Maandag 19 januari 2009 - Hoofdinhoud
Dit weekend hebben de Dierenbescherming, de Nederlandse Belangenvereniging van Hobbydierhouders en het Landelijk Kennisnetwerk Levende Have de noodklok geluid over het gebrek aan schuilstallen voor dieren die buiten gehouden worden. Het wordt de eigenaren onmogelijk gemaakt om deugdelijke stallen te bouwen vanwege de onwillige houding van gemeenten bij de vergunningverlening.
Wijchen is de eerste gemeente van het land die wel beleid voert op dit punt en kleinschalige eigenaren van landbouwdieren tegemoetkomt. Het bestemmingsplan voor het buitengebied wordt zodanig aangepast, dat schuilstallen voortaan zijn toegestaan. Ik heb de minister gevraagd met gemeenten in overleg te treden om dergelijk beleid ook elders mogelijk te maken. Het gaat om honderdduizenden dieren die geen beschutting kunnen vinden tegen barre weersomstandigheden.
Steeds vaker komen er berichten van het Kabinet in kranten als die van “wakker Nederland” dat er nu toch echt iets ‘gedaan’ moet worden aan het dierenactivisme. Minister Verburg van Landbouw, de CDA-bewindsvrouwe die zich steeds meer van haar dieronvriendelijke kant laat zien, had het daarover in haar Nieuwjaarstoespraak. Ze zei letterlijk “Ik zal mij samen met collega’s in het Kabinet sterk maken om dierenactivisten aan te pakken.” En ook minister Ter Horst (PvdA) van Binnenlandse Zaken spreekt zonder enige terughoudendheid over het aanpakken van dierenactivisme. Ik vind het ongelooflijk dat deze bewindslieden zich schuldig maken aan het stigmatiseren van een grote groep mensen die actie voeren tegen dierenleed met alle legale middelen die ze ten dienste staan. Het gebruik van de term dierenactivisme als kennelijk synoniem met wetsovertreding, heeft een stigmatiserende uitwerking op grote groepen dierenactivisten die op geen enkele wijze de wet overtreden om hun idealen te bepleiten. Er bestaat nu zelfs een speciaal politieteam ‘dierenactivisme’. Natuurlijk moeten wetsovertredingen worden aangepakt, maar dierenactivisme is met nadruk geen wetsovertreding. Voor wetsovertredingen biedt ons Wetboek van Strafrecht voldoende soelaas. Maar demonisering van 99,9 procent van de dierenbeschermers, die op vreedzame en legale wijze opkomen voor de rechten van de dieren, is volstrekt verwerpelijk en mogelijk zelfs onwettig. Dit Kabinet wil kennelijk graag dat steeds meer mensen denken dat activisten mensen zijn die per definitie de wet overtreden. Dat is een heel kwalijke zaak. Ik heb de betrokken ministers van Landbouw, Justitie en Binnenlandse Zaken schriftelijke vragen gesteld. Klik hier.
Als de jagers hun lust om te doden nog niet genoeg botgevierd hebben op de ganzen in Noord-Holland, de damherten in de natuurgebieden van Zeeland of de zwijnen op de Veluwe, kunnen ze een nog altijd een jachtreis boeken naar Afrika. Op deze website zie je een promotiefilmpje voor dit soort moordreizen. Zonder enige schaamte laat men zien hoe fijn het is om een dier (krokodil, olifant, zebra, wildebeest …) neer ter schieten en ermee te pronken. Zie hier de ware reden waarom ook het handjevol jagers hier in Nederland keihard lobbyt om naar hartenlust te kunnen schieten op herten, reeën, zwijnen en ander ‘grof wild’. Het Engelse woord voor Wild: ‘Game’ (= spel), is nog immer veelzeggend.
Op de site worden de jagers aangemoedigd kinderen van 16 jaar en jonger mee te laten ‘sporten’, omdat ‘Global Sporting Safaris believes that the young hunters today are the future of the sport for tomorrow.’ Voor kinderen gelden speciale kortingen…
Lees ook het artikel op nieuwsblad.be over de olifantenjacht. Jager Geert had in het Belgische Tv-programma Telefacts (april 2008) aangegeven dat het doodschieten van een olifant 'pure ontspanning' is. Het Wereld Natuurfonds heeft er geen moeite mee 'zolang de vergunning maar op orde is'.
Olifantenjager Geert in het magazine 'Telefacts': 'Dit is pure ontspanning.'
Omdat je als Nederlandse politieke partij relatief weinig kan doen tegen deze misstanden is internationale samenwerking van dierenbeschermers van het grootste belang. Met name daarom is onze doorbraak in de Europese politiek op 4 juni (Europese verkiezingen) noodzakelijk.
Tot morgen!