Gordon: douze points, Barroso: zero Points - Hoofdinhoud

Gisteren verklaarde Topper Gordon dat hij in protest zal opstappen als de demonstratie voor homorechten in Moskou met geweld wordt neergeslagen. Dat is een heel goed gebaar dat de activisten in Moskou een hart onder de riem steekt, en dat de aandacht van de internationale media zal vestigen op de situatie van homo’s in Rusland. Ik hoop dat andere artiesten zijn voorbeeld volgen!

Maar het is helaas niet genoeg. Poetin trekt zich doorgaans weinig aan van anderen. Ook Angela Merkel en Nicolas Sarkozy hadden Poetin al eens aangesproken op het geweld tegen homo’s, maar daar haalde Poetin verveeld zijn schouders over op. Het Russische regime duldt niet alleen geen oppositie, maar ook geen civil society of organisaties van burgers en het maatschappelijk middenveld. De homorechten beweging in Rusland houdt zich vooral bezig met sociale initiatieven en steun voor de gemeenschap, maar acties om de zaak op de politieke agenda te krijgen zijn er nauwelijks.

De organisatoren van de Moscow Gay Prides hebben al diverse rechtszaken lopen bij het Mensenrechtenhof van de Raad van Europa in Straatsburg. Maar Rusland is lid van de Raad van Europa, en saboteert al jaren alle rechtszaken tegen Rusland.

Om Poetin bij de les te houden is er meer nodig dan het protest van Gordon, of zelfs van Merkel of Sarkozy. Hier moet de EU zich krachtig uitspreken voor de mensenrechten. En daar zit ‘m de kneep: de huidige leiders van de EU instellingen zien (ondanks hun warme woorden over gelijke rechten) eigenlijk helemaal niets in homorechten. Commissievoorzitter Barroso heeft elke kans laten liggen om het onderwerp aan te snijden, en hij heeft de kwestie stelselmatig genegeerd. Ik schreef al in een eerdere blog dat de EVP (Europese Christen Democraten) hem hebben voorgedragen voor een tweede termijn. Uitgaand Parlementsvoorzitter Pöttering negeerde het onderwerp ook liever, en de EVP kandidaat om hem op te volgen is zo mogelijk nog ferventer tegenstander van gelijke rechten voor LGBT mensen (Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender).

Ook de Raad van Europa zou meer kunnen doen. Na de gewelddadigheden rond de Moscow Gay Pride in 2006 zei toenmalig Voorzitter, de Nederlandse Christen Democraat René van der Linden, dat Europa Rusland haar Westerse, liberale waarden niet mag opdringen (raar standpunt eigenlijk: als we van immigranten mogen verwachten dat ze die waarden accepteren, dan mogen we dat van Poetin toch zeker ook wel vragen?!). Gelukkig zijn er binnen de Raad van Europa wel degelijk mensen die zich hard maken voor mensenrechten, zoals Mensenrechten Commissaris Thomas Hammarberg en Secretaris Generaal Terry Davis.

Openlijke steunbetuigingen van artiesten en andere zijn onmisbaar om een kwestie op de agenda te zetten en om bij te dragen aan een mentaliteitsverandering. Maar uiteindelijk moet de politiek zorgen voor fatsoenlijke wetgeving en beleid. Op 4 juni hebben de Europeanen de kans te laten horen welk mensenrechtenbeleid ze in Europa willen en wat ze van de Europese leiders verwachten.