Minister, geef de gemeente handhavingsbrigadiers

Met dank overgenomen van A. (Ahmed) Marcouch i, gepubliceerd op donderdag 1 november 2012, 15:18.

Fijn, het kabinet wil de strafmaat en het type straf beter regelen. Dan kunnen naast veelplegende verslaafden eindelijk ook jonge criminelen lang bestraft worden voor hun dadercv, in plaats van kort voor afzonderlijke overvallen. Het is een zegen voor de buurt en het gezin om hen twee jaar of langer uit de straat te hebben, want criminaliteit is besmettelijk voor de broertjes, buurjongetjes en klasgenoten. Die zien immers dagelijks voor hun neus gebeuren hoe gemakkelijk een crimineel auto’s, laptops en geld scoort. Ook de aanvullende maatregel om jeugdige criminelen tijdens hun detentie te resocialiseren helpt en daarom laat ik niet af te pleiten voor gesloten onderwijs binnen de gevangenismuren: ter beschikking aan het onderwijs (TBO), vergelijkbaar met tbs, voor onbepaalde tijd, tot het resultaat behaald is: een vakdiploma.

Eén detail: eerst nog opsporen. De aangevallen en geterroriseerde slachtoffers die zelfs vanuit Friesland hun toevlucht bij mij zoeken, praten niet over de straf; zij zitten in hun maag met het gebrek aan opsporing, terwijl de daders bekend zijn: hun buren. Toen ik afreisde naar het Friese Hemelum, buurtschap te Nijefurd, kreeg ik zelfs doktersrekeningen te zien van hersenschuddingen en botbreuken. De politie raadde de bedreigde familie af om aangifte te doen en raadde aan om te verhuizen. Niet alleen de politie wringt zich in allerlei bochten om zich te behoeden voor een uitbreidend aantal plankzaken, hier zat ook het Openbaar Ministerie op die lijn, de familie toonde mij een brief waarin het Openbaar Ministerie meldde de aangifte van doodslag geen vervolging te geven wegens andere prioriteiten. Het homopaar uit de Leidsche Rijn te Utrecht, gedwongen zijn huis te verkopen, kan hierover meepraten. Daar moest er een artikel 12-procedure (Wetboek van Strafvordering) aan te pas komen om het gerechtshof alsnog strafvervolging te verzoeken.

Zonder opsporing, aanhouding en verhoor geen proces en zonder proces geen straf en zonder straf, geen Ter Beschikking Stelling aan het Onderwijs (TBO) en geen resocialisatie.

Het gebrek aan opsporing is een fatale kink in de kabel. Fataal, want straffen hebben weinig afschrikkende werking zolang de pakkans gering blijft en slachtoffers schieten weinig op met straffen zonder opsporing.

Gemeentebrigadier en wijkrechercheur

Wij moeten de politie vrijspelen voor opsporing. Wij hebben wijkagenten nodig die wijkrechercheurs worden, omgeschoold tot speurneuzen, die alle criminelen bij naam kennen, weten met wie zij omgaan, in welke auto zij rijden, in welke kelders en boxen zij de buit opslaan, waar hun helers zitten. Dat is de waarde van de wijkagent, de informatie is zijn werkkapitaal. Hij hoeft geen sollicitatietrainingen te organiseren en buurtbijeenkomsten bezoekt hij alleen als het recherche-informatie oplevert. Maar de verkeersbonnen dan, de vernielingen, de hufterigheid op straat? Laten we de parkeercontroleurs en milieu-inspecteurs, de zogenoemde BOA’s, opleiden tot een nieuw type goed gebouwde en geüniformeerde handhavers. Het is wellicht lastig voor de burgemeester om als korpsbeheerder de korpschef opdrachten te geven, leren ons Culemborg, Gouda, Utrecht en Apeldoorn, maar dat is met de gemeentebrigade beter te doen, ik stel voor hen rechtstreeks onder het gezag van de burgemeester te plaatsen. Parkeercontroleurs bijvoorbeeld, zijn al in dienst van de gemeente. En zij zijn goed in parkeerboetes verstrekken. Dus laten wij regelen dat zij ook de autovernielingen en autodiefstallen opnemen. De gemeentebrigadier treedt op in de hele stad, is goed getraind en zit stevig in het uniform. Dus weg met de t-shirts, vesten en de variëteit aan halfbakken toezicht.

Willen wij een wijk verheffen, dan moeten wij het aanpakken zoals wij een huis bouwen. Op de bouwplaats doet iedere discipline zijn eigen werk. De wijkrechercheur speurt, de klassieke rechercheur verhoort, de rechter straft, de gemeentebrigadier handhaaft, de welzijnswerker helpt, de jongerenwerker vormt en de burgemeester gaat naar de slachtoffers en komt erachter hoe het er in werkelijkheid aan toe gaat. Moeilijker is het niet. En de burgers? Die vatten nieuwe moed en gaan weer aangiftes doen als het Rijk die stap zichtbaar zet.