Het leven is waard ervoor te vechten - Hoofdinhoud

Deze werkweek stond voor mij weer behoorlijk in het teken van medisch-ethische onderwerpen: de 20-weken-echo en het burgerinitiatief 'Uit vrije wil'.

Een van de kernwoorden in de medisch ethisch debatten is zelfbeschikking, een uitgangspunt dat in onze cultuur meer en meer dominant is geworden.

Dat individuele keuzes niet op zichzelf staan, maar dat er altijd sprake is van een samenleving waarbinnen ze gemaakt worden en dat er impliciete oordelen van die keuzes uitgaan over de zinvolheid van leven, dat komt maar moeilijk door. Sommige televisie-uitzendingen bieden een geweldige hoeveelheid zendtijd aan de boodschap van zelfbeschikking.

Ik heb verschillende boze mailtjes binnengekregen van mensen die zich afvroegen of ik wel wist waar ik het over had. Wie was ik wel niet om oordelen uit te spreken over keuzes van anderen?

Veel bereidwilligheid tot verandering van de huidige praktijk van de 20-weken-echo en de conclusies die mensen daaraan verbinden, is er niet. Maar het is in ieder geval wel onderwerp van gesprek geweest!

Bedankt voor alle mooie mailtjes die ik heb gekregen, met verhalen van mensen over hun zwangerschappen, verrassende geboortes en bijzondere (gehandicapte) kinderen. Het leven, hoe gebroken soms ook, is de moeite waard om voor te blijven vechten!

Van de NPV kreeg ik al bericht dat het meldpunt loopt als een trein. Al meer dan zeshonderd reacties zijn binnen!

Ook een eigen ervaring of verhaal bij de 20-weken-echo? Laat het weten via het meldpunt, ook te vinden op deze website!

En ondertussen nog een heleboel andere onderwerpen behandeld: de Wet Voorkeursrecht Gemeenten, de Wadden, ouderenparticipatie, de Europese Raad.

Ik verheug me erop morgen weer ‘het land’ in te gaan.

Esmé Wiegman