Verordening 2024/1679 - Richtsnoeren van de Unie voor de ontwikkeling van het trans-Europees vervoersnetwerk - Hoofdinhoud

Publicatieblad

van de Europese Unie

NL

L-serie

2024/1679

28.6.2024

In de mededeling van de Commissie van 11 december 2019 over de Europese Green Deal stelt de Unie zich tot doel om in 2050 klimaatneutraal te zijn en in 2030 de broeikasgasemissies met minstens 55 % te hebben verminderd in vergelijking met het niveau van 1990. Die doelstellingen zijn als streefcijfers opgenomen in Verordening (EU) 2021/1119 van het Europees Parlement en de Raad (4).

De emissies van vervoer vertegenwoordigen ongeveer 25 % van de totale broeikasgasemissies van de Unie; bovendien zijn ze de afgelopen jaren nog toegenomen. In de Europese Green Deal wordt daarom opgeroepen om de uitstoot van broeikasgassen door vervoer met 90 % te verminderen, teneinde de economie van de Unie tussen nu en 2050 klimaatneutraal te maken. Tegelijk wordt in de mededeling van de Commissie van 12 mei 2021 getiteld “Route naar een gezonde planeet voor iedereen. EU-actieplan: Verontreiniging van lucht, water en bodem naar nul” de doelstelling geformuleerd om de vervuiling tot nul te reduceren.

In de mededeling van de Commissie van 9 december 2020 getiteld “Strategie voor duurzame en slimme mobiliteit – Het Europees vervoer op het juiste spoor naar de toekomst” (mededeling van de Commissie over de strategie voor duurzame en slimme mobiliteit) zijn intermediaire streefdoelen vastgelegd voor de transitie van het Europese vervoerssysteem naar de doelstellingen van duurzame, slimme en veerkrachtige mobiliteit: voor het goederenvervoer per spoor een groei met 50 % tussen nu en 2030 en een verdubbeling tussen nu en 2050, voor de binnenvaart en de korte vaart een groei met 25 % tussen nu en 2030 en 50 % tussen nu en 2050 en voor de hogesnelheidstrein een verdubbeling tussen nu en 2030 en een verdrievoudiging tussen nu en 2050. Voorts moeten er in 2030 op de wegen van de Unie ten minste 30 miljoen emissievrije auto's en 80 000 emissievrije vrachtwagens rijden en moeten nagenoeg alle auto's, bestelwagens, bussen en nieuwe zware bedrijfsvoertuigen uiterlijk in 2050 emissievrij zijn. Bovendien moet het geregeld collectief vervoer binnen de Unie over afstanden van minder dan 500 km tussen nu en 2030 koolstofneutraal worden en moet Europa in 2030 minstens 100 klimaatneutrale steden tellen.

De ontwikkeling van het trans-Europees vervoersnetwerk (TEN-V) schept de infrastructurele randvoorwaarden die het mogelijk maken alle vervoerswijzen duurzamer, betaalbaarder en inclusiever te maken, op grote schaal duurzame alternatieven aan te bieden als onderdeel van een multimodaal vervoerssysteem en de juiste stimulansen te bieden om de transitie te stimuleren, met name door te zorgen voor een eerlijke transitie, conform de in de aanbeveling van de Raad van 16 juni 2022 geformuleerde doelstellingen inzake het waarborgen van een eerlijke transitie naar klimaatneutraliteit (5).

De planning, ontwikkeling en exploitatie van het trans-Europees vervoersnetwerk moeten duurzame vormen van vervoer mogelijk maken, voor betere multimodale en interoperabele vervoersoplossingen zorgen en tot een betere intermodale integratie van de volledige logistieke keten leiden; aldus moeten zij bijdragen tot een soepele werking van de interne markt door de verkeersslagaders te verwezenlijken die nodig zijn voor vlotte passagiers- en goederenvervoersstromen in de Unie en door naadloze vervoersverbindingen met buurlanden tot stand te brengen. Daarnaast moet het netwerk gericht zijn op het versterken van de economische, sociale en territoriale cohesie, door de toegankelijkheid en connectiviteit van alle regio's van de Unie te waarborgen, met een betere connectiviteit van ultraperifere gebieden en andere afgelegen, rurale, insulaire, perifere en bergachtige regio's en dunbevolkte gebieden. De ontwikkeling van het trans-Europees vervoersnetwerk moet ook een naadloze, veilige en duurzame mobiliteit van goederen en personen in al hun diversiteit mogelijk maken en bijdragen tot een versterking van de economische groei en het concurrentievermogen in een mondiaal perspectief, door nationale vervoersnetwerken op een hulpbronnenefficiënte en duurzame wijze met elkaar te verknopen en interoperabel te maken.

De toename van het verkeer heeft geleid tot een grotere congestie in het internationale vervoer. Voor een optimale internationale mobiliteit van reizigers en goederen moeten de capaciteit van het trans-Europees vervoersnetwerk en het gebruik daarvan worden geoptimaliseerd en moet die capaciteit zo nodig worden uitgebreid door bottlenecks weg te werken en ontbrekende schakels te bouwen binnen en tussen lidstaten en, in voorkomend geval, met buurlanden, rekening houdend met de lopende onderhandelingen met kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten.

Het trans-Europees vervoersnetwerk bestaat grotendeels uit bestaande infrastructuur. Om de doelstellingen van het nieuwe TEN-V-beleid volledig te verwezenlijken, moeten voor de infrastructuur uniforme voorschriften worden vastgesteld.

Projecten van gemeenschappelijk belang moeten bijdragen tot de ontwikkeling van het trans-Europees vervoersnetwerk door de bouw van nieuwe vervoersinfrastructuur, het onderhoud en de modernisering van bestaande vervoersinfrastructuur en maatregelen om een hulpbronnenefficiënt gebruik van het netwerk en de veerkracht ervan te bevorderen. Projecten van gemeenschappelijk belang moeten een Europese meerwaarde bieden. Die projecten moeten ook economisch levensvatbaar zijn. Projecten in dunbevolkte gebieden of projecten die essentieel zijn voor het tweeërlei civiel-militair gebruik van infrastructuur, waarvan de economische levensvatbaarheid soms moeilijk aantoonbaar is omdat ze vooral voordelen bieden op het vlak van sociale en territoriale cohesie, moeten ten minste een positieve bijdrage leveren aan de ontwikkeling van het netwerk op basis van een sociaal-economische kosten-batenanalyse, met inachtneming van de specifieke kenmerken en beperkingen van het betrokken gebied.

Bij de uitvoering van projecten van gemeenschappelijk belang moet terdege rekening worden gehouden met de specifieke context van elk individueel project. Synergieën met ander beleid, zoals de trans-Europese energie- of telecommunicatienetwerken of het beleid inzake infrastructuur voor tweeërlei gebruik voor militaire doeleinden, en toerisme, moeten waar mogelijk worden benut, bijvoorbeeld door bij de bouw van civieltechnische structuren zoals bruggen of tunnels ook fietsinfrastructuur aan te leggen, waaronder de EuroVelo-routes, of door een beroep te doen op nieuwe technologieën, zoals sensoren in bruggen, om de veiligheid te verbeteren.

Om een hoogwaardige, efficiënte en veerkrachtige vervoersinfrastructuur voor alle vervoerswijzen tot stand te brengen, moet bij de ontwikkeling van het trans-Europees vervoersnetwerk rekening worden gehouden met de beveiliging en veiligheid van het passagiers- en goederenverkeer, met de bijdrage tot klimaatverandering en met de impact van klimaatverandering, mogelijke natuurrampen of door de mens veroorzaakte rampen op de infrastructuur en de toegankelijkheid voor alle gebruikers, met name in regio's die hard worden getroffen door de negatieve gevolgen van klimaatverandering.

Het trans-Europees vervoersnetwerk moet de kwaliteit van de dienstverlening bevorderen, voor betere sociale omstandigheden voor werknemers in de vervoerssector zorgen, vervoer beter toegankelijk maken voor alle gebruikers, waaronder personen met een handicap of beperkte mobiliteit en andere personen in kwetsbare situaties, en vervoersarmoede helpen voorkomen en beperken. Om gelijke toegang tot diensten en infrastructuur te waarborgen moet bijzondere aandacht worden besteed aan de genderdimensie.

Bij de planning van infrastructuur moeten de lidstaten en andere projectinitiatiefnemers voldoende aandacht besteden aan de risicobeoordelingen en adaptatiemaatregelen om de veerkracht van de infrastructuur te versterken, bijvoorbeeld tegen klimaatverandering, natuurrampen en door de mens veroorzaakte rampen. Door verdere stimulansen te bieden voor de ontwikkeling van duurzame vormen van vervoer en door strenge normen voor groene vervoersinfrastructuur te hanteren, zal de verwezenlijking van het trans-Europees vervoersnetwerk sporen met het beginsel “geen ernstige afbreuk doen” in de zin van artikel 17 van de taxonomieverordening (EU) 2020/852 van het Europees Parlement en de Raad (6).

Gezien de ontwikkeling van de infrastructuurbehoeften van de Unie en de door de Europese Raad van juli 2020 vastgestelde doelstellingen inzake het koolstofvrij maken, op grond waarvan EU-uitgaven in overeenstemming moeten zijn met de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs en met het beginsel “geen ernstige afbreuk doen”, moeten projecten van gemeenschappelijk belang worden beoordeeld om ervoor te zorgen dat het TEN-V-beleid in overeenstemming is met de vervoers-, milieu- en klimaatdoelstellingen van de Unie. De lidstaten en andere projectinitiatiefnemers moeten plannen en projecten aan milieu-effectenbeoordelingen onderwerpen. Voor projecten waarvoor op de datum van inwerkingtreding van deze verordening nog geen aanbestedingsprocedure voor een milieueffectbeoordeling is gestart, moet aan de hand van de recentste richtsnoeren en beste praktijken worden beoordeeld of ze “geen ernstige afbreuk doen”.

Om te waarborgen dat infrastructuurprojecten in het kader van deze verordening bestand zijn tegen de mogelijke negatieve gevolgen van klimaatverandering, moeten ze worden onderworpen aan een analyse van de klimaatkwetsbaarheid en een risicobeoordeling, met inbegrip van relevante adaptatiemaatregelen. Projecten waarvoor een milieueffectbeoordeling moet worden verricht, moeten aan een klimaatbestendigheidstoets worden onderworpen; de kosten van broeikasgasemissies en de positieve effecten van klimaatmitigatiemaatregelen moeten worden meegenomen in de kosten-batenanalyse. De klimaatbestendigheidstoets moet worden uitgevoerd op basis van de recentste beste praktijken en richtsnoeren. Dit zorgt er mee voor dat bij investerings- en planningsbesluiten die in het kader van de Uniebegroting worden genomen, rekening wordt gehouden met aan klimaatverandering gerelateerde risico's, alsook met beoordelingen van de kwetsbaarheid voor en de aanpassing aan klimaatverandering. Onverminderd andere rechtshandelingen van de Unie, met name uitvoeringshandelingen betreffende de voorwaarden voor de toewijzing van financiële steun van de Unie aan projecten van gemeenschappelijk belang uit hoofde van Verordening (EU) 2021/1153 van het Europees Parlement en de Raad (7), mag de verplichting om een klimaatbestendigheidstoets uit te voeren alleen gelden voor projecten waarvoor de procedure voor de aanbesteding van de milieu-effectbeoordeling nog niet is gestart op de datum van inwerkingtreding van deze verordening.

De lidstaten en andere projectinitiatiefnemers moeten plannen en projecten overeenkomstig de desbetreffende wetgeving aan een milieubeoordeling onderwerpen om negatieve gevolgen voor het milieu, zoals landschapsversnippering, bodemafdekking, lucht- en waterverontreiniging en geluidshinder, te voorkomen of, als dat niet haalbaar is, te milderen of te compenseren, en om de biodiversiteit doeltreffend te beschermen.

De belangen van regionale en lokale overheden alsook die van burgers die de gevolgen van een project van gemeenschappelijk belang ondervinden, moeten terdege in aanmerking worden genomen tijdens de plannings- en bouwfase van projecten.

De definitie van het trans-Europees vervoersnetwerk moet gebaseerd zijn op een gemeenschappelijke en transparante methode en moet het hoogste niveau van infrastructuurplanning binnen de Unie vertegenwoordigen. Het netwerk moet bovendien multimodaal zijn en dus alle vervoerswijzen en de verbindingen daarmee omvatten, aangevuld met relevante beheersystemen voor verkeers- en reisinformatie.

Het trans-Europees vervoersnetwerk moet geleidelijk in drie stappen worden ontwikkeld, met als algemene doelstelling een hoogwaardig multimodaal en interoperabel Europees netwerk tot stand te brengen, met inachtneming van de algemene EU-doelstellingen inzake klimaatneutraliteit en milieu, binnen de volgende termijnen: voltooiing van het kernnetwerk tussen nu en 2030, van het uitgebreide kernnetwerk tussen nu en 2040 en van een uitgebreide netwerk tussen nu en 2050, tenzij anders bepaald in deze verordening.

In aanvulling op de termijnen van 2030 en 2050 die reeds in het kader van Verordening (EU) nr. 1315/2013 van het Europees Parlement en de Raad (8) waren ingevoerd, moet 2040 worden toegevoegd als tussentijdse termijn om het uitgebreide kernnetwerk dat deel uitmaakt van de Europese vervoerscorridors in overeenstemming te brengen met deze verordening. Dezelfde tussentijdse termijn moet ook gelden voor nieuwe normen voor het kernnetwerk die in aanvulling op de vereisten van Verordening (EU) nr. 1315/2013 zijn ingevoerd, om ervoor te zorgen dat tijdig de nodige investeringen kunnen gebeuren.

Vervoersinfrastructuur functioneert als een netwerk. De niet-conformiteit of niet-operabiliteit van een klein segment kan derhalve de doeltreffendheid en het concurrentievermogen van het systeem als geheel belemmeren en verhinderen dat de voordelen van het volledige netwerk worden benut.

Het trans-Europees vervoersnetwerk moet een heus Europees vervoersnetwerk zijn dat de toegankelijkheid en connectiviteit waarborgt van alle regio's van de Unie, ook die van de ultraperifere gebieden en andere afgelegen, rurale, insulaire, perifere en bergachtige regio's, alsook dunbevolkte gebieden, en dat de sociale, economische en territoriale samenhang tussen die regio's versterkt. De eisen inzake de infrastructuur van het trans-Europees vervoersnetwerk moeten worden vastgesteld om de ontwikkeling van een hoogwaardig netwerk in de hele Unie te bevorderen.

Het trans-Europees vervoersnetwerk moet worden uitgerust met voldoende infrastructuur voor alternatieve brandstoffen, in overeenstemming met de termijnen die zijn vastgelegd in Verordening (EU) 2023/1804 van het Europees Parlement en de Raad (9), om ervoor te zorgen dat het TEN-T de transitie naar emissievrije en emissiearme mobiliteit effectief ondersteunt.

Bovenop het kernnetwerk moet een uitgebreid kernnetwerk worden gedefinieerd op basis van prioritaire segmenten van het uitgebreide netwerk die deel uitmaken van de Europese vervoerscorridors.

Het kernnetwerk is bepaald op basis van een objectieve planningsmethode. Met behulp van deze methode zijn de belangrijkste stedelijke knooppunten, havens, luchthavens en grensovergangen bepaald. Waar mogelijk moeten deze knooppunten via het spoor en/of de weg met het trans-Europees vervoersnetwerk worden verbonden, voor zover economisch levensvatbaar en haalbaar. Dankzij die methode worden alle lidstaten met elkaar verbonden en worden de belangrijkste eilanden in het kernnetwerk opgenomen.

Het kernnetwerk en het uitgebreide kernnetwerk, met respectievelijk 2030 en 2040 als uiterste termijn, tenzij anders bepaald in deze verordening, moeten de basis vormen van het duurzame multimodale vervoersnetwerk, dat bestaat uit de strategisch belangrijkste knooppunten en verbindingen van het trans-Europees vervoersnetwerk, op basis van de verkeersbehoeften. Zij moeten de ontwikkeling van het volledige uitgebreide netwerk stimuleren en de Unie in staat stellen zich te concentreren op de onderdelen van het trans-Europees vervoersnetwerk met de grootste Europese meerwaarde, met name grensoverschrijdende segmenten, ontbrekende schakels, multimodale knooppunten en grote knelpunten.

Een aantal bestaande normen van het kernnetwerk moeten ook op het uitgebreide kernnetwerk en het uitgebreide netwerk van toepassing worden om de voordelen van het netwerk optimaal te benutten, de interoperabiliteit tussen netwerktypen te vergroten en meer activiteit met duurzamere vormen van vervoer mogelijk te maken, onder meer door verdere digitalisering en andere technologische oplossingen.

Vrijstellingen van de infrastructuurvereisten die van toepassing zijn op het kernnetwerk, het uitgebreide kernnetwerk en het uitgebreide netwerk mogen alleen in terdege gemotiveerde gevallen en onder bepaalde voorwaarden worden toegestaan. Dat moet onder meer gelden voor gevallen waarin investeringen niet gerechtvaardigd zijn, of in geval van specifieke geografische of aanzienlijke fysieke beperkingen, bijvoorbeeld in ultraperifere gebieden en andere afgelegen, insulaire, perifere, bergachtige of dunbevolkte gebieden, of in dichtbevolkte gebieden of in geval van aanzienlijke negatieve gevolgen voor het milieu of de biodiversiteit. Bij de beoordeling van de verzoeken om vrijstellingen van de lidstaten moet de Commissie terdege rekening houden met de mogelijke gevolgen voor de interoperabiliteit en continuïteit van het netwerk en ook met de gevolgen voor aansluitende segmenten in naburige lidstaten.

Een spoorwegnet van een lidstaat, of een deel daarvan, waarvan de spoorwijdte afwijkt van de Europese nominale standaardspoorwijdte van 1435 mm (een “geïsoleerd net” voor de toepassing van deze verordening), mag niet worden onderworpen aan bepaalde normen en eisen van deze verordening, aangezien dit vanuit economisch oogpunt niet gerechtvaardigd zou zijn vanwege de specifieke kenmerken van geïsoleerde netwerken. Die specifieke kenmerken zijn het gevolg van het feit dat geïsoleerde netwerken niet zijn verbonden met andere netwerken met een Europese nominale standaardspoorwijdte van 1435 mm. Bovendien moeten de lidstaten alles in het werk stellen om op het gehele net een minimumaantal treinpaden toe te wijzen aan goederentreinen met een lengte van minstens 740 meter. Bij de beoordeling van die inspanningen kunnen zij rekening houden met de specifieke kenmerken en problemen van geïsoleerde netwerken en met het feit dat het op geïsoleerde netwerken vanuit sociaal-economisch oogpunt niet altijd gerechtvaardigd is dergelijke treinpaden te voorzien.

De maritieme dimensie van het trans-Europees vervoersnetwerk moet worden geïntegreerd in het netwerk van infrastructuur over land, bestaande uit het kernnetwerk, het uitgebreide kernnetwerk en het uitgebreide netwerk. Daartoe moet in nauwe samenwerking met de Europese macroregionale en zeegebiedstrategieën een heuse duurzame, slimme, naadloze en veerkrachtige Europese maritieme ruimte worden gecreëerd, waar ook de voormalige “snelwegen op zee” moeten worden in opgenomen2. Die ruimte moet alle maritieme infrastructuurcomponenten van het trans-Europees vervoersnetwerk omvatten. Bij het bevorderen van projecten van gemeenschappelijk belang moet met name aandacht worden besteed aan het bevorderen van een betere ontsluiting van ultraperifere en andere afgelegen, insulaire en perifere regio’s.

De corridors voor goederenvervoer per spoor die zijn ingesteld op grond van Verordening (EU) nr. 913/2010 van het Europees Parlement en de Raad (10) en de kernnetwerkcorridors zoals gedefinieerd in Verordening (EU) nr. 1315/2013, zijn complementaire beleidsinstrumenten die sterk gelieerde doelstellingen nastreven, met name duurzame, efficiënte en veilige vervoersdiensten stimuleren. Hoewel de samenwerking op veel punten vruchtbaar is, is er in sommige gevallen sprake van overlappingen tussen activiteiten en is er behoefte aan een betere uitwisseling van informatie. Bovendien zijn de corridors voor goederenvervoer per spoor en de kernnetwerkcorridors geografisch niet volledig op elkaar afgestemd, hetgeen de coördinatiemogelijkheden beperkt, bijvoorbeeld in verband met aspecten zoals de toepassing van de infrastructuurvereisten van het trans-Europees vervoersnetwerk of de verbetering van de kwaliteit van de spoorwegdiensten. Er bestaat dan ook een aanzienlijk onbenut potentieel om een en ander te stroomlijnen en doeltreffender te maken en om synergieën te creëren.

Zoals gesteld in de mededeling van de Commissie over de strategie voor duurzame en slimme mobiliteit, moeten de kernnetwerkcorridors en de corridors voor goederenvervoer per spoor worden geïntegreerd in “Europese vervoerscorridors” om de synergieën tussen infrastructuurplanning en de vervoersexploitatie te versterken. De Europese vervoerscorridors moeten het instrument worden voor de ontwikkeling van duurzame en multimodale goederen- en passagiersstromen in Europa en voor de ontwikkeling van hoogwaardige interoperabele infrastructuur en operationele prestaties. De vervoerscorridors moeten tevens worden aangewend als instrument om de visie op de verwezenlijking van een uitermate competitief spoornet in de hele Unie te verwezenlijken.

Er moeten nieuwe operationele prioriteiten voor de Europese vervoerscorridors worden gehanteerd om een hoge kwaliteit van de diensten te waarborgen. Het bestuur van het goederenvervoer per spoor moet alles in het werk stellen om ervoor te zorgen dat het oponthoud van goederentreinen die een grens tussen twee lidstaten overschrijden gemiddeld niet meer dan 25 minuten bedraagt en dat de meeste treinen die minstens één grens op een Europese vervoerscorridor overschrijden, hun bestemming of de buitengrens van de Unie bereiken op het geplande tijdstip of met minder dan 30 minuten vertraging. De eis inzake het maximale oponthoud mag niet worden opgelegd wanneer de spoorwijdte verandert. Hij mag evenmin worden opgelegd voor grenzen tussen twee lidstaten waar de controles uit hoofde van Verordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad (11), die met name voorziet in controles van treinreizigers en spoorwegpersoneel op passagiers- en goederentreinen die de buitengrenzen overschrijden, nog niet zijn opgeheven en waar de op grond van die verordening op treinen uitgevoerde controles niet binnen dat tijdsbestek kunnen worden verricht. Veranderingen van spoorwijdte en controles op treinen kunnen congestie en langere wachttijden aan de grens veroorzaken. Ook vertragingen die ontstaan in en toe te schrijven zijn aan de passage van goederentreinen door derde landen mogen niet worden meegerekend.

Aanvankelijk waren lidstaten met een spoorwegnet met een andere spoorwijdte dan het hoofdspoorwegnet in de Unie op grond van Verordening (EU) nr. 913/2010 niet verplicht deel te nemen aan de totstandbrenging van goederencorridors of aan het verlengen van bestaande corridors. Die lidstaten moeten gedurende een periode van maximaal tien jaar de mogelijkheid krijgen om te beslissen dat de voor de spoorweginfrastructuur op hun grondgebied verantwoordelijke infrastructuurbeheerders niet deelnemen aan de raad van bestuur van de goederencorridors op hun grondgebied.

Verordening (EU) nr. 913/2010 is voornamelijk gericht op de organisatie en het beheer van internationale spoorwegcorridors voor een concurrerend goederenvervoer per spoor. Als eiland is Ierland niet via het spoor verbonden met andere lidstaten. Bovendien waren lidstaten met een spoorwegnet met een andere spoorwijdte dan die van het hoofdspoorwegnet in de Unie, op grond van die verordening, niet verplicht deel te nemen aan de invoering van goederencorridors of aan het verlengen van bestaande corridors. Ierland heeft van die mogelijkheid gebruikgemaakt. Bijgevolg is op het grondgebied van Ierland geen goederencorridor vastgelegd. Gezien de beperkte meerwaarde van deelname aan het beheer van de goederencorridors in het kader van Verordening (EU) nr. 913/2010 voor de Ierse autoriteiten en hun infrastructuurbeheerders, moet Ierland dan ook de mogelijkheid krijgen te besluiten dat de vertegenwoordigers van zijn autoriteiten en de infrastructuurbeheerders die verantwoordelijk zijn voor de spoorweginfrastructuur op zijn grondgebied, niet deelnemen aan de raad van bestuur en/of de beheerraad van de goederencorridors op zijn grondgebied.

De Europese vervoerscorridors moeten de belangrijkste vervoersstromen over lange afstand bestrijken en bestaan uit belangrijke Europese multimodale vervoersassen, gebaseerd zijn op delen van het trans-Europees vervoersnetwerk, grensoverschrijdend en multimodaal zijn en openstaan voor alle vervoerswijzen die onder deze verordening vallen, en kunnen ook buurlanden omvatten.

Om het trans-Europees vervoersnetwerk gecoördineerd en tijdig te verwezenlijken en aldus de netwerkeffecten te kunnen maximaliseren, moeten de betrokken lidstaten ervoor zorgen dat passende maatregelen worden genomen om de projecten van gemeenschappelijk belang van het kernnetwerk, het uitgebreide kernnetwerk en het uitgebreide netwerk binnen de vastgelegde termijnen van respectievelijk 2030, 2040 en 2050 te voltooien, tenzij anders bepaald in deze verordening. Daartoe moeten de lidstaten ervoor zorgen dat de nationale vervoers- en investeringsplannen coherent zijn met de prioriteiten in deze verordening. De lidstaten moeten ook rekening houden met, onder meer, de prioriteiten in de werkplannen van de Europese coördinatoren en in de overeenkomstig deze verordening vastgestelde uitvoeringshandelingen. De reikwijdte, de methode of het tijdschema van de nationale plannen en programma’s blijven echter een exclusieve bevoegdheid van de lidstaten.

Het is noodzakelijk projecten van gemeenschappelijk belang aan te wijzen die zullen bijdragen tot de verwezenlijking van het trans-Europees vervoersnetwerk en de doelstellingen en die beantwoorden aan de in deze verordening vastgelegde prioriteiten. De tenuitvoerlegging van die projecten moet afhangen van de mate waarin zij voldragen zijn, van de naleving van de wettelijke procedures van de Unie en de lidstaten, en van de beschikbaarheid van financiële middelen, zonder daarbij vooruit te lopen op de financiële toezeggingen van een lidstaat of de Unie.

Projecten van gemeenschappelijk belang om het trans-Europees vervoersnetwerk te ontwikkelen conform de eisen van deze verordening, bieden een Europese meerwaarde, aangezien zij bijdragen tot een hoogwaardig, veerkrachtig, interoperabel en multimodaal Europees netwerk, dat voor meer duurzaamheid, cohesie, efficiëntie en voordelen voor de gebruiker zorgt. De Europese meerwaarde is groter als die projecten niet alleen de betrokken lidstaat potentiële baten opleveren, maar ook voor aanzienlijke verbeteringen van de verbindingen of vervoersstromen tussen lidstaten of tussen een lidstaat en een derde land zorgen. Dergelijke grensoverschrijdende projecten moeten het voorwerp uitmaken van prioritair optreden van de Unie om te garanderen dat ze worden uitgevoerd.

Om aan de vereisten van deze verordening te voldoen, moeten de lidstaten en andere projectinitiatiefnemers ervoor zorgen dat beoordelingen van projecten van gemeenschappelijk belang efficiënt, en zonder onnodige vertraging, worden uitgevoerd, en, indien van toepassing, overeenkomstig Richtlijn (EU) 2021/1187 van het Europees Parlement en de Raad (12), alles in het werk stellen om ervoor te zorgen dat die projecten tijdig en efficiënt worden uitgevoerd.

Bij de uitvoering van de sociaal-economische kosten-batenanalyse moeten de lidstaten een erkende en gestandaardiseerde aanpak volgen teneinde projecten van gemeenschappelijk belang op transparante en vergelijkbare wijze te kunnen evalueren. De analyse van de klimaat- en milieugerelateerde kosten en baten moet gebaseerd zijn op een milieueffectbeoordeling die is uitgevoerd krachtens Richtlijn 2011/92/EU van het Europees Parlement en de Raad (13).

Samenwerking met derde landen, waaronder buurlanden, is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de infrastructuurnetwerken van de Unie en die landen op elkaar aansluiten en interoperabel zijn. De Unie moet, waar passend, projecten van gemeenschappelijk belang met die landen bevorderen en ervoor zorgen dat de doelstellingen en de interoperabiliteitseisen van het trans-Europees vervoersnetwerk worden nageleefd. Die projecten moeten ook worden afgestemd op de doelstelling om in 2050 klimaatneutraliteit in de Unie te bereiken en voor een gelijk speelveld in het vervoer zorgen, met name door koolstoflekkage te voorkomen.

De veerkracht van het Europese vervoersnetwerk is op de proef gesteld door de verwoestende gevolgen van de Russische aanvalsoorlog tegen Oekraïne. Die agressie heeft het geopolitieke landschap hertekend en zichtbaar gemaakt hoe kwetsbaar de Unie is voor onvoorziene ontwrichtende gebeurtenissen buiten haar grenzen. De grote effecten ervan op de wereldmarkten, bijvoorbeeld op de mondiale voedselzekerheid, hebben duidelijk gemaakt dat de interne markt en het vervoersnetwerk van de Unie bij de totstandbrenging van Uniebeleid niet los van elkaar kunnen worden gezien. Er is meer dan ooit behoefte aan betere verbindingen tussen de Unie en haar naburige partnerlanden.

Gezien die nieuwe geopolitieke context worden in de mededeling van de Commissie van 12 mei 2022 getiteld “Een actieplan voor solidariteitscorridors tussen de EU en Oekraïne om de uitvoer van landbouwproducten uit Oekraïne en de bilaterale handel met de EU te faciliteren” verschillende grote uitdagingen op het gebied van vervoersinfrastructuur genoemd die de Unie en haar buurlanden moeten aanpakken om de economie en het herstel van Oekraïne te ondersteunen, opdat landbouw- en andere goederen de Unie en de wereldmarkten bereiken en de connectiviteit met de Unie voor zowel uitvoer als invoer aanzienlijk wordt verbeterd. Om met de Unie meer connectiviteit te kunnen aanbieden, werd in die mededeling voorgesteld om de uitbreiding van de Europese vervoerscorridors naar Oekraïne en Moldavië te onderzoeken.

Gezien de Russische aanvalsoorlog tegen Oekraïne en het standpunt dat Belarus in dat conflict heeft ingenomen, is samenwerking tussen de Unie en Rusland en Belarus op beleidsgebied inzake het trans-Europees vervoersnetwerk noch passend noch in het belang van de Unie. Daarom moeten deze twee derde landen uit het TEN-V-netwerk worden geschrapt. Betere grensoverschrijdende verbindingen met Rusland en Belarus hebben op het grondgebied van de lidstaten bijgevolg niet langer een hoge prioriteit. Momenteel bestaan er naar deze twee derde landen verbindingen vanuit Finland, Estland, Letland, Litouwen en Polen. In het licht van de lagere prioriteit van investeringen in deze verbindingen, moet de status van de laatste segmenten van alle grensoverschrijdende verbindingen met Rusland en Belarus, die momenteel op de kaarten in deze verordening als onderdeel van het kernnetwerk zijn aangeduid, worden verlaagd van kernnetwerk naar uitgebreide netwerk, dat pas tegen de latere termijn van 2050 moet worden verwezenlijkt. Een eventuele democratische transitie in Belarus zou van de aanleg en verbetering van grensoverschrijdende verbindingen tussen dat land en de Unie echter een grote prioriteit maken overeenkomstig het omvattende economische plan voor een democratisch Belarus, in het kader waarvan dat land opnieuw zou worden opgenomen in de verordening.

De nieuwe geopolitieke context die is ontstaan door de Russische aanvalsoorlog tegen Oekraïne heeft aangetoond hoe belangrijk naadloze vervoersverbindingen binnen de Unie en met buurlanden zijn. Dat de spoorwijdte op sommige netten afwijkt van de Europese nominale standaardspoorwijdte van 1435 mm vormt een ernstige belemmering voor de interoperabiliteit van de spoornetten in de Unie en heeft zelfs gevolgen voor de concurrentiepositie van die geïsoleerde spoornetten. Nieuwe spoorlijnen van het kernnetwerk of het uitgebreide kernnetwerk moeten daarom worden aangelegd met een Europese nominale standaardspoorwijdte van 1435 mm. Bovendien moeten lidstaten waarvan het spoornet een andere spoorwijdte heeft dan de Europese nominale standaardspoorwijdte van 1435 mm onderzoeken of bestaande spoorlijnen van de Europese vervoerscorridors naar de Europese nominale standaardspoorwijdte van 1435 mm kunnen worden omgebouwd. Die verplichting moet niet van toepassing zijn op eilanden en ultraperifere gebieden, aangezien hun geografische ligging tot gevolg heeft dat hun spoornet over land niet met het grondgebied van de Unie is verbonden.

Om de vervoerssector om te vormen tot een heus multimodaal systeem van duurzame en slimme mobiliteitsdiensten, moet de Unie een hoogwaardig spoorvervoersnetwerk ontwikkelen waarop voor goederen- en passagierstreinen bepaalde minimumsnelheden mogelijk moeten zijn. Bij het bevorderen van projecten van gemeenschappelijk belang moet de Unie ook de nodige aandacht besteden aan de aanleg van infrastructuur voor dubbelsporige lijnen voor spoorinfrastructuur die met capaciteitsproblemen kampt. Concurrerende hogesnelheidstreinen voor passagiers bieden een groot potentieel om het vervoer koolstofvrij te maken. Er moet een coherent en interoperabel Europees hogesnelheidsnet worden ontwikkeld dat de hoofdsteden en grote steden met elkaar verbindt. Als aanvulling op bestaande hogesnelheidslijnen zullen lijnen die ontworpen zijn voor snelheden van minstens 160 km/h op hun beurt netwerkeffecten creëren, de coherentie van het netwerk versterken en voor een groei van het passagiersvervoer per spoor zorgen. De eisen inzake ontwerpsnelheden voor passagiers- en goederenlijnen mogen echter slechts van toepassing zijn op een percentage van de betrokken spoorsegmenten, om rekening te houden met de behoefte aan flexibiliteit op trajecten met bijzondere kenmerken vanwege het reliëf of topografische of stedenbouwkundige beperkingen, waaraan de snelheid in elk geval moet worden aangepast, met inbegrip van onder meer verbindingslijnen, stationsdoorritten, toegangen tot terminals en dienstvoorzieningen of opstelterreinen. De Commissie moet, indien nodig en gerechtvaardigd, op verzoek van een lidstaat vrijstellingen verlenen om meer flexibiliteit mogelijk te maken dan de in deze verordening vastgestelde specifieke percentages. Bij de modernisering van infrastructuur worden de lidstaten aangemoedigd te onderzoeken of de ontwerpsnelheid kan worden opgetrokken, zoals bepaald in bijlage I bij Richtlijn (EU) 2016/797 van het Europees Parlement en de Raad (14). Naast hogesnelheidstreinen vormen nachttreinen een duurzame manier om binnen de Unie te reizen over lange afstanden.

Er moet in heel Europa een duurzamer, veerkrachtiger en betrouwbaarder netwerk voor goederenvervoer per spoor worden gecreëerd om het concurrentievermogen van het multimodaal en gecombineerd vervoer te versterken. De infrastructuur voor gecombineerd spoorvervoer en van terminals moet worden gemoderniseerd om ervoor te zorgen dat intermodaal vervoer hoofdzakelijk via het spoor, de binnenvaart of de korte vaart verloopt en dat de voor- en/of natrajecten over de weg zo kort mogelijk zijn.

Intermodaal vervoer vertegenwoordigt ongeveer de helft van de tonkilometers van het goederenvervoer per spoor in Europa en het aandeel ervan neemt toe. Om de doelstellingen van de mededeling van de Commissie over de strategie voor duurzame en slimme mobiliteit te verwezenlijken, namelijk het aandeel van het goederenvervoer per spoor verdubbelen, moet bijzondere aandacht worden besteed aan vervoer waarbij een hoofdtraject per spoor wordt gecombineerd met voor- en natransport per vrachtwagen. Om de groei van het intermodaal verkeer te bevorderen, moet de infrastructuur geschikt worden gemaakt voor goederentreinen die standaardopleggers tot 4 m hoog vervoeren en die geladen zijn op een hoogte van ten minste 27 cm boven de spoorstaaf, waarbij een minimumhoogte van 33 cm moet worden aangemoedigd. De naleving van die eis brengt echter talrijke, soms kostbare aanpassingen met zich mee. Daarom is het belangrijk de uitvoering van deze eis evenwichtig aan te pakken en ervoor te zorgen dat een en ander op kosteneffectieve wijze wordt uitgevoerd. In dit verband moeten de lidstaten waarborgen dat deze eis wordt toegepast op minstens één binnenlandse directe lijn, één directe spoorverbinding voor goederenvervoer met een of meer naburige lidstaten en één verbinding met ten minste één overslagterminal voor weg- en spoorvervoer of multimodale goederenterminal in of grenzend aan een zeehaven die deel uitmaakt van de Europese vervoerscorridor op het grondgebied van een lidstaat. Indien zich op het grondgebied van een lidstaat een of meer eindpunten van een corridor bevinden, moet bovendien minstens één directe lijn naar één van die eindpunten aan die eis voldoen. Bij de keuze van de desbetreffende lijnen moeten de lidstaten rekening houden met de huidige en toekomstige goederenstromen per spoor. Bij de beoordeling van verzoeken om vrijstelling van de eis met betrekking tot het vervoer van opleggers uit hoofde van deze verordening, moet de Commissie rekening houden met het resultaat van de sociaal-economische kosten-batenanalyse en met de mogelijke hinder door de werkzaamheden om aan deze norm te voldoen. Bij de beoordeling van verzoeken om vrijstelling van eisen die voor infrastructuur van het uitgebreide kernnetwerk gelden, moet de Commissie met name rekening houden met belangrijke investeringen die de betrokken lidstaat reeds heeft gedaan op een parallelle lijn in de dichte nabijheid van de aan te leggen nieuwe lijn.

Aangezien de uitrol van het Europees beheersysteem voor het spoorverkeer (ERTMS) in Europa is versneld en verschillende lidstaten reeds plannen hebben aangenomen om hun volledige spoornet sneller met ERTMS uit te rusten, moet rekening worden gehouden met deze paradigmaverschuiving en moet er voor de uitrol van ERTMS op het uitgebreide netwerk voor een ambitieuzere aanpak worden geopteerd.

De lidstaten moeten ervoor zorgen dat het ERTMS tussen nu en 2030 wordt uitgerold op het kernnetwerk, tussen nu en 2040 op het uitgebreide kernnetwerk en tussen nu en 2050 op het uitgebreide netwerk. Bij de uitrol van het ERTMS op het uitgebreide netwerk moet prioriteit worden gegeven aan lijnen die kunnen bijdragen tot een veilig en efficiënt grensoverschrijdend internationaal spoorvervoer. Aangezien de invoering van op radiogebaseerd ERTMS verder bijdraagt tot de opheffing van nationale voorschriften die van invloed zijn op de exploitatie, moeten de lidstaten ervoor zorgen dat op nieuwe lijnen vanaf 2030, of als het seingevingssysteem van bestaande lijnen wordt gemoderniseerd vanaf 2040, radiogebaseerd ERTMS wordt ingevoerd en dat tussen nu en 2050 het volledige trans-Europees vervoersnetwerk met op radio gebaseerd ERTMS wordt uitgerust.

Aangezien het inzetten van ERTMS en het tegelijkertijd langer aanhouden van extra baanapparatuur duur en complex is, kunnen infrastructuurbeheerders de onderhoudskosten aanzienlijk drukken door systemen van klasse B uit bedrijf te nemen. De lidstaten moeten er, behalve in bepaalde gevallen, voor zorgen dat systemen van klasse B uiterlijk in 2040 buiten bedrijf worden gesteld op het kernnetwerk en vervolgens uiterlijk in 2045 op het uitgebreide kernnetwerk en uiterlijk in 2050 op het uitgebreide netwerk, op voorwaarde dat een adequaat veiligheidsniveau wordt gewaarborgd. Tegelijkertijd moeten zij ervoor zorgen dat alle betrokkenen tijdig worden geïnformeerd over die buitenbedrijfstelling en over de invoering van ERTMS.

De binnenwateren in Europa worden gekenmerkt door een heterogene hydromorfologie, die een coherent prestatieniveau voor alle waterwegen belemmert. Het klimaat en de weersomstandigheden kunnen grote gevolgen hebben voor de binnenwateren, met name voor vrijstromende trajecten. Om betrouwbaar internationaal verkeer te waarborgen, met inachtneming van de hydromorfologie en de toepasselijke milieuwetgeving, moeten de TEN-V-eisen rekening houden met de specifieke hydromorfologie van elke waterweg (bijvoorbeeld vrijstromende of gereguleerde rivieren) en met de doelstellingen van het milieu- en biodiversiteitsbeleid. Daartoe moeten voor elke Europese vervoerscorridor, waterweg of waterwegsegment referentiewaterstanden worden bepaald, rekening houdend met de impact van klimaatverandering. Bij de vaststelling van referentiewaterstanden moet de Commissie nauw samenwerken met de betrokken lidstaten, de betrokken Europese coördinatoren, en de betrokken binnenvaartcommissies die bij internationale overeenkomsten zijn opgericht, zodat de eisen voor de binnenvaartinfrastructuur coherent worden aangepakt en deze vervoerswijze wordt bevorderd.

Bij de aanleg of modernisering van binnenvaartinfrastructuur moet bijzondere aandacht worden besteed aan het vermijden van potentiële belemmeringen voor de connectiviteit van vrij stromende rivieren.

Als toegangs- of uitgangspunt voor de landinfrastructuur van het trans-Europees vervoersnetwerk spelen zeehavens een belangrijke geostrategische rol als grensoverschrijdende multimodale knooppunten, die niet alleen als vervoersknooppunt fungeren, maar ook de toegangspoort kunnen vormen voor handel, industriële clusters, militaire mobiliteit en energieknooppunten. Zoals benadrukt in de mededeling van de Commissie van 18 mei 2022, getiteld, “REPowerEU-plan”, is er behoefte aan diversificatie van de energievoorziening en aan een versnelde uitrol van hernieuwbare energie. Zeehavens kunnen aan de verwezenlijking van dit doel bijdragen door de uitrol van offshore-windinstallaties, de productie van groene waterstof en het vervoer en de opslag van vloeibaar aardgas. Ter versterking van de synergieën tussen de vervoers- en energiesector bij de inspanningen om de economie van de Unie koolstofvrij te maken, kunnen zeehavens ook een rol spelen bij het vervoer van koolstofdioxide via pijpleidingen of andere vervoerswijzen.

De korte vaart kan een aanzienlijke bijdrage leveren aan het koolstofvrij maken van het vervoer door meer vracht en passagiers over zee te vervoeren, onder meer om congestie op het wegennet van de Unie te verminderen en de toegang tot perifere en insulaire regio’s en staten te verbeteren. De kortevaartverbindingen, die de maritieme dimensie van het trans-Europees vervoersnetwerk vormen, moeten beter worden geïntegreerd met het netwerk aan land en er moet sterker worden gefocust op de gehele vervoers- en logistieke keten, zowel naar zee als naar het achterland. Het nieuwe overkoepelend concept van de Europese maritieme ruimte moet worden bevorderd door kortevaartroutes te creëren of te verbeteren en door zeehavens en hun achterlandverbindingen te ontwikkelen om voor een efficiënte en duurzame integratie met andere vervoerswijzen te zorgen. Bovendien moet dit nieuwe concept duurzame kortevaartverbindingen bevorderen, met als doel goederenstromen op logistieke routes over zee te concentreren om aldus bestaande zeeverbindingen te verbeteren of nieuwe levensvatbare, regelmatige en frequente zeeverbindingen tot stand te brengen.

Het wegvervoer in de Unie vertegenwoordigt driekwart van het totale goederenvervoer over land (op basis van het aantal tonkilometers) en ongeveer 90 % van het totale personenvervoer over land (op basis van het aantal passagierskilometers). Gezien het belang van het wegvervoer en de wil om de verkeersveiligheid te verbeteren overeenkomstig het intermediaire streefdoel in de mededeling van de Commissie over de strategie voor duurzame en slimme mobiliteit, moet de wegeninfrastructuur veiliger worden. De lidstaten moeten de veiligheid van de infrastructuur voor wegvervoer waarborgen en ervoor zorgen dat die wordt gemonitord en zo nodig verbeterd in overeenstemming met Richtlijn 2008/96/EG van het Europees Parlement en de Raad (15). In dat verband verleent die richtlijn de Commissie de bevoegdheid om middels uitvoeringshandelingen gemeenschappelijke specificaties vast te stellen om het operationele gebruik van wegmarkeringen en verkeersborden te waarborgen, voor zover een groep deskundigen heeft beoordeeld of het wenselijk is dergelijke specificaties vast te stellen.

Om de toegang tot adequate rustvoorzieningen te waarborgen, met name voor beroepschauffeurs, moet op het volledige trans-Europees vervoersnetwerk in rustplaatsen worden voorzien en moeten langs het kernnetwerk en het uitgebreide kernnetwerk veilige en beveiligde parkeerterreinen worden aangelegd.

Om alternatieven voor korteafstandsvluchten te bieden, moeten de lidstaten, tenzij dat niet haalbaar is vanwege specifieke geografische of aanzienlijke fysieke beperkingen, ervoor zorgen dat TEN-V-luchthavens met een verkeersvolume van meer dan 12 miljoen passagiers worden aangesloten op het trans-Europese spoorwegnet, indien mogelijk ook op het hogesnelheidsnet, zodat ze door langeafstandstreinen kunnen worden bediend. Luchthavens met een jaarlijks totaal passagiersvervoer tussen 4 en 12 miljoen passagiers die zich in of in de nabijheid van een stedelijk knooppunt op het TEN-V-spoorwegnet bevinden, moeten met dat knooppunt worden verbonden via een spoor-, metro-, lightrailverbinding, of een kabelbaan of, bij wijze van uitzondering, ander emissievrij openbaar vervoer. Ook voor luchthavens met een jaarlijks totaal passagiersvervoer van minder dan 4 miljoen passagiers moeten dergelijke verbindingen worden aangemoedigd.

Om innovatie in het luchtvervoer te stimuleren, moeten ruimtehavens worden opgenomen in de lijst van infrastructuurcomponenten voor luchtvervoer. Het opnemen van ruimtehavens mag echter geen afbreuk doen aan de bevoegdheid van de Unie op het gebied van ruimtevaart uit hoofde van artikel 4, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) en artikel 189 VWEU, met uitsluiting van enige harmonisering van de wettelijke of bestuursrechtelijke bepalingen van de lidstaten. Bovendien mag het opnemen van ruimtehavens in de lijst van infrastructuurcomponenten voor luchtvervoer in het kader van deze verordening niet tot gevolg hebben dat bestaande of toekomstige Uniewetgeving inzake luchtvervoersinfrastructuur wordt toegepast op ruimtehavens, tenzij die wetgeving daar uitdrukkelijk in voorziet.

Bij de ontwikkeling van het trans-Europees vervoersnetwerk moeten de Commissie en de lidstaten bijzondere aandacht besteden aan maatregelen om het grensoverschrijdend goederenvervoer efficiënter te maken, rekening houdend met wachttijden en onderbrekingen aan de grens voor bijvoorbeeld de afhandeling en controle van voertuigen en aan boord van treinen aan de grenzen van de Unie, of om administratieve, operationele, veiligheids-, technische of interoperabiliteitsredenen.

Het trans-Europees vervoersnetwerk moet efficiënte multimodaliteit waarborgen, zodat betere en meer duurzame keuzen tussen vervoerswijzen kunnen worden gemaakt voor personen- en vrachtvervoer en zodat grote volumes kunnen worden gebundeld voor vervoer over lange afstanden. Multimodale terminals moeten een belangrijke rol spelen in het verwezenlijken van die doelstelling.

De lidstaten moeten een markt- en prospectieve analyse uitvoeren van multimodale goederenterminals op hun grondgebied en een actieplan opstellen om een netwerk van multimodale goederenterminals te ontwikkelen. Daartoe kunnen zij voortbouwen op bestaande studies en plannen. Het door lidstaten opgestelde actieplan moet de ontwikkeling van multimodale goederenterminals bevorderen. Het actieplan mag er echter niet toe leiden dat de particuliere sector verplicht wordt om in terminals te investeren en mag niet worden onderworpen aan een strategische milieueffectbeoordeling.

Stedelijke knooppunten spelen in het trans-Europese vervoersnetwerk een belangrijke rol als vertrekpunt of eindbestemming (“last mile”) voor het vervoer van passagiers en vracht over het trans-Europese vervoersnetwerk en als overstap- of overslagpunten binnen of tussen verschillende vervoerswijzen fungeren. Bottlenecks en een ontoereikende netwerkconnectiviteit binnen stedelijke knooppunten mogen niet langer een belemmering vormen voor de multimodaliteit op het TEN-V-netwerk. Het beleid inzake het trans-Europees vervoersnetwerk moet gericht zijn op het bevorderen van naadloze verkeersstromen van, naar en tussen stedelijke knooppunten op het netwerk. Het verbeteren van de lokale connectiviteit binnen stedelijke knooppunten is de taak van de bevoegde lokale, regionale of nationale autoriteiten, met name door de maatregelen die zijn opgenomen in hun plannen voor duurzame stedelijke mobiliteit (Sustainable urban mobility plans – SUMP’s).

Dergelijke plannen vormen een doeltreffend gemeenschappelijk kader om uitdagingen op het gebied van stedelijke mobiliteit aan te pakken. Voor elk stedelijk knooppunt moet een stedelijk mobiliteitsplan, d.w.z. een alomvattend geïntegreerd langetermijnplan voor de mobiliteit van goederen en passagiers in het hele functionele stedelijke gebied, worden opgesteld. Een mobiliteitsplan kan doelstellingen, streefcijfers en indicatoren bevatten die ten grondslag liggen aan de huidige en toekomstige prestaties van het stedelijk vervoerssysteem. De lidstaten moeten ervoor zorgen dat voor elk stedelijk knooppunt gegevens over stedelijke mobiliteit worden verzameld in verband met duurzaamheid, veiligheid en toegankelijkheid, teneinde de huidige en toekomstige prestaties van het trans-Europees vervoersnetwerk te meten. Om de toegankelijkheid voor alle gebruikers te monitoren, moet het uitsplitsen van die gegevens op basis van leeftijd, geslacht en handicap, waar mogelijk en in overeenstemming met het nationale recht, worden aangemoedigd.

De lidstaten moeten de invoering van SUMP’s bevorderen teneinde de coördinatie tussen regio's, steden en gemeenten te verbeteren. Daartoe moeten de lidstaten lokale een nationaal SUMP-programma opzetten om lokale overheden te ondersteunen bij het opstellen van hoogwaardige mobiliteitsplannen en de monitoring en evaluatie van de uitvoering van die plannen versterken door middel van passende maatregelen, richtsnoeren, capaciteitsopbouw, bijstand en eventueel financiële steun. De lidstaten moeten ook een nationaal SUMP-contactpunt aanwijzen dat bijstand verleent bij de ontwikkeling en uitvoering van SUMP’s overeenkomstig de richtsnoeren van deze verordening.

Het bevorderen van actieve vervoerswijzen, in het bijzonder in stedelijke knooppunten, draagt bij aan de klimaatdoelstellingen van de Unie, verbetert de volksgezondheid, vermindert congestie, biedt “laatste kilometer”-oplossingen voor passagiers en levert economische voordelen op. Bij het plannen of verbeteren van vervoersinfrastructuur moet terdege rekening worden gehouden met infrastructuur voor actieve vervoerswijzen, onder meer ten behoeve van voetgangers en fietsers.

De missie voor klimaatneutrale en slimme steden, die is opgezet in het kader van het bij Verordening (EU) 2021/695 van het Europees Parlement en de Raad (16) vastgestelde kaderprogramma Horizon Europa, heeft tot doel ervoor te zorgen dat 100 steden in de Unie in 2030 klimaatneutraal zijn. De steden die bij de missie betrokken zijn, zullen fungeren als experimenteer- en innovatiehubs voor andere steden, die tussen nu en 2050 zullen volgen.

Multimodale digitale mobiliteitsdiensten dragen bij tot een betere integratie van de verschillende vervoerswijzen door verschillende vervoersopties te combineren tot één aanbod. De verdere ontwikkeling daarvan moet helpen om mensen subtiel te latenkiezen voor de meest duurzame vervoerswijzen, het openbaar vervoer en actieve vervoerswijzen, zoals lopen en fietsen, en moet helpen alle voordelen van MaaS (Mobility as a Service) te ontsluiten.

ICT-systemen voor vervoer zijn nodig als basis voor de optimalisering van verkeer en vervoer, voor de verkeersveiligheid en om de bijbehorende diensten te verbeteren. De informatiestromen in het vervoers- en mobiliteitsnetwerk moeten worden gefaciliteerd, onder meer door de invoering van de Europese ruimte voor mobiliteitsgegevens. Informatie voor passagiers en goederenvervoerders, met inbegrip van informatie over multimodale ticket- en boekingssystemen, moet beschikbaar zijn en worden verbeterd met het oog op de ontwikkeling van Europese digitale en interoperabele informatiesystemen.

Het gebruik van ICT-systemen die slimme handhaving mogelijk maken moet worden aangemoedigd. Daarbij worden tussen marktdeelnemers en handhavingsautoriteiten de nodige realtimegegevens uitgewisseld om de naleving van de toepasselijke wettelijke voorschriften te controleren, ook van rijdende voertuigen.

Intelligente vervoerssystemen en -diensten en nieuwe opkomende technologieën moeten fungeren als katalysator voor de invoering van intelligente vervoerssystemen en -diensten op alle wegen van het trans-Europese vervoersnetwerk.

Er is behoefte aan een adequate planning van het trans-Europees vervoersnetwerk. Dit impliceert ook de toepassing van specifieke eisen op het hele netwerk in termen van infrastructuur, ICT-systemen, uitrusting en diensten, met inbegrip van de eisen inzake de uitrol van infrastructuur voor alternatieve brandstoffen zoals gedefinieerd in Verordening (EU) 2023/1804. Daarom moet ervoor worden gezorgd dat deze eisen in heel Europa voor elke vervoerswijze en voor de onderlinge verknoping van vervoerswijzen op het hele trans-Europees vervoersnetwerk en daarbuiten correct en op een gecoördineerde manier worden toegepast, zodat de voordelen van het netwerkeffect kunnen worden benut en een efficiënt trans-Europees vervoer over lange afstand mogelijk wordt. Om de uitrol van alternatieve brandstoffen langs het hele TEN-T-wegennet te waarborgen overeenkomstig de doelstellingen van Verordening (EU) 2023/1804, moeten verwijzingen naar “het kernnetwerk” in die Verordening worden gelezen als verwijzingen naar “het kernnetwerk” zoals gedefinieerd in deze verordening. Verwijzingen naar het “uitgebreid netwerk” in Verordening (EU) 2023/1804 moeten worden gelezen als verwijzingen naar het “uitgebreide kernnetwerk” en het “uitgebreide netwerk” zoals gedefinieerd in deze verordening.

Het trans-Europees vervoersnetwerk moet de basis vormen voor de grootschalige uitrol van nieuwe technologieën en innovatie, die de uitwisseling van gegevens en informatie in realtime mogelijk maakt en die kunnen helpen om de algemene efficiëntie en de capaciteit van de Europese vervoerssector te verhogen om veilige passagiersstromen via efficiënte middelen mogelijk te maken, openbaar of groener vervoer aantrekkelijker te maken voor passagiers en de koolstofvoetafdruk van het vervoer te verkleinen. Dit zal bijdragen aan de verwezenlijking van de doelstellingen van de Europese Green Deal en tegelijkertijd de energiezekerheid van de Unie ten goede komen. Om deze doelstellingen te verwezenlijken, moet de beschikbaarheid van alternatieve brandstoffen en de bijbehorende infrastructuur langs het hele trans-Europees vervoersnetwerk worden verbeterd.

Om ervoor te zorgen dat het trans-Europees vervoersnetwerk gelijke tred houdt met innovatieve technologische ontwikkelingen en de uitrol daarvan, moeten de lidstaten en de Commissie projecten van gemeenschappelijk belang aanmoedigen die gericht zijn op het bevorderen en toepassen van duurzame opkomende technologieën die het vervoer en de mobiliteit van passagiers en goederen verbeteren en vergemakkelijken. Het kan onder meer gaan om projecten op het gebied van geautomatiseerde treinexploitatie, autonome voertuigen, geavanceerde oplossingen voor luchtmobiliteit, zoals drones voor passagiers en goederen, waarmee ook de laatste kilometer in steden wordt overbrugd, en nieuwe spoorwegtechnologieën zoals hyperloop, maar mag daar niet toe worden beperkt.

Op het trans-Europees vervoersnetwerk moeten voldoende vrij toegankelijke snelle laad- en tankpunten voor lichte en zware bedrijfsvoertuigen worden uitgerold. Dit doel moet volledige grensoverschrijdende connectiviteit waarborgen. Op afstand gebaseerde doelstellingen voor het TEN-V zoals gedefinieerd in Verordening (EU) 2023/1804 moeten waarborgen dat de hoofdwegen van de Unie over een minimumdekking met elektrische laadpunten en waterstoftankpunten beschikken.

Openbaar toegankelijke laad- en tankinfrastructuur langs het TEN-V zoals gedefinieerd in Verordening (EU) 2023/1804 moet worden aangevuld met eisen inzake de uitrol van de overeenkomstige laadinfrastructuur en, in voorkomend geval, waterstoftankinfrastructuur, in of in de omgeving van multimodale goederenterminals, zodat vrachtwagens die langeafstandsvervoer verrichten tijdens het laden en lossen kunnen laden of waterstof kunnen tanken. De lidstaten moeten ook zorgen voor de uitrol van laadinfrastructuur en onderzoeken of waterstoftankstations kunnen worden gebouwd in multimodale passagiersknooppunten om laad- en waterstoftankmogelijkheden te creëren voor chauffeurs die een rustpauze nemen of voor bussen. Om het vrij verkeer te waarborgen, wanneer de terminals of passagiersknooppunten Unie- of overheidssteun ontvangen, moet de toegang om te laden en waterstof te tanken op billijke, betaalbare, transparante en niet-discriminerende basis worden geregeld om te voorkomen dat de markt voor specifieke ondernemingen wordt geblokkeerd of dat de mededinging wordt verstoord.

De ontoereikende veiligheid, beveiliging en betrouwbaarheid van de infrastructuur als gevolg van natuurrampen, met inbegrip van klimaatgerelateerde gebeurtenissen en uitzonderlijke gebeurtenissen, zoals (bv. pandemieën), door de mens veroorzaakte rampen (bv. ongevallen) of verstoringen als gevolg van opzettelijke handelingen (bv. terrorisme en cyberaanvallen), vormt een groot probleem voor de efficiency en werking van het TEN-V. De voorbije jaren hebben extreme weersomstandigheden geleid tot natuurrampen, die op hun beurt aan de basis lagen van verschillende ongevallen die de vervoersstromen aanzienlijk hebben verstoord. Derhalve moeten kritieke entiteiten op het gebied van vervoer overeenkomstig Richtlijn (EU) 2022/2557 van het Europees Parlement en de Raad (17) risicobeoordelings- en veerkrachtversterkende maatregelen nemen om het vervoersnetwerk beter te wapenen tegen klimaatverandering, natuurrampen, door de mens veroorzaakte rampen en andere verstoringen.

De Commissie moet, in nauwe samenwerking met de betrokken lidstaten, het kernnetwerk beoordelen op zijn kwetsbaarheid en veerkracht voor de gevolgen van klimaatverandering.

In het licht van de ervaring met crisisbeheer tijdens de COVID-19-pandemie en om verkeersverstoringen en onvoorziene gebeurtenissen in de toekomst te voorkomen, moeten de lidstaten bij de planning van infrastructuur rekening houden met de beveiliging en veerkracht van de vervoersinfrastructuur ten aanzien van klimaatverandering, natuurrampen, door de mens veroorzaakte rampen en andere verstoringen die de werking van het vervoerssysteem van de Unie aantasten. Daartoe moeten bestaande knelpunten worden weggenomen en moet er voor de Europese vervoerscorridors in omleidingsroutes van betekenis worden voorzien, die kunnen worden gebruikt in geval van congestie of andere problemen op de hoofdroutes. Aangezien het om multimodale corridors gaat, kan de ene vervoerswijze in noodgevallen bovendien de andere vervangen.

Vervoersinfrastructuur vormt de ruggengraat van de economie en de samenleving als geheel. Sommige vervoersinfrastructuur is van cruciaal belang om de goede werking van onmisbare maatschappelijke functies te waarborgen en vormt derhalve een pijler van de strategische autonomie van de Unie. Investeringen, belangen en de aanwezigheid van bedrijven uit derde landen in strategische – en soms zelfs militaire – Europese infrastructuur, zoals havens, luchthavens en containerterminals, nemen toe. In dit verband kan de deelname van ondernemingen uit een derde land de verwezenlijking van het trans-Europees vervoersnetwerk versnellen. In specifieke omstandigheden kan de deelname of de bijdrage van die ondernemingen aan projecten van gemeenschappelijk belang echter een bedreiging vormen voor de veiligheid of de openbare orde in de Unie. Een dergelijke toenemende buitenlandse aanwezigheid in strategische Europese infrastructuur kan de weerbaarheid van onze Unie ondermijnen. Daarom is het van cruciaal belang elke aanwezigheid van derde landen die gevolgen kan hebben voor de veiligheid of de openbare orde in de Unie, te voorkomen. Onverminderd en in aanvulling op het samenwerkingsmechanisme uit hoofde van Verordening (EU) 2019/452 van het Europees Parlement en de Raad (18) is een groter bewustzijn van een dergelijke deelname of bijdrage noodzakelijk om overheidsingrijpen mogelijk te maken als blijkt dat die deelname of bijdrage van een onderneming van een derde land aan een project van gemeenschappelijk belang waarschijnlijk een impact zal hebben op de veiligheid of openbare orde in de Unie en die deelname of bijdrage niet onder het toepassingsgebied van Verordening (EU) 2019/452 valt.

Ook al is en blijft onderhoud in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de lidstaten, en zonder afbreuk te doen aan hun verantwoordelijkheid met betrekking tot met name de planning, de financiering en het beheer daarvan, het is zaak dat het trans-Europees vervoersnetwerk – na de aanleg – goed wordt onderhouden om een hoge kwaliteit van de diensten te waarborgen, volgens een levenscyclusbenadering bij de planning en aanbesteding van infrastructuurprojecten. De lidstaten moeten met name alles in het werk stellen om ervoor te zorgen dat een langetermijnplanning wordt gevolgd voor het onderhoud van de wegen en, in voorkomend geval, van de binnenvaartinfrastructuur.

Om ervoor te zorgen dat de delen van het trans-Europees vervoersnetwerk met het grootste strategische belang binnen de vastgestelde termijn worden gerealiseerd, moet een corridoraanpak worden gehanteerd om de verschillende projecten transnationaal te kunnen coördineren en de ontwikkeling van de corridor te stroomlijnen, zodat netwerkeffecten maximaal worden benut.

De Europese vervoerscorridors moeten de infrastructuur van het trans-Europees vervoersnetwerk op dusdanige wijze helpen ontwikkelen dat knelpunten worden aangepakt, grensoverschrijdende verbindingen worden bevorderd en de efficiëntie en duurzaamheid worden verbeterd. Zij moeten de samenhang bevorderen door een betere territoriale samenwerking, onder meer met buurlanden. Zij moeten voorts een antwoord bieden op bredere doelstellingen van het vervoersbeleid, alsmede interoperabiliteit, intermodale integratie en multimodaal vervoer faciliteren. De corridoraanpak moet transparant en helder zijn en het beheer van deze corridors mag geen buitensporige stijging van de administratieve lasten of kosten meebrengen. De Commissie moet kunnen aanbevelen dat afzonderlijke entiteiten voor de coördinatie, de bouw of het beheer van grensoverschrijdende infrastructuurprojecten van gemeenschappelijk belang worden opgericht, teneinde de uitvoering van grootschalige en complexe grensoverschrijdende infrastructuurprojecten te faciliteren, en moet, in voorkomend geval, grensoverschrijdende regio’s kunnen aanbevelen samen te werken om uitdagingen op het gebied van mobiliteit aan te pakken.

Om de gecoördineerde verwezenlijking van de Europese vervoerscorridors en de twee horizontale prioriteiten, met name ERTMS en de Europese maritieme ruimte, te faciliteren moet de Commissie, in overleg met de betrokken lidstaten en na overleg met het Europees Parlement en de Raad en, in voorkomend geval, de betrokken buurlanden, Europese coördinatoren aanwijzen. De Europese coördinatoren moeten maatregelen faciliteren om de juiste governancestructuur uit te tekenen en een coherente prioritering waarborgen in de planning voor infrastructuur en investeringen langs de Europese vervoerscorridors en voor de twee horizontale prioriteiten.

De Europese en nationale kaders voor de planning en verwezenlijking van vervoersinfrastructuur en de door de Europese coördinatoren opgestelde werkplannen moeten bijdragen tot de tijdige programmering en planning van de investeringen die nodig zijn om de doelstellingen van deze verordening te realiseren.

De werkplannen van de Europese coördinatoren moeten worden gebruikt om de samenwerking tussen alle belanghebbenden, waaronder, in voorkomend geval, belanghebbenden uit buurlanden, te bevorderen. Zij moeten de complementariteit met acties van de lidstaten en infrastructuurbeheerders versterken en met name de indicatieve intermediaire streefdoelen vaststellen.

De Europese coördinator van een Europese vervoerscorridor of van een horizontale prioriteit die zich uitstrekt tot specifieke buurlanden, moet worden gemachtigd om deze landen te betrekken bij de desbetreffende corridoractiviteiten of ermee samen te werken in het kader van die activiteiten.

De technische basis voor de kaarten van het trans-Europese vervoersnetwerk komt uit het interactieve geografische en technische informatiesysteem voor het trans-Europees vervoersnetwerk (TENtec).

Rekening houdend met de mededeling van de Commissie over het actieplan van de Unie voor militaire mobiliteit van maart 2018 heeft de Commissie onderzocht of het trans-Europees vervoersnetwerk moet worden aangepast aan het militaire gebruik van de infrastructuur. Op basis van de “Militaire eisen voor militaire mobiliteit binnen en buiten de EU”, zoals goedgekeurd door de Raad op 26 juni 2023 en 23 oktober 2023 (19), is het trans-Europese netwerk aangevuld met extra wegen en spoorlijnen om de synergie tussen de civiele en militaire vervoersnetwerken te versterken.

Ruslands aanvalsoorlog tegen Oekraïne en de nieuwe geopolitieke context die daardoor is ontstaan, mede benadrukt in het strategisch kompas voor veiligheid en defensie van de EU dat op 21 maart 2022 door de Raad is aangenomen, getiteld “Voor een Europese Unie die haar burgers, waarden en belangen beschermt en bijdraagt aan de internationale vrede en veiligheid”, moet de Unie de vervoersinfrastructuur voor tweeërlei gebruik in het hele trans-Europees vervoersnetwerk versterken om een snelle en probleemloze verplaatsing van militair personeel, materieel en uitrusting voor operationele inzet en oefeningen te bevorderen.

Teneinde te zorgen voor een maximale consistentie tussen de richtsnoeren en de programmering van de relevante financiële instrumenten op Unieniveau, moet de financiering van het trans-Europees vervoersnetwerk in overeenstemming zijn met deze verordening en in het bijzonder gebaseerd zijn op Verordening (EU) 2021/1153. Daarnaast moet voor de financiering van het netwerk ook een beroep worden gedaan op de steun- en financieringsinstrumenten uit hoofde van ander Unierecht, zoals het bij Verordening (EU) 2021/523 van het Europees Parlement en de Raad (20) ingestelde InvestEU, de bij Verordening (EU) 2021/241 van het Europees Parlement en de Raad (21) ingestelde herstel- en veerkrachtfaciliteit, het in artikel 174 VWEU bedoelde cohesiebeleid, Horizon Europa, het bij Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad (22) ingestelde innovatiefonds, en andere door de Europese Investeringsbank ingestelde financieringsinstrumenten. Om de financiering van projecten van gemeenschappelijk belang mogelijk te maken, moeten verwijzingen naar “multimodale logistieke platforms”, “snelwegen op zee” en “telematicatoepassingen” in Verordening (EU) 2021/1153 worden gelezen als verwijzingen naar “multimodale goederenterminals”, “de Europese maritieme ruimte” en “ICT-systemen voor vervoer” zoals gedefinieerd in deze verordening. Met hetzelfde doel worden verwijzingen naar “het kernnetwerk” in Verordening (EU) 2021/1153 geacht ook het “uitgebreid kernnetwerk” als vermeld in deze verordening te omvatten.

De verwezenlijking van de doelstellingen van het trans-Europees vervoersnetwerk, met name op het gebied van het koolstofvrij maken en de digitalisering van het vervoerssysteem in de Unie, vereist een robuust regelgevingskader. De lidstaten moeten ambitieuze hervormingen doorvoeren om de in het Europees Semester genoemde uitdagingen op het gebied van duurzaam vervoer aan te pakken. Via de herstel- en veerkrachtfaciliteit wordt steun verleend voor zowel hervormingen als investeringen om vervoer duurzamer te maken, de emissies terug te dringen en de veiligheid en efficiëntie te verbeteren. Daartoe zijn in de goedgekeurde plannen voor herstel en veerkracht relevante maatregelen opgenomen.

Teneinde de in de bijlagen I en II bij deze verordening opgenomen kaarten en lijsten van havens, luchthavens, terminals en stedelijke knooppunten bij te werken en aan te passen aan eventuele wijzigingen die met name voortvloeien uit de toetsing van het werkelijke gebruik van bepaalde delen van de vervoersinfrastructuur aan de vooraf bepaalde kwantitatieve drempels, en teneinde de in bijlage III bij deze verordening bedoelde tracés van de Europese vervoerscorridors te wijzigen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU gedelegeerde handelingen vast te stellen tot wijziging van de bijlagen I, II en III bij deze verordening. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (23). Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

Omwille van de rechtszekerheid en om strategische langetermijnplanning mogelijk te maken, is het van essentieel belang het trans-Europees vervoersnetwerk zo stabiel mogelijk te houden en eventuele aanpassingen aan het netwerk uitsluitend op basis van in deze verordening vastgestelde objectieve en transparante criteria uit te voeren.

Sommige gedeelten van het netwerk worden beheerd door andere actoren dan de lidstaten. Het is de verantwoordelijkheid van de lidstaten om ervoor te zorgen dat deze wetgeving op hun grondgebied correct wordt toegepast.

Met het oog op een soepele en doeltreffende uitvoering van de in deze verordening vastgelegde verplichtingen ondersteunt de Commissie de lidstaten via het instrument voor technische ondersteuning als ingesteld bij Verordening (EU) 2021/240 van het Europees Parlement en de Raad (24) met technische deskundigheid op maat om hervormingen uit te tekenen en uit te voeren, met inbegrip van hervormingen die de ontwikkeling van het trans-Europees vervoersnetwerk bevorderen.

Om eenvormige voorwaarden voor de uitvoering van deze verordening te waarborgen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend met betrekking tot het verlenen van vrijstellingen voor bepaalde eisen van deze verordening en tot vaststelling van uitvoeringshandelingen voor het bepalen van de referentiewaterstanden, tot vaststelling van een methode voor het verzamelen van gegevens inzake stedelijke mobiliteit door de lidstaten, tot vaststelling van uitvoeringshandelingen ter verwezenlijking van Europese vervoerscorridors van grensoverschrijdende trajecten, en van de twee horizontale prioriteiten. Indien deze verordening daarin voorziet, moeten die bevoegdheden worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (25).

De bepalingen inzake spoorwegen, en in het bijzonder de verplichting om luchthavens en havens aan te sluiten op het spoornet, alsmede de bepalingen inzake multimodale goederenterminals, mogen niet van toepassing zijn op Cyprus, Malta, eilanden en ultraperifere gebieden zolang er op hun grondgebied geen spoorwegnet wordt aangelegd. De bepalingen met betrekking tot veilige en beveiligde parkeerplaatsen mogen evenmin op die lidstaten, eilanden en ultraperifere gebieden van toepassing zijn, aangezien er geen doorgaand vrachtverkeer over hun grondgebied rijdt en parkeerplaatsen daardoor niet van wezenlijk belang zijn.

Daar de doelstellingen van deze verordening, met name de gecoördineerde verwezenlijking en ontwikkeling van het trans-Europees vervoersnetwerk, onvoldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, maar vanwege de behoefte aan coördinatie van die doelstellingen beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstellingen te verwezenlijken.

Verordening (EU) 2021/1153 moet worden gewijzigd om de bepalingen daarvan aan te passen met het oog op de integratie van de kernnetwerkcorridors in de Europese vervoerscorridors. De definitie en tracés van de Europese vervoerscorridors moeten in de onderhavige verordening worden vastgelegd en moeten de kernnetwerkcorridors zoals gedefinieerd in Verordening (EU) 2021/1153 vervangen.

Verordening (EU) nr. 913/2010 moet worden gewijzigd om de bepalingen daarvan aan te passen met het oog op de integratie van de corridors voor goederenvervoer per spoor in de Europese vervoerscorridors.

Verordening (EU) nr. 1315/2013 moet worden ingetrokken,

“project van gemeenschappelijk belang”: een project dat op grond van deze verordening wordt uitgevoerd;

“buurland”: een derde land dat onder het Europees nabuurschapsbeleid, het uitbreidingsbeleid of de Handels- en Samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie, enerzijds, en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, anderzijds (26), valt of deel uitmaakt van de Europese Economische Ruimte of de Europese Vrijhandelsassociatie;

“NUTS-regio”: een regio zoals ingesteld bij Verordening (EG) nr. 1059/2003 van het Europees Parlement en de Raad (27) en ingedeeld in bijlage I bij die verordening;

“grensoverschrijdend traject”: het traject dat zorgt voor de continuïteit van een project van gemeenschappelijk belang aan beide zijden van een grens, gelegen tussen de dichtstbijzijnde stedelijke knooppunten aan weerszijden van een grens tussen twee lidstaten of tussen een lidstaat en een buurland;

“knelpunt”: een fysieke, technische, functionele, operationele of administratieve belemmering die de werking van een systeem verstoort, met inbegrip van een systemische congestie of stilstand van het verkeer, en waardoor de continuïteit van het langeafstandsverkeer of van grensoverschrijdende verkeersstromen in het gedrang komt;

“stedelijk knooppunt”: een stedelijk gebied waar onderdelen van de vervoersinfrastructuur van het trans-Europees vervoersnetwerk voor passagiers en goederen, zoals havens, met inbegrip van passagiersterminals, luchthavens, treinstations, busterminals en multimodale goederenterminals, die in en rond het stedelijk gebied zijn gelegen, verbonden zijn met andere onderdelen van die infrastructuur en met de infrastructuur voor regionaal en lokaal verkeer, met inbegrip van infrastructuur voor actieve vervoerswijzen;

“geïsoleerd net”: een spoorwegnet van een lidstaat, of een deel daarvan, met een spoorwijdte die afwijkt van de Europese nominale standaardspoorwijdte van 1 435 mm;

“multimodaal vervoer”: vervoer van passagiers en/of goederen waarbij twee of meer vervoerswijzen worden gebruikt;

“multimodale digitale mobiliteitsdienst”: “multimodale digitale mobiliteitsdienst” zoals gedefinieerd in artikel 4, punt 24, van Richtlijn 2010/40/EU van het Europees Parlement en de Raad (28);

“interoperabiliteit”: het vermogen, onder andere in het licht van alle juridische, technische, administratieve en operationele voorwaarden van de infrastructuur, met inbegrip van digitale infrastructuur van een vervoerswijze of marktsegment en tussen verschillende vervoerswijzen, om verkeers- en informatiestromen veilig en zonder onderbreking te laten verlopen teneinde de voor die infrastructuur, die vervoerswijze of dat marktsegment vereiste prestatieniveaus te bereiken;

“multimodaal passagiersknooppunt”: een knooppunt tussen ten minste twee vervoerswijzen voor passagiers, waar reisinformatie, toegang tot openbaar vervoer en overstappen tussen vervoerswijzen worden gewaarborgd, zoals parkeer- en rijfaciliteiten, en dat als interface binnen en tussen stedelijke knooppunten, alsook tussen stedelijke knooppunten en netwerken voor langeafstandsvervoer fungeert;

“multimodale goederenterminal”: een structuur die is uitgerust voor overslag tussen ten minste twee vervoerswijzen of tussen twee verschillende spoorwegsystemen, en voor de tijdelijke opslag van goederen, zoals terminals in binnen- of zeehavens, langs binnenwateren, op luchthavens en in overslagterminals voor weg- en spoorvervoer;

“plan voor duurzame stedelijke mobiliteit” of “SUMP”: een document voor strategische mobiliteitsplanning dat tot doel heeft de bereikbaarheid van en mobiliteit binnen een functioneel stedelijk gebied, met inbegrip van de pendelzones binnen dat stedelijk gebied of in de buurt daarvan, beter en duurzaam bereikbaar te maken voor mensen, bedrijven en goederen en met name de levenskwaliteit te verbeteren;

“actieve vervoerswijze”: niet-gemotoriseerde vervoer van personen of goederen op basis van menselijke lichaamsbeweging, met inbegrip van voertuigen met elektrische hulpaandrijving zoals bedoeld in artikel 2, lid 2, punt h), van Verordening (EU) nr. 168/2013 van het Europees Parlement en de Raad (29);

“ICT-systemen voor vervoer”: ICT-systemen en -toepassingen die gebruikmaken van informatie-, communicatie-, navigatie- of plaatsbepalings- of lokalisatietechnologieën, met inbegrip van in de ruimte gestationeerde technologieën, waarmee de voor een doeltreffend beheer van de infrastructuur, de mobiliteit en het verkeer op het trans-Europees vervoersnetwerk vereiste gegevens kunnen worden verwerkt, opgeslagen en uitgewisseld, relevante informatie aan de autoriteiten kan worden gerapporteerd en diensten met meerwaarde kunnen worden geleverd aan burgers, verladers en exploitanten, met inbegrip van systemen voor een veerkrachtig, veilig, beveiligd, milieuvriendelijk en capaciteitsefficiënt gebruik van het netwerk. Daartoe behoren de in de punten 16 tot en met 22 bedoelde systemen, technologieën en diensten en kunnen ook boordapparatuur met overeenkomstige infrastructuur- of digitale componenten behoren;

“intelligente vervoerssystemen” of “ITS”: “intelligente vervoerssystemen” zoals gedefinieerd in artikel 4, punt 1, van Richtlijn 2010/40/EU;

“monitoring- en informatiesysteem voor de zeescheepvaart” of “VTMIS”: het “monitoring- en informatiesysteem voor de zeescheepvaart” zoals ingesteld bij Richtlijn 2002/59/EG van het Europees Parlement en de Raad (30);

“River Information Services” of “RIS”: “River Information Services (RIS)” zoals gedefinieerd in artikel 3, punt a), van Richtlijn 2005/44/EG van het Europees Parlement en de Raad (31);

“Europees maritiem éénloketsysteem” of “EMSWe”: “Europees maritiem éénloketsysteem” zoals gedefinieerd in artikel 2, punt 1, van Verordening (EU) 2019/1239 van het Europees Parlement en de Raad (32);

“luchtverkeersbeheer/systeem voor luchtvaartnavigatiediensten” of “ATM/ANS-systeem”: een “ATM/ANS-systeem” zoals gedefinieerd in artikel 3, punt 7, van Verordening (EU) 2018/1139 van het Europees Parlement en de Raad (33);

“Europees beheersysteem voor het spoorverkeer” of “ERTMS”: “Europees beheersysteem voor het spoorverkeer (ERTMS)”, zoals gedefinieerd in punt 2.2 van bijlage I bij Uitvoeringsverordening (EU) 2023/1695 van de Commissie (34); in de context van de uitvoeringstermijnen verwijst het naar het treinbeveiligingssysteem van klasse A en alle radiosystemen van klasse A als bedoeld in die verordening;

“radiogebaseerd ERTMS”: het Europees treinbesturingssysteem (European Train Control System, ECTS) toepassingsniveau 2, waarvoor geen baanseinen nodig zijn en dat gebruikmaakt van een radiosysteem van klasse A voor de uitwisseling van veiligheids- en niet-veiligheidsgerelateerde gegevens tussen spoor en trein overeenkomstig Uitvoeringsverordening (EU) 2023/1695 van de Commissie;

“systemen van klasse B”: “systemen van klasse B” zoals gedefinieerd in punt 3 van bijlage II bij Uitvoeringsverordening (EU) 2023/1695 van de Commissie;

“zeehaven”: een “zeehaven” zoals gedefinieerd in artikel 2, punt 16, van Verordening (EU) 2017/352 van het Europees Parlement en de Raad (35);

“korte vaart”: vervoer over zee van vracht en passagiers tussen havens in de territoriale wateren van een of meerdere lidstaten of tussen een haven in wateren van lidstaten en een haven in wateren van een aangrenzend derde land met een kustlijn op de zeeën die aan wateren van een of meerdere lidstaten grenzen;

“elektronische informatie over goederenvervoer” of “eFTI”: “elektronische informatie over goederenvervoer” zoals gedefinieerd in artikel 3, punt 4, van Verordening (EU) 2020/1056 van het Europees Parlement en de Raad (36);

“gemeenschappelijk Europees luchtruim” of “SES”: de systemen die zijn vastgesteld bij de Verordeningen (EG) nr. 549/2004 (37), (EG) nr. 550/2004 (38), (EG) nr. 551/2004 (39) en (EU) 2018/1139 van het Europees Parlement en de Raad om de veiligheidsnormen voor het luchtverkeer aan te scherpen, bij te dragen tot de duurzame ontwikkeling van het luchtvervoerssysteem en de algemene prestaties van het luchtverkeersbeheer en de luchtvaartnavigatiediensten voor het algemene luchtverkeer in Europa te verbeteren;

“vertiport”: een gebied dat wordt gebruikt voor het opstijgen en landen van luchtvaartuigen met verticale start en landing (VTOL);

“standplaats van een luchtvaartuig aan de gate”: een standplaats in een aangewezen zone van het luchthavenplatform die is uitgerust met een passagiersbrug;

“buitenstandplaats van een luchtvaartuig”: een standplaats in een aangewezen zone van het luchthavenplatform die niet is uitgerust met een passagiersbrug;

“Sesar-project”: het project om het luchtverkeersbeheer in Europa te moderniseren, met als doel een performante, gestandaardiseerde en interoperabele infrastructuur voor luchtverkeersbeheer in de Unie tot stand te brengen, bestaande uit een innovatiecyclus die de definitiefase, de ontwikkelingsfase en de uitrolfase van Sesar omvat;

“ruimtehaven”: installatie voor het testen en lanceren van ruimtevaartuigen;

“Europees spoorwegproject”: een project van de Gemeenschappelijke Onderneming Europese spoorwegen zoals opgericht bij Verordening (EU) 2021/2085 van de Raad (40), of van haar voorganger de Gemeenschappelijke Onderneming Shift2Rail;

“Europees ATM-masterplan”: het plan dat is bekrachtigd bij Besluit 2009/320/EG van de Raad (41), zoals vervolgens gewijzigd;

“bestuur van het goederenvervoer per spoor”: de bestuursorganen als bedoeld in artikel 8 van Verordening (EU) nr. 913/2010;

“onderhoud”: werkzaamheden die bedoeld zijn om de staat en de capaciteit van bestaande infrastructuur zodanig te handhaven dat deze een dienstverleningsniveau biedt dat is toegesneden de verkeersstroom en zorgt voor een hoog veiligheidsniveau gedurende de levensduur ervan;

“sociaal-economische kosten-batenanalyse”: een gekwantificeerde, op een erkende methode gebaseerde voorafgaande beoordeling van de waarde van een project, waarbij alle uit sociaal, economisch, gezondheidskundig, klimaat- en milieuoogpunt relevante kosten en baten in aanmerking worden genomen; de analyse van de klimaat- en milieugerelateerde kosten en baten wordt gebaseerd op de krachtens Richtlijn 2011/92/EU verrichte milieueffectbeoordeling;

“alternatieve brandstoffen”: “alternatieve brandstoffen” zoals gedefinieerd in artikel 2, punt 4, van Verordening (EU) 2023/1804;

“veilig en beveiligd parkeerterrein”: een parkeerterrein dat toegankelijk is voor chauffeurs die goederen of passagiers vervoeren, dat voldoet aan de eisen van artikel 8 bis, lid 1, van Verordening (EG) nr. 561/2006 van het Europees Parlement en de Raad (42) en dat, overeenkomstig de in artikel 8 bis, lid 2, van die verordening genoemde normen en procedures van de Unie is gecertificeerd;

“systeem voor het wegen van rijdende voertuigen”: een automatisch systeem dat op de wegeninfrastructuur is geïnstalleerd voor de identificatie van rijdende voertuigen of voertuigcombinaties die vermoedelijk het toegestane maximumgewicht overschrijden, overeenkomstig Richtlijn 96/53/EG van het Europees Parlement en de Raad (43);

“besluiten tot goedkeuring van een project”: besluiten of een reeks besluiten, ook van bestuurlijke aard, die tegelijkertijd of opeenvolgend zijn genomen door een instantie of instanties van een lidstaat, met uitzondering van administratieve en gerechtelijke beroepsinstanties, overeenkomstig een nationaal rechtsstelsel en bestuursrecht, en waarbij wordt bepaald of een initiatiefnemer een project op het kernnetwerk, het uitgebreide kernnetwerk of het uitgebreide netwerk in het betrokken geografisch gebied mag uitvoeren, onverminderd besluiten die in het kader van een administratieve of gerechtelijke beroepsprocedure worden genomen.

duurzaamheid:

cohesie:

efficiëntie:

meer voordelen voor de gebruikers:

de ontwikkeling van nieuwe infrastructuur, de verbetering en het onderhoud van bestaande vervoersinfrastructuur, met name door het onderhoud gedurende de levensduur van de infrastructuur mee te nemen in de planningsfase van de bouw of modernisering van de infrastructuur en door de infrastructuur operationeel te houden;

de optimalisering van de integratie en onderlinge verknoping van de infrastructuur;

de uitrol van laad- en tankinfrastructuur voor alternatieve brandstoffen, waarmee wordt bijgedragen tot de uitrol van technologieën die het koolstofvrij maken bewerkstelligen;

de uitrol van nieuwe technologieën en ICT-systemen voor vervoer om de prestaties van de infrastructuur in stand te houden of te verbeteren, voor zover de uitrol economisch gerechtvaardigd is of noodzakelijk is om de veiligheid en beveiliging te verbeteren;

de optimalisering van het infrastructuurgebruik, met name door middel van een efficiënt capaciteits- en verkeersbeheer, waarbij multimodaliteit en de omslag naar duurzamere mobiliteitspatronen worden bevorderd, met inbegrip van de ontwikkeling van duurzame, aantrekkelijke en efficiënte multimodale vervoersdiensten;

het in aanmerking nemen en optimaliseren van mogelijke synergieën met andere netwerken, met name de trans-Europese energie- of telecommunicatienetwerken, met inbegrip van, in voorkomend geval, het volledige elektriciteitsnet, teneinde te zorgen voor samenhang tussen de planning van de laadinfrastructuur en de respectieve netplanning, en het in aanmerking nemen van mogelijke synergieën met het tweeërlei gebruik van infrastructuur die zijn vastgesteld in de “Militaire eisen voor militaire mobiliteit binnen en buiten de EU”, die op 26 juni 2023 en 23 oktober 2023 door de Raad zijn goedgekeurd, en in elk later goedgekeurd document tot herziening van die eisen, alsook met fietsinfrastructuur, waaronder langeafstandsfietsroutes;

de ontwikkeling van groene, duurzame en klimaatbestendige infrastructuur, rekening houdend met actieve vervoerswijzen, en de bevordering van nieuwe technologieën die gericht zijn op de koolstofvrije bouw van vervoersinfrastructuur, onder meer door het gebruik van hulpbronnenefficiënte en klimaatbestendige materialen, die zijn ontworpen om de negatieve gevolgen voor de gezondheid van omwonenden van het netwerk, het milieu, met inbegrip van luchtverontreiniging en geluidshinder, en de degradatie van ecosystemen tot een minimum te beperken; en

het besteden van de nodige aandacht aan de veerkracht van het vervoersnetwerk en de betreffende infrastructuur en diensten, voornamelijk grensoverschrijdende trajecten, tegen een veranderend klimaat en de geopolitieke context, natuurrampen, door de mens veroorzaakte rampen en al dan niet opzettelijke verstoringen, teneinde die uitdagingen aan te pakken, een passende respons te kunnen bieden, tijdig te kunnen herstellen van die verstoringen, en toeleveringsketens te bevorderen.

de voltooiing van een kernnetwerk tussen nu en 31 december 2030;

de voltooiing van een uitgebreid kernnetwerk tussen nu en 31 december 2040; en

de voltooiing van een uitgebreid netwerk tussen nu en 31 december 2050.

Europese meerwaarde bieden door bij te dragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen in ten minste twee van de vier in artikel 4, lid 2, genoemde categorieën; en

economisch levensvatbaar zijn op basis van een sociaal-economische kosten-batenanalyse of, in het geval van dunbevolkte gebieden of projecten die essentieel zijn voor het tweeërlei gebruik van infrastructuur, een positieve bijdrage leveren aan de ontwikkeling van het netwerk op basis van een sociaal-economische kosten-batenanalyse.

de uitbreiding van het beleid inzake het trans-Europees vervoersnetwerk tot derde landen te bevorderen, samen met ander gerelateerd EU-beleid, met name op het gebied van milieu en klimaatbescherming;

ervoor te zorgen dat het trans-Europees vervoersnetwerk en de vervoersnetwerken van derde landen bij grensovergangen op elkaar aansluiten, ook op het grondgebied van een derde land dat deel uitmaakt van de Europese vervoerscorridor, teneinde naadloze verkeersstromen, grenscontroles, grensbewaking en andere grenscontroleprocedures te waarborgen;

op het grondgebied van derde landen de verbinding tussen het trans-Europees vervoersnetwerk en de vervoersnetwerken van de derde landen tot stand te brengen, met name om, waar relevant en passend, het spoorvervoer met derde landen te faciliteren;

de vervoersinfrastructuur in derde landen die de verbinding vormt tussen delen van het trans-Europees vervoersnetwerk in de Unie, te voltooien;

de interoperabiliteit van het trans-Europees vervoersnetwerk en de netwerken van derde landen te bevorderen;

het zeevervoer te faciliteren en kortevaartroutes met derde landen te bevorderen, mits deze niet bijdragen tot koolstoflekkage;

de binnenvaart van en naar derde landen te faciliteren;

het luchtvervoer met derde landen te faciliteren teneinde efficiënte en duurzame economische groei en het concurrentievermogen te bevorderen, onder meer door de uitbreiding van het gemeenschappelijk Europees luchtruim en een betere samenwerking inzake luchtverkeersbeheer;

ICT-systemen voor vervoer in die derde landen aan te sluiten en uit te rollen; en

het koolstofvrij maken van het vervoer te bevorderen, met name door in derde landen infrastructuur voor alternatieve brandstoffen uit te rollen, teneinde een continu netwerk op te zetten dat op het trans-Europees vervoersnetwerk aansluit.

zijn de netwerken die zijn vastgelegd op de kaarten in bijlage I en de lijsten in bijlage II;

worden nader gespecificeerd aan de hand van de beschrijving van de infrastructuurcomponenten;

voldoen aan de voorschriften voor de in dit hoofdstuk en de hoofdstukken III en IV beschreven vervoersinfrastructuur; en

vormen de basis voor de selectie van projecten van gemeenschappelijk belang.

Atlantische Oceaan;

Oostzee – Zwarte Zee – Egeïsche Zee;

Oostzee – Adriatische Zee;

Middellandse Zee;

Noordzee – Rijn – Middellandse Zee;

Noordzee – Oostzee;

Rijn – Donau;

Scandinavië – Middellandse Zee;

Westelijke Balkan — oostelijke Middellandse Zee.

het aandeel en, in voorkomend geval, de capaciteit van duurzamer vervoer van goederen en passagiers te vergroten, met name om broeikasgasemissies en verontreiniging te verminderen en de sociale en economische voordelen van vervoer te vergroten;

een betere ontsluiting en onderlinge verbinding van alle regio’s in de Unie te waarborgen, rekening houdend met de territoriale en sociale cohesie en met de specifieke situatie van de ultraperifere gebieden en andere afgelegen, insulaire, perifere en bergachtige regio’s en dunbevolkte gebieden;

voor een optimale integratie van de vervoerswijzen en voor interoperabiliteit tussen vervoerswijzen te zorgen, met inbegrip van actieve mobiliteitsvormen in stedelijke gebieden;

ontbrekende schakels in te vullen en knelpunten op te heffen, vooral op grensoverschrijdende trajecten;

de nodige infrastructuur uit te rollen om naadloos verkeer van emissievrije en emissiearme voertuigen te waarborgen, alsook van vaartuigen en luchtvaartuigen die brandstoffen gebruiken die bijdragen tot emissievermindering in de vervoersector en een grotere energiezekerheid;

het efficiënte, naadloze en duurzame gebruik van infrastructuur te bevorderen en, indien nodig, de capaciteit te vergroten;

de bestaande infrastructuur operationeel te houden en de kwaliteit ervan op peil te houden of te verbeteren op het gebied van veiligheid, beveiliging, efficiëntie van het vervoerssysteem en de vervoersactiviteiten, klimaat- en rampenbestendigheid, milieuprestaties en continuïteit van de verkeersstromen;

de kwaliteit van de dienstverlening en de sociale voorwaarden voor werknemers in de sector te verbeteren, alsook de toegankelijkheid voor alle gebruikers, onder wie personen met een handicap of beperkte mobiliteit en andere personen in kwetsbare situaties, en vervoersarmoede te voorkomen en te verminderen;

de digitalisering te verbeteren, digitale handhaving in overeenstemming met het Unierecht mogelijk te maken, en automatisering te ontwikkelen, met name door de invoering en uitrol van ICT-systemen voor vervoer; of

waar nodig en rekening houdend met de grondwettelijke vereisten van bepaalde lidstaten, de infrastructuur aan te passen aan tweeërlei gebruik om tegemoet te komen aan zowel civiele als defensiebehoeften, met bijzondere aandacht voor de routes die nodig zijn voor op korte termijn geplande grootschalige bewegingen van strijdkrachten.

de blootstelling van stedelijke gebieden en, in voorkomend geval, dichtbevolkte kwetsbare gebieden aan de negatieve effecten van doorgaand spoor- en wegvervoer te beperken;

het gebruik van infrastructuur te optimaliseren, met name door een efficiënt capaciteitsbeheer, verkeersbeheer en betere operationele prestaties;

bij te dragen tot positieve effecten voor de gezondheid en het milieu door het gebruik van actieve mobiliteitsvormen te bevorderen via de ontwikkeling van passende fiets- en loopinfrastructuur;

de niet-discriminerende toegang voor alle marktdeelnemers op de infrastructuur van het trans-Europees vervoersnetwerk te waarborgen; of

de efficiënte grensoverschrijding voor vrachtvervoer te waarborgen, rekening houdend met de wachttijden.

de ontwikkeling van een performant, naadloos en volledig interoperabel spoorwegnet voor goederenvervoer in de hele Unie;

de ontwikkeling van een interoperabel, performant netwerk voor passagierstreinen, waaronder een hogesnelheidsnetwerk, dat stedelijke knooppunten in de hele Unie met elkaar verbindt;

de ontwikkeling van een efficiënte luchtvaart- en binnenvaartinfrastructuur en van een goed in de Europese maritieme ruimte geïntegreerde zeevervoersinfrastructuur;

de ontwikkeling van een veilig en beveiligd wegennet met voldoende infrastructuur voor alternatieve brandstoffen en veilige en beveiligde parkeerterreinen;

de ontwikkeling van multimodale en interoperabele vervoersoplossingen;

een betere intermodale integratie van de volledige logistieke keten, met efficiënte verbindingen in de vervoers- en stedelijke knooppunten;

de uitrol van de nodige infrastructuur om naadloos verkeer van emissievrije en emissiearme voertuigen te waarborgen, alsook van vaartuigen en luchtvaartuigen die brandstoffen gebruiken die bijdragen tot emissievermindering in de vervoersector en een grotere energiezekerheid;

de uitrol van ICT-systemen voor alle vervoerswijzen op het netwerk, in voorkomend geval, om een efficiënt gebruik van de infrastructuur te waarborgen en digitale informatie-uitwisseling mogelijk te maken; of

betere verbindingen tussen het trans-Europees vervoersnetwerk en de infrastructuurnetwerken van buurlanden, in voorkomend geval.

spoorlijnen, met inbegrip van:

stations op de op de kaarten in bijlage I vermelde spoorlijnen waar passagiers van de ene trein op een andere en tussen de trein en andere vervoerswijzen kunnen overstappen;

voorzieningen voor dienstverlening op de op de kaarten in bijlage I vermelde spoorlijnen, andere dan passagiersstations zoals gedefinieerd in artikel 3, punt 11, van Richtlijn 2012/34/EU van het Europees Parlement en de Raad (49), in het bijzonder rangeerstations, vormingsstations, rangeervoorzieningen, wacht- en opstelsporen, onderhoudsvoorzieningen, andere technische voorzieningen zoals schoonmaak- en wasinrichtingen, aflossings- en tankfaciliteiten, en inrichtingen voor automatische omsporing;

toegangsroutes per spoor die de verbinding vormen met multimodale goederenterminals die op het spoornet zijn aangesloten, waaronder toegangsroutes naar multimodale goederenterminals in binnenhavens, zeehavens en op luchthavens, en toegangsroutes per spoor naar de in punt 2, c), van bijlage II bij Richtlijn 2012/34/EU bedoelde “rangeerstations”;

uitrusting voor besturing en seingeving langs het spoor;

energie-infrastructuur langs het spoor;

infrastructuur in verband met faciliteiten voor alternatieve brandstoffen;

bijbehorende uitrusting; en

ICT-systemen voor vervoer.

Richtlijn (EU) 2016/797 en de op grond daarvan vastgestelde uitvoeringshandelingen, zodat het uitgebreide netwerk interoperabel wordt; en

de voorschriften van de technische specificaties inzake interoperabiliteit (TSI’s) die zijn vastgesteld overeenkomstig de artikelen 4 en 5 van Richtlijn (EU) 2016/797, onverminderd de vrijstellingen in artikel 7, lid 1, van die richtlijn.

de sporen en, voor zover noodzakelijk voor de exploitatie van elektrische treinen, zijsporen, volledig zijn geëlektrificeerd;

een aslast tot 22,5 ton is toegestaan zonder speciale toestemming; en

zonder speciale toestemming goederentreinen met een lengte van minstens 740 m (locomotieven inbegrepen) kunnen worden geëxploiteerd. Aan deze vereiste is voldaan indien op een dubbelsporige lijn op verzoek van een spoorwegonderneming per dag gemiddeld ten minste één treinpad per uur en per rijrichting kan worden toegewezen aan goederentreinen met een lengte van minstens 740 m.

de verbinding vormen tussen een multimodale goederenterminal of een zee- of binnenhaven en de dichtstbijzijnde kruising met het kernnetwerk voor goederenvervoer of het uitgebreide kernnetwerk voor goederenvervoer; of

een omleiding vormen voor een lijn die deel uitmaakt van het kernnetwerk voor goederenvervoer of het uitgebreide kernnetwerk voor goederenvervoer; of

waarop in beide richtingen gemiddeld meer dan tien goederentreinen per dag rijden, op basis van de gegevens van het jaar voorafgaand aan de kennisgeving.

voldoet aan de eisen van artikel 15, lid 2, punten a) en b);

zonder speciale toestemming geschikt is voor de exploitatie van goederentreinen met een lengte van minstens 740 m (locomotieven inbegrepen). Aan dat voorschrift wordt voldaan als ten minste aan de volgende voorwaarden is voldaan:

voor spoorwegtrajecten die de multimodale goederenterminals van twee stedelijke knooppunten of de multimodale goederenterminal van een stedelijk knooppunt en een grensovergang met elkaar verbinden, is meer dan 75 % van de lengte van elk spoorwegtraject ontworpen voor een snelheid van minstens 100 km/u voor goederentreinen op de goederenlijnen van het uitgebreide kernnetwerk.

voldoet aan de voorschriften van artikel 15, lid 2, punt a), wat de passagierslijnen van het uitgebreide kernnetwerk betreft; en

voor spoorwegtrajecten die de multimodale passagiersknooppunten van twee stedelijke knooppunten of de multimodale passagiersknooppunten van een stedelijk knooppunt en een grensovergang met elkaar verbinden, meer dan 75 % van de lengte van elk spoorwegtraject is ontworpen voor een snelheid van minstens 160 km/u voor passagierslijnen van het uitgebreide kernnetwerk.

voor lijnen die deel uitmaken van het netwerk voor goederenvervoer: voldoet aan de eisen van lid 2, punten a), b) en c); en

voor lijnen die deel uitmaken van het netwerk voor passagiersvervoer: voldoet aan de eisen van artikel 15, lid 2, punt a).

er is minstens één directe lijn die aan die eis voldoet en die treinverkeer zonder onderbreking mogelijk maakt op het grondgebied van de lidstaat en op de grensoverschrijdende lijnen met elke aangrenzende lidstaat;

er is minstens één directe lijn die aan die eis voldoet naar minstens één overslagterminal voor weg- en spoorvervoer of één multimodale goederenterminal in of grenzend aan een zeehaven die deel uitmaakt van de Europese vervoerscorridor op het grondgebied van een lidstaat; en

er is minstens één directe lijn naar minstens één van die eindpunten die aan die eis voldoet indien zich op het grondgebied van een lidstaat een of meer eindpunten van een corridor bevinden.

de spoorweginfrastructuur van het uitgebreide kernnetwerk en het uitgebreide netwerk tussen nu en respectievelijk 31 december 2040 en 31 december 2050 wordt uitgerust met ERTMS, met uitzondering van de in artikel 14, lid 1, punt d), bedoelde verbindingen, alsook dat ERTMS langs het spoor en aan boord van treinen op gesynchroniseerde en geharmoniseerde wijze wordt uitgerold; en

de in artikel 14, lid 1, punt d), bedoelde verbindingen met het uitgebreide kernnetwerk en van het uitgebreide netwerk tussen nu en respectievelijk 31 december 2040 en 31 december 2050 worden uitgerust met ERTMS, voor zover de betrokken lidstaat, in overleg met de relevante belanghebbenden, met name de infrastructuurbeheerder, dat noodzakelijk acht.

de spoorweginfrastructuur van het kernnetwerk, met uitzondering van de in artikel 14, lid 1, punt d), vermelde toegangslijnen, voldoet aan de voorschriften van lid 1; en

de in artikel 14, lid 1, punt d), bedoelde verbindingen met het kernnetwerk zijn uitgerust met ERTMS, voor zover de betrokken lidstaat, in overleg met de relevante belanghebbenden, met name de infrastructuurbeheerder, dat noodzakelijk acht.

op elk interne grensoverschrijdend traject duurt het oponthoud van treinen die de grens tussen twee lidstaten overschrijden gemiddeld maximaal 25 minuten, met uitzondering van trajecten waar van spoorwijdte wordt gewisseld of waar de naleving van die termijn niet haalbaar is vanwege de grenscontroles die nog niet zijn opgeheven op grond van punt 1.2 van bijlage VI bij Verordening (EU) 2016/399. Met oponthoud van een trein op een grensoverschrijdend traject wordt de totale extra vervoerstijd bedoeld die kan worden toegeschreven aan het overschrijden van de grens, ongeacht procedures of infrastructurele, operationele, technische en administratieve aspecten. In het oponthoud is niet de tijd begrepen die niet aan het overschrijden van de grens kan worden toegeschreven, zoals operationele procedures die worden uitgevoerd in faciliteiten in de nabijheid van de grensovergang maar die daar niet intrinsiek verband mee houden; en

ten minste 75 % van de goederentreinen die minstens één grens van een Europese vervoerscorridor overschrijden, bereiken hun bestemming of, als hun bestemming buiten de Unie ligt, de buitengrens van de Unie op de geplande tijd of met een vertraging van minder dan 30 minuten, voor zover eventuele vertragingen aan de infrastructuurbeheerders van de Unie kunnen worden toegeschreven. Vertragingen die zich voordoen in en toe te schrijven zijn aan derde landen die worden aangedaan, worden niet meegerekend.

op dubbelsporige lijnen kunnen per uur en per rijrichting minstens twee treinpaden worden toegewezen aan goederentreinen met een lengte van minstens 740 m (locomotieven inbegrepen); en

op enkelsporige lijnen kan per twee uur en per rijrichting minstens één treinpad worden toegewezen aan goederentreinen met een lengte van minstens 740 m (locomotieven inbegrepen).

de migratie naar de Europese nominale standaardspoorwijdte (1435 mm), waar van toepassing;

het beperken van de gevolgen van door spoorvervoer veroorzaakte geluid en trillingen, met name door maatregelen op het gebied van rollend materieel en infrastructuur, zoals geluidsschermen;

het verbeteren van de veiligheid bij overwegen;

in voorkomend geval, de aansluiting van spoorweginfrastructuur op de binnenhaveninfrastructuur;

afhankelijk van de analyse van de sociaal-economische kosten en baten, de ontwikkeling van infrastructuur voor treinen met een lengte van 740 m tot 1 500 m en een aslast van 25,0 ton bij de aanleg en modernisering van spoorlijnen die relevant zijn voor het goederenvervoer;

de ontwikkeling en uitrol van innovatieve spoorwegtechnologie, voortbouwend op met name de werkzaamheden van de Gemeenschappelijke Ondernemingen “Shift2Rail” en “Europese Spoorwegen”, in het bijzonder automatische treinbesturing, geavanceerd verkeersbeheer en digitale connectiviteit voor passagiers op basis van ERTMS en digitale automatische koppelingen die inzake connectiviteit 5G- en satellietgebaseerd zijn, alsook inertiële meeteenheden voor de geolocatie-eenheden van het ERTMS;

bij de aanleg of verbetering van spoorweginfrastructuur, het waarborgen van de continuïteit en toegankelijkheid van voet- en fietspaden, en het ontwikkelen van fietsstallingen in de buurt van stations, teneinde actieve vervoerswijzen te bevorderen;

de ontwikkeling van innovatieve alternatieve brandstoftechnologie voor spoorwegen, zoals met waterstof of accu’s aangedreven treinen voor trajecten en toegangsroutes per spoor die zijn vrijgesteld van de elektrificatieverplichting;

voor de ontwikkeling van het trans-Europees vervoersnetwerk, het toepassen van een norm die verkeer mogelijk maakt van goederentreinen die standaardopleggers met een hoogte van maximaal 4 meter vervoeren op wagons met een hoogte van minstens 33 centimeter, zonder dat voor de exploitatie van dergelijke treinen een speciale toestemming vereist is; en

de opwaardering tot dubbelsporige lijnen van segmenten die een knelpunt vormen en capaciteitsproblemen ondervinden.

rivieren;

kanalen;

meren en lagunes;

de bijbehorende infrastructuur zoals sluizen, liften, bruggen, reservoirs, en maatregelen die de binnenvaart ten goede kunnen komen door overstromingen en droogte te voorkomen en te beperken;

de toegangswateren naar en laatstekilometerverbindingen met multimodale goederenterminals die op de binnenwateren zijn aangesloten, met name in binnenhavens en zeehavens;

lig- en rustplaatsen;

binnenhavens, waaronder basishaveninfrastructuur in de vorm van havenbekkens, kademuren, aanlegplaatsen, steigers, dokken, dijken, gedempte zones, platforms, landaanwinningen en de nodige infrastructuur voor vervoer binnen en buiten het havengebied;

de in lid 2 bedoelde bijbehorende uitrusting;

ICT-systemen voor vervoer, waaronder RIS;

de verbindingen tussen binnenhavens en de andere vervoerswijzen in het trans-Europees vervoersnetwerk;

infrastructuur in verband met faciliteiten voor alternatieve brandstoffen; en

de nodige infrastructuur voor afvalvrije activiteiten en maatregelen op het gebied van de circulaire economie.

haar totale jaarlijkse overslagvolume bedraagt meer dan 500 000 ton en wordt bepaald aan de hand van het recentste driejaarlijkse gemiddelde, op basis van door Eurostat gepubliceerde statistieken; en

ze bevindt zich op het binnenvaartnetwerk van het trans-Europese vervoersnetwerk.

zijn aangesloten op de weg- of spoorweginfrastructuur;

over ten minste één multimodale goederenterminal beschikken die op niet-discriminerende wijze en tegen transparante en niet-discriminerende tarieven toegankelijk is voor alle exploitanten en gebruikers; en

uitgerust zijn met voorzieningen om de milieuprestaties van schepen in havens te verbeteren, waaronder eventueel afvalontvangstvoorzieningen, ontgassingsfaciliteiten, en maatregelen ter vermindering van geluidshinder en lucht- en waterverontreiniging.

de vaardiepte van rivieren, kanalen, meren, lagunes, binnenhavens en hun toegangswateren ten minste 2,5 m bedraagt en dat de minimale doorvaarthoogte onder niet-beweegbare bruggen ten minste 5,25 m bedraagt bij specifieke referentiewaterstanden, die op een bepaald aantal dagen per jaar worden overschreden ten opzichte van een statistisch gemiddelde;

op een voor het publiek toegankelijke website wordt bekendgemaakt hoeveel dagen per jaar als bedoeld in punt a) het werkelijke waterpeil de vastgestelde referentiewaterstand voor de vaardiepte overschrijdt of niet bereikt, aangevuld met de gemiddelde wachttijd bij elke sluis;

sluiswachters de sluizen zodanig bedienen en onderhouden dat de wachttijden tot een minimum worden beperkt; en

rivieren, kanalen, meren en lagunes uitgerust zijn met RIS voor alle diensten overeenkomstig Richtlijn 2005/44/EG van het Europees Parlement en de Raad (50), teneinde ervoor te zorgen dat gebruikers over de grenzen heen realtime-informatie krijgen.

specifieke parameters voor vrij stromende rivieren;

aanvullende parameters voor de bevaarbare breedte van kanalen;

de uitrol van infrastructuur voor alternatieve energie om een corridorbrede toegang tot alternatieve brandstoffen te waarborgen;

het gebruik van digitale toepassingen van het netwerk en automatiseringsprocessen;

de bestendigheid van de infrastructuur tegen klimaatverandering, natuurrampen en door de mens veroorzaakte rampen of opzettelijke verstoringen; of

de invoering en bevordering van nieuwe technologie en innovatie voor koolstofvrije en koolstofarme brandstoffen en aandrijfsystemen.

waar nodig, het bereiken van hogere normen voor de modernisering van bestaande waterwegen en de aanleg van nieuwe waterwegen, teneinde te voldoen aan de marktvraag;

maatregelen voor de preventie en de beperking van de gevolgen van overstromingen en droogte;

het verbeteren van de digitaliserings- en automatiseringsprocessen, met name ter bevordering van de veiligheid, beveiliging en duurzaamheid in de binnenvaart, onder meer in stedelijke knooppunten;

het moderniseren en uitbreiden van de infrastructuurcapaciteit, waaronder aanleg- en rustplaatsen en ten behoeve van de diensten die nodig zijn voor multimodaal vervoer binnen en buiten het havengebied en langs de waterweg;

het stimuleren en ontwikkelen van maatregelen ter verbetering van de milieuprestaties van de binnenvaart- en vervoersinfrastructuur, waaronder emissievrije en emissiearme vaartuigen en maatregelen om de gevolgen voor waterlichamen en voor de van water afhankelijke biodiversiteit te beperken, in overeenstemming met de toepasselijke voorschriften uit hoofde van het Unierecht of toepasselijke internationale overeenkomsten;

het ontwikkelen en gebruiken van binnenschepen met geringe diepgang die geschikt zijn voor lage waterstanden;

het waarborgen van de continuïteit en toegankelijkheid van voet- en fietspaden bij de aanleg of de verbetering van binnenvaartinfrastructuur om actieve vervoerswijzen te bevorderen;

het bevorderen van acties om verslechtering van de waterwegvoorschriften te voorkomen, met inbegrip van middelen om de vaarwegomstandigheden te monitoren; en

in voorkomend geval, het verbeteren van de vaaromstandigheden langs de binnenwateren bij de bouw van nieuwe bruggen of bij de renovatie van niet-beweegbare bruggen, door bijzondere aandacht te besteden aan de doorvaarhoogte ten opzichte van de bestaande bruggen van een specifieke waterwegsectie.

de zeevaartinfrastructuur binnen de havengebieden van het kernnetwerk en het uitgebreide netwerk, met inbegrip van de connectiviteit met het achterland;

bredere maatregelen die geen verband houden met specifieke havens en die de Europese maritieme ruimte en de maritieme industrie in de breedte ten goede komen, zoals steun voor werkzaamheden die de bevaarbaarheid het hele jaar door verzekeren (ijs breken), de transitie naar duurzaam zeevervoer faciliteren en de synergieën tussen vervoer en energie versterken, onder meer door de rol van havens als energieknooppunten te stimuleren en de energietransitie te ondersteunen, en ICT-systemen voor vervoer en hydrografische onderzoeken; en

het bevorderen van duurzame en veerkrachtige kortevaartverbindingen, met name verbindingen die de goederenstromen bundelen teneinde de negatieve externe kosten, zoals emissies en congestie door het wegvervoer in de Unie, te verminderen en die voor een betere toegang tot ultraperifere en andere afgelegen, insulaire en perifere regio’s zorgen, door duurzame, regelmatige en frequente maritieme diensten op te zetten of die diensten te verbeteren.

zeehavens, met inbegrip van de nodige infrastructuur voor het vervoer binnen het havengebied;

basishaveninfrastructuur zoals havenbekkens, kademuren, ligplaatsen, platforms, steigers, dokken, dijken, gedempte zones en landaanwinningen;

zeekanalen;

navigatiehulpmiddelen;

haveninvaarten, vaargeulen en sluizen;

golfbrekers;

verbindingen tussen havens en het trans-Europees vervoersnetwerk;

ICT-systemen voor vervoer, waaronder EMSWe en VTMIS;

infrastructuur voor alternatieve brandstoffen;

bijbehorende uitrusting, zoals met name uitrusting voor verkeers- en vrachtbeheer, voor het beperken van de negatieve gevolgen voor het milieu, onder meer voor afvalvrije activiteiten en maatregelen op het gebied van de circulaire economie, voor een betere energie-efficiëntie, het beperken van geluidshinder en het gebruik van alternatieve brandstoffen, alsmede uitrusting om de bevaarbaarheid het hele jaar door te verzekeren, waaronder uitrusting voor het breken van ijs, voor hydrologisch onderzoek, voor en baggerwerken en voor de bescherming van de haven en de haveninvaart; en

infrastructuur ter facilitering van havenactiviteiten in verband met hernieuwbare energie, met inbegrip van offshorewindmolenparken.

het totale jaarlijkse passagiersverkeer vertegenwoordigt meer dan 0,1 % van het jaarlijkse totaal passagiersvervoer van alle zeehavens in de Unie, waarbij als referentie voor dat totaalvolume het recentste driejaarlijkse gemiddelde op basis van de statistieken van Eurostat geldt;

het totale jaarlijkse vrachtvolume, voor bulkgoederen of stukgoederen, bedraagt meer dan 0,1 % van het overeenkomstige totale jaarlijkse vrachtvolume dat in alle zeehavens van de Unie wordt afgehandeld, waarbij als referentie voor dat totaalvolume het recentste driejaarlijkse gemiddelde op basis van de statistieken van Eurostat geldt;

het totale jaarlijkse vrachtvolume, voor bulkgoederen en/of stukgoederen, bedraagt jaarlijks meer dan 500 000 ton en bijdragen tot het diversifiëren van de energiebevoorrading van de EU en tot een snellere uitrol van hernieuwbare energie is één van de hoofdactiviteiten van de haven, waarbij als referentie voor dat totaalvolume het recentste driejaarlijkse gemiddelde op basis van de statistieken van Eurostat geldt;

de zeehaven bevindt zich op een eiland en vormt het enige toegangspunt tot een NUTS 3-regio in het uitgebreide netwerk in de zin van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1059/2003; of

de zeehaven bevindt zich in een ultraperifeer of perifeer gebied, op een afstand van meer dan 200 km van de dichtstbijzijnde haven van het uitgebreide netwerk.

in de zeehavens van het uitgebreide netwerk infrastructuur voor alternatieve brandstoffen wordt uitgerold in overeenstemming met Verordening (EU) 2023/1804;

de zeehavens van het uitgebreide netwerk zijn uitgerust met de nodige infrastructuur om de milieuprestaties van schepen in havens te verbeteren, in het bijzonder ontvangstvoorzieningen voor de afvalafgifte van schepen overeenkomstig Richtlijn (EU) 2019/883 van het Europees Parlement en de Raad (51);

VTMIS en SafeSeaNet worden ingevoerd overeenkomstig Richtlijn 2002/59/EG; en

de nationale maritieme éénloketsystemen worden ingevoerd overeenkomstig Verordening (EU) 2019/1239.

de zeehavens van het uitgebreide netwerk met een totaal jaarlijks vrachtvolume van meer dan 2 miljoen ton zijn aangesloten op de spoor- en wegeninfrastructuur en, waar mogelijk, op de binnenwateren; als referentie voor dat totaalvolume geldt het recentste driejaarlijkse gemiddelde op basis van de statistieken van Eurostat;

elke zeehaven van het uitgebreide netwerk waar goederenverkeer plaatsvindt, beschikt over ten minste één multimodale goederenterminal die op niet-discriminerende wijze en tegen transparante en niet-discriminerende tarieven toegankelijk is voor alle exploitanten en gebruikers;

zeekanalen, havenvaargeulen en riviermonden die twee zeeën met elkaar verbinden, of vanaf de zee toegang bieden tot zeehavens, ten minste beantwoorden aan de voorschriften voor binnenwateren die voldoen aan de eisen van artikel 23; en

de zeehavens van het uitgebreide netwerk die met binnenwateren zijn verbonden, over afhandelingscapaciteit voor binnenschepen beschikken.

het verbeteren van de maritieme toegang, zoals golfbrekers, zeekanalen, vaargeulen, sluizen, baggerwerken en navigatiehulpmiddelen;

het bouwen of verbeteren van basishaveninfrastructuur zoals havenbekkens, infrastructuur voor alternatieve brandstoffen, kademuren, ligplaatsen, platforms, steigers, dokken, dijken, gedempte zones en landaanwinningen;

het verbeteren van de in artikel 37, punten a), b) en d), bedoelde infrastructuur die de verschillende vervoerswijzen, apparatuur en systemen met elkaar verbindt; alsmede het moderniseren en uitbreiden van de capaciteit van de spoorweginfrastructuur die nodig is voor vervoersactiviteiten in of grenzend aan het havengebied, indien dat nodig is voor de aansluiting op het trans-Europese spoorwegnet;

het verbeteren van de digitaliserings- en automatiseringsprocessen, met name ter bevordering van de veiligheid, beveiliging, efficiëntie en duurzaamheid;

het invoeren en bevorderen van nieuwe technologieën en innovaties, alsook van hernieuwbare en koolstofarme brandstoffen;

het versterken van de veerkracht van de logistieke ketens en de internationale maritieme handel, onder meer met betrekking tot de aanpassing aan klimaatverandering;

maatregelen om het geluid te beperken en de energie-efficiëntie te verbeteren;

het stimuleren van de inzet van emissievrije en emissiearme schepen voor kortevaartverbindingen en het ontwikkelen van maatregelen ter verbetering van de milieuprestaties van de zeevaart met het oog op de havenaanloop en het optimaliseren van de toeleveringsketen, in overeenstemming met de toepasselijke eisen uit hoofde van het Unierecht of de toepasselijke internationale overeenkomsten, zoals regelingen voor milieustimulerende maatregelen;

acties in verband met de bevordering van bredere acties en van kortevaartverbindingen in het kader van de Europese maritieme ruimte, met inbegrip van de bevordering van een betere toegang tot ultraperifere en andere afgelegen, insulaire en perifere regio’s;

het bevorderen van emissievrij en emissiearm vervoer per veerboot als duurzame vorm van passagiersvervoer;

acties die als doel hebben het aandeel van het goederenvervoer, ook voor de korte vaart, dat van het weg- en luchtvervoer overgaat naar de zee- of binnenvaart en het spoor, te vergroten, teneinde de negatieve externe kosten in verband met bijvoorbeeld emissies en congestie te verminderen; en

het verbeteren van de toegang tot ultraperifere gebieden en andere afgelegen, insulaire en perifere regio’s.

wegen, met inbegrip van:

bijbehorende uitrusting, inclusief systemen voor het wegen van rijdende voertuigen;

digitale infrastructuur en ICT-systemen voor vervoer;

toegangswegen tot multimodale goederenterminals;

verbindingen tussen goederenterminals en logistieke platforms en de andere vervoerswijzen in het trans-Europees vervoersnetwerk;

busterminals;

infrastructuur in verband met faciliteiten voor alternatieve brandstoffen; en

parkeer- en rustplaatsen, inclusief veilige en beveiligde parkeerterreinen voor bedrijfsvoertuigen.

de veiligheid van de infrastructuur voor wegvervoer wordt verzekerd, gemonitord en zo nodig verbeterd in overeenstemming met Richtlijn 2008/96/EG;

bij het ontwerp, de aanleg, de verbetering of het onderhoud van wegen hoge kwaliteits- en veiligheidsnormen worden gehanteerd;

bij het ontwerp, de aanleg, de verbetering of het onderhoud van wegen een hoog niveau van milieubescherming wordt gehanteerd, waar nodig aangevuld met maatregelen om geluidshinder te beperken en voor de opvang, behandeling en lozing van afvloeiend water;

wegtunnels met een lengte van meer dan 500 m voldoen aan Richtlijn 2004/54/EG van het Europees Parlement en de Raad (52);

de interoperabiliteit van tolheffingssystemen in voorkomend geval wordt gewaarborgd overeenkomstig Richtlijn (EU) 2019/520 van het Europees Parlement en de Raad (53), Uitvoeringsverordening (EU) 2020/204 van de Commissie (54) en Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/203 van de Commissie (55);

tolgelden of gebruiksrechten in voorkomend geval worden geheven overeenkomstig Richtlijn 1999/62/EG van het Europees Parlement en de Raad (56);

alle intelligente vervoerssystemen op de infrastructuur voor wegvervoer in overeenstemming zijn met Richtlijn 2010/40/EU, en bij de uitrol daarvan de op grond daarvan vastgestelde gedelegeerde handelingen in acht worden genomen: en

op het wegennet infrastructuur voor alternatieve brandstoffen wordt uitgerold in overeenstemming met Verordening (EU) 2023/1804.

de weg is speciaal ontworpen, aangelegd of aangepast voor verkeer met motorvoertuigen;

er zijn rustplaatsen beschikbaar op onderlinge afstanden van maximaal 100 km, met voldoende veilige parkeerruimte en adequate voorzieningen, waaronder sanitair, die voldoen aan de behoeften van divers personeel; en

gemiddeld om de 300 km zijn er op het netwerk van een lidstaat systemen voor het wegen van rijdende voertuigen geïnstalleerd.

uiterlijk op 31 december 2030 voor de bestaande infrastructuur van het uitgebreide netwerk; en

uiterlijk op 31 december 2050 of, indien een wegvak eerder is voltooid, uiterlijk op de datum van voltooiing ervan, voor nieuwe infrastructuur van het uitgebreide netwerk.

de wegen zijn speciaal ontworpen, aangelegd of aangepast voor verkeer met motorvoertuigen;

de wegen beschikken, behalve op bepaalde plaatsen of tijdstippen, in beide rijrichtingen over rijstroken die van elkaar gescheiden zijn door een niet voor het verkeer bestemde strook, of op een andere wijze die een gelijkwaardig veiligheidsniveau garandeert; en

de wegen hebben geen gelijkvloerse kruisingen met andere wegen, spoorwegen, tramlijnen, fietspaden of voetpaden.

langs de wegen van het kernnetwerk en het uitgebreide kernnetwerk, op onderlinge afstanden van maximum 60 km beschikt over rustplaatsen met voldoende, veilige parkeerruimte en adequate voorzieningen, waaronder sanitair, die voldoen aan de behoeften van divers personeel; en

voldoet aan de vereisten van artikel 30, lid 2, punt c).

voor de bestaande infrastructuur van het kernnetwerk uiterlijk op 31 december 2025, en voor de bestaande infrastructuur van het uitgebreide kernnetwerk uiterlijk op 31 december 2030: en

voor nieuwe infrastructuur van het kernnetwerk uiterlijk op 31 december 2030, en voor nieuwe infrastructuur van het uitgebreide kernnetwerk uiterlijk op 31 december 2040 of, indien een wegvak eerder is voltooid, uiterlijk op de datum van voltooiing ervan.

het verbeteren en bevorderen van de verkeersveiligheid, rekening houdend met de behoeften van kwetsbare gebruikers en weggebruikers in al hun diversiteit, in het bijzonder personen met beperkte mobiliteit;

het beperken van de congestie op bestaande wegen, met name door intelligent verkeersbeheer, waaronder dynamische congestieheffingen of tolheffingen die variëren naargelang het tijdstip van dag, de week of het seizoen;

het verbeteren van digitaliserings- en automatiseringsprocessen, het invoeren van innovatieve technologieën voor een betere controle op de naleving van het rechtskader van de Unie voor wegvervoer, waaronder slimme en geautomatiseerde handhavingsinstrumenten en communicatie-infrastructuur;

bij de aanleg of verbetering van wegeninfrastructuur, het waarborgen van de continuïteit en toegankelijkheid van voet- en fietspaden om actieve vervoerswijzen te stimuleren en het verbeteren van de infrastructuur voor actieve mobiliteit, waar dat relevant is; en

de ontwikkeling van veilige en beveiligde parkeerterreinen met voldoende parkeerplaatsen voor bedrijfsvoertuigen en conform de eisen van artikel 8 bis, lid 1, van Verordening (EG) nr. 561/2006 op het uitgebreide netwerk.

het luchtruim, de vliegroutes en de luchtcorridors;

luchthavens, met inbegrip van de nodige infrastructuur en uitrusting voor grond- en vervoersactiviteiten binnen het luchthavengebied en vertiports;

de verbindingen tussen luchthavens en de andere vervoerswijzen in het trans-Europees vervoersnetwerk;

ATM/ANS-systemen en de bijbehorende apparatuur, waaronder in de ruimte gestationeerde apparatuur;

infrastructuur met betrekking tot alternatieve brandstoffen en elektriciteitsvoorziening voor stilstaande luchtvaartuigen;

infrastructuur voor de productie ter plaatse van alternatieve brandstoffen, ter verbetering van de energie-efficiëntie en ter beperking van de impact op het klimaat en het milieu en van de geluidshinder van luchthavens of van de bijbehorende luchthavenactiviteiten, zoals grondafhandelingsdiensten, luchtvaartuigactiviteiten en passagiersvervoer op de grond;

infrastructuur voor gescheiden afvalinzameling, afvalpreventie en activiteiten op het gebied van de circulaire economie; en

ruimtehavens.

voor goederenluchthavens vertegenwoordigt het jaarlijks totale goederenvolume ten minste 0,2 % van het jaarlijks totale goederenvolume van alle luchthavens in de Unie;

voor passagiersluchthavens vertegenwoordigt het totale jaarlijkse passagiersverkeer ten minste 0,1 % van het jaarlijks totale aantal passagiers van alle luchthavens in de Unie, tenzij de luchthaven meer dan 100 km verwijderd ligt van de dichtstbijzijnde luchthaven in het uitgebreide netwerk, of meer dan 200 km van een hogesnelheidsspoorlijn in de betrokken regio.

de luchthavens van het trans-Europees vervoersnetwerk met een jaarlijks totaal passagiersvervoer van meer dan twaalf miljoen passagiers uiterlijk op 31 december 2040 met het trans-Europees spoorwegnet, en zo mogelijk ook met het hogesnelheidsspoorwegnet, verbonden zijn, zodat ze door langeafstandstreinen kunnen worden bediend, tenzij dergelijke verbindingen door specifieke geografische of aanzienlijke fysieke beperkingen niet mogelijk zijn;

de luchthavens van het trans-Europees vervoersnetwerk met een jaarlijks totaal passagiersvervoer van meer dan vier miljoen en minder dan twaalf miljoen passagiers uiterlijk op 31 december 2050 met het trans-Europees spoorwegnet of, indien de luchthaven gelegen is op of in de nabijheid van een stedelijk knooppunt van het trans-Europees spoorwegnet, met dat stedelijk knooppunt verbonden zijn per spoor, metro, lightrail, tram, kabelbaan of, bij wijze van uitzondering, andere emissievrije openbaarvervoersoplossingen, tenzij dergelijke verbindingen door specifieke geografische of aanzienlijke fysieke beperkingen niet mogelijk zijn;

elke luchthaven van het trans-Europees vervoersnetwerk over ten minste één terminal beschikt die op niet-discriminerende wijze en tegen transparante en niet-discriminerende tarieven toegankelijk is voor alle exploitanten en gebruikers;

de luchtvaartinfrastructuur in overeenstemming is met de gemeenschappelijke basisnormen voor de bescherming van de burgerluchtvaart tegen wederrechtelijke daden, zoals vastgesteld door de Unie bij Verordening (EG) nr. 300/2008 van het Europees Parlement en de Raad (58);

de infrastructuur voor luchtverkeersbeheer de mogelijkheid biedt het gemeenschappelijk Europees luchtruim tot stand te brengen, overeenkomstig de Verordeningen (EG) nr. 549/2004, (EG) nr. 550/2004, (EG) nr. 551/2004 en (EU) 2018/1139, teneinde de prestaties en de duurzaamheid van het Europese luchtvaartsysteem, de uitvoeringsvoorschriften en de Uniespecificaties te verbeteren;

in luchthavens infrastructuur voor alternatieve brandstoffen wordt uitgerold in overeenstemming met Verordening (EU) 2023/1804: en

de luchthavens van het kernnetwerk en het uitgebreide netwerk met een jaarlijks totaal passagiersvervoer van meer dan vier miljoen passagiers uiterlijk op 31 december 2030 voor de luchthavens van het kernnetwerk, en uiterlijk op 31 december 2040 voor de luchthavens van het uitgebreide netwerk, beschikken over infrastructuur voor de toevoer van geconditioneerde lucht naar stilstaande luchtvaartuigen op standplaatsen aan de gate die voor commerciële vervoersactiviteiten worden gebruikt.

het verbeteren van de operationele en energie-efficiëntie van luchthavens;

het ondersteunen van de invoering van het gemeenschappelijk Europees luchtruim en van interoperabele systemen, met name die welke door het Sesar-project zijn ontwikkeld in overeenstemming met het Europees ATM-masterplan, waaronder die welke een veilige en volledige integratie van nieuwe – zowel bemande als onbemande – luchtvaartuigen beogen;

het verbeteren van de digitaliserings- en automatiseringsprocessen, vooral ter bevordering van de veiligheid en beveiliging;

het verbeteren van de multimodale verbindingen tussen luchthavens en de infrastructuur voor andere vervoerswijzen en, in voorkomend geval, tussen luchthavens en stedelijke knooppunten;

het verbeteren van de duurzaamheid en het beperken van de gevolgen voor het klimaat en het milieu en van de geluidshinder, met name door invoering van nieuwe technologie en innovatie, alternatieve brandstoffen, emissievrije en emissiearme luchtvaartuigen en een koolstofvrije en koolstofarme infrastructuur en infrastructuur voor andere alternatieve brandstoffen die voldoet aan Verordening (EU) 2023/1804, alsmede brandstoffen die voldoen aan Verordening (EU) 2023/2405 van het Europees Parlement en de Raad (59);

de verbinding van de luchthavens van het uitgebreide netwerk en het kernnetwerk met een jaarlijks totaal passagiersvervoer van minder dan vier miljoen passagiers met het netwerk en, in voorkomend geval, met de overeenkomstige stedelijke knooppunten, zoals bedoeld in bijlage II, per spoor, metro, lightrail, tram, kabelbaan of, bij wijze van uitzondering, andere emissievrije openbaarvervoersoplossingen; en

infrastructuur voor de toevoer van geconditioneerde lucht naar stilstaande luchtvaartuigen op buitenstandplaatsen, en op standplaatsen aan de gate op luchthavens van het trans-Europees vervoersnetwerk met een jaarlijks totaal passagiersvervoer van minder dan vier miljoen.

gelegen zijn in of grenzen aan de zeehavens van het trans-Europees vervoersnetwerk, zoals vermeld in bijlage II;

gelegen zijn in of grenzen aan de binnenhavens van het trans-Europees vervoersnetwerk, zoals vermeld in bijlage II;

gelegen zijn in de luchthavens van het trans-Europees vervoersnetwerk, zoals vermeld in bijlage II; of

ingedeeld zijn bij de terminals voor overslag tussen weg- en spoorvervoer of bij de terminals langs de binnenwateren van het trans-Europees vervoersnetwerk, zoals vermeld in bijlage II.

een onderzoek van de huidige en toekomstige goederenstromen per vervoerswijze;

een inventarisatie van de bestaande multimodale goederenterminals van het trans-Europees vervoersnetwerk op het grondgebied, aangevuld met een beoordeling van de behoefte aan nieuwe multimodale goederenterminals of aan extra overslagcapaciteit in de bestaande terminals; en

een analyse van de manier waarop multimodale goederenterminals met voldoende overslagcapaciteit adequaat kunnen worden gespreid om aan de overeenkomstig punt b) vastgestelde behoeften te voldoen, waarbij rekening wordt gehouden met terminals in grensgebieden van aangrenzende lidstaten.

de jaarlijkse overslag van goederen overschrijdt voor stukgoederen 800 000 ton of voor bulkgoederen 0,1 % van het overeenkomstige jaarlijks totale goederenvolume dat in alle zeehavens van de Unie wordt verwerkt;

als er in een NUTS 2-regio geen terminal voor overslag tussen spoor- en wegvervoer is die aan punt a) voldoet, wijst de lidstaat de belangrijkste terminal voor die NUTS 2-regio aan;

de terminal is door de lidstaat voorgesteld voor toevoeging aan de bijlagen I en II overeenkomstig lid 4 van dit artikel.

infrastructuur die de verschillende vervoerswijzen binnen een terminalgebied en de omgeving daarvan met elkaar verbindt;

uitrusting zoals kranen, transportbanden of andere overslaginrichtingen voor het vervoer van goederen tussen verschillende vervoerswijzen en voor de schikking en opslag van goederen;

specifieke zones zoals een gatezone, een tussenbuffer en een wachtzone, een overslagzone en rij- of laadstroken;

ICT-systemen voor vervoer die relevant zijn voor efficiënte terminalactiviteiten, zoals systemen die de planning van infrastructuurcapaciteit, vervoersactiviteiten, verbindingen tussen de vervoerswijzen en de overslag faciliteren; en

infrastructuur voor alternatieve brandstoffen.

zij zijn verbonden met ten minste twee in het gebied beschikbare vervoerswijzen;

zij beschikken uiterlijk op 31 december 2030 binnen de terminal of binnen een afstand van 3 km rond de terminal over ten minste één laadstation, zoals gedefinieerd in artikel 2, punt 52), van Verordening (EU) 2023/1804, dat bestemd is voor zware bedrijfsvoertuigen, en, zo nodig, één tankstation, zoals gedefinieerd in artikel 2, punt 59), van die verordening, dat wordt gebruikt voor waterstof en bestemd is voor zware bedrijfsvoertuigen; en

zij zijn uiterlijk op 31 december 2030 uitgerust met digitale instrumenten om:

het verbeteren van de verbindingen tussen de verschillende vervoerswijzen;

wegnemen van de belangrijkste technische en administratieve belemmeringen voor multimodaal vervoer, onder meer door de invoering van eFTI (elektronische informatie over goederenvervoer);

het ontwikkelen van een vlotte informatiestroom die vervoersdiensten in het volledige trans-Europese vervoerssysteem mogelijk maakt;

het bevorderen van de interoperabiliteit voor het delen van, de toegang tot en het hergebruik van gegevens binnen en tussen de vervoerswijzen;

waar nodig, stimuleren dat rangeersporen en multimodale goederenterminals op het trans-Europees vervoersnetwerk worden aangepast om zonder extra handelingen treinen met een lengte van 740 m te kunnen ontvangen;

het verlengen en elektrificeren van vertrek- en aankomstsporen, het aanpassen van seingevingssystemen en het optimaliseren van de spoorconfiguratie;

waar nodig, stimuleren dat rangeersporen worden omgebouwd naar de Europese nominale standaardspoorwijdte van 1 435 mm; en

het bevorderen van multimodale vervoersinfrastructuur die een doeltreffende modal shift naar duurzame vervoerswijzen mogelijk maakt.

de in het stedelijke knooppunt gelegen vervoersinfrastructuur die deel uitmaakt van het trans-Europees vervoersnetwerk, met inbegrip van ringwegen; en

toegangspunten tot het trans-Europees vervoersnetwerk die op niet-discriminerende wijze toegankelijk zijn voor alle exploitanten en gebruikers, met name havens, luchthavens alsmede treinstations, busterminals en multimodale goederenterminals.

de beschikbaarheid van infrastructuur voor het laden en tanken van alternatieve brandstoffen, in overeenstemming met Verordening (EU) 2023/1804;

uiterlijk op 31 december 2027:

uiterlijk op 31 december 2030, de ontwikkeling van multimodale passagiersknooppunten ter facilitering van eerste- en laatstekilometerverbindingen, waaronder de toegang tot openbaarvervoersinfrastructuur en actieve mobiliteit, uitgerust met ten minste één laadstation, zoals gedefinieerd in artikel 2, punt 52), van Verordening (EU) 2023/1804, dat bestemd is voor bussen en touringcars; de lidstaten onderzoeken voorts of op die knooppunten ook een tankstation, zoals gedefinieerd in artikel 2, punt 59), van die verordening, kan worden aangelegd dat voor waterstof wordt gebruikt en bestemd is voor bussen en touringcars, en

uiterlijk op 31 december 2040, de ontwikkeling, op basis van een sociaal-economische kosten-batenanalyse, van ten minste één multimodale goederenterminal, indien er nog geen bestaat, met voldoende overslagcapaciteit binnen of in de nabijheid van het stedelijke knooppunt.

tot vaststelling van een beperkt aantal indicatoren die moeten worden gebruikt voor het verzamelen van gegevens als bedoeld in lid 1, punt b), van dit artikel;

tot vaststelling van een methode voor het verzamelen en indienen van gegevens overeenkomstig lid 1 van dit artikel; en

tot vaststelling van afzonderlijke termijnen voor het indienen van dergelijke gegevens.

eerste- en laatstekilometerverbindingen, zoals metro- of tramverbindingen, tussen en met de in artikel 40, lid 1, punt b), bedoelde toegangspunten tot het trans-Europees vervoersnetwerk, om de prestaties van het trans-Europees vervoersnetwerk te verbeteren;

de naadloze interconnectie tussen de infrastructuur van het trans-Europees vervoersnetwerk en de infrastructuur voor duurzaam regionaal en lokaal vervoer, waaronder mogelijk:

de duurzame, naadloze en veilige verknoping tussen infrastructuur voor het vervoer van passagiers via het spoor, de weg, en, naargelang van het geval, de binnen-, zee- en luchtvaart, met inbegrip van de integratie van infrastructuur voor actieve vervoerswijzen, met name bij de aanleg of modernisering van vervoersinfrastructuur;

de duurzame, naadloze en veilige verknoping tussen infrastructuur voor het vervoer van goederen via het spoor, de weg en, naargelang van het geval, de binnen-, zee- en luchtvaart, alsmede adequate verbindingen met logistieke platforms en faciliteiten;

beperking van de blootstelling van stedelijke gebieden aan de negatieve effecten van doorgaand spoor- en wegvervoer;

bevordering van efficiënte en geluidsarme emissievrije vormen van vervoer en mobiliteit, met inbegrip van vergroening van het stedelijke voertuigenpark voor goederen- en personenvervoer;

vergroten, waar passend, van het aandeel openbaar vervoer en actieve vervoerswijzen, met maatregelen die de mobiliteit van passagiers in eerste instantie naar deze vormen sturen, waaronder veilige en beveiligde infrastructuur voor actieve vormen;

bevordering van efficiënt en geluids- en koolstofarm stedelijk goederenvervoer;

vergroting, waar passend, van de toegankelijkheid en de verbindingen tussen stedelijke en rurale gebieden en van de toegang tot slim, duurzaam en betaalbaar vervoer; en

vaststelling van concrete maatregelen ter bevordering van de bredere uitrol van ICT-instrumenten en intelligente vervoerssystemen die vrij toegankelijk zijn voor alle exploitanten, om geoptimaliseerde routes voor voertuigen mogelijk te maken teneinde de verkeersstromen beter te beheren, de congestie en luchtvervuiling te verminderen, de verkeersveiligheid te verbeteren en realtime-informatie te bieden over de beschikbaarheid van infrastructuur voor alternatieve brandstoffen.

voor de spoorwegen: ERTMS, telematicatoepassingen voor het goederen- en passagiersvervoer als bedoeld in de technische specificatie inzake interoperabiliteit, met name de resultaten van de Gemeenschappelijke Ondernemingen “Shift2Rail” en “Europese spoorwegen”;

voor de binnenvaart: River Information Services (RIS);

voor het wegvervoer: ITS;

voor het zeevervoer: VTMIS-diensten voor scheepvaartbeheer en het Europees maritiem éénloketsysteem (EMSWe) voor informatie-uitwisseling;

voor het luchtvervoer: ATM/ANS-systemen, met name die welke het resultaat zijn van het Sesar-project; en

voor multimodaal vervoer: eFTI.

het duurzaam gebruik van de vervoersinfrastructuur te verbeteren, onder meer dankzij een efficiënt beheer;

de invoering van innovatieve vervoersdiensten te bevorderen, onder meer door kortevaartverbindingen in het kader van de Europese maritieme ruimte, ICT-systemen voor vervoer en het ontwikkelen van de nodige aanvullende infrastructuur om voornamelijk de milieu- en veiligheidsdoelstellingen van die diensten te verwezenlijken;

multimodale vervoersdiensten te faciliteren, met inbegrip van de noodzakelijke begeleidende informatiestromen, en de samenwerking tussen de deelnemers aan de logistieke keten te verbeteren, met inbegrip van verzenders, exploitanten, dienstverleners en hun klanten;

een efficiënt hulpbronnengebruik en een emissievrije en emissiearme exploitatie te stimuleren, met name op het gebied van technologie, exploitatie, voertuigtractie, besturing/aandrijving, systemen en operationele planning; of

te zorgen voor een betere ontsluiting van de kwetsbaarste en meest geïsoleerde delen van de Unie, met name de ultraperifere gebieden, en andere afgelegen, insulaire, perifere en bergachtige gebieden, alsmede dunbevolkte gebieden, en daarbij regelmatige en frequente diensten te bevorderen.

het koolstofarm maken van het vervoer te ondersteunen en te bevorderen door over te stappen op emissievrije en emissiearme voertuigen, treinen, vaartuigen, en luchtvaartuigen die worden aangedreven door alternatieve brandstoffen, en op andere innovatieve en duurzame vervoers- en netwerktechnologie;

duurzame opkomende technologieën te bevorderen om het vervoer en de mobiliteit van passagiers en goederen te verbeteren en te vergemakkelijken;

het koolstofvrij maken van alle vervoerswijzen te bevorderen door energie-efficiëntie te stimuleren, emissievrije en emissiearme oplossingen via aandrijving met alternatieve brandstoffen in te voeren en te voorzien in de bijbehorende infrastructuur, zo mogelijk door middel van synergieën met het trans-Europese energienetwerk;

de invoering en toepassing van nieuwe digitale technologieën te ondersteunen, met name door gegevensuitwisseling en connectiviteitsinfrastructuur met een ononderbroken dekking van het netwerk te bevorderen om een digitale infrastructuur met de hoogste prestaties te waarborgen en hogere automatiseringsniveaus te bereiken, met bijzondere nadruk op de spoorwegsector;

het personenverkeer en het goederenvervoer veiliger en duurzamer te maken;

de exploitatie, het beheer, de toegankelijkheid, de interoperabiliteit, de multimodaliteit en de efficiëntie van het netwerk te verbeteren, onder meer door multimodale digitale mobiliteitsdiensten, zoals “Mobility as a Service”-oplossingen, te ontwikkelen;

efficiënte manieren te stimuleren om aan alle gebruikers en aanbieders van vervoersdiensten toegankelijke en begrijpelijke informatie te verstrekken over verbindingen, interoperabiliteit en multimodaliteit en over de milieueffecten van hun vervoerskeuzes;

het bevorderen van maatregelen ter beperking van negatieve externe effecten, zoals congestie, schade aan de gezondheid en alle soorten van verontreiniging, met inbegrip van geluidshinder en emissies;

beveiligingstechnologie in te voeren;

de vervoersinfrastructuur beter tegen verstoringen en klimaatverandering bestand te maken door een beter ontwerp en verbetering van de infrastructuur en door digitale, cyberveilige oplossingen om het netwerk te beschermen tegen natuurrampen en door de mens veroorzaakte rampen; en

de ontwikkeling en de uitrol van ICT-systemen en nieuwe vervoerstechnologieën binnen en tussen vervoerswijzen verder te bevorderen.

Voor de toepassing van punt b) van de eerste alinea kan de overeenkomstige vervoersinfrastructuur:

de onderlinge afhankelijkheid van, koppelingen met en cascade-effecten van andere netwerken zoals telecommunicatie- en elektriciteitsnetwerken;

de veiligheid, beveiliging en prestaties als er zich meerdere gevaren voordoen;

de structurele kwaliteit gedurende de volledige levenscyclus van de infrastructuur, met bijzondere aandacht voor de milieuomstandigheden en de verwachte klimaatomstandigheden;

de behoeften van civiele bescherming bij de respons op verstoringen, waaronder die met betrekking tot het vervoer van gevaarlijke goederen; en

de cyberbeveiliging en de veerkracht van infrastructuur, met bijzondere aandacht voor grensoverschrijdende infrastructuur.

de levering van essentiële materialen voor de bouw, de exploitatie en het onderhoud van de infrastructuur; en

de toegang tot gevoelige informatie, waaronder persoonsgegevens, of de mogelijkheid om dergelijke informatie te controleren in verband met de bouw, de exploitatie en het onderhoud van de infrastructuur.

te waarborgen dat de infrastructuur van het trans-Europees vervoersnetwerk op zodanige wijze wordt onderhouden dat zij gedurende haar levenscyclus een hoog dienstverleningsniveau en veiligheid biedt, aangepast aan de verkeersstroom, en dat bij de planning van aanleg- of verbeteringswerkzaamheden rekening wordt gehouden met de preventieve onderhoudsbehoeften, met vergroting van de veerkracht ervan, en met de geschatte kosten gedurende de levenscyclus van de trans-Europese vervoersinfrastructuur;

voor een onderhoudsplanning op lange termijn te zorgen voor de wegeninfrastructuur en, indien relevant, de binnenvaartinfrastructuur; en

de samenhang tussen de onderhouds- en vernieuwingsbehoeften te waarborgen, wat spoorweginfrastructuur betreft, in verband met de ontwikkeling van het trans-Europese vervoersnetwerk en het indicatief plan voor de ontwikkeling van de spoorweginfrastructuur, bedoeld in artikel 8, lid 1, van Richtlijn 2012/34/EU en de beheersovereenkomst, bedoeld in artikel 30 van die richtlijn.

personen in vervoersarmoede of kwetsbare situaties, onder wie personen met een handicap of beperkte mobiliteit; en

inwoners van ultraperifere gebieden en andere afgelegen, rurale, insulaire, perifere en bergachtige gebieden, alsook dunbevolkte gebieden.

de integratie van vervoerswijzen, met name met het oog op de versterking van de milieuvriendelijkste vervoerswijzen, zoals het spoor, de binnenvaart en de korte vaart;

interoperabiliteit en continuïteit van het netwerk;

een gecoördineerde ontwikkeling van de infrastructuur voor alle vervoerswijzen, met name op grensoverschrijdende trajecten, met het oog op de ontwikkeling van een interoperabel systeem voor goederenvervoer per spoor en van een performant netwerk voor passagierstreinen over lange afstand, inclusief hogesnelheidstreinen, dat de hele Unie bestrijkt, alsook met het oog op een efficiënte en duurzame integratie van de binnenvaart- en zeevaartinfrastructuur met andere vervoerswijzen;

de ondersteuning van de gecoördineerde en geïntegreerde ontwikkeling en uitrol van innovatieve oplossingen voor de digitalisering en interoperabiliteit van het vervoer; en

het bevorderen van de uitrol van infrastructuur voor alternatieve brandstoffen.

ondersteunen de gecoördineerde uitvoering van de desbetreffende Europese vervoerscorridor of horizontale prioriteit;

stellen samen met de betrokken lidstaten en, in voorkomend geval, in overleg met de buurlanden die deel uitmaken van de Europese vervoerscorridors, een werkplan op en zien toe op de uitvoering ervan overeenkomstig artikel 54;

overleggen met respectievelijk het corridorforum of het adviesforum voor de horizontale prioriteiten over dat werkplan en de uitvoering ervan, en informeren het forum regelmatig over de uitvoering van het werkplan;

brengen aan de lidstaten, de buurlanden die deel uitmaken van de Europese vervoerscorridors, het Europees Parlement en de Commissie en andere entiteiten die rechtstreeks bij de ontwikkeling van de Europese vervoerscorridor of horizontale prioriteit betrokken zijn, verslag uit over eventuele moeilijkheden, in het bijzonder als de ontwikkeling van een corridor of horizontale prioriteit wordt belemmerd, teneinde bij te dragen tot passende oplossingen; en

dienen bij het Europees Parlement, de Raad, de Commissie en de betrokken lidstaten een jaarlijks voortgangsverslag in over de vorderingen bij de verwezenlijking van de Europese vervoerscorridors en horizontale prioriteiten; in dat jaarlijkse voortgangsverslag wordt de nadruk gelegd op de vooruitgang met betrekking tot de belangrijkste prioriteiten en investeringen, wordt de aard van de bij de uitvoering ondervonden problemen beschreven en worden mogelijke oplossingen voorgesteld.

de prioriteiten en investeringsbehoeften voor het goederenvervoer per spoor op de goederenspoorlijnen van de Europese vervoerscorridors te helpen bepalen, rekening houdend met de voordelen voor het trans-Europees vervoersnetwerk en de in deze verordening vastgelegde data voor de algehele voltooiing; en

toe te zien op de prestaties van het goederenvervoer per spoor en mogelijke belemmeringen, zoals technische, administratieve en operationele belemmeringen, in kaart te brengen, met bijzondere aandacht voor de grensoverschrijdende dimensie, en in voorkomend geval aanbevelingen in dit verband te doen.

werken nauw samen met de betrokken lidstaten om de prioriteiten en investeringsbehoeften voor de passagiersspoorlijnen van de Europese vervoerscorridors te helpen bepalen; en

zien toe op de prestaties van het passagiersvervoer per spoor en brengen mogelijke belemmeringen, zoals technische, administratieve en operationele belemmeringen, in kaart, met bijzondere aandacht voor de grensoverschrijdende dimensie, en doen in voorkomend geval aanbevelingen in dit verband.

de interoperabiliteit en de uitrol van nieuwe technologie en infrastructuur;

de gecoördineerde ontwikkeling en uitvoering van infrastructuurprojecten op grensoverschrijdende trajecten;

grensoverschrijdend passagiersvervoer per spoor;

operationele knelpunten;

stedelijke knooppunten;

samenwerking met derde landen; en

andere noodzakelijk geachte onderwerpen.

een beschrijving van de kenmerken van de corridor, met name de grensoverschrijdende trajecten;

een analyse van de mate waarin de corridor voldoet aan de voorschriften inzake vervoersinfrastructuur van deze verordening en de vorderingen in dat verband, met inbegrip van eventuele vertragingen;

een overzicht van de ontbrekende schakels en de knelpunten die de ontwikkeling van de corridor belemmeren, met bijzondere aandacht voor grensoverschrijdende trajecten;

een analyse van de vereiste investeringen, waaronder de verschillende financierings- en subsidiëringsbronnen die zijn toegezegd of worden beoogd, of beide, voor de uitvoering van de nodige projecten voor de ontwikkeling en voltooiing van de corridor, met name de grensoverschrijdende trajecten;

een beschrijving van mogelijke oplossingen om tegemoet te kopen aan de investeringsbehoeften en om knelpunten aan te pakken, met name voor de passagiers- en goederenlijnen en -schakels van de corridor, teneinde de in deze verordening vastgelegde termijnen te halen;

een plan, dat indicatieve intermediaire streefdoelen kan bevatten, voor het wegnemen van fysieke, technische, digitale, operationele en administratieve belemmeringen tussen en binnen vervoerswijzen en voor de verbetering van efficiënt en toegankelijk multimodaal vervoer, met bijzondere aandacht voor het spoor en de bijbehorende grensoverschrijdende trajecten en ontbrekende binnenlandse schakels.

Voor de analyse van de investeringen en de opstelling van de plannen geldt dat de Europese coördinatoren:

de resultaten van de prestatiemonitoring van het goederenvervoer per spoor, uitgevoerd door het bestuur van het goederenvervoer per spoor overeenkomstig artikel 19, lid 2, van Verordening (EU) nr. 913/2010, en de lijst van doelstellingen, streefdoelen en maatregelen die voor de corridor zijn vastgesteld overeenkomstig artikel 9, lid 1, van Verordening (EU) nr. 913/2010, als middel om de corridor in overeenstemming brengen met de operationele prioriteiten van artikel 19 van deze verordening;

een beschrijving van maatregelen in stedelijke knooppunten, in samenwerking met de betrokken lidstaten, de betrokken lokale overheden en de nationale SUMP-contactpunten, die een bijdrage kunnen leveren aan de doeltreffende werking van het goederen- en passagiersvervoer op de corridor en de uitvoering van de doelstellingen van het trans-Europees vervoersnetwerk, en die tevens in overeenstemming zijn met de relevante SUMP’s;

een beschrijving, in samenwerking met de betrokken lidstaten, van prioriteiten voor de ontwikkeling van de corridor;

een analyse van de mogelijke effecten van klimaatverandering op de infrastructuur en, in voorkomend geval, de voorgestelde maatregelen om de bestendigheid tegen klimaatverandering te verbeteren; en

de maatregelen die moeten worden genomen om de uitstoot van broeikasgassen, geluidshinder en, in voorkomend geval, andere negatieve externe effecten te beperken.

de vaststelling van prioriteiten in de nationale planning, door te helpen bij het in kaart brengen van uitvoeringsproblemen en knelpunten, waaronder operationele kwesties, op elke corridor of voor elke horizontale prioriteit;

de project- en investeringsplanning, de bijbehorende kosten en het geraamde tijdschema voor de uitvoering van de Europese vervoerscorridors of de horizontale prioriteit; en

de werkzaamheden in het toezichthoudend orgaan of in een soortgelijk bestuursorgaan van één entiteit, in voorkomend geval, voor de coördinatie, de bouw of het beheer van grensoverschrijdende infrastructuurprojecten, overeenkomstig artikel 8, lid 6.

rekening te houden met wijzigingen die voortvloeien uit de in artikel 21, lid 3, punt a), artikel 25, lid 4, punten a) en b), en artikel 33, lid 2, vastgelegde kwantitatieve drempels en uit de in artikel 25, lid 4, punt c), opgenomen kwantitatieve drempels en kwalitatieve eisen. In dat verband dient de Commissie:

op verzoek van de betrokken lidstaat, binnenhavens, zeehavens en luchthavens op te nemen in het uitgebreide netwerk of het kernnetwerk, indien die infrastructuur vanwege haar geostrategisch belang voor de Unie extra Europese meerwaarde heeft gekregen en voor zover is aangetoond dat voldaan is aan de eisen van het desbetreffende deel van hoofdstuk III of indien redelijkerwijs kan worden aangetoond dat de toepasselijke termijnen voor de naleving van die eisen zullen worden gehaald;

stedelijke knooppunten op te nemen in het trans-Europees vervoersnetwerk, indien is aangetoond dat ze voldoen aan de voorschriften van artikel 40, lid 2;

op verzoek van de betrokken lidstaat, stedelijke knooppunten te schrappen uit het trans-Europees vervoersnetwerk, indien is aangetoond dat ze niet langer voldoen aan de voorschriften van artikel 40, lid 2;

op verzoek van de betrokken lidstaat, stedelijke knooppunten die aan de voorschriften van artikel 40, lid 2, voldoen te schrappen uit het trans-Europees vervoersnetwerk, in uitzonderlijke en terdege gemotiveerde gevallen, met instemming van de relevante autoriteiten van het betrokken stedelijke knooppunt;

door de lidstaat overeenkomstig artikel 36, lid 5, aangewezen overslagterminals voor weg- en spoorvervoer en terminals langs binnenwateren toe te voegen aan het trans-Europees vervoersnetwerk; of, telkens op verzoek van de betrokken lidstaat; overslagterminals voor weg- en spoorvervoer of multimodale goederenterminal als bedoeld in artikel 36, lid 1, punten a), b), en c), te schrappen; of

op basis van de door de betrokken lidstaat overeenkomstig artikel 57, lid 1, verstrekte informatie, de kaarten met de wegen-, spoorwegen- en binnenvaartinfrastructuur in strikt beperkte mate aan te passen zodat ze de voortgang bij de voltooiing van het netwerk weergeven. Bij de aanpassing van die kaarten brengt de Commissie geen tracéwijzigingen aan die verder gaan dan wat is toegestaan bij het besluit tot goedkeuring van het project.

worden de termijnen van artikel 41, lid 1, punten b) en c), met drie jaar verlengd, respectievelijk tot 31 december 2030 en 31 december 2033; en, voor de stedelijke knooppunten die in bijlage II worden opgenomen nadat de termijnen van artikel 41, lid 1, punt b) of c), zijn verstreken, worden deze termijnen verlengd met drie jaar na de inwerkingtreding van die gedelegeerde handeling; en

wordt de toepasselijke termijn om aan de voorschriften van artikel 41, lid 1, punt d), te voldoen, met vijf jaar verlengd, tot 31 december 2045; en, voor stedelijke knooppunten die in bijlage II worden opgenomen nadat de termijn van artikel 41, lid 1, punt d), is verstreken, wordt die termijn verlengd met vijf jaar na de inwerkingtreding van die gedelegeerde handeling.

worden de termijnen van artikel 38, lid 1, punt c), en artikel 38, lid 2, met drie jaar verlengd, tot 31 december 2033; en, voor de overslagterminals voor weg- en spoorvervoer die in de bijlagen I en II worden opgenomen nadat de termijnen van artikel 38, lid 1, punt c), en artikel 38, lid 2, zijn verstreken, worden deze termijnen verlengd met drie jaar na de inwerkingtreding van die gedelegeerde handeling; en

wordt de termijn van artikel 38, lid 3, met vijf jaar verlengd, tot 31 december 2045; en, voor overslagterminals voor weg- en spoorvervoer die in de bijlagen I en II worden opgenomen nadat de termijn van artikel 38, lid 3, is verstreken, wordt die termijn verlengd met vijf jaar na de inwerkingtreding van die gedelegeerde handeling.

de naleving van deze verordening;

de vooruitgang bij de uitvoering van deze verordening, met inbegrip van eventuele vertragingen;

de veranderingen in de passagiers- en goederenvervoersstromen;

de ontwikkelingen op het vlak van de nationale investeringen in vervoersinfrastructuur; en

de behoefte aan wijzigingen in deze verordening.

artikel 1 wordt vervangen door:

“Artikel 1

Doel en toepassingsgebied

• 1. 

  In deze verordening worden de regels vastgelegd voor de organisatie, het bestuur en het beheer van internationale spoorwegcorridors voor concurrerend goederenvervoer per spoor met het oog op het ontwikkelen van een Europees spoorwegnet voor concurrerend goederenvervoer. De verordening bevat regels voor de organisatie, het beheer en de indicatieve investeringsplanning van goederencorridors.

• 2. 

  Deze verordening is van toepassing op het bestuur, het beheer en het gebruik van spoorweginfrastructuur die deel uitmaakt van goederencorridors, onverminderd de verantwoordelijkheden van de lidstaten op het gebied van de planning en financiering van die infrastructuur.”

;

artikel 2 wordt vervangen door:

“Artikel 2

Definities

• 1. 

  Voor de toepassing van deze verordening zijn de definities in artikel 3 van Richtlijn 2012/34/EU van het Europees Parlement en de Raad van 21 november 2012 tot instelling van één Europese spoorwegruimte (*1) van toepassing.

• 2. 

  Naast de in lid 1 bedoelde definities zijn de volgende definities van toepassing:

(*1)   PB L 343 van 14.12.2012, blz. 32."

(*2)   PB L, 2024/1679, 28.6.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1679/oj ”;"

de titel van hoofdstuk II wordt vervangen door:

“ ORGANISATIE EN BESTUUR VAN GOEDERENCORRIDORS ”;

artikel 3 wordt vervangen door:

“Artikel 3

Organisatie en bestuur van goederencorridors

• 1. 

  De lidstaten en infrastructuurbeheerders die verantwoordelijk zijn voor de goederencorridor die deel uitmaakt van die Europese vervoerscorridor, passen het bestuur van de goederencorridor aan vanaf 18 juli 2024 of, in geval van een tracéwijziging van een Europese vervoerscorridor overeenkomstig artikel 11, lid 3, van Verordening 2024/1679, binnen 18 maanden na de datum van die wijziging. In terdege gemotiveerde gevallen kan die periode na instemming van de Commissie worden verlengd tot 24 maanden. De raad van bestuur en de beheerraad van de goederencorridor nemen de nodige maatregelen om de organisatie en het beheer van de goederencorridor overeenkomstig de artikelen 9 tot en met 19 van deze verordening aan te passen aan het nieuwe tracé.

• 2. 

  De raad van bestuur van een goederencorridor kan beslissen om de administratieve, operationele en interoperabiliteitsaspecten van internationale passagiersvervoersdiensten per spoor op de corridor aan te pakken. De artikelen 11 en 14 zijn niet van toepassing op deze diensten.”

;

de artikelen 4 tot en met 7 worden geschrapt;

artikel 8 wordt als volgt gewijzigd:

artikel 9 wordt vervangen door:

“Artikel 9

Maatregelen voor de ontwikkeling van de goederencorridor

• 1. 

  De beheerraad stelt uiterlijk zes maanden voordat de goederencorridor operationeel wordt, een uitvoeringsplan op en maakt dit bekend. De beheerraad raadpleegt de in artikel 8, leden 7 en 8, bedoelde adviesgroepen over het ontwerpuitvoeringsplan. De beheerraad legt het uitvoeringsplan ter goedkeuring voor aan de raad van bestuur.

Dat plan bevat:

Bij het opstellen van het uitvoeringsplan houdt de beheerraad rekening met de doelstellingen en maatregelen in het werkplan van de Europese coördinator, bedoeld in artikel 54 van Verordening (EU) 2024/1679. Het uitvoeringsplan bevat een verwijzing naar de elementen van het werkplan die relevant zijn voor het goederenvervoer per spoor op de corridor.

De beheerraad evalueert en actualiseert regelmatig de in punt c) van dit lid bedoelde streefdoelen en de in punt d) van dit lid bedoelde maatregelen, op basis van de in artikel 19, lid 3, bedoelde beoordeling en na raadpleging van de in artikel 8, leden 7 en 8, bedoelde adviesgroepen en de Europese coördinator.

• 2. 

  De beheerraad evalueert minstens om de vier jaar het uitvoeringsplan, rekening houdend met de voortgang van de uitvoering van het plan, de markt voor goederenvervoer per spoor op de goederencorridor en de prestaties, gemeten in overeenstemming met de in lid 1, punt c), bedoelde doelstellingen.

• 3. 

  De beheerraad verricht een vervoersmarktstudie betreffende de geconstateerde en verwachte veranderingen in de verschillende soorten verkeer op de goederencorridor, met betrekking tot zowel het goederen- als het personenvervoer, en actualiseert die studie periodiek. In die studie worden zo nodig ook de sociaal-economische kosten en baten van de ontwikkeling van de goederencorridor bekeken.

• 4. 

  In het uitvoeringsplan wordt rekening gehouden met de ontwikkeling van terminals, met inbegrip van de markt- en prospectieve analyse van multimodale goederenterminals en de actieplannen van de lidstaten langs de goederencorridors, bedoeld in artikel 36, leden 3 en 4, van Verordening (EU) 2024/1679.

• 5. 

  De beheerraad neemt, waar nodig, maatregelen om met regionale en/of plaatselijke administraties samen te werken aan het uitvoeringsplan.”

;

artikel 11 wordt vervangen door:

“Artikel 11

Planning van investeringen

• 1. 

  De raad van bestuur en de beheerraad van een goederencorridor werken samen met de voor de goederencorridor aangewezen Europese coördinator wat betreft de infrastructuur- en investeringsbehoeften die voortvloeien uit het goederenvervoer per spoor, ter onderbouwing van de opstelling van het werkplan, bedoeld in artikel 54 van Verordening (EU) 2024/1679.

• 2. 

  De beheerraad raadpleegt de in artikel 8, leden 7 en 8, bedoelde adviesgroepen over de infrastructuurontwikkelings- en investeringsbehoeften. De raadpleging vindt plaats op basis van adequate en actuele documentatie over de infrastructuurplanning op corridor- en nationaal niveau. De adviezen van de adviesgroepen zijn voldoende gemotiveerd. De raad van bestuur zorgt voor voldoende coördinatie tussen deze raadplegingsactiviteiten en de coördinatiemechanismen op nationaal niveau, zoals gedefinieerd in artikel 7 sexies van Richtlijn 2012/34/EU.

• 3. 

  Die samenwerking en het overleg hebben met name betrekking op:

;

artikel 13, leden 3 en 4, worden vervangen door:

“3.   Het enig loket neemt een besluit betreffende de aanvragen voor van tevoren geregelde treinpaden als bedoeld in artikel 14, lid 3, en voor de reservecapaciteit als bedoeld in artikel 14, lid 5. Het wijst de capaciteit toe overeenkomstig de regels betreffende capaciteitstoewijzing als bedoeld in Richtlijn 2012/34/EU. Het stelt de bevoegde infrastructuurbeheerders onverwijld in kennis van deze aanvragen en het desbetreffende besluit.

• 4. 

  Indien een aanvraag van infrastructuurcapaciteit niet overeenkomstig lid 3 kan worden ingewilligd, stuurt het enig loket de aanvraag van infrastructuurcapaciteit onverwijld door naar de bevoegde infrastructuurbeheerders en, in voorkomend geval, de toewijzende instanties als bedoeld in artikel 7, lid 2, van Richtlijn 2012/34/EU, die over de aanvraag een beslissing nemen overeenkomstig artikel 38 en hoofdstuk IV, afdeling 3, van die richtlijn, en die dit besluit voor verdere afhandeling aan het enig loket meedelen.”

;

artikel 14 wordt als volgt gewijzigd:

artikel 15 wordt vervangen door:

“Artikel 15

Gemachtigde aanvragers

In afwijking van artikel 41, lid 1, van Richtlijn 2012/34/EU kunnen andere aanvragers dan spoorwegondernemingen of hun internationale samenwerkingsverbanden, zoals bevrachters, expediteurs en spoorwegondernemingen voor gecombineerd vervoer, van tevoren geregelde internationale treinpaden als bedoeld in artikel 14, lid 3, aanvragen, alsook reservecapaciteit als bedoeld in artikel 14, lid 5. Om een dergelijk treinpad voor goederenvervoer op de goederencorridor te gebruiken, wijzen deze aanvragers een spoorwegonderneming aan voor het sluiten van een overeenkomst met de infrastructuurbeheerder overeenkomstig artikel 28 van Richtlijn 2012/34/EU.”

;

artikel 17, lid 2, wordt vervangen door:

“2.   Iedere betrokken infrastructuurbeheerder stelt, conform de in lid 1 van dit artikel bedoelde gemeenschappelijke streefdoelen en/of richtsnoeren, voorrangsregels op voor het beheer van de verschillende soorten verkeer op de gedeelten van de goederencorridors die onder zijn bevoegdheid vallen. De voorrangsregels worden gepubliceerd in de in artikel 27 van Richtlijn 2012/34/EU bedoelde netverklaring.”

;

artikel 18, punt a), wordt vervangen door:

;

artikel 19 wordt vervangen door:

“Artikel 19

Kwaliteit van de dienstverlening op de goederencorridor

• 1. 

  De beheerraad van de goederencorridor bevordert de verenigbaarheid van de in artikel 35 van Richtlijn 2012/34/EU bedoelde prestatieregelingen langs de goederencorridor.

• 2. 

  De beheerraad houdt toezicht op de prestaties van de door de infrastructuurbeheerders aan aanvragers verleende diensten in het kader van de uitoefening van hun essentiële functies, voor zover dat binnen het toepassingsgebied van de artikelen 12 tot en met 18 valt, en van de goederenvervoersdiensten op de goederencorridor. De prestatiemonitoring wordt uitgevoerd in kwalitatieve en kwantitatieve termen, in voorkomend geval op basis van prestatie-indicatoren voor de overeenkomstig artikel 9, lid 1, punt c), vastgestelde doelstellingen en streefdoelen voor de goederencorridor. De beheerraad raadpleegt de in artikel 8, leden 7 en 8, vermelde adviesgroepen en de Europese coördinator over de relevante prestatie-indicatoren.

• 3. 

  De beheerraad beoordeelt de resultaten van de prestatiemonitoring met betrekking tot de doelstellingen en streefdoelen die zijn vastgesteld overeenkomstig artikel 9, lid 1, punt c), en de in artikel 19 van Verordening (EU) 2024/1679 bedoelde operationele prioriteiten.

• 4. 

  De beheerraad stelt een jaarverslag op met de resultaten van de overeenkomstig dit artikel uitgevoerde activiteiten en publiceert dat verslag. In een specifiek deel van het verslag worden de standpunten en de prestatiebeoordeling van de in artikel 8, leden 7 en 8, bedoelde adviesgroepen opgenomen. De beheerraad legt het jaarverslag ter goedkeuring voor aan de raad van bestuur.”

;

artikel 20 wordt als volgt gewijzigd:

artikel 21 wordt geschrapt;

de artikelen 22 en 23 worden vervangen door:

“Artikel 22

Bewaking van de uitvoering

De in artikel 8, lid 1, van deze verordening bedoelde raad van bestuur dient om de vier jaar vanaf het tijdstip van de totstandbrenging van een goederencorridor de resultaten van het uitvoeringsplan voor die corridor bij de Commissie in. De Commissie analyseert die resultaten en stelt het in artikel 62 van Richtlijn 2012/34/EU bedoelde comité in kennis van het resultaat van die analyse.

Artikel 23

Verslag

De Commissie evalueert geregeld de toepassing van deze verordening. Zij brengt verslag uit aan het Europees Parlement en de Raad, de eerste keer uiterlijk op 10 november 2015 en vervolgens om de vier jaar.”

;

de bijlage wordt geschrapt.