wijnsector, en in de in Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad gegeven definitie van ”oorsprongsbenaming” en van “geografische aanduidingen” voor de voedingssector (14).

De geografische omgeving, met haar natuurlijke en menselijke factoren, is een cruciaal aspect dat de kwaliteit en eigenschappen beïnvloedt van de wijnbouwproducten, landbouwproducten en levensmiddelen die krachtens Verordening (EU) nr. 1308/2013 en Verordening (EU) nr. 1151/2012 een beschermde oorsprongsbenaming of geografische aanduiding genieten. De natuurlijke factoren kunnen, vooral wanneer het verse, nagenoeg niet bewerkte producten betreft, overheersen bij het bepalen van de kwaliteit en de eigenschappen van het betrokken product terwijl de bijdrage van menselijke factoren aan de kwaliteit en de eigenschappen van het product minder duidelijk kan zijn. Daarom mogen de menselijke factoren waarmee rekening moet worden gehouden voor de op grond van artikel 94 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 en artikel 7 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 in het productdossier voor beschermde oorsprongsbenamingen op te nemen beschrijving van het verband tussen de kwaliteit of de eigenschappen van een product enerzijds en een specifieke geografische omgeving anderzijds, niet beperkt blijven tot specifieke productie- of verwerkingsmethoden die het betrokken product een specifieke eigenschap bezorgen; ook bodem- en landschapsbeheer, teeltmethoden en andere menselijke activiteiten die bijdragen tot het behoud van de fundamentele natuurlijke factoren die de geografische omgeving en de kwaliteit en eigenschappen van het betrokken product op doorslaggevende wijze bepalen, kunnen daarbij een rol spelen.

Met het oog op een coherente besluitvorming met betrekking tot aanvragen tot bescherming en het aantekenen van bezwaar in de inleidende nationale procedure als bedoeld in artikel 96 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 en in artikel 49 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 moet de Commissie tijdig en op regelmatige wijze op de hoogte worden gebracht wanneer bij een nationale rechtbank of een andere instantie een procedure wordt ingeleid met betrekking tot een beschermingsaanvraag die door een lidstaat overeenkomstig artikel 96, lid 5, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 en artikel 49, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 naar de Commissie is verzonden. Om dezelfde reden moet de Commissie na kennisgeving door een lidstaat, indien de nationale beslissing waarop de beschermingsaanvraag is gebaseerd na afloop van een nationale gerechtelijke procedure waarschijnlijk ongeldig wordt verklaard, worden vrijgesteld van de verplichting om de in artikel 97 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 en artikel 50 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 bepaalde onderzoeksprocedure ten aanzien van beschermingsaanvragen overeenkomstig binnen de gestelde termijn te voeren, en van de verplichting de aanvrager in kennis te stellen van de redenen voor de vertraging. Om de aanvrager te beschermen tegen vexatoire rechtsvorderingen en om zijn grondrecht op de bescherming van een geografische aanduiding binnen een redelijke termijn te vrijwaren, moet de vrijstelling worden beperkt tot gevallen waarin het beschermingsverzoek op nationaal niveau ongeldig is verklaard door een onmiddellijk toepasselijke maar niet definitieve rechterlijke beslissing, of waarin een lidstaat van mening is dat de vordering om de gegrondheid van de aanvraag aan te vechten op geldige gronden berust.

De registratie van geografische aanduidingen moet worden vereenvoudigd en versneld door een onderscheid te maken tussen de beoordeling of de regels inzake intellectuele eigendom zijn nageleefd en de beoordeling of het productdossier in overeenstemming is met de eisen die zijn vastgelegd in de handelsnormen en etiketteringsvoorschriften.

De beoordeling door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten is een essentiële stap in de registratieprocedure. De kennis, expertise en toegang tot gegevens waarover de lidstaten beschikken, zorgen ervoor dat zij in de beste positie verkeren om na te gaan of de in de aanvraag verstrekte informatie waarheidsgetrouw en juist is. Daarom moeten de lidstaten ervoor zorgen dat de uitkomst van die beoordeling, die accuraat moet worden weergegeven in een algemeen document met een overzicht van de relevante elementen van het productdossier, betrouwbaar en correct is. Rekening houdend met het subsidiariteitsbeginsel moet de Commissie vervolgens de aanvragen onderzoeken om te garanderen dat deze geen kennelijke fouten bevatten, in het bijzonder om ervoor te zorgen dat zij de vereiste informatie en geen aperte materiële fouten bevatten, dat de motivering ter ondersteuning van de aanvraag dient, en dat er rekening is gehouden met het Unierecht en met de belangen van belanghebbenden buiten de lidstaat van de aanvraag en buiten de Unie.

De termijn voor het indienen van een bezwaar in de wijnsector moet worden verlengd tot drie maanden zodat alle betrokken partijen voldoende tijd hebben om de beschermingsaanvraag te onderzoeken en een bezwaarschrift kunnen indienen. Om ervoor te zorgen dat uit hoofde van Verordeningen (EU) nr. 1308/2013 en (EU) nr. 1151/2012 dezelfde bezwaarprocedure wordt toegepast en dat de lidstaten bezwaren van op hun grondgebied verblijvende of daar gevestigde natuurlijke of rechtspersonen op een gecoördineerde en efficiënte manier aan de Commissie kunnen doorsturen, moeten bezwaren van natuurlijke of rechtspersonen worden ingediend via de autoriteiten van de lidstaat waarin zij verblijven of gevestigd zijn. Ter vereenvoudiging van de bezwaarprocedure moet de Commissie de bevoegdheid krijgen om niet-ontvankelijke bezwaarschriften af te wijzen in de uitvoeringshandeling tot verlening van bescherming van een betrokken oorsprongsbenaming of geografische aanduiding.

Voor een efficiënter verloop van de procedure en om eenvormige voorwaarden voor de verlening van bescherming van oorsprongsbenamingen of geografische aanduidingen te waarborgen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend om uitvoeringshandelingen tot verlening van dergelijke bescherming in de wijnsector vast te stellen zonder toepassing van de onderzoeksprocedure wanneer in het kader van een beschermingsaanvraag geen ontvankelijk bezwaar is ingediend. Aan de Commissie moeten uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend om in gevallen waarin een ontvankelijk bezwaar is ingediend, overeenkomstig de onderzoeksprocedure uitvoeringshandelingen vast te stellen tot verlening van bescherming of tot afwijzing van een beschermingsaanvraag.

Het verband tussen handelsmerken en geografische aanduidingen van wijnbouwproducten moet worden verduidelijkt, wat de criteria voor weigering, nietigverklaring en co-existentie betreft. Een dergelijke verduidelijking zou de rechten die houders van geografische aanduidingen hebben verworven op nationaal niveau of krachtens overeenkomsten die lidstaten hebben gesloten voor de periode vóór de instelling van het Uniebeschermingssysteem voor wijnbouwproducten, onverlet moeten laten.

De voorschriften betreffende de nationale procedure, de bezwaarprocedure, de indeling van de wijzigingen op Unieniveau en standaardwijzigingen, met inbegrip van de belangrijkste voorschriften voor de vaststelling van dergelijke wijzigingen, alsook de tijdelijke etikettering en presentatie, momenteel vastgelegd in Gedelegeerde Verordening (EU) 2019/33 van de Commissie (15), zijn een belangrijk element van de regeling voor de bescherming van oorsprongsbenamingen en geografische aanduidingen in de wijnsector. Om te zorgen voor overeenstemming met Verordeningen (EU) nr. 1151/2012 en (EU) 2019/787 van het Europees Parlement en de Raad (16) en voor het gemak van toepassing moeten die bepalingen worden opgenomen in Verordening nr. 1308/2013.

Wat de bescherming van geografische aanduidingen betreft, is het belangrijk terdege rekening te houden met de bij Besluit 94/800/EG goedgekeurde Algemene Overeenkomst betreffende tarieven en handel, met inbegrip van artikel V inzake de vrijheid van doorvoer. Om de bescherming van de geografische aanduiding te versterken en namaak effectiever te bestrijden, moet binnen dat rechtskader de bescherming van oorsprongsbenamingen en geografische aanduidingen eveneens betrekking hebben op goederen die het douanegebied van de Unie binnenkomen zonder in het vrije verkeer te komen, en die onder bijzondere douaneregelingen vallen zoals regelingen voor doorvoer, opslag, specifiek gebruik of verwerking. Bijgevolg moet de bescherming die krachtens artikel 103, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 en artikel 13, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 wordt verleend, worden uitgebreid tot goederen in doorvoer in het hele douanegebied van de Unie, en moet de bescherming die krachtens artikel 103, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013, en artikel 13, lid 1, en artikel 24 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 wordt verleend aan oorsprongsbenamingen, geografische aanduidingen en gegarandeerde traditionele specialiteiten worden uitgebreid tot goederen die via het internet of via een andere manier van elektronische handel worden verkocht. Daarnaast moeten oorsprongsbenamingen en geografische aanduidingen in de wijnsector ook worden beschermd tegen elk direct of indirect commercieel gebruik indien zij betrekking hebben op producten die als ingrediënten worden gebruikt. Oorsprongsbenamingen en geografische aanduidingen in de wijnsector en gegarandeerde traditionele specialiteiten moeten ook worden beschermd tegen misbruik, nabootsing en voorstelling indien zij worden gebruikt om producten aan te duiden die als ingrediënten worden gebruikt.

Er moet worden voorzien in de mogelijkheid om de bescherming in te trekken van een oorsprongsbenaming of een geografische aanduiding die niet langer in gebruik is of waarvan de in artikel 95 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 bedoelde aanvrager de bescherming niet langer wenst te behouden.

Gezien de steeds toenemende vraag van consumenten naar innovatieve wijnbouwproducten met een lager effectief alcoholgehalte dan het minimale alcoholgehalte dat is vastgesteld voor de wijncategorieën in bijlage VII, deel II, bij Verordening (EU) nr. 1308/2013, moeten dergelijke innovatieve wijnbouwproducten ook in de Unie kunnen worden geproduceerd. Daartoe moeten de voorwaarden worden vastgelegd waaronder bepaalde wijnbouwproducten kunnen worden gedealcoholiseerd of gedeeltelijk gedealcoholiseerd, en moet worden vastgesteld welke procedés voor dealcoholisatie zijn toegestaan. Daarbij moet rekening worden gehouden met de volgende resoluties van de Internationale Organisatie voor Wijnbouw en Wijnbereiding (OIV): OIV-ECO 432-2012 (Door dealcoholisatie van wijn verkregen dranken), OIV-ECO 433-2012 (Door gedeeltelijke dealcoholisatie van wijn verkregen dranken), OIV-ECO 523-2016 (Wijn waarvan het alcoholgehalte is gewijzigd middels dealcoholisatie), en OIV-OENO 394A-2012 (Dealcoholisatie van wijn).

Deze innovatieve wijnbouwproducten zijn in de Unie nooit eerder als wijn in de handel gebracht. Er zijn dus onderzoeken en experimenten nodig om de kwaliteit van die producten te verbeteren en er in het bijzonder voor te zorgen dat bij volledige verwijdering van het alcoholgehalte de specifieke kenmerken van door geografische aanduiding of oorsprongsbenaming beschermde kwaliteitswijnen bewaard kunnen blijven. Voor wijnen zonder geografische aanduiding of oorsprongsbenaming moet daarom zowel gedeeltelijke als volledige dealcoholisatie worden toegestaan, maar voor wijnen met een beschermde geografische aanduiding of beschermde oorsprongsbenaming slechts gedeeltelijke dealcoholisatie. Ter wille van duidelijkheid en transparantie voor zowel producenten als consumenten van wijnen met een geografische aanduiding of oorsprongsbenaming, dient bovendien te worden bepaald dat indien wijnen met een geografische aanduiding of een oorsprongsbenaming gedeeltelijk gedealcoholiseerd mogen worden, hun productdossier een beschrijving moet bevatten van de gedeeltelijk gedealcoholiseerde wijn en, indien van toepassing, de specifieke oenologische procedés die voor de bereiding van de gedeeltelijk gedealcoholiseerde wijn of wijnen moeten worden toegepast, alsmede de beperkingen die gelden voor de bereiding van die wijn of wijnen.

Om consumenten meer informatie te geven, moeten de verplichte aanduidingen uit hoofde van artikel 119 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 een voedingswaardevermelding en een lijst van ingrediënten omvatten. Producenten moeten echter de mogelijkheid hebben om de inhoud van de voedingswaardevermelding op de verpakking of op een daarop bevestigd etiket tot enkel de energetische waarde te beperken en de volledige voedingswaardevermelding en de lijst van ingrediënten langs elektronische weg beschikbaar te stellen, mits zij geen gebruikersgegevens verzamelen of volgen en geen informatie verstrekken die marketingdoeleinden heeft. De optie om niet de volledige voedingswaardevermelding op de verpakking of op een daarop bevestigd etiket weer te geven, mag echter niet van invloed zijn op het bestaande vereiste om stoffen die allergieën of intoleranties veroorzaken, op het etiket te vermelden. In artikel 122 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen ter aanvulling van Verordening (EU) nr. 1308/2013 ter vaststelling van voorschriften betreffende de vermelding en aanduiding van ingrediënten. Bestaande wijnvoorraden moeten na de toepassingsdatum van de nieuwe etiketteringsvereisten verder kunnen worden afgezet totdat ze zijn uitverkocht. Marktdeelnemers moeten voldoende tijd krijgen om zich aan de nieuwe etiketteringsvereisten aan te passen voordat deze van toepassing worden.

Artikel 119 van Verordening (EU) nr 1308/2013 moet worden gewijzigd om ervoor te zorgen dat de consumenten worden geïnformeerd over de aard van gedealcoholiseerde wijnbouwproducten en dat de voorschriften betreffende de etikettering en de presentatie van producten in de wijnsector ook van toepassing zijn op gedealcoholiseerde of gedeeltelijk gedealcoholiseerde wijnbouwproducten. Om de huidige hoeveelheid van de uit hoofde van Verordening (EU) nr. 1169/2011 van het Europees Parlement en de Raad (17) vereiste informatie over de minimale houdbaarheid voor dranken met een alcoholvolumegehalte van minder dan 10 % te behouden, is het echter passend te verlangen dat voor producten die gedealcoholiseerd zijn en nu een effectief volumegehalte van minder dan 10 % hebben, ook verplicht een datum van minimale houdbaarheid wordt vermeld.

Voorts omvat bijlage I, deel XII, bij Verordening (EU) nr. 1308/2013, waarin de onder de wijnsector vallende producten worden opgesomd, momenteel gedeeltelijk gedealcoholiseerde wijnen met een alcoholvolumegehalte van meer dan 0,5 %. Om ervoor te zorgen dat alle gedealcoholiseerde wijnen, met inbegrip van wijnen met een alcoholgehalte van ten hoogste 0,5 %, onder de wijnsector vallen, is het passend om bijlage I, deel XII, bij Verordening (EU) nr. 1308/2013 te wijzigen door er een nieuwe vermelding aan toe te voegen.

Wat betreft de voorschriften betreffende de voorwaarden voor het gebruik van sluitingen in de wijnsector om ervoor te zorgen dat de consumenten worden beschermd tegen misleidend gebruik van bepaalde sluitingen voor bepaalde dranken en tegen het gebruik van gevaarlijke materialen voor de sluiting die de dranken kunnen verontreinigen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven. Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

De regels en vereisten met betrekking tot het systeem van suikerquota zijn sinds het einde van het verkoopseizoen 2016/2017 niet meer van toepassing. Artikel 124 en de artikelen 127 tot en met 144 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 zijn thans achterhaald en moeten worden geschrapt.

Richtlijn (EU) 2019/633 van het Europees Parlement en de Raad (18) voorziet in een uitzondering op de maximale betalingstermijn voor de verkoop van druiven en most in de wijnsector. Om bij te dragen aan de stabiliteit van de toeleveringsketen voor wijn en om de landbouwproducenten de zekerheid van langdurige handelsrelaties te bieden, moet de verkoop van onverpakte wijn op dezelfde wijze worden behandeld. Het is daarom passend te bepalen dat de lidstaten, in afwijking van de in Richtlijn (EU) 2019/633 vastgelegde maximale betalingstermijnen, op verzoek van een brancheorganisatie kunnen besluiten dat de geldende maximale betalingstermijnen niet van toepassing zijn op de verkoop van onverpakte wijn, op voorwaarde dat de specifieke betalingstermijnen zijn opgenomen in standaardcontracten die de lidstaten vóór 31 oktober 2021 uit hoofde van artikel 164 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 hebben verlengd, en dat de leveringsovereenkomsten tussen leveranciers van onverpakte wijn en hun directe afnemers meerjarig zijn of worden.

Indien de levering van landbouwproducten door een producent aan een verwerker of distributeur het voorwerp uitmaakt van een schriftelijk contract of een schriftelijk voorstel overeenkomstig de artikelen 148 en 168 van Verordening (EU) nr. 1308/2013, en de voor de levering te betalen prijs wordt berekend door verschillende in het contract vermelde factoren te combineren, dan moeten die factoren, die objectieve indicatoren, indices en berekeningsmethoden kunnen omvatten, voor de partijen gemakkelijk te begrijpen zijn. Voorts moeten de lidstaten facultatieve indicatoren kunnen aanduiden die door de contractpartijen kunnen worden gebruikt op basis van beschikbare objectieve marktinformatie en studies.

Ten gevolge van de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Unie is de totale geproduceerde hoeveelheid rauwe melk in de Unie afgenomen. Om de aan producentenorganisaties in de sector melk en zuivelproducten toegekende bevoegdheden om contractuele onderhandelingen te voeren niet te ondermijnen, moet de geldende kwantitatieve beperking op het volume rauwe melk waarover onderhandeld wordt, uitgedrukt als percentage van de totale productie van de Unie, worden verhoogd. Om redenen van rechtszekerheid is het passend dat de verhoogde kwantitatieve beperking met terugwerkende kracht met ingang van 1 januari 2021 van toepassing is.

Om bij te dragen tot de verwezenlijking van de milieudoelstellingen van de Unie moeten de lidstaten producentenorganisaties kunnen erkennen die specifieke doelstellingen nastreven met betrekking tot het beheer en de valorisatie van bijproducten, residustromen en afval, meer bepaald om het milieu te beschermen en de circulariteit te bevorderen, alsmede producentenorganisaties die doelstellingen nastreven met betrekking tot het beheer van onderlinge fondsen voor alle sectoren. Daarom is het zinvol de bestaande lijst van door producentenorganisaties nagestreefde doelen in artikel 152 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 uit te breiden. Om de transparantie van producentenorganisaties te vergroten moeten de statuten van producentenorganisaties de aangesloten producenten ook in staat stellen om op democratische wijze toezicht uit te oefenen op de rekeningen en begrotingen van de organisatie. Bovendien is het passend, teneinde de handelstransacties van de producentenorganisatie te vergemakkelijken, dat de statuten van een producentenorganisatie aangesloten producenten toestaan om rechtstreekse contacten te hebben met afnemers, mits dergelijke rechtstreekse contacten de functie van de producentenorganisatie die erin bestaat het aanbod te concentreren en producten in de handel te brengen niet in het gedrang brengt en mits de producentenorganisatie als enige bevoegd is te beslissen over de essentiële elementen van verkopen die zij verricht.

In het licht van de opgedane ervaring en de ontwikkeling van de sector melk en zuivelproducten sinds het einde van de quotaregeling is het niet langer passend specifieke voorschriften te handhaven met betrekking tot de doelstellingen en de erkenningsregelingen voor brancheorganisaties in de sector melk en zuivelproducten.

Uit de ervaring in verschillende sectoren blijkt dat de lidstaten brancheorganisaties op verschillende geografische niveaus kunnen erkennen zonder afbreuk te doen aan de rol en de doelstellingen van dergelijke organisaties. Daarom moet worden verduidelijkt dat de lidstaten kunnen kiezen voor de erkenning van dergelijke brancheorganisaties op een of meer geografische niveaus. Brancheorganisaties streven een specifiek doel na, en houden daarbij rekening met de belangen van hun leden en van de consument. In het licht van de milieudoelstellingen van de Unie is het passend de lijst van doelstellingen in artikel 157 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 uit te breiden tot de verstrekking van de informatie die nodig is en het verrichten van het onderzoek dat nodig is om producten te ontwikkelen die beter afgestemd zijn op klimaatactie en de bescherming van diergezondheid en dierenwelzijn, die bijdragen aan de valorisatie van bijproducten en afvalvermindering en -beheer, en die bevorderlijk zijn voor en uitvoering geven aan maatregelen om risico’s in verband met de gezondheid van dieren, gewasbescherming en het milieu te voorkomen, te beheersen en te beheren, onder meer door fondsen op te richten en te beheren of door bij te dragen aan deze fondsen, met het oog op de betaling van financiële compensaties aan landbouwers voor de kosten en economische verliezen die voortvloeien uit de bevordering en uitvoering van deze maatregelen. Om te voorkomen dat organisaties in een bepaalde schakel van de voedseltoeleveringsketen meer macht verzamelen, moeten de lidstaten enkel brancheorganisaties erkennen die ernaar streven dat alle aangesloten organisaties in de gehele voedseltoeleveringsketen evenwichtig zijn vertegenwoordigd.

De definitie van “economische regio” in artikel 164 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 met het oog op de uitbreiding van de voorschriften en de verplichte bijdragen moet worden aangevuld met het oog op de aanpassing van die verordening aan de specifieke productiekenmerken van producten met een beschermde oorsprongsbenaming of beschermde geografische aanduiding die krachtens het Unierecht is erkend. Om duurzame praktijken te bevorderen, moeten overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen van brancheorganisaties op het gebied van plantgezondheid, diergezondheid, voedselveiligheid en milieurisico’s bindend kunnen worden gemaakt voor niet-leden. Vanwege het belang van biodiversiteit in het zaaigoed dat in de biologische landbouw wordt gebruikt, mogen voorschriften met betrekking tot het gebruik van gecertificeerd zaad echter niet bij uitbreiding bindend kunnen worden gemaakt voor niet-leden die biologische landbouw bedrijven.

Gezien het belang van beschermde oorsprongsbenamingen en beschermde geografische aanduidingen voor de landbouwproductie in de Unie en gezien het succes van de invoering van regels voor het aanbodbeheer voor kazen en gedroogde hammen in het kader van geografische aanduidingen om de toegevoegde waarde te waarborgen, de kwaliteit van die producten te behouden en de prijzen ervan te stabiliseren, moet de mogelijkheid om regels voor het aanbodbeheer toe te passen worden uitgebreid tot landbouwproducten met een beschermde oorsprongsbenaming of geografische aanduiding uit hoofde van Verordening (EU) nr. 1308/2013 of Verordening (EU) nr. 1151/2012. Ter wille van de duidelijkheid en de samenhang is het raadzaam bestaande regels inzake de aanbodregulering in één enkele bepaling voor alle landbouwproducten op te nemen. De lidstaten moeten derhalve worden gemachtigd deze regels toe te passen om op verzoek van een brancheorganisatie, producentenorganisatie of een groep producenten of marktdeelnemers het aanbod van landbouwproducten te reguleren, mits ten minste twee derde van de producenten van dat product, of hun vertegenwoordigers, daarmee instemmen en, indien van toepassing, de landbouwproducenten van de betrokken grondstof zijn geraadpleegd en, indien het gaat om kaas, zij ter wille van de continuïteit daarmee hebben ingestemd. Die voorschriften moeten aan strikte voorwaarden worden onderworpen, met name om te voorkomen dat de handel op andere markten schade ondervindt en om de rechten van minderheden te beschermen. De lidstaten moeten de vastgestelde voorschriften onverwijld bekend maken en ter kennis van de Commissie stellen, regelmatig controles uitoefenen, en bij niet-naleving de voorschriften intrekken. De Commissie moet de bevoegdheid krijgen om uitvoeringshandelingen vast te stellen waarbij wordt bepaald dat een lidstaat dergelijke voorschriften intrekt indien de Commissie van oordeel is dat de voorschriften niet voldoen aan bepaalde voorwaarden, de mededinging in een wezenlijk deel van de interne markt hinderen of verstoren, de vrije handel belemmeren of het bereiken van de doelstellingen van artikel 39 VWEU in het gedrang brengen. Gelet op de bevoegdheden van de Commissie op het gebied van het mededingingsbeleid van de Unie en gezien de bijzondere aard van die handelingen, moet de Commissie dergelijke uitvoeringshandelingen vaststellen zonder toepassing van Verordening (EU) nr. 182/2011.

Clausules betreffende waardeverdeling in de voedselvoorzieningsketen zijn niet alleen van belang in overeenkomsten tussen producenten en eerste kopers, maar ook om landbouwers in staat te stellen deel te nemen aan prijsontwikkelingen meer in de downstreamstadia van de keten. Daarom moet het voor landbouwers en hun brancheorganisaties mogelijk worden gemaakt om dergelijke clausules niet alleen met eerste kopers maar ook met actoren verder in de keten overeen te komen.

De bijzondere handelswaarde van wijnen met een beschermde oorsprongsbenaming (BOB) of een beschermde geografische aanduiding (BGA) vloeit voort uit het feit dat zij tot een premiumsegment van de markt behoren vanwege de kwaliteit die er op basis van het productdossier aan wordt toegeschreven. Dergelijke wijnen kunnen doorgaans tegen hogere prijzen op de markt worden verkocht doordat consumenten waarde hechten aan de kenmerken waarvoor de oorsprongsbenaming en de geografische aanduiding staan. Om te voorkomen dat die kwaliteitskenmerken ondermijnd worden door prijsacties die daar afbreuk aan doen, moeten brancheorganisaties, die de marktdeelnemers vertegenwoordigen die van die kwaliteitskenmerken profiteren in afwijking van artikel 101, lid 1, VWEU adviesprijzen kunnen verstrekken voor de verkoop van de betrokken druiven. Dergelijke adviesprijzen moeten evenwel niet-bindend zijn om te voorkomen dat de prijsconcurrentie tussen producenten van wijnbouwproducten met een BOB/BGA volledig uitgeschakeld wordt.

Artikel 5 van de Landbouwovereenkomst van de Wereldhandelsorganisatie (World Trade Organization – “WTO”) bevat de berekeningsmethoden die kunnen worden gebruikt om het reactievolume van de bijzondere vrijwaringsclausule in de betrokken sectoren te bepalen. Om het reactievolume ter heffing van aanvullende invoerrechten te bepalen en daarbij rekening te houden met alle mogelijke berekeningsmethoden, ook die waarbij het interne verbruik buiten beschouwing blijft, moet artikel 182, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 worden gewijzigd om dit in overeenstemming te brengen met de in artikel 5, lid 4, van de Landbouwovereenkomst van de WTO vastgestelde berekeningsmethode.

Aangezien de productieregulering in de suikersector is beëindigd, zijn de maatregelen op grond van de artikelen 192 en 193 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 niet langer noodzakelijk en moeten die artikelen worden geschrapt. Aan de Commissie moeten gedelegeerde en uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend om de invoerrechten voor melasse van rietsuiker en van suikerbieten te schorsen, zodat de markt van de Unie voldoende met die producten wordt bevoorraad door middel van invoer uit derde landen.

Het ministerieel besluit van 19 december 2015 inzake uitvoerconcurrentie dat is goedgekeurd op de 10e ministerconferentie van de WTO in Nairobi bevat regels inzake uitvoerconcurrentiemaatregelen. De WTO-leden moeten vanaf de datum van dat besluit een einde stellen aan hun uitvoersubsidierechten. Daarom moeten de bepalingen van de Unie inzake uitvoerrestituties in de artikelen 196 tot en met 204 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 worden geschrapt. De lidstaten mogen, in overeenstemming met het Unierecht, nationale maatregelen vaststellen die betrekking hebben op uitvoerkredieten, uitvoerkredietgaranties en verzekeringsprogramma’s, agrarische uitvoerende staatshandelsondernemingen en internationale voedselhulp. Aangezien de Unie en haar lidstaten WTO-lid zijn, moeten die nationale maatregelen, die Unierecht en internationaal recht betreffen, ook in overeenstemming zijn met de regels van het ministerieel WTO-besluit van 19 december 2015.

De interne markt stoelt op de consistente toepassing van de mededingingsregels in alle lidstaten. Dit vereist dat de nationale mededingingsautoriteiten en de Commissie nauw blijven samenwerken binnen het Europese netwerk van mededingingsautoriteiten, waar kwesties betreffende de interpretatie en de toepassing van de mededingingsregels kunnen worden besproken en de maatregelen voor de toepassing van de mededingingsregels kunnen worden gecoördineerd, overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1/2003 (19) van de Raad.

Om ervoor te zorgen dat brancheorganisaties artikel 210 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 doeltreffend gebruiken alsook met het oog op vereenvoudiging en vermindering van de administratieve lasten, moet geen voorafgaand besluit van de Commissie worden vereist volgens hetwelk de overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen van brancheorganisaties niet onder de toepassing van artikel 101, lid 1, VWEU vallen, mits die overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen voldoen aan de vereisten van artikel 210 van Verordening (EU) nr. 1308/2013. Op verzoek van de aanvrager moet de Commissie echter een advies uitbrengen over de verenigbaarheid van dergelijke overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen met artikel 210 van Verordening (EU) nr. 1308/2013. Niettegenstaande een door de Commissie uitgebracht advies in dier voege dat dergelijke overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen verenigbaar zijn met dat artikel, moet de Commissie de mogelijkheid behouden om te allen tijde nadat zij een dergelijk advies heeft uitgebracht, te verklaren dat artikel 101, lid 1, VWEU in de toekomst van toepassing zal zijn op de betrokken overeenkomsten, besluiten of onderling afgestemde feitelijke gedragingen als zij vaststelt dat niet langer is voldaan aan de betrokken voorwaarden voor de toepassing van artikel 210 van Verordening (EU) nr. 1308/2013.

Bepaalde verticale en horizontale initiatieven met betrekking tot landbouwproducten en levensmiddelen, die erop gericht zijn vereisten te hanteren die strenger zijn dan de verplichte vereisten, kunnen positieve gevolgen hebben voor de duurzaamheidsdoelstellingen. Het sluiten van dergelijke overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen tussen producenten en marktdeelnemers op verschillende niveaus van productie, verwerking en handel zou ook de positie van de producenten in de toeleveringsketen en hun onderhandelingspositie kunnen versterken. Daarom dienen dergelijke initiatieven, onder specifieke omstandigheden, niet onder de toepassing van artikel 101, lid 1, VWEU te vallen. Om ervoor te zorgen dat deze nieuwe afwijking doeltreffend wordt gebruikt en de administratieve lasten verminderen, mag voor dergelijke initiatieven geen voorafgaand besluit van de Commissie worden vereist volgens hetwelk zij niet onder de toepassing van artikel 101, lid 1, VWEU dienen te vallen. Aangezien dit een nieuwe afwijking is, is het passend te bepalen dat de Commissie binnen twee jaar na de inwerkingtreding van deze verordening richtsnoeren voor marktdeelnemers moet opstellen met betrekking tot de toepassing van de afwijking. Na die datum moeten producenten de Commissie ook om een advies kunnen verzoeken over de toepassing van de afwijking op hun overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen. In gerechtvaardigde gevallen moet de Commissie vervolgens de inhoud van haar advies kunnen herzien. Nationale mededingingsautoriteiten moeten kunnen besluiten dat een overeenkomst, besluit of onderling afgestemde feitelijke gedraging gewijzigd of gestaakt moet worden of überhaupt niet mag plaatsvinden, indien zij dit nodig achten om de mededinging te beschermen; in dat geval moeten zij de Commissie op de hoogte stellen van hun maatregelen.

Op grond van artikel 214 bis van Verordening (EU) nr. 1308/2013 mag Finland onder bepaalde voorwaarden tot 2022 nationale steun toekennen aan Zuid-Finland, onder voorbehoud van toestemming van de Commissie. De toekenning van die nationale steun moet toegestaan blijven voor de periode 2023-2027. Opdat die steun toegekend kan blijven gedurende de overgangsperiode van 2021 tot en met 2022, dienen de nieuwe regelingen te aanzien pas vanaf 1 januari 2023 te gelden.

Beperkingen op het vrije verkeer van producten uit de sector groenten en fruit als gevolg van de toepassing van maatregelen ter bestrijding van de verspreiding van plaagorganismen bij planten kunnen in een of meer lidstaten moeilijkheden op de markt veroorzaken. Met name gezien de toename van plaagorganismen bij planten is het passend buitengewone steunmaatregelen toe te staan om rekening te houden met handelsbeperkingen als gevolg van plaagorganismen bij planten, en dient er een uitbreiding te komen van de lijst van producten waarvoor ter bescherming van de sector groenten en fruit uitzonderlijke steunmaatregelen kunnen worden vastgesteld.

De bestaande Uniemarktwaarnemingsposten en werkgroepen van de Unie voor de landbouwmarkten hebben bewezen dat ze marktdeelnemers en overheidsinstanties helpen om met kennis van zaken keuzes te maken en dat ze de monitoring van marktontwikkelingen vereenvoudigen. Daartoe, en om de transparantie van de landbouw- en levensmiddelenmarkt op Unieniveau te vergroten en bij te dragen tot de stabiliteit van de landbouwmarkten, moeten die instrumenten worden versterkt. Daarom is het dienstig één formeel juridisch kader vast te stellen voor de instelling en het functioneren van Uniemarktwaarnemingsposten in elk van de landbouwsectoren, en de betrokken kennisgevings- en verslagleggingsverplichtingen voor die posten vast te stellen.

Op basis van de statistische gegevens en informatie die voor het monitoren van de landbouwmarkten worden verzameld, moeten de Uniemarktwaarnemingsposten in hun verslagen dreigende marktverstoringen aangeven. De Commissie moet regelmatig aan het Europees Parlement en de Raad informatie verstrekken over de marktsituatie van landbouwproducten, dreigende marktverstoringen en eventuele te nemen maatregelen, door regelmatig deel te nemen aan de vergaderingen van de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling en het Speciaal Comité Landbouw.

Duidelijkheidshalve moet de rol van de Commissie met betrekking tot haar bestaande verplichtingen om samen te werken en informatie uit te wisselen met de bevoegde autoriteiten die zijn aangewezen overeenkomstig artikel 22 van Verordening (EU) nr. 596/2014 van het Europees Parlement en de Raad (20) en de Europese Autoriteit voor effecten en markten (European Securities and Markets Authority – “ESMA”), uitdrukkelijk worden vastgelegd in artikel 223 van Verordening (EU) nr. 1308/2013.

Achterhaalde verslagleggingsverplichtingen van de Commissie met betrekking tot de markt voor melk en zuivelproducten en de uitbreiding van het toepassingsgebied van de schoolregelingen moeten worden geschrapt. De meldingsverplichtingen met betrekking tot de bijenteeltsector moeten worden opgenomen in Verordening (EU) 2021/2115. Er moeten nieuwe verslagleggingsverplichtingen en termijnen worden vastgesteld voor de toepassing van de mededingingsregels op de landbouwsector, voor de instelling van Uniemarktwaarnemingsposten en voor het gebruik van buitengewone maatregelen. De Commissie moet ook verslag uitbrengen over de situatie van de verkoopbenamingen en het indelingsschema van karkassen in de sector schapen- en geitenvlees.

De bepalingen inzake de reserve voor crises in de landbouwsector in deel V, hoofdstuk III, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 moeten worden geschrapt aangezien bijgewerkte bepalingen inzake de landbouwreserve zijn vastgesteld in Verordening (EU) 2021/2116.

In het licht van de bestaande afwijking voor de verkoopbenamingen die moeten worden gebruikt voor kalfsvlees met een beschermde oorsprongsbenaming of geografische aanduiding die vóór 29 juni 2007 is geregistreerd, moet omwille van de consistentie en om de consumenten ondubbelzinnige informatie te verstrekken, de lidstaten de mogelijkheid worden geboden om groepen die verantwoordelijk zijn voor beschermde oorsprongsbenamingen of geografische aanduidingen die vóór dezelfde datum zijn geregistreerd, toe te staan af te wijken van het verplichte indelingsschema van geslachte dieren voor kalfsvlees.

Er moeten regels worden vastgesteld om conflicten te beoordelen tussen een naam die uit hoofde van Verordening (EU) nr. 1151/2012 is aangevraagd voor registratie als oorsprongsbenaming of geografische aanduiding, en een naam van een in de Unie geproduceerd planten- of dierenras, om een billijker evenwicht te vinden tussen de betrokken belangen.

Om de consumenten bewuster te maken van beschermde oorsprongsbenamingen, beschermde geografische aanduidingen en gegarandeerde traditionele specialiteiten uit hoofde van Verordening (EU) nr. 1151/2012, moet het verplichte gebruik van de desbetreffende Uniesymbolen worden uitgebreid tot het reclamemateriaal.

Er moet worden voorzien in specifieke afwijkingen die het mogelijk maken samen met de geregistreerde naam van een gegarandeerde traditionele specialiteit ook andere namen te gebruiken. De Commissie moet overgangsperiodes vaststellen voor het gebruik van aanduidingen die een naam bevatten van een gegarandeerde traditionele specialiteit, in overeenstemming met de voorwaarden voor dergelijke overgangsperiodes die reeds bestaan voor beschermde oorsprongsbenamingen en beschermde geografische aanduidingen.

De in Verordening (EU) nr. 1151/2012 vastgestelde registratieprocedures voor beschermde oorsprongsbenamingen, beschermde geografische aanduidingen en gegarandeerde traditionele specialiteiten moeten worden gestroomlijnd en vereenvoudigd zodat dat nieuwe namen sneller kunnen worden geregistreerd. De bezwaarprocedure moet worden vereenvoudigd. Het met redenen omkleed bezwaarschrift moet alle bezwaargronden vermelden, evenals de details van die gronden. Dit moet de autoriteit of persoon die een bezwaarschrift heeft ingediend er niet van weerhouden om tijdens het in artikel 51, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 bedoelde overleg nadere details toe te voegen en uit te werken.

De in Verordening (EU) nr. 1151/2012 vastgestelde procedure voor de goedkeuring van een wijziging van een productdossier moet worden vereenvoudigd door een onderscheid te maken tussen wijzigingen op Unieniveau en standaardwijzigingen. In overeenstemming met het subsidiariteitsbeginsel moeten voor een wijziging van een productdossier de lidstaten verantwoordelijk zijn voor de goedkeuring van standaardwijzigingen en moet de Commissie verantwoordelijk blijven voor de goedkeuring van wijzigingen op Unieniveau. Er moet voor worden gezorgd dat er voldoende tijd is om een soepele overgang te faciliteren van de in Verordening (EU) nr. 1151/2012 vastgestelde regels wat betreft wijzigingen van productdossiers naar de nieuwe regels die bij deze verordening worden vastgelegd.

Gezien de toenemende vraag van de consumenten in de Unie naar bijenwas, het toenemende gebruik ervan in de levensmiddelensector en de sterke link met landbouwproducten en de plattelandseconomie, moet dat product worden toegevoegd aan de lijst van landbouwproducten en levensmiddelen in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 1151/2012.

Aangezien maar een beperkt aantal geografische aanduidingen van gearomatiseerde wijnbouwproducten is geregistreerd in het kader van Verordening (EU) nr. 251/2014 van het Europees Parlement en de Raad (21), moet het rechtskader voor de bescherming van geografische aanduidingen voor dergelijke producten worden vereenvoudigd. Gearomatiseerde wijnbouwproducten en andere alcoholische dranken, met uitzondering van gedistilleerde dranken en de in bijlage VII, deel II, bij Verordening (EU) nr. 1308/2013 vermelde wijnbouwproducten, moeten onder dezelfde wettelijke en procedurele bepalingen vallen als andere landbouwproducten en levensmiddelen. Het toepassingsgebied van Verordening (EU) nr. 1151/2012 moet tot die producten worden uitgebreid. Om met deze wijziging rekening te houden moeten in Verordening (EU) nr. 251/2014 de titel, het toepassingsgebied, de definities en de bepalingen inzake de etikettering van gearomatiseerde wijnbouwproducten worden gewijzigd. Er moet een vlotte overgang worden gewaarborgd voor de namen die zijn beschermd in het kader van Verordening (EU) nr. 251/2014.

Om de handel met derde landen te vergemakkelijken, moet worden bepaald dat de lidstaten mogen toestaan dat de door derde landen voorgeschreven verkoopbenamingen op de verpakking of op een daarop bevestigd etiket van voor uitvoer geproduceerde gearomatiseerde wijnbouwproducten worden vermeld, waaronder in andere talen dan de officiële talen van de Unie, mits de overeenkomstige in bijlage II vermelde verkoopbenamingen ook op de verpakking of op een daarop bevestigd etiket staan.

Aan de Commissie moet de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen ter aanvulling van de in bijlage II bij Verordening (EU) nr. 251/2014 vastgestelde verkoopbenamingen en aanduidingen van gearomatiseerde wijnbouwproducten, teneinde deze waar nodig aan te passen aan de technische vooruitgang, wetenschappelijke en marktontwikkelingen, de gezondheid van consumenten of de behoeften van consumenten aan informatie.

Om de consumenten meer informatie te geven, moeten de verplichte etikettering van wijnbouwproducten met een voedingswaardevermelding en een lijst van ingrediënten aan Verordening (EU) nr. 251/2014 worden toegevoegd. Producenten moeten echter de mogelijkheid hebben om de inhoud van de voedingswaardevermelding op de verpakking of op een daarop bevestigd etiket te beperken tot enkel de energetische waarde en om de volledige voedingswaardevermelding en de lijst van ingrediënten langs elektronische weg beschikbaar te stellen, mits zij geen gebruikersgegevens verzamelen of volgen en geen informatie verstrekken die marketingdoeleinden heeft. De optie om niet de volledige voedingswaardevermelding op de verpakking of op een daarop bevestigd etiket weer te geven mag echter niet van invloed zijn op het bestaande vereiste om stoffen die allergieën of intoleranties veroorzaken, op het etiket te vermelden. Aan de Commissie moet de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen ter aanvulling van Verordening (EU) nr. 251/2014 ter vaststelling van gedetailleerde voorschriften voor de vermelding en aanduiding van ingrediënten van gearomatiseerde wijnbouwproducten. Bestaande voorraden van gearomatiseerde wijnbouwproducten moeten na de toepassingsdatum van de nieuwe etiketteringsvereisten verder kunnen worden afgezet totdat ze zijn uitverkocht. Marktdeelnemers moet voldoende tijd worden gegund om zich aan de etiketteringsvereisten aan te passen voordat zij van toepassing worden.

Het is wenselijk om toe te staan dat een beperkte hoeveelheid gedistilleerde dranken wordt toegevoegd aan de gearomatiseerde wijnen in de in bijlage II, punt A, bij Verordening (EU) nr. 251/2014 vastgelegde categorieën. Aangezien de technische vooruitgang tegenwoordig de productie van vermouth zonder toevoeging van alcohol mogelijk maakt, moet het niet langer vereist zijn om alcohol toe te voegen aan vermouth. Gezien de vraag van consumenten is het passend de combinatie van rode en witte wijn toe te staan voor de productie van Glühwein. Om rekening te houden met een gearomatiseerde drank op basis van wijn die op de Poolse markt bestaat, is het passend de nieuwe categorie “wino ziołowe” in te voeren, en dienen de traditionele vereisten voor de productie in het Unierecht worden vastgesteld.

Gezien de geringe omvang, de afgelegen ligging en de specifieke situatie op het gebied van voedselzekerheid zijn de lokale markten op Réunion bijzonder kwetsbaar voor prijsschommelingen. Brancheorganisaties brengen producenten en andere marktdeelnemers uit verschillende stadia van de voedseltoeleveringsketen samen en kunnen een rol spelen bij het behoud en de diversificatie van de lokale productie. In de specifieke context van de voedselzekerheid op Réunion dient in afwijking van artikel 165 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 te worden bepaald dat wanneer de voorschriften van een erkende brancheorganisatie worden uitgebreid met marktdeelnemers die geen leden van een brancheorganisatie zijn, Frankrijk, na raadpleging van de belanghebbenden, kan besluiten dat marktdeelnemers die geen lid zijn van de brancheorganisatie financiële bijdragen moeten betalen voor de onder de uitgebreide voorschriften vallende activiteiten die in het algemeen economisch belang zijn van marktdeelnemers van wie de activiteiten uitsluitend op Réunion worden verricht en verband houden met producten die bestemd zijn voor de lokale markt.

De Verordeningen (EU) nr. 1308/2013, (EU) nr. 1151/2012, (EU) nr. 251/2014 en (EU) nr. 228/2013 moeten daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

Er moet worden voorzien in overgangsmaatregelen voor beschermingsaanvragen en voor aanvragen tot registratie van beschermde oorsprongsbenamingen, geografische aanduidingen en gegarandeerde traditionele specialiteiten die zijn ingediend vóór de datum van inwerkingtreding van deze verordening, voor de uitgaven die vóór 1 januari 2023 zijn gedaan in het kader van de in de artikelen 29 tot en met 60 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 vastgestelde steunregelingen voor olijfolie en tafelolijven, groenten en fruit, wijn, de bijenteelt en hop, voor operationele programma’s van erkende producentenorganisaties en unies van zulke producentenorganisaties in de sector groenten en fruit alsmede voor steunprogramma’s in de wijnsector.

Om te zorgen voor een vlotte overgang naar het nieuwe rechtskader van Verordening (EU) 2021/2115 moeten de wijzigingen van Verordening (EU) nr. 1308/2013 die verband houden met dat nieuwe rechtskader van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2023.

Om te zorgen voor een vlotte uitvoering van de beoogde maatregelen moet deze verordening met spoed in werking treden op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

Artikel 2 wordt vervangen door:

“Artikel 2

Algemene bepalingen van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB)

Verordening (EU) 2021/2116 van het Europees Parlement en de Raad (*1) en de op grond daarvan vastgestelde bepalingen zijn van toepassing op de in de onderhavige verordening bepaalde maatregelen.

(*1)  Verordening (EU) 2021/2116 van het Europees Parlement en de Raad van 2 december 2021 inzake de financiering, het beheer en de monitoring van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot intrekking van Verordening (EU) nr. 1306/2013 (PB L 435 van 6.12.2021, blz. 187).”."

Artikel 3 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 5 wordt vervangen door:

“Artikel 5

Omrekeningspercentages voor rijst

De Commissie kan uitvoeringshandelingen vaststellen tot bepaling van de omrekeningspercentages voor rijst in de verschillende bewerkingsstadia.

Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 229, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.”.

Artikel 6 wordt vervangen door:

“Artikel 6

Verkoopseizoenen

De volgende verkoopseizoenen worden vastgesteld:

Artikel 12 wordt vervangen door:

“Artikel 12

Openbare-interventieperioden

De openbare interventie is open voor:

Artikel 16 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 17, lid 1, wordt punt b) vervangen door:

Deel II, titel I, hoofdstuk II, wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 61 wordt vervangen door:

“Artikel 61

Looptijd

Het in dit hoofdstuk vastgestelde vergunningenstelsel voor aanplant van wijnstokken is van toepassing met ingang van 1 januari 2016 tot en met 31 december 2045; de Commissie verricht twee tussentijdse evaluaties, meer bepaald in 2028 en in 2040, om het functioneren van de regeling te beoordelen en doet, indien nodig, wetgevingsvoorstellen.”.

Artikel 62 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 63 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 64 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 65 wordt de eerste alinea vervangen door:

“Bij de toepassing van artikel 63, lid 2, neemt een lidstaat de aanbevelingen in overweging van de in de artikelen 152, 156 en 157 bedoelde erkende beroepsorganisaties die in de wijnsector actief zijn, van de in artikel 95 bedoelde belanghebbende producentengroeperingen of van andere op grond van diens wetgeving erkende beroepsorganisaties, op voorwaarde dat over die aanbevelingen vooraf door de betrokken representatieve partijen in het geografische referentiegebied een akkoord is bereikt.”.

Artikel 68 wordt als volgt gewijzigd:

Aan artikel 81 wordt het volgende lid toegevoegd:

“6.   Voor oppervlakten die voor andere doeleinden dan de wijnproductie zijn aangeplant met wijnstokrassen die, in het geval van andere dan de in lid 3 bedoelde lidstaten, niet zijn ingedeeld, of die in het geval van de in lid 3 bedoelde lidstaten niet voldoen aan lid 2, tweede alinea, geldt geen rooiverplichting.

Het in deel II, titel I, hoofdstuk III, vastgestelde vergunningenstelsel voor het aanplanten en herbeplanten van de in de eerste alinea bedoelde wijnstokrassen voor andere doeleinden dan de wijnproductie is niet van toepassing.”.

Artikel 86 wordt vervangen door:

“Artikel 86

Reservering, wijziging en annulering van facultatieve gereserveerde vermeldingen

Teneinde rekening te houden met de consumentenverwachtingen, onder meer met betrekking tot productiemethoden en duurzaamheid in de toeleveringsketen, de ontwikkelingen in de wetenschappelijke en technische kennis, de marktsituatie en de ontwikkelingen inzake handelsnormen en internationale normen, is de Commissie bevoegd om overeenkomstig artikel 227 gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot:

Artikel 90 wordt als volgt gewijzigd:

In deel II, titel II, hoofdstuk I, afdeling 1, wordt de volgende onderafdeling ingevoegd:

“Onderafdeling 4 bis

Controles en sancties

Artikel 90 bis

Controles en sancties inzake marktvoorschriften

• 1. 

  De lidstaten nemen maatregelen om ervoor te zorgen dat de in artikel 119, lid 1, bedoelde producten die niet overeenkomstig deze verordening zijn geëtiketteerd, hetzij niet in de handel worden gebracht, hetzij, indien zij reeds in de handel zijn gebracht, uit de handel worden genomen.

• 2. 

  Onverminderd eventuele, door de Commissie vast te stellen specifieke bepalingen worden de in de Unie ingevoerde producten als omschreven in artikel 189, lid 1, punten a) en b), onderworpen aan controles op de naleving van de voorwaarden die in lid 1 van dat artikel worden genoemd.

• 3. 

  De lidstaten verrichten controles op basis van een risicoanalyse om na te gaan of de in artikel 1, lid 2, bedoelde producten voldoen aan de voorschriften van deze afdeling, en passen zo nodig administratieve sancties toe.

• 4. 

  Onverminderd op grond van artikel 58 van Verordening (EU) 2021/2116 vastgestelde handelingen betreffende de wijnsector, passen de lidstaten, in geval van een inbreuk op de Unievoorschriften in de wijnsector, overeenkomstig titel IV, hoofdstuk I, van die verordening administratieve sancties toe die evenredig, doeltreffend en afschrikkend zijn. De lidstaten passen dergelijke sancties niet toe indien het om niet-naleving van gering belang gaat.

• 5. 

  Ter bescherming van de financiële middelen van de Unie en van de identiteit, de herkomst en de kwaliteit van wijn uit de Unie is de Commissie bevoegd om overeenkomstig artikel 227 gedelegeerde handelingen ter aanvulling van deze verordening vast te stellen met betrekking tot:

• 6. 

  De Commissie kan door middel van uitvoeringshandelingen de maatregelen vaststellen die nodig zijn voor:

Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 229, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.”.

Aan artikel 92, lid 1, wordt de volgende alinea toegevoegd:

“De in deze afdeling vastgestelde voorschriften zijn evenwel niet van toepassing op de in bijlage VII, deel II, punten 1, 4, 5, 6, 8 en 9, bedoelde producten, wanneer deze producten een volledige dealcoholisatiebehandeling hebben ondergaan overeenkomstig bijlage VIII, deel I, sectie E.”.

Artikel 93 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 94 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 96 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 97 worden de leden 2, 3 en 4 vervangen door:

“2.   De Commissie onderzoekt de beschermingsaanvragen die zij overeenkomstig artikel 96, lid 5, ontvangt. De Commissie ziet erop toe dat de aanvragen de vereiste informatie bevatten en dat ze geen kennelijke fouten bevatten, rekening houdend met de uitkomst van de inleidende nationale procedure die door de betrokken lidstaat is gevolgd. Dat onderzoek spitst zich in het bijzonder toe op het in artikel 94, lid 1, punt d), bedoelde algemeen document.

Het onderzoek door de Commissie mag niet langer dan zes maanden duren, te rekenen vanaf de datum waarop zij de aanvraag van de lidstaat heeft ontvangen. Indien die termijn wordt overschreden, stelt de Commissie de aanvragers schriftelijk in kennis van de redenen voor deze vertraging.

• 3. 

  De Commissie wordt vrijgesteld van de verplichting om de termijn voor het verrichten van het in lid 2, tweede alinea, bedoelde onderzoek in acht te nemen en de aanvrager in kennis te stellen van de redenen voor de vertraging indien het van een lidstaat een mededeling ontvangt betreffende een overeenkomstig artikel 96, lid 5, bij de Commissie ingediende registratieaanvraag, waarbij hetzij:

De vrijstelling geldt totdat de Commissie door de lidstaat ervan in kennis is gesteld dat de oorspronkelijke aanvraag opnieuw geldig is, onderscheidenlijk dat de lidstaat zijn verzoek om opschorting intrekt.

• 4. 

  Indien de Commissie, op basis van het op grond van lid 2 van dit artikel uitgevoerde onderzoek, van mening is dat is voldaan aan de in de artikelen 93, 100 en 101 vastgestelde voorwaarden, stelt zij uitvoeringshandelingen vast inzake de bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie van het in artikel 94, lid 1, punt d), bedoelde algemeen document en de verwijzing naar de bekendmaking van het productdossier die tijdens de inleidende nationale procedure heeft plaatsgevonden. Die uitvoeringshandelingen worden vastgesteld zonder toepassing van de in artikel 229, lid 2 of lid 3, bedoelde procedure.

Indien de Commissie op basis van het op grond van lid 2 van dit artikel gevoerde onderzoek van oordeel is dat niet is voldaan aan de voorwaarden van de artikelen 93, 100 en 101, stelt zij een uitvoeringshandeling vast waarbij de aanvraag wordt afgewezen.

Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 229, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.”.

De artikelen 98 en 99 worden vervangen door:

“Artikel 98

Bezwaarprocedure

• 1. 

  Binnen drie maanden na de datum van de bekendmaking van het in artikel 94, lid 1, punt d), bedoelde algemeen document in het Publicatieblad van de Europese Unie kunnen de autoriteiten van een lidstaat of van een derde land of een natuurlijke of rechtspersoon die in een derde land woonachtig of gevestigd is en een rechtmatig belang heeft, bij de Commissie een met redenen omkleed bezwaarschrift tegen de voorgestelde bescherming indienen.

Iedere natuurlijke of rechtspersoon die in een andere lidstaat dan de lidstaat die de beschermingsaanvraag heeft verzonden, woonachtig of gevestigd is en een rechtmatig belang heeft, kan het bezwaarschrift indienen via de autoriteiten van de lidstaat waarin hij woonachtig of gevestigd is, binnen een termijn die het mogelijk maakt het bezwaarschrift in te dienen overeenkomstig de eerste alinea.

• 2. 

  Indien de Commissie van oordeel is dat het bezwaarschrift ontvankelijk is, verzoekt zij de autoriteit, de natuurlijke of rechtspersoon die het bezwaarschrift heeft ingediend, en de autoriteit, de natuurlijke of rechtspersoon die de beschermingsaanvraag heeft ingediend, om gedurende een redelijke termijn die niet langer is dan drie maanden op gepaste wijze overleg te plegen. Dat verzoek wordt gedaan binnen vijf maanden na de datum waarop de beschermingsaanvraag waarop het met redenen omklede bezwaarschrift betrekking heeft, in het Publicatieblad van de Europese Unie werd bekendgemaakt. Het verzoek gaat vergezeld van een kopie van het met redenen omklede bezwaarschrift. De Commissie kan tijdens deze drie maanden op verzoek van de autoriteit of de natuurlijke of rechtspersoon die de aanvraag heeft ingediend, te allen tijde de overlegtermijn met ten hoogste drie maanden verlengen.

• 3. 

  De autoriteit of de persoon die het bezwaarschrift heeft ingediend en de autoriteit of de persoon die de beschermingsaanvraag heeft ingediend, vangen het in lid 2 bedoelde overleg zonder onnodige vertraging aan. Zij verstrekken elkaar de informatie die nodig is om te beoordelen of de beschermingsaanvraag voldoet aan deze verordening en de uit hoofde daarvan vastgestelde bepalingen.

• 4. 

  Indien de autoriteit of de persoon die het bezwaarschrift heeft ingediend en de autoriteit of de persoon die de beschermingsaanvraag heeft ingediend overeenstemming bereiken, stellen de in het derde land gevestigde aanvrager of de autoriteiten van de lidstaat of van het derde land van waaruit de beschermingsaanvraag werd ingediend, de Commissie in kennis van de resultaten van het overleg en van alle factoren die tot die overeenstemming hebben geleid, waaronder de standpunten van de partijen. Indien de op grond van artikel 97, lid 4, bekendgemaakte gegevens ingrijpend zijn gewijzigd, herhaalt de Commissie het in artikel 97, lid 2, bedoelde onderzoek nadat een nationale procedure is gevolgd die een adequate bekendmaking van die gewijzigde gegevens garandeert. Indien na de overeenstemming geen wijzigingen in het productdossier worden aangebracht of indien de wijzigingen van het productdossier niet substantieel zijn, stelt de Commissie overeenkomstig artikel 99, lid 1, een besluit vast waarbij bescherming wordt verleend aan de oorsprongsbenaming of de geografische aanduiding, niettegenstaande de ontvangst van een ontvankelijk bezwaarschrift.

• 5. 

  Indien de partijen geen overeenstemming bereiken, stellen hetzij de in het derde land gevestigde aanvrager, hetzij de autoriteiten van de lidstaat of van het derde land van waaruit de beschermingsaanvraag werd ingediend, de Commissie in kennis van de resultaten van het overleg dat heeft plaatsgevonden en van alle daarmee verband houdende informatie en documenten. De Commissie neemt overeenkomstig artikel 99, lid 2, een besluit tot verlening van bescherming of tot afwijzing van de aanvraag.

Artikel 99

Beschermingsbesluit

• 1. 

  Wanneer de Commissie geen ontvankelijk bezwaarschrift overeenkomstig artikel 98 heeft ontvangen, stelt zij een uitvoeringshandeling vast tot verlening van bescherming. Die uitvoeringshandeling wordt zonder toepassing van de in artikel 229, lid 2 of 3, bedoelde procedure vastgesteld.

• 2. 

  Wanneer de Commissie een ontvankelijk bezwaarschrift heeft ontvangen, stelt zij een uitvoeringshandeling vast tot verlening van bescherming of tot afwijzing van de aanvraag. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 229, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

• 3. 

  De uit hoofde van dit artikel verleende bescherming laat de verplichting van producenten om andere voorschriften van de Unie na te leven, met name die welke betrekking hebben op het in de handel brengen van producten en de etikettering van levensmiddelen, onverlet.”.

Artikel 102 wordt vervangen door:

“Artikel 102

Verband met merken

• 1. 

  Wanneer een oorsprongsbenaming of een geografische aanduiding overeenkomstig deze verordening wordt geregistreerd, wordt de registratie van een merk waarvan het gebruik in strijd zou zijn met artikel 103, lid 2, en dat betrekking heeft op een product dat onder een van de in bijlage VII, deel II, vermelde categorieën valt, geweigerd indien de registratieaanvraag van het merk werd ingediend na de datum waarop de registratieaanvraag betreffende de oorsprongsbenaming of geografische aanduiding bij de Commissie is ingediend.

Merken die in strijd met de bepalingen van de eerste alinea zijn geregistreerd, worden nietig verklaard.

• 2. 

  Onverminderd artikel 101, lid 2, van deze verordening mag een merk waarvan het gebruik in strijd is met artikel 103, lid 2, van deze verordening en dat vóór de datum van indiening van de aanvraag tot bescherming van de oorsprongsbenaming of de geografische aanduiding bij de Commissie, te goeder trouw op het grondgebied van de Unie is gedeponeerd, is geregistreerd of, mits de desbetreffende wetgeving in deze mogelijkheid voorziet, rechten heeft verworven door gebruik, verder worden gebruikt en mag de duur van de registratie worden verlengd niettegenstaande de registratie van de oorsprongsbenaming of geografische aanduiding, op voorwaarde dat er geen redenen zijn om het merk nietig of vervallen te verklaren op grond van Richtlijn (EU) 2015/2436 van het Europees Parlement en de Raad (*3) of Verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad (*4).

In dergelijke gevallen wordt zowel het gebruik van de oorsprongsbenaming of de geografische aanduiding als het gebruik van de merken toegestaan.

(*3)  Richtlijn (EU) 2015/2436 van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2015 betreffende de aanpassing van het merkenrecht der lidstaten (PB L 336 van 23.12.2015, blz. 1)."

(*4)  Verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad van 14 juni 2017 inzake het Uniemerk (PB L 154 van 16.6.2017, blz. 1).”."

Artikel 103 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 105 wordt vervangen door:

“Artikel 105

Wijzigingen van het productdossier

• 1. 

  Een aanvrager die voldoet aan de in artikel 95 vastgestelde voorwaarden, mag om goedkeuring van een wijziging van het productdossier inzake een beschermde oorsprongsbenaming of een beschermde geografische aanduiding verzoeken, met name om rekening te houden met wetenschappelijke en technische ontwikkelingen of om de in artikel 94, lid 2, tweede alinea, punt d), bedoelde afbakening van het geografische gebied te veranderen. In het verzoek worden de voorgestelde wijzigingen beschreven en gemotiveerd.

• 2. 

  Wijzigingen van een productdossier worden naargelang de belangrijkheid ervan ingedeeld in twee categorieën: wijzigingen op Unieniveau, waarvoor een bezwaarprocedure op Unieniveau moet worden gevolgd, en standaardwijzigingen, die moeten worden behandeld op het niveau van een lidstaat of derde land.

Voor de toepassing van deze verordening wordt onder een “wijziging op Unieniveau” verstaan: een wijziging van een productdossier die:

• 3. 

  Wijzigingen op Unieniveau worden goedgekeurd door de Commissie. De goedkeuringsprocedure volgt op overeenkomstige wijze de in artikel 94 en de artikelen 96 tot en met 99 vastgestelde procedure.

Aanvragen tot goedkeuring van wijzigingen op Unieniveau die door derde landen of producenten uit derde landen worden ingediend, bevatten bewijsstukken waaruit blijkt dat de gevraagde wijziging strookt met de wetgeving inzake de bescherming van oorsprongsbenamingen of geografische aanduidingen die in dat derde land van kracht is.

Aanvragen tot goedkeuring van wijzigingen op Unieniveau hebben uitsluitend betrekking op wijzigingen op Unieniveau. Als een aanvraag voor een wijziging op Unieniveau ook betrekking heeft op standaardwijzigingen, worden de delen die betrekking hebben op standaardwijzigingen als niet ingediend beschouwd en geldt de procedure voor wijzigingen op Unieniveau alleen voor de delen die betrekking hebben op die wijziging op Unieniveau.

Het onderzoek van dergelijke aanvragen richt zich op de voorgestelde wijzigingen op Unieniveau.

• 4. 

  Standaardwijzigingen worden goedgekeurd en openbaar gemaakt door de lidstaten op het grondgebied waarvan het geografische gebied van het betrokken product zich bevindt, en worden meegedeeld aan de Commissie.

Wat derde landen betreft, worden wijzigingen goedgekeurd volgens de geldende wetgeving van het derde land in kwestie.”.

Artikel 106 wordt vervangen door:

“Artikel 106

Annulering

De Commissie kan, op eigen initiatief of naar aanleiding van een met redenen omkleed verzoek van een lidstaat, een derde land of een natuurlijke of rechtspersoon met een rechtmatig belang, in een van de volgende omstandigheden uitvoeringshandelingen vaststellen waarin de bescherming van een oorsprongsbenaming of geografische aanduiding wordt geannuleerd:

Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 229, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.”.

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

“Artikel 106 bis

Voorlopige etikettering en presentatie

Nadat een aanvraag tot bescherming van een oorsprongsbenaming of geografische aanduiding naar de Commissie is doorgestuurd, mogen de producenten bij de etikettering en presentatie van het product vermelden dat een aanvraag is ingediend en nationale logo’s en aanduidingen gebruiken overeenkomstig het recht van de Unie, met name Verordening (EU) nr. 1169/2011.

De symbolen van de Unie waarop de beschermde oorsprongsbenaming of beschermde geografische aanduiding wordt vermeld en de aanduidingen van de Unie “beschermde oorsprongsbenaming” of “beschermde geografische aanduiding” mogen pas op het etiket worden aangebracht na de openbaarmaking van het besluit waarbij die oorsprongsbenaming of geografische aanduiding is beschermd.

Wanneer een aanvraag wordt afgewezen, mogen wijnbouwproducten die overeenkomstig de eerste alinea zijn geëtiketteerd, worden verhandeld totdat de voorraden zijn uitgeput.”.

Artikel 111 wordt geschrapt.

In deel II, titel II, hoofdstuk I, afdeling 2, wordt de volgende onderafdeling ingevoegd:

“Onderafdeling 4

Controles in verband met oorsprongsbenamingen, geografische aanduidingen en traditionele aanduidingen

Artikel 116 bis

Controles

• 1. 

  De lidstaten zetten de nodige stappen om een einde te maken aan het in deze verordening bedoelde onrechtmatige gebruik van beschermde oorsprongsbenamingen, beschermde geografische aanduidingen en beschermde traditionele aanduidingen.

• 2. 

  De lidstaten wijzen de bevoegde autoriteit aan die verantwoordelijk is voor het uitvoeren van controles met betrekking tot de in deze afdeling vastgestelde verplichtingen. Daartoe zijn artikel 4, leden 2 en 4, en artikel 5, leden 1, 4 en 5, van Verordening (EU) 2017/625 van het Europees Parlement en de Raad (*5) van toepassing.

• 3. 

  In de Unie wordt de naleving van productdossiers jaarlijks zowel tijdens de productie van wijn als tijdens of na de verpakking ervan gecontroleerd door de in lid 2 van dit artikel bedoelde bevoegde autoriteit of door een of meer gemachtigde instanties in de zin van artikel 3, punt 5, van Verordening (EU) 2017/625 die optreden als certificerende instantie voor het product overeenkomstig de in titel II, hoofdstuk III, van die verordening vastgestelde criteria.

• 4. 

  De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast met betrekking tot:

Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 229, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

(*5)  Verordening (EU) 2017/625 van het Europees Parlement en de Raad van 15 maart 2017 betreffende officiële controles en andere officiële activiteiten die worden uitgevoerd om de toepassing van de levensmiddelen- en diervoederwetgeving en van de voorschriften inzake diergezondheid, dierenwelzijn, plantgezondheid en gewasbeschermingsmiddelen te waarborgen, tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 999/2001, (EG) nr. 396/2005, (EG) nr. 1069/2009, (EG) nr. 1107/2009, (EU) nr. 1151/2012, (EU) nr. 652/2014, (EU) 2016/429 en (EU) 2016/2031 van het Europees Parlement en de Raad, de Verordeningen (EG) nr. 1/2005 en (EG) nr. 1099/2009 van de Raad en de Richtlijnen 98/58/EG, 1999/74/EG, 2007/43/EG, 2008/119/EG en 2008/120/EG van de Raad, en tot intrekking van de Verordeningen (EG) nr. 854/2004 en (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad, de Richtlijnen 89/608/EEG, 89/662/EEG, 90/425/EEG, 91/496/EEG, 96/23/EG, 96/93/EG en 97/78/EG van de Raad en Besluit 92/438/EEG van de Raad (verordening officiële controles) (PB L 95 van 7.4.2017, blz. 1).”."

Artikel 119 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 122 wordt lid 1 als volgt gewijzigd:

In deel II, titel II, wordt hoofdstuk 1 als volgt gewijzigd:

In artikel 145, lid 3, wordt de eerste zin vervangen door:

“De lidstaten die in hun strategische GLB-plannen overeenkomstig artikel 58, lid 1, eerste alinea, punt a), van Verordening (EU) 2021/2115 voorzien in de herstructurering en omschakeling van wijngaarden, dienen uiterlijk op 1 maart van elk jaar een op het wijnbouwkadaster gebaseerde, bijgewerkte inventaris van hun productiepotentieel in bij de Commissie.”.

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

“Artikel 147 bis

Betalingstermijnen voor de verkoop van onverpakte wijn

In afwijking van artikel 3, lid 1, van Richtlijn (EU) 2019/633 kunnen de lidstaten, op verzoek van een uit hoofde van artikel 157 van deze verordening erkende brancheorganisatie die actief is in de wijnsector, bepalen dat het in artikel 3, lid 1, eerste alinea, punt a), van Richtlijn (EU) 2019/633 bedoelde verbod niet van toepassing is op betalingen in het kader van leveringsovereenkomsten tussen producenten of verkopers van wijn en hun directe afnemers voor verkooptransacties betreffende onverpakte wijn, mits:

In artikel 148, lid 2, punt c), wordt punt i) vervangen door:

In artikel 149, lid 2, punt c), wordt punt i) vervangen door:

Artikel 150 wordt geschrapt.

Artikel 151 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 152, lid 1, wordt punt c) als volgt gewijzigd:

Artikel 153 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 154, lid 1, wordt punt b) vervangen door:

Artikel 157 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 158 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 163 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 164 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 165 wordt vervangen door:

“Artikel 165

Financiële bijdragen van niet-leden

Indien de voorschriften van een erkende producentenorganisatie, een erkende unie van producentenorganisaties of een erkende brancheorganisatie krachtens artikel 164 worden uitgebreid alsmede de activiteiten waarop die voorschriften van toepassing zijn, van algemeen economisch belang zijn voor marktdeelnemers wier activiteiten met de betrokken producten verband houden, kan de lidstaat die de erkenning heeft verleend nadat zij alle relevante belanghebbenden heeft geraadpleegd, besluiten dat ook niet bij de organisatie aangesloten individuele marktdeelnemers of groepen die voordeel hebben bij deze activiteiten, de volle financiële bijdrage die de leden betalen of een gedeelte daarvan aan de organisatie of de unie moeten betalen, voor zover die financiële bijdragen bestemd zijn voor de kosten die rechtstreeks uit een of meer van de betrokken activiteiten voortvloeien. Elke organisatie die uit hoofde van dit artikel bijdragen van niet-leden ontvangt, stelt op verzoek van een lid of een niet-lid dat financieel bijdraagt aan de activiteiten van de organisatie, de delen van haar jaarlijkse begroting beschikbaar die betrekking hebben op de uitoefening van de in artikel 164, lid 4, genoemde activiteiten.”.

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

“Artikel 166 bis

Regulering van het aanbod van landbouwproducten met een beschermde oorsprongsbenaming of beschermde geografische aanduiding

• 1. 

  Onverminderd de artikelen 167 en 167 bis van deze verordening kunnen lidstaten, op verzoek van een uit hoofde van artikel 152, lid 1, of artikel 161, lid 1, van deze verordening erkende producentenorganisatie of unie van producentenorganisaties of, een uit hoofde van artikel 157, lid 1, van deze verordening erkende brancheorganisatie of een groepering van marktdeelnemers als bedoeld in artikel 3, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 of een groep producenten als bedoeld in artikel 95, lid 1, van deze verordening voor een beperkte periode bindende voorschriften vaststellen tot regulering van het aanbod van in artikel 1, lid 2, van deze verordening bedoelde landbouwproducten met een beschermde oorsprongsbenaming of beschermde geografische aanduiding uit hoofde van artikel 5, leden 1 en 2, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 of artikel 93, lid 1, punten a) en b), van deze verordening.

• 2. 

  Voor de in lid 1 van dit artikel bedoelde voorschriften is een voorafgaande overeenkomst vereist, die moet worden gesloten tussen ten minste twee derde van de in lid 1 van dit artikel bedoelde producenten van het product of hun vertegenwoordigers, die ten minste twee derde van de productie van dat product vertegenwoordigen in het geografische gebied als bedoeld in artikel 7, lid 1, punt c),van Verordening (EU) nr. 1151/2012, of artikel 93, lid 1, punt a), iii), en punt b), iv), van deze verordening, voor wijn. Wanneer de productie van het in lid 1 van dit artikel bedoelde product verwerking omvat en het productdossier als bedoeld in artikel 7, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 of in artikel 94, lid 2, van deze verordening het betrekken van de grondstof tot een specifiek geografisch gebied beperkt, eisen de lidstaten voor de toepassing van de volgens lid 1 van dit artikel vast te stellen voorschriften dat:

• 3. 

  In afwijking van lid 2 van dit artikel geldt voor de productie van kaas met een beschermde oorsprongsbenaming of een beschermde geografische aanduiding dat de in lid 1 van dit artikel bedoelde regels vooraf zijn overeengekomen tussen ten minste twee derde van de melkproducenten of hun vertegenwoordigers die goed zijn voor ten minste twee derde van de rauwe melk die voor de kaasbereiding wordt gebruikt en, in voorkomend geval, ten minste twee derde van de producenten van die kaas of hun vertegenwoordigers die goed zijn voor ten minste twee derde van de productie van die kaas in het geografische gebied als bedoeld in artikel 7, lid 1, punt c), van Verordening (EU) nr. 1151/2012.

Voor de toepassing van de eerste alinea van dit lid, met betrekking tot kaas met een beschermde geografische aanduiding, is het in het productdossier van de kaas vastgestelde geografische gebied van oorsprong van de rauwe melk hetzelfde als het in artikel 7, lid 1, punt c), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 bedoelde geografische gebied voor deze kaas.

• 4. 

  De in lid 1 bedoelde voorschriften:

• 5. 

  De in lid 1 bedoelde voorschriften worden bekendgemaakt in een officiële publicatie van de betrokken lidstaat.

• 6. 

  De lidstaten verrichten controles om zich ervan te verzekeren dat de in lid 4 vastgestelde voorwaarden zijn vervuld. Indien de bevoegde nationale instanties vaststellen dat de voorwaarden niet zijn vervuld, trekken de lidstaten de in lid 1 bedoelde voorschriften in.

• 7. 

  De lidstaten stellen de Commissie onverwijld in kennis van de in lid 1 bedoelde voorschriften die zij hebben vastgesteld. De Commissie stelt de overige lidstaten op de hoogte van deze kennisgevingen.

• 8. 

  De Commissie kan te allen tijde uitvoeringshandelingen vaststellen waarbij wordt bepaald dat een lidstaat de door hem overeenkomstig lid 1 van dit artikel vastgestelde voorschriften intrekt, indien de Commissie van oordeel is dat deze voorschriften niet voldoen aan de in lid 4 van dit artikel vastgestelde voorwaarden, de mededinging in een wezenlijk deel van de interne markt hinderen of verstoren, de vrije handel belemmeren of het bereiken van de doelstellingen van artikel 39 VWEU in het gedrang brengen. Die uitvoeringshandelingen worden zonder toepassing van de in artikel 229, leden 2 en 3, van deze verordening bedoelde procedures vastgesteld.”.

In artikel 168, lid 4, punt c), wordt punt i) vervangen door:

Artikel 172 wordt geschrapt.

Artikel 172 bis wordt vervangen door:

“Artikel 172 bis

Waardeverdeling

Onverminderd eventuele specifieke clausules betreffende waardeverdeling in de suikersector, kunnen landbouwers, met inbegrip van landbouworganisaties, met partijen verder in de keten clausules betreffende waardeverdeling, waaronder op de markt gegenereerde winsten en verliezen, overeenkomen waarin wordt bepaald hoe ontwikkelingen van de relevante marktprijzen van de betrokken producten of andere grondstoffenmarkten tussen hen moeten worden toegewezen.

Artikel 172 ter

Richtsnoeren van brancheorganisaties voor de verkoop van druiven voor wijnen met een beschermde oorsprongsbenaming of een beschermde geografische aanduiding

In afwijking van artikel 101, lid 1, VWEU kunnen uit hoofde van artikel 157 van deze verordening erkende brancheorganisaties die actief zijn in de wijnsector niet-verplichte prijsrichtsnoeren verstrekken voor de verkoop van druiven voor de productie van wijnen met een beschermde oorsprongsbenaming of een beschermde geografische aanduiding, mits deze richtsnoeren de mededinging niet uitschakelen voor een aanzienlijk deel van de betrokken producten.”.

In artikel 182, lid 1, wordt de tweede alinea vervangen door:

“Het reactievolume is gelijk aan 125 %, 110 % of 105 %, afhankelijk van de vraag of de markttoegang, gedefinieerd als invoer uitgedrukt als percentage van het overeenkomstige binnenlandse verbruik in de voorgaande drie jaren, respectievelijk kleiner dan of gelijk is aan 10 %, groter dan 10 % maar kleiner of gelijk aan 30 %, of groter is dan 30 %.

Wanneer geen rekening wordt gehouden met het binnenlandse verbruik, is het reactievolume gelijk aan 125 %.”.

De artikelen 192 en 193 worden geschrapt.

Aan hoofdstuk IV wordt het volgende artikel toegevoegd:

“Artikel 193 bis

Schorsing van invoerrechten voor melasse

• 1. 

  De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 227 gedelegeerde handelingen ter aanvulling van deze verordening vast te stellen tot vaststelling van voorschriften voor de volledige of gedeeltelijke schorsing van invoerrechten voor melasse vallend onder GN-code 1703.

• 2. 

  Ter uitvoering van de in lid 1 van dit artikel bedoelde voorschriften kan de Commissie zonder toepassing van de in artikel 229, leden 2 of 3, bedoelde procedure, gedelegeerde handelingen vaststellen ter volledige of gedeeltelijke schorsing van invoerrechten voor melasse vallend onder GN-code 1703.”.

Hoofdstuk VI, deel III, met de artikelen 196 tot en met 204, wordt geschrapt.

In artikel 206 wordt de eerste alinea vervangen door:

“Tenzij in deze verordening anders is bepaald, en overeenkomstig artikel 42 VWEU, gelden de artikelen 101 tot en met 106 VWEU, evenals de daarvoor vastgestelde uitvoeringsbepalingen, voor alle in artikel 101, lid 1, en artikel 102 VWEU bedoelde overeenkomsten, besluiten en feitelijke gedragingen die betrekking hebben op de productie van of de handel in landbouwproducten, onder voorbehoud van de artikelen 207 tot en met 210 bis van deze verordening.”.

Artikel 208 wordt vervangen door:

“Artikel 208

Machtspositie

Onder “machtspositie” wordt voor de doeleinden van dit hoofdstuk verstaan: het feit dat een onderneming een dusdanig economisch sterke positie inneemt dat zij daardoor de instandhouding van een daadwerkelijke mededinging op de relevante markt kan belemmeren en zich in belangrijke mate onafhankelijk kan gedragen tegenover haar concurrenten, haar leveranciers, haar afnemers en, uiteindelijk, de consumenten.”.

Artikel 210 wordt als volgt gewijzigd:

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

“Artikel 210 bis

Verticale en horizontale duurzaamheidsinitiatieven

• 1. 

  Artikel 101, lid 1, VWEU is niet van toepassing op overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen van producenten van landbouwproducten die verband houden met de productie van of de handel in landbouwproducten en die tot doel hebben een duurzaamheidsnorm toe te passen die verder gaat dan hetgeen door het Unierecht of het nationale recht is voorgeschreven, mits die overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen slechts die mededingingsbeperkingen opleggen welke onontbeerlijk zijn voor het behalen van die norm.

• 2. 

  Lid 1 is van toepassing op overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen van producenten van landbouwproducten waarbij meerdere producenten partij zijn of waarbij één of meer producenten en één of meer marktdeelnemers op verschillende niveaus van de productie, verwerking en handel binnen de voedseltoeveleringsketen, waaronder de distributie, partij zijn.

• 3. 

  Voor de toepassing van lid 1 wordt onder “duurzaamheidsnorm” verstaan: een norm die tot doel heeft bij te dragen tot een of verscheidene van de volgende doelstellingen:

• 4. 

  Overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen die voldoen aan de in dit artikel bedoelde voorwaarden zijn niet verboden, zonder dat daartoe een voorafgaand besluit vereist is.

• 5. 

  De Commissie vaardigt uiterlijk op 8 december 2023 richtsnoeren voor marktdeelnemers uit betreffende de voorwaarden voor de toepassing van dit artikel.

• 6. 

  Met ingang van 8 december 2023 kunnen producenten als bedoeld in lid 1 de Commissie om advies vragen over de verenigbaarheid met dit artikel van de in lid 1 bedoelde overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen. De Commissie zendt de aanvrager haar advies binnen vier maanden na ontvangst van een volledige aanvraag.

Indien de Commissie op enig moment na het uitbrengen van een advies vaststelt dat niet langer wordt voldaan aan de in de leden 1, 3 en 7 van dit artikel bedoelde voorwaarden, verklaart zij artikel 101, lid 1, VWEU voortaan van toepassing op de overeenkomst, het besluit of de onderling afgestemde feitelijke gedraging in kwestie en stelt zij de producenten daarvan in kennis.

De Commissie kan, op eigen initiatief of op verzoek van een lidstaat, de inhoud van een advies wijzigen, met name wanneer de aanvrager onjuiste gegevens heeft verstrekt of misbruik heeft gemaakt van het advies.

• 7. 

  De nationale mededingingsautoriteit als bedoeld in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1/2003 kan in individuele gevallen besluiten dat, in de toekomst, een of meer van de overeenkomsten, besluiten of onderling afgestemde feitelijke gedragingen moeten worden aangepast, stopgezet of helemaal niet mogen plaatshebben, indien zij een dergelijk besluit noodzakelijk acht om te voorkomen dat de mededinging wordt uitgesloten of indien zij van oordeel is dat de doelstellingen van artikel 39 VWEU in gevaar worden gebracht.

Het in de eerste alinea van dit lid bedoelde besluit wordt, met betrekking tot overeenkomsten, besluiten of onderling afgestemde feitelijke gedragingen die meer dan één lidstaat betreffen, door de Commissie genomen zonder toepassing van de in artikel 229, leden 2 en 3, bedoelde procedure.

Wanneer de nationale mededingingsautoriteit overeenkomstig de eerste alinea van dit lid handelt, stelt zij de Commissie na het initiëren van de eerste formele maatregel van het onderzoek hiervan schriftelijk op de hoogte, en deelt zij de Commissie daaruit voortvloeiende besluiten mee direct nadat die zijn vastgesteld.

De in dit lid bedoelde besluiten worden pas van toepassing op de datum van kennisgeving van het besluit aan de betrokken ondernemingen.”.

Artikel 212 wordt geschrapt.

Artikel 214 bis wordt vervangen door:

“Artikel 214 bis

Nationale betalingen voor bepaalde sectoren in Finland

Onder voorbehoud van toestemming van de Commissie mag Finland de nationale steun die het in 2022 op basis van dit artikel aan producenten heeft toegekend, voor de periode 2023-2027 blijven toekennen op voorwaarde dat:

De Commissie stelt haar toestemming vast zonder toepassing van de in artikel 229, leden 2 of 3, van deze verordening bedoelde procedure.”.

In artikel 218, lid 2, wordt de rij voor het Verenigd Koninkrijk geschrapt.

In artikel 219 wordt lid 1 als volgt gewijzigd:

In deel V, hoofdstuk I, wordt afdeling 2 als volgt gewijzigd:

In deel V worden het volgende hoofdstuk en de volgende artikelen ingevoegd:

“Hoofdstuk I bis

Transparantie van de markt

Artikel 222 bis

Uniemarktwaarnemingsposten

• 1. 

  Om de transparantie in de voedseltoeleveringsketen te verbeteren, ervoor te zorgen dat marktdeelnemers en overheidsinstanties geïnformeerde keuzes kunnen maken en de monitoring van marktontwikkelingen en dreigende marktverstoringen te faciliteren, stelt de Commissie Uniemarktwaarnemingsposten in.

• 2. 

  De Commissie kan besluiten voor welke van de in artikel 1, lid 2, genoemde landbouwsectoren Uniemarktwaarnemingsposten worden ingesteld.

• 3. 

  De Uniemarktwaarnemingsposten stellen voor de monitoring van marktontwikkelingen en dreigende marktverstoringen statistische gegevens en informatie beschikbaar, en met name statistische gegevens over:

• 4. 

  De lidstaten verzamelen de in lid 3 bedoelde gegevens en verstrekken deze aan de Commissie.

Artikel 222 ter

Verslaglegging door de Commissie over marktontwikkelingen

• 1. 

  De op grond van artikel 222 bis ingestelde Uniemarktwaarnemingsposten vermelden in hun verslagen dreigende marktverstoringen die verband houden met aanzienlijke prijsstijgingen of -dalingen op de interne of externe markten of andere gebeurtenissen of omstandigheden met een vergelijkbaar effect.

• 2. 

  De Commissie informeert het Europees Parlement en de Raad op geregelde tijdstippen over de marktsituatie voor landbouwproducten, over de oorzaken van marktverstoringen en, over de mogelijk te nemen maatregelen in antwoord op die marktverstoringen, met name de in deel II, titel I, hoofdstuk I, en de artikelen 219, 220, 221 en 222 bepaalde maatregelen, en de motivering van die maatregelen.”.

In artikel 223, lid 1, wordt de tweede alinea vervangen door:

“De verkregen gegevens kunnen worden doorgestuurd naar of ter beschikking worden gesteld van internationale organisaties, financiële toezichthouders van de Unie en de lidstaten en de bevoegde autoriteiten van derde landen, en kunnen openbaar worden gemaakt, op voorwaarde dat de persoonsgegevens worden beschermd en rekening wordt gehouden met het legitieme belang dat ondernemingen hebben bij de bescherming van hun bedrijfsgeheimen, waaronder hun prijzen.

De Commissie werkt samen en wisselt informatie uit met de overeenkomstig artikel 22 van Verordening (EU) nr. 596/2014 aangewezen bevoegde autoriteiten en met de Europese Autoriteit voor effecten en markten (European Securities and Market Authority – “ESMA”) om die autoriteiten te helpen bij het vervullen van hun in Verordening (EU) nr. 596/2014 vastgestelde taken.”.

Artikel 225 wordt als volgt gewijzigd:

Deel V, hoofdstuk III, met artikel 226, wordt geschrapt.

Bijlage I wordt als volgt gewijzigd:

In bijlage II wordt deel II als volgt gewijzigd:

Bijlage III wordt als volgt gewijzigd:

Bijlage VI wordt geschrapt.

Bijlage VII wordt als volgt gewijzigd:

Bijlage VIII wordt als volgt gewijzigd:

In bijlage X, afdeling II, wordt punt 2 vervangen door:

In bijlage X, afdeling XI, wordt punt 1 vervangen door:

De bijlagen XI, XII en XIII worden geschrapt.

In artikel 1, lid 2, wordt punt b) vervangen door:

In artikel 2 worden de leden 2 en 3 vervangen door:

“2.   Deze verordening is niet van toepassing op gedistilleerde dranken of wijnbouwproducten als omschreven in bijlage VII, deel II, bij Verordening (EU) nr. 1308/2013, met uitzondering van wijnazijn.

• 3. 

  Registraties op grond van artikel 52 laten de verplichting van producenten om andere voorschriften van de Unie na te leven, met name die welke het in de handel brengen van producten en de etikettering van levensmiddelen betreffen, onverlet.”.

In artikel 5 worden de leden 1 en 2 vervangen door:

“1.   Voor de toepassing van deze verordening is een “oorsprongsbenaming” een naam, die een traditioneel gebruikte naam kan zijn, die een product aanduidt:

• 2. 

  Voor de toepassing van deze verordening is een “geografische aanduiding” een naam, daaronder begrepen een traditioneel gebruikte naam, die een product aanduidt:

In artikel 6 wordt lid 2 vervangen door:

“2.   Een naam kan niet als oorsprongsbenaming of als geografische aanduiding worden geregistreerd indien hij in conflict is met de naam van een planten- of dierenras en hij de consument kan misleiden aangaande de werkelijke oorsprong van het product of hij kan leiden tot verwarring tussen producten met de geregistreerde benaming en het ras in kwestie.

De in de eerste alinea bedoelde voorwaarden worden beoordeeld in het licht van het daadwerkelijke gebruik van de namen die in conflict zijn, met inbegrip van het gebruik van de naam van het planten- of dierenras buiten het gebied van oorsprong en het gebruik van de naam van het plantenras dat door een ander intellectuele-eigendomsrecht wordt beschermd.”.

In artikel 7 wordt lid 1 als volgt gewijzigd:

In artikel 10, lid 1, wordt de aanhef vervangen door:

“Een met redenen omkleed bezwaarschrift als bedoeld in artikel 51, lid 1, is enkel ontvankelijk indien het door de Commissie binnen de in dat lid bepaalde termijn wordt ontvangen en het:”.

In artikel 12 wordt lid 3 vervangen door:

“3.   In het geval van producten uit de Unie die in de handel worden gebracht met een volgens de procedures van deze verordening geregistreerde beschermde oorsprongsbenaming of beschermde geografische aanduiding, worden op de etikettering en het reclamemateriaal de bijbehorende symbolen van de Unie aangebracht. De vereisten inzake etikettering van artikel 13, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1169/2011 voor de presentatie van verplichte vermeldingen zijn van toepassing op de geregistreerde naam van het product. De vermeldingen “beschermde oorsprongsbenaming” of “beschermde geografische aanduiding”, of de bijbehorende afkortingen “BOB” of “BGA” kunnen op de etikettering worden aangebracht.”.

Artikel 13 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 15 wordt als volgt gewijzigd:

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

“Artikel 16 bis

Bestaande geografische aanduidingen voor gearomatiseerde wijnbouwproducten

De namen die zijn ingeschreven in het in artikel 21 van Verordening (EU) nr. 251/2014 van het Europees Parlement en de Raad (*7) bedoelde register worden automatisch als beschermde geografische aanduiding ingeschreven in het in artikel 11 van deze verordening bedoelde register. De bijbehorende productdossiers worden gelijkgesteld met de productdossiers voor de toepassing van artikel 7 van deze verordening.

(*7)  Verordening (EU) nr. 251/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014 inzake de definitie, de aanduiding, de aanbiedingsvorm, de etikettering en de bescherming van geografische aanduidingen van gearomatiseerde wijnbouwproducten en houdende intrekking van Verordening (EEG) nr. 1601/91 van de Raad (PB L 84 van 20.3.2014, blz. 14).”."

In artikel 21, lid 1, wordt de aanhef vervangen door:

“1.   Een met redenen omkleed bezwaarschrift als bedoeld in artikel 51, lid 1, is enkel ontvankelijk indien het door de Commissie binnen de gestelde termijn wordt ontvangen en het:”.

In artikel 23 wordt lid 3 vervangen door:

“3.   In het geval van producten uit de Unie die in de handel worden gebracht als overeenkomstig deze verordening geregistreerde gegarandeerde traditionele specialiteit wordt, onverminderd lid 4 van dit artikel, op de etikettering en het reclamemateriaal het in lid 2 van dit artikel bedoelde symbool aangebracht. De etiketteringsvereisten van artikel 13, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1169/2011 voor de presentatie van verplichte vermeldingen zijn van toepassing op de geregistreerde naam van het product. De aanduiding “gegarandeerde traditionele specialiteit” of de bijbehorende afkorting “GTS” kan eveneens op de etikettering worden aangebracht.

Het symbool is facultatief op de etikettering van buiten de Unie geproduceerde gegarandeerde traditionele specialiteiten.”.

Artikel 24 wordt als volgt gewijzigd:

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

“Artikel 24 bis

Overgangsbepalingen voor het gebruik van gegarandeerde traditionele specialiteiten

De Commissie kan uitvoeringshandelingen vaststellen waarbij een overgangsperiode van maximaal vijf jaar wordt toegestaan om de mogelijkheid te bieden dat voor producten waarvan de aanduiding geheel of gedeeltelijk bestaat uit een naam die in strijd is met artikel 24, lid 1, de aanduiding waaronder het product in de handel werd gebracht verder wordt gebruikt, op voorwaarde dat uit een ontvankelijk bezwaarschrift krachtens artikel 49, lid 3, of artikel 51, blijkt dat die naam ten minste vijf jaar voorafgaand aan de datum van de in artikel 50, lid 2, punt b), bedoelde bekendmaking legaal op de markt van de Unie is gebruikt.

Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 57, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld, tenzij in gevallen waarin het ontvankelijk bezwaarschrift uit hoofde van 49, lid 3, is ingediend.”.

Aan artikel 49 wordt het volgende lid toegevoegd:

“8.   Indien bij een nationale rechtbank of een andere nationale instantie een procedure wordt ingeleid met betrekking tot een overeenkomstig lid 4 bij de Commissie ingediende aanvraag, brengt die lidstaat de Commissie daar onverwijld van op de hoogte alsmede indien een aanvraag op nationaal niveau ongeldig is verklaard door een onmiddellijk uitvoerbare doch niet definitieve rechterlijke beslissing.”.

Artikel 50 wordt vervangen door:

“Artikel 50

Onderzoek door de Commissie en openbaarmaking ten behoeve van bezwaar

• 1. 

  De Commissie onderzoekt de registratieaanvragen die zij overeenkomstig artikel 49, leden 4 en 5, ontvangt. De Commissie ziet erop toe dat de aanvragen de vereiste informatie bevatten en dat ze geen kennelijke fouten bevatten, rekening houdend met de uitkomst van het onderzoek en de bezwaarprocedure zoals uitgevoerd door de betrokken lidstaat.

Het onderzoek door de Commissie mag niet langer dan zes maanden duren, te rekenen vanaf de datum waarop zij de aanvraag van de lidstaat heeft ontvangen. Indien die termijn wordt overschreden, stelt de Commissie de aanvragers schriftelijk in kennis van de redenen voor deze vertraging.

De Commissie publiceert ten minste maandelijks de lijst van de namen waarvoor bij haar registratieaanvragen zijn ingediend, en de datum waarop die aanvragen zijn ingediend.

• 2. 

  Indien de Commissie op grond van het overeenkomstig lid 1 van dit artikel gevoerde onderzoek van oordeel is dat aan de voorwaarden van de artikelen 5 en 6 is voldaan voor een registratieaanvraag uit hoofde van de in titel II beschreven regeling, of dat aan de voorwaarden van artikel 18, leden 1 en 2, is voldaan voor een aanvraag uit hoofde van de in titel III beschreven regeling, maakt zij in het Publicatieblad van de Europese Unie het volgende bekend:

• 3. 

  De Commissie is vrijgesteld van de verplichting om de termijn voor het verrichten van het in lid 1 bedoelde onderzoek in acht te nemen en de aanvrager in kennis te stellen van de redenen voor de vertraging indien zij een mededeling ontvangt van een lidstaat van een overeenkomstig artikel 49, lid 4, bij de Commissie ingediende registratieaanvraag, waarbij hetzij:

Artikel 51 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 52 worden de leden 1 en 2 vervangen door:

“1.   Indien de Commissie op basis van de informatie waarover zij afgaande op het op grond van artikel 50, lid 1, eerste alinea, gevoerde onderzoek beschikt, van oordeel is dat niet is voldaan aan de voorwaarden van de artikelen 5 en 6, wat betreft de in titel II vastgestelde kwaliteitsregelingen, of van artikel 18, wat betreft de in titel III vastgestelde kwaliteitsregelingen, stelt zij een uitvoeringshandeling vast tot afwijzing van de aanvraag. Die uitvoeringshandelingen worden overeenkomstig de in artikel 57, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

• 2. 

  Indien de Commissie geen ontvankelijk met redenen omkleed bezwaarschrift uit hoofde van artikel 51 ontvangt, stelt zij zonder de in artikel 57, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure toe te passen, een uitvoeringshandeling vast tot registratie van de naam.”.

Artikel 53 wordt als volgt gewijzigd:

Aan bijlage I, punt I, worden de volgende streepjes toegevoegd:

De titel wordt vervangen door:

“Verordening (EU) nr. 251/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014 inzake de definitie, de aanduiding, de aanbiedingsvorm en de etikettering van gearomatiseerde wijnbouwproducten en houdende intrekking van Verordening (EEG) nr. 1601/91 van de Raad”.

In artikel 1 wordt lid 1 vervangen door:

In artikel 2 wordt punt 3 geschrapt.

Artikel 5 wordt als volgt gewijzigd:

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

“Artikel 6 bis

Voedingswaardevermelding en ingrediëntenlijst

• 1. 

  De etikettering van gearomatiseerde wijnbouwproducten die in de Unie in de handel worden gebracht, bevat de volgende verplichte vermeldingen:

• 2. 

  In afwijking van lid 1, punt a), mag de voedingswaardevermelding op de verpakking of op een daarop bevestigd etiket worden beperkt tot de energetische waarde, die kan worden uitgedrukt met het symbool “E” voor energie. In dergelijke gevallen wordt de volledige voedingswaardevermelding verstrekt met de op de verpakking of op een daarop bevestigd etiket vermelde elektronische middelen. Die voedingswaardevermelding mag niet samen met andere informatie voor verkoop- of afzetdoeleinden worden weergegeven en er mogen geen gebruikersgegevens worden verzameld of getraceerd.

• 3. 

  In afwijking van lid 1, punt b), mag de lijst van ingrediënten via de op de verpakking of op een daarop bevestigd etiket vermelde elektronische middelen worden verstrekt. In dergelijke gevallen zijn de volgende voorschriften van toepassing:

De in dit lid, eerste alinea, punt c), bedoelde vermelding omvat het woord “bevat”, gevolgd door de naam van de stof of het product zoals vermeld in bijlage II bij Verordening (EU) nr. 1169/2011.

• 4. 

  De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 33 gedelegeerde handelingen ter aanvulling van deze verordening vast te stellen ter nadere bepaling van de voorschriften voor de vermelding en aanduiding van ingrediënten voor de toepassing van dit artikel, lid 1, punt b).”.

In artikel 8 wordt lid 2 vervangen door:

“2.   De naam van een krachtens Verordening (EU) nr. 1151/2012 beschermde geografische aanduiding van gearomatiseerde wijnbouwproducten wordt op het etiket vermeld in de taal of de talen waarin deze is geregistreerd, zelfs wanneer de geografische aanduiding de verkoopbenaming vervangt overeenkomstig artikel 5, lid 4, van de onderhavige verordening.

Wanneer de naam van een krachtens Verordening (EU) nr. 1151/2012 beschermde geografische aanduiding van gearomatiseerde wijnbouwproducten in een niet-Latijns alfabet is geschreven, mag deze tevens in een of meer officiële talen van de Unie worden vermeld.”.

Artikel 9 wordt geschrapt.

Hoofdstuk III, met de artikelen 10 tot en met 30, wordt geschrapt.

Artikel 33 wordt als volgt gewijzigd:

Aan bijlage I, punt 1, punt a), wordt het volgende punt toegevoegd:

Bijlage II wordt als volgt gewijzigd:

aan te passen aan de eisen van Verordening (EU) 2021/2115, of

te vervangen door een nieuw, uit hoofde van Verordening (EU) 2021/2115 goedgekeurd operationeel programma, of

tot het einde ervan te laten doorlopen onder de voorwaarden die van toepassing zijn uit hoofde van Verordening (EU) nr. 1308/2013.

uitgaven en betalingen die zijn gedaan voor acties die vóór 16 oktober 2023 op grond van die verordening worden uitgevoerd in het kader van de in de artikelen 39 tot en met 52 van die verordening bedoelde steunregeling;

uitgaven en betalingen die zijn gedaan voor acties die vóór 16 oktober 2025 op grond van de artikelen 46 en 50 van die verordening worden uitgevoerd, mits die concrete acties uiterlijk op 15 oktober 2023 gedeeltelijk zijn uitgevoerd en de gedane uitgaven ten minste 30 % van de totale geplande uitgaven bedragen en die acties uiterlijk op 15 oktober 2025 volledig zijn uitgevoerd.