Op stap in Europa - Hoofdinhoud
Afgelopen week was het weer zover. Voor de laatste keer voor de zomer werd Straatsburg overspoeld door 754 volksvertegenwoordigers met hun gevolg van ambtenaren en medewerkers, persvoorlichters en kisten vol dossiers.
Verslaggevers Elianne Meijer en Sytske Jellema volgden twee parlementsleden: ze zijn elkaars tegenpolen in het politieke spectrum, maar beiden van een eurosceptische partij: Hans van Baalen (VVD) en Dennis de Jong (SP)
Luister hier de uitzending terug
Elke maand verhuist het voltallige Europese Parlement vanuit Brussel naar het noordoosten van Frankrijk, voor een week van plenaire bijeenkomsten, stemmingen, last-minute fractieoverleg en in het algemeen een wat hectische voortzetting van het Brusselse werk. De kantoortjes zijn er kleiner, iedereen slaapt in hotels, de agenda's zijn er overvol, en iedereen is er wel zo'n beetje over eens dat het absurd is dat Frankrijk het voor elkaar heeft gekregen dat het Europees Parlement elke maand klauwenvol geld aan een verhuizing kwijt is. Maar Straatsburg heeft iets, geven ook veel europarlementariërs toe. Is het ´t gevoel dat iedereen in hetzelfde schuitje zit? Dat niemand aan het einde van de dag naar zijn of haar gezin kan, en dat de dag dus eigenlijk nooit echt ten einde is? Is het de popperige architectuur van het stadje, de knusse straatjes, of de imposante kathedraal, die de volksvertegenwoordigers pas zien als ze rond half tien 's avonds met journalisten of ander grut gaan dineren?
Afgelopen week was het weer zover. Voor de laatste keer voor de zomer werd Straatsburg overspoeld door 754 volksvertegenwoordigers met hun gevolg van ambtenaren en medewerkers, persvoorlichters en kisten vol dossiers. 27 verschillende nationaliteiten bevolkten de hotels, de 22 verschillende talen gonsden over straat. Hoe ziet een dag Straatsburg er nu eigenlijk uit voor een europarlementariër? Wij volgden twee Nederlanders. Twee politici, elkaars tegenpolen in het politieke spectrum, maar beiden van een eurosceptische partij: Hans van Baalen (VVD) en Dennis de Jong (SP)
Sinds 2009 vertegenwoordigt hij de VVD als delegatieleider in het Europees Parlement. Daarvoor zat Hans van Baalen (1960) tien jaar lang in de Tweede Kamer waar hij zich onder meer bezighield met defensie en buitenlands beleid. Ervan overtuigd dat elke goede politicus een tijdje in Europa moet hebben gezeten, dient Van Baalen in Brussel met grote gedrevenheid het landsbelang. Maar het vak van europarlementariër is volgens Van Baalen een ‘slijtend’ beroep. Het reizen op en neer naar Brussel en Straatsburg en de grote schaal waarop elk besluit wordt genomen, zorgen ervoor dat hij niet tot tientallen jaren in het Europees Parlement wil blijven zitten. Droomt de man die ooit onder de eettafel van zijn opa zat te luisteren naar grote verhalen uit de Rotterdamse haven stiekem van een ministerpost in het thuisland?
Dennis de Jong (1955) droomt van een links, sociaal Europa, waarin de markt het niet langer voor het zeggen heeft. Sinds 2009 vertegenwoordigt hij de SP in de Confederatie van linkse partijen in het Europese Parlement. Voelt hij zich Nederlander of Europeaan? Die vraag is voor Dennis de Jong gemakkelijk te beantwoorden: hij is in de eerste plaats Rotterdammer, dan Nederlander, en als hij in de Verenigde Staten is, Europeaan. Maar in zijn werk als europarlementariër zet hij niet slechts de Nederlanders voorop. Voor De Jong gaat het om het belang van de 'gewone mensen in heel Europa'. Europarlementariërs moeten oppassen dat ze niet te institutioneel opereren, waarschuwt De Jong. 'Voor je het weet ben je alleen maar bezig met papieren,' zegt hij. De Jong zoekt daarom ook vaak de zaaltjes in Nederland op.