Homoseksualiteit en vrouwenemancipatie - Hoofdinhoud

Algemeen Overleg Tweede Kamer woensdag 7 juni 2011, spreektekst

Voorzitter,

Ik val met de deur in huis: de Nederlandse overheid is medeplichtig aan homodiscriminatie.

Want wij als overheid werken eraan mee

• - 

  dat trouwambtenaren homoseksuele huwelijken mogen weigeren
• - 

  dat scholen homoseksuele docenten mogen uit sluiten
• - 

  dat docenten bij seksuele voorlichting de waarheid kunnen verzwijgen, namelijk het bestaan van homo’s, lesbiennes en transgenders - die schepselen van God zijn.

Waarom staat de overheid institutionele discriminatie toe?

Om gewetensbezwaarden te ontzien.

• Wat is dat voor een geweten, dat homoseksuelen het licht in de ogen niet gunt?

• Wat is dat voor een geweten, dat toestaat dat ambtenaren homo’s hun burgerlijk huwelijksgeluk misgunnen?

• Wat is dat voor een geweten dat scholen laat wegkomen met nietszeggende seksuele voorlichting die langs de hete aardappels heen zwijnt. Ondanks de motie die opdraagt: ‘wat u niet wilt dat u geschiedt…’

Dat is het geweten van onze minister van emancipatie. Onze minister van onderwijs, nota bene.

Wij hebben het hier over de minister die als publieke taak heeft een hele generatie scholieren te vormen tot persoonlijkheden.

Wij hebben het over minister Bijsterveld, minister van onderwijs én van emancipatie.

Minister, ik zoek naar uw goede kant. U heeft mij per slot van rekening onlangs een staatsprijs voor homo-emancipatie gegeven. Dat vond ik gedurfd.

Maar oh, die laissez fair met gewetensbezwaarden. Het is zó gevaarlijk!

Zó veel fatale seksuele drama’s overspoelen ons nu in Nederland, dat het hier wel één grote plattegrond aan wrede egoïstische seksincidenten lijkt. Alsof wij nu opeens door de deken aan taboes heen kunnen kijken. Het valt waarlijk niet mee wat wij te zien krijgen.

• - 

  De ene keer levenslang getraumatiseerde mannen die misbruikt zijn door pastoors en bisschoppen,
• - 

  dan weer gestoorde jongens die in alle anonimiteit erin slagen homoseksuelen gewelddadig te molesteren.
• - 

  De ene keer zien wij gekwelde meisjes die door groepen jongens worden verkracht of op schoolpleinen in handen zijn gevallen van groepsverkrachters.
• - 

  En dan weer zijn het lagere schoolmeisjes ten prooi aan incest of scholieren met ongewenste zwangerschappen - relatief vaak in streng-Bijbelse gebieden.

In die situatie zegt de minister van Onderwijs en Emancipatie doodleuk: schoolbestuur, kijk maar of jouwe Gereformeerde, Katholieke of Islamitische school jouw misvormde seksuele opvattingen in stand wil houden. Een Tweede Kamermeerderheid vindt het levensgevaarlijk om seksuele voorlichting alleen af te laten hangen porno op internet en tv, maar ach denkt de minister: Wij geven de homo’s van COC toch subsidie om hun eigen hachje te gaan beschermen? Ieder voor zich en God voor ons allen, nietwaar? Subsidie, klas in, les draaien. Helaas, losse lessen zonder didactische opbouw hebben geen poot om op te staan.

Er ligt geen bodem onder dit werk, zolang de minister homodiscriminatie toestaat.

Voor vrouwenemancipatie geldt in feite het zelfde: met de mond het één belijden en met de portemonnee het andere doen. Hoe kunnen wij zeggen dat de overheid wil dat vrouwen hun leven in eigen hand nemen als wij tegelijkertijd zien:

• - 

  Bezuinigingen op kinderopvang
• - 

  Gebrek aan vitale voorzieningen

Laten wij ons nou zichtbaar daadwerkelijk inzetten voor alleenstaande moeders, jonge studerende moeders en migranten vrouwen die nog moeten inburgeren, de taal en vaardigheden moeten leren om de kansen te pakken die er zijn. De PvdA kwam indertijd met het Plan van de Man. Goed punt, mannen. Laten wij achter de vrouwen gaan staan, om hen de ruimte te geven die ze nodig hebben. Om hen te steunen bij echte grote problemen, tegen incest, huiselijk geweld, verkrachting, niet mogen werken en gedwongen huwelijken. Hetero’s helpen de homo’s in hun gerechtvaardigde strijd en zo helpen ook de mannen de vrouwen. Ook als de minister het laat afweten.