Een nachtje op de asielzoekerscamping - Hoofdinhoud

Vandaag ga ik naar Oude Pekela. Daar is een groot asielzoekerscentrum waar tijdelijk grote groepen mensen in tenten worden opgevangen. Vorige keer dat ik in Pekela was werd het me geweigerd, maar deze keer mag ik wel een nachtje blijven slapen. Dat is goed, want ik wil graag zelf ondervinden hoe het voor deze mensen is om te wonen en overnachten in zo’n tent.

Staatssecretaris van Justitie Albayrak vind het opvangen van asielzoekers in tenten een ongewenste situatie. Zij ziet de tenten als een tijdelijke noodoplossing. Van de drie locaties waar de tentenkampen stonden zijn er inmiddels al 2 gesloten; alleen Pekela is nog enkele weken open.

Eind goed al goed zou je denken. De campings gaan dicht en asielzoekers krijgen weer een gewoon dak boven hun hoofd en de privacy en rust die ze nodig hebben zo vlak na hun aankomst.

Toch dreigen er opnieuw asielzoekers in tenten te worden ondergebracht. Tegen de belofte van Albayrak in dus. Voor Ter Apel is een vergunning afgegeven voor het bouwen van tenten om gedurende 1 jaar maximaal zeshonderd mensen in tenten te gaan huisvesten.

Hoe kan dit nou? Albayrak was in oktober in een debat in de Kamer nog zo prachtig duidelijk: het is een ongewenste situatie en alles gaat dicht!

Ik heb de telefoon gepakt en de burgemeester van Vlagtwedde gebeld. Zij bevestigde dat er concrete bouwplannen zijn voor nieuwe tenten in Ter Apel en dat het alleen aan de weersomstandigheden te danken is dat ze er nog niet staan. Ik vind het onbehoorlijk dat staatssecretaris Albayrak de Kamer hier niet over heeft geïnformeerd. Zij moet nu eindelijk eens maatregelen nemen die een structurele opvangcapaciteit garanderen.