Verordening 2023/955 - Sociaal klimaatfonds - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 130/1

De Overeenkomst van Parijs (4), die op 12 december 2015 is aangenomen in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (United Nations Framework Convention on Climate Change — UNFCCC) (de “Overeenkomst van Parijs”), is op 4 november 2016 in werking getreden. De partijen bij de Overeenkomst van Parijs zijn overeengekomen de stijging van de wereldgemiddelde temperatuur ruim onder 2 °C boven het niveau van het pre-industriële tijdperk te houden, en te streven naar een maximale temperatuurstijging van 1,5 °C boven dit pre-industriële niveau. Die verbintenis is versterkt door de goedkeuring, in het kader van het UNFCCC, van het klimaatpact van Glasgow op 13 november 2021, waarin de Conferentie van de Partijen bij het UNFCCC, die als vergadering van de partijen bij de Overeenkomst van Parijs fungeert, erkent dat de gevolgen van klimaatverandering veel geringer zullen zijn bij een temperatuurstijging van 1,5 °C ten opzichte van 2 °C, en besluit de inspanningen voort te zetten om de temperatuurstijging te beperken tot 1,5 °C.

De mededeling van de Commissie van 11 december 2019 over de Europese Green Deal (de “Europese Green Deal”) zet een nieuwe groeistrategie uiteen die gericht is op de transformatie van de Unie tot een duurzame, rechtvaardige en welvarende samenleving, met een moderne, hulpbronnenefficiënte en concurrerende economie, waar uiterlijk in 2050 netto geen broeikasgassen meer worden uitgestoten en de economische groei is losgekoppeld van het gebruik van hulpbronnen. De Europese Green Deal moet ook het natuurlijk kapitaal van de Unie herstellen, beschermen, behouden en verbeteren, en de gezondheid en het welzijn van de burgers beschermen tegen milieugerelateerde risico’s en effecten. Tot slot moet die transitie rechtvaardig en inclusief zijn, waarbij niemand mag aan zijn lot wordt overgelaten.

Door de vaststelling van Verordening (EU) 2021/1119 van het Europees Parlement en de Raad (5) heeft de Unie de doelstelling om uiterlijk in 2050 klimaatneutraliteit in de hele economie en daarna negatieve emissies te verwezenlijken in wetgeving verankerd. Bij die verordening is ook het bindende interne streefcijfer van de Unie vastgesteld inzake een reductie van de nettobroeikasgasemissies (emissies na aftrek van verwijderingen) in de Unie tegen 2030 met ten minste 55 % ten opzichte van de niveaus van 1990. Alle sectoren van de economie worden geacht aan de verwezenlijking van dat doel bij te dragen.

In de conclusies van de Europese Raad van 10-11 december 2020 werd het bindende interne streefcijfer van de Unie inzake een reductie van de nettobroeikasgasemissies onderschreven, onderwijl het belang van rechtvaardigheid en solidariteit, en dat niemand aan zijn lot wordt overgelaten, benadrukkend. Die conclusies werden bevestigd in de conclusies van de Europese Raad van 24-25 mei 2021 waarbij de Europese Raad de Commissie verzocht spoedig haar wetgevingspakket voor te leggen, voorzien van een grondige analyse van de ecologische, economische en sociale gevolgen op...