Verordening 2022/2036 - Wijziging van Verordening (EU) nr. 575/2013 en Richtlijn 2014/59/EU wat betreft de prudentiële behandeling van mondiaal systeemrelevante instellingen met een multiple-point-of-entry-afwikkelingsstrategie en methoden voor de indirecte plaatsing van instrumenten die in aanmerking komen voor de naleving van het minimumvereiste voor eigen vermogen en in aanmerking komende passiva - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 275/1

Verordening (EU) 2019/876 van het Europees Parlement en de Raad (4), Verordening (EU) 2019/877 van het Europees Parlement en de Raad (5) en Richtlijn (EU) 2019/879 van het Europees Parlement en de Raad (6) hebben het Uniekader voor de afwikkeling van kredietinstellingen en beleggingsondernemingen gewijzigd door middel van wijzigingen van respectievelijk Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (7), Verordening (EU) nr. 806/2014 van het Europees Parlement en de Raad (8) en Richtlijn 2014/59/EU van het Europees Parlement en de Raad (9). Die wijzigingen waren noodzakelijk om in de Unie de internationale “Total Loss-absorbing Capacity (TLAC) Term Sheet”, bekendgemaakt op 9 november 2015 door de Raad voor financiële stabiliteit (“de TLAC-norm”), voor mondiaal systeemrelevante banken, die in het kader van de Unie als mondiaal systeemrelevante instellingen (MSI’s) worden gedefinieerd, uit te voeren en om voor alle banken de toepassing van het minimumvereiste voor eigen vermogen en in aanmerking komende passiva (minimum requirement for own funds and eligible liabilities — MREL) te versterken. Het herziene Uniekader voor de afwikkeling van banken moet er beter voor zorgen dat de verliesabsorptie en de herkapitalisatie van banken via particuliere middelen plaatsvindt zodra die banken niet langer financieel levensvatbaar zijn en zij vervolgens worden afgewikkeld.

Artikel 12 bis van Verordening (EU) nr. 575/2013 bepaalt dat MSI’s met een afwikkelingsstrategie waarbij mogelijk meer dan één groepsentiteit wordt afgewikkeld (“multiple-point-of-entry-afwikkelingsstrategie” of “MPE-afwikkelingsstrategie”) hun risicogebaseerde vereiste voor eigen vermogen en in aanmerking komende passiva moeten berekenen in de theoretische aanname dat slechts één entiteit van de groep wordt afgewikkeld, waarbij de verliezen en herkapitalisatiebehoeften van dochterondernemingen van die groep worden overgedragen aan de af te wikkelen entiteit (“single-point-of-entry- afwikkelingsstrategie” of “SPE-afwikkelingsstrategie”). Een vergelijkbaar vereiste geldt uit hoofde van artikel 45 quinquies, lid 4, van Richtlijn 2014/59/EU betreffende het aanvullende vereiste voor eigen vermogen en in aanmerking komende passiva dat door afwikkelingsautoriteiten kan worden opgelegd krachtens lid 3 van dat artikel. Overeenkomstig de TLAC-norm, moeten die berekeningen rekening houden met alle van een MSI onderdeel zijnde entiteiten uit derde landen die af te wikkelen entiteiten zouden zijn indien zij in de Unie waren gevestigd.

Overeenkomstig artikel 45 nonies, lid 2, derde alinea, van Richtlijn 2014/59/EU en in overeenstemming met de TLAC-norm mag de som van de daadwerkelijke vereisten voor eigen vermogen en in aanmerking komende passiva van een MSI met een MPE-afwikkelingsstrategie niet kleiner zijn dan het...