Richtlijn 2011/91/EU van het Europees Parlement en de Raad van 13 december 2011 betreffende de vermeldingen of merktekens die het mogelijk maken de partij waartoe een levensmiddel behoort te identificeren (codificatie) Voor de EER relevante tekst - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 334/1

Richtlijn 89/396/EEG van de Raad van 14 juni 1989 betreffende de vermeldingen of merktekens die het mogelijk maken de partij waartoe een levensmiddel behoort te identificeren (3) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd (4). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

De interne markt omvat een ruimte zonder binnengrenzen waarin het vrije verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal is gewaarborgd.

Het handelsverkeer van levensmiddelen neemt in de interne markt een zeer belangrijke plaats in.

De aanduiding van de partij waartoe een levensmiddel behoort, beantwoordt aan het streven naar betere voorlichting over de identiteit van de producten. Deze aanduiding vormt uit dien hoofde een nuttige bron van inlichtingen wanneer levensmiddelen aanleiding geven tot een geschil of een gevaar voor de gezondheid van de consument inhouden.

In Richtlijn 2000/13/EG van het Europees Parlement en de Raad van 20 maart 2000 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgeving der lidstaten inzake etikettering en presentatie van levensmiddelen alsmede inzake de daarvoor gemaakte reclame (5) is geen bepaling opgenomen over de aanduiding betreffende identificatie van een partij.

De verwijzing naar de productie- of verpakkingspartij van voorverpakte levensmiddelen is op internationaal niveau algemeen verplicht. De Unie dient tot de ontwikkeling van de internationale handel bij te dragen.

Het is derhalve wenselijk te voorzien in voorschriften van algemene en horizontale aard voor het beheer van een gemeenschappelijk systeem voor identificatie van de partijen.

De doeltreffendheid van dat systeem is afhankelijk van de toepassing daarvan in de verschillende stadia van het in de handel brengen. Bepaalde producten en verrichtingen dienen evenwel te worden uitgesloten, met name verrichtingen die plaatsvinden in het beginstadium van het in de handel brengen van landbouwproducten.

Rekening dient te worden gehouden met het feit dat bepaalde levensmiddelen zoals consumptie-ijs in individuele verpakkingen meteen na de aankoop worden verbruikt, waardoor de aanduiding van de partij rechtstreeks op de individuele verpakking overbodig wordt. Daarentegen dient het voor die producten verplicht te zijn de partij op de gezamenlijke verpakking aan te duiden.

Het begrip „partij” houdt in dat verscheidene verkoopeenheden van een zelfde levensmiddel vrijwel identieke kenmerken bezitten op het stuk van productie, vervaardiging of verpakking. Dit begrip dient derhalve niet van toepassing te zijn op onverpakt aangeboden producten of op producten die vanwege hun individuele specificiteit of vanwege hun heterogene karakter niet als een homogeen geheel kunnen worden aangemerkt.

Gezien het uiteenlopende karakter van de toegepaste identificatiemethoden, dient het de taak te zijn van het betrokken economische subject om de partij te bepalen en de desbetreffende aanduiding of het merkteken aan te brengen.

Om de voorlichtingstaak te vervullen waarvoor de aanduiding is bestemd, is het echter belangrijk dat deze aanduiding als zodanig duidelijk kan worden onderscheiden en herkend.

De datum van minimale houdbaarheid of de uiterste consumptiedatum kan, overeenkomstig Richtlijn 2000/13/EG, worden beschouwd als aanduiding die het mogelijk maakt de partij te identificeren, op voorwaarde dat die datum nauwkeurig is aangegeven.

Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage I, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten,

op landbouwproducten, die vanuit de bedrijfszone:

wanneer de levensmiddelen die op de plaats van verkoop aan de eindverbruiker niet zijn voorverpakt, aldaar op verzoek van de koper worden verpakt of voor onmiddellijke verkoop worden voorverpakt;

op verpakkingen of recipiënten waarvan de grootste zijde een oppervlakte heeft van minder dan 10 cm2;

op individuele porties consumptie-ijs. De aanduiding die het mogelijk maakt de partij te identificeren moet op de gezamenlijke verpakking worden aangebracht.

de handel in producten die aan deze richtlijn voldoen, uiterlijk op 20 juni 1990 wordt toegestaan,

de handel in producten die niet aan deze richtlijn voldoen, vanaf 1 juli 1992 wordt verboden. Producten echter die vóór deze datum in het verkeer zijn gebracht of zijn geëtiketteerd en die niet aan de onderhavige richtlijn voldoen, mogen in de handel worden gebracht totdat de voorraden zijn opgebruikt.”.