Hope and change? - Hoofdinhoud

Ook al zag Kopenhagen er sprookjesachtig mooi uit door de vers gevallen sneeuw, het kon de sombere sfeer en de sombere berichten over het gebrek aan voortgang vanmorgen niet wegnemen. Maar het is nu middag en er gloort hoop. De Verenigde Staten hebben een bedrag op tafel gelegd en het weinig transparante onderhandelingsproces tot nu toe is doorbroken door heldere procedure- en werkafspraken.

De gelekte Deense tekst van vorige week en het ondoorzichtige proces zat veel landen dwars. En hoe luidt het spreekwoord ook al weer? Vertrouwen komt te voet en gaat te paard?

Op onderhandelingsniveau is er dus weer beweging. Voor de rest lijkt de conferentie een beteje dood te bloeden. Veel vertegenwoordigers van milieu- en ontwikkelingsorganisaties mogen niet meer naar binnen. Dat heeft gevolgen voor het 'side event' programma en de mogelijkheden tot netwerken. Dat moet nu buiten het conferentiecentrum gebeuren.

Buiten het conferentiecentrum zijn, is op zich geen straf. Vanmorgen heb ik met een deel van de Tweede Kamerdelegatie de Deense fietsersbond bezocht en een fietstochtje door Kopenhagen gemaakt. De fiets is erg populair in Kopenhagen vanwege het gemak en de snelheid waarmee je je door de stad kunt verplaatsen. Die vergelijkbare ervaring heb ik in mijn woonplaats Zwolle. Een fiets is niet alleen makkelijk maar ook een geweldig middel om CO2-uitsoot tegen te gaan. Dit zou wereldwijd meer opgepakt kunnen worden. De Deense fietsersbond liet mooi lesmateriaal zien maar ook leuke technische snufjes buiten. Een fietsenteller op een druk kruispunt bij een grote brug bijvoorbeeld. Hij stond aan het eind van de morgen op 1503.

Een mooi voorbeeld van het principe: Think global, act local!

Een groet uit Kopenhagen!

Esmé Wiegman