Europese samenwerking noodzakelijk bij afsluiten energiecontracten

Met dank overgenomen van B. (Bas) Eickhout i, gepubliceerd op donderdag 1 maart 2012.
Europese samenwerking noodzakelijk bij afsluiten energiecontracten
Bron: Groenlinks

De contracten die EU-landen afsluiten met gas- en olie-exporterende landen moeten we op Europees niveau coördineren. Door de overeenkomsten transparanter te maken en door gezamenlijk Europees op te trekken, is het voor Rusland veel moeilijker om de EU-landen tegen elkaar uit te spelen. GroenLinks-Europarlementariër Bas Eickhout ziet deze beslissing van de energiecommissie van het Europarlement als een belangrijke stap op weg naar een coherente Europese energiepolitiek.

“Europese coördinatie versterkt de onderhandelingspositie van individuele landen tegenover olie- of gaslanden”, legt Eickhout uit. “Een verdeeld Europa is een zwak Europa en daar maken landen zoals Rusland nu handig gebruik van. Door lidstaten tegen elkaar uit te spelen houden zij een grote vinger in de pap bij onze energievoorziening.”

Concreet stelt de energiecommissie voor om de uitwisseling van informatie tussen de EU-lidstaten en de Europese Commissie te verbeteren. Landen moeten de Europese Commissie informeren als ze van plan zijn onderhandelingen te beginnen en ze moeten de Europese Commissie op de hoogte houden van de vorderingen.

Eigenbelang op korte termijn

Op dit moment kijken de lidstaten vooral naar hun eigenbelang op korte termijn bij het afsluiten van energiecontracten en dat ondermijnt de positie van heel Europa.

“Alle EU-landen bij elkaar hebben nu zestig verschillende bilaterale gascontracten. Onze energiezekerheid is juist gebaat bij een Europa dat als eenheid opereert en dat tegelijkertijd werk maakt van energiebesparing en duurzame energie.”

De landen van de Europese Unie zijn met name afhankelijk van Rusland voor de import van energie: Rusland is de grootste olie-, gas-, uranium- en kolenleverancier. Om minder afhankelijk te zijn van Russisch gas onderzoekt Europa de mogelijkheden om gas te importeren uit Azerbeidzjan en Turkmenistan, landen waar de mensenrechten en democratie onder druk staan.