Verordening 2023/857 - Wijziging van Verordening (EU) 2018/842 betreffende bindende jaarlijkse broeikasgasemissiereducties door de lidstaten van 2021 tot en met 2030 teneinde bij te dragen aan klimaatmaatregelen om aan de toezeggingen uit hoofde van de Overeenkomst van Parijs te voldoen, en van Verordening (EU) 2018/1999 - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/1

De Overeenkomst van Parijs (4), die op 12 december 2015 in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (United Nations Framework Convention on Climate Change — UNFCCC) is ondertekend (de “Overeenkomst van Parijs”), is op 4 november 2016 in werking getreden. De partijen bij de Overeenkomst van Parijs zijn overeengekomen de stijging van de wereldwijde gemiddelde temperatuur ruim onder 2 °C boven het pre-industriële niveau te houden, en te blijven streven naar een maximale temperatuurstijging van 1,5 °C boven dit pre-industriële niveau. Die toezegging is versterkt door de goedkeuring, in het kader van het UNFCCC, van het klimaatpact van Glasgow op 13 november 2021, waarin de Conferentie van de Partijen bij het UNFCCC, die als vergadering van de Partijen bij de Overeenkomst van Parijs fungeert, erkent dat de gevolgen van klimaatverandering veel geringer zullen zijn bij een temperatuurstijging van 1,5 °C ten opzichte van 2 °C, en waarin zij besluit de inspanningen voort te zetten om de temperatuurstijging te beperken tot 1,5 °C.

Het wordt steeds dringender maatregelen te nemen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, zoals de Intergouvernementele Werkgroep inzake klimaatverandering (IPCC) heeft verklaard in zijn verslagen van 7 augustus 2021 getiteld “Climate change 2021: The Physical Science Basis” (“Klimaatverandering 2021: de natuurkundige basis”), van 28 februari 2022 getiteld “Climate Change 2022: Impacts, Adaptation and Vulnerability” (“Klimaatverandering 2022: impact, aanpassing en kwetsbaarheid”), en van 4 april 2022 getiteld “Climate Change 2022: Mitigation of Climate Change” (“Klimaatverandering 2022: beperking van de klimaatverandering”). De Unie moet daarom op die urgentie reageren door haar inspanningen op te voeren.

De Unie beschikt over een regelgevingskader voor de verwezenlijking van de broeikasgasemissiereductiedoelstelling van ten minste 40 % voor 2030, die in 2014 — vóór de inwerkingtreding van de Overeenkomst van Parijs — door de Europese Raad is bekrachtigd. Dat regelgevingskader omvat onder meer Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad (5) tot vaststelling van een systeem voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Unie (EU-ETS), Verordening (EU) 2018/841 van het Europees Parlement en de Raad (6) op grond waarvan de lidstaten broeikasgasemissies en -verwijderingen door landgebruik, verandering in landgebruik en bosbouw (land use, land use change and forestry — LULUCF) met elkaar in evenwicht moeten brengen, en Verordening (EU) 2018/842 van het Europees Parlement en de Raad (7) tot vaststelling van nationale streefcijfers voor de vermindering van broeikasgasemissies tegen 2030 voor de sectoren die noch onder Richtlijn 2003/87/EG, noch onder Verordening (EU) 2018/841 vallen.

De mededeling van de Commissie van 11 december 2019 over de Europese...