Richtlijn 2006/88/EG van de Raad van 24 oktober 2006 betreffende veterinairrechtelijke voorschriften voor aquacultuurdieren en de producten daarvan en betreffende de preventie en bestrijding van bepaalde ziekten bij waterdieren - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 328/14

Aquacultuurdieren en aquacultuurproducten vallen als levende dieren, vis, schaal-, schelp- en weekdieren onder bijlage I bij het Verdrag. Het kweken en het in de handel brengen van aquacultuurdieren en de producten daarvan vormen een belangrijke bron van inkomsten voor de personen die in deze sector werken.

In het kader van de interne markt zijn specifieke veterinairrechtelijke voorschriften vastgesteld voor het in de handel brengen en binnenbrengen uit derde landen van de producten die vallen onder Richtlijn 91/67/EEG van de Raad van 28 januari 1991 inzake veterinairrechtelijke voorschriften voor het in de handel brengen van aquicultuurdieren en aquicultuurproducten (2).

Het uitbreken van ziekten bij aquacultuurdieren zou voor de betrokken sector tot ernstige verliezen kunnen leiden. De minimale maatregelen in het geval van het uitbreken van de voornaamste ziekten bij vissen en weekdieren werden vastgelegd bij Richtlijn 93/53/EEG van de Raad van 24 juni 1993 tot vaststelling van minimale communautaire maatregelen voor de bestrijding van bepaalde visziekten (3) en Richtlijn 95/70/EG van de Raad van 22 december 1995 tot vaststelling van minimale communautaire maatregelen ter bestrijding van bepaalde ziekten van tweekleppige weekdieren (4).

De bestaande communautaire wetgeving werd voornamelijk met het oog op het kweken van zalm, forel en oesters vastgesteld. Sinds de goedkeuring van deze wetgeving heeft de communautaire aquacultuursector zich sterk ontwikkeld. In de aquacultuur worden nu meer vissoorten, met name mariene soorten, gekweekt. Ook zijn nieuwe kweekmethoden voor andere vissoorten steeds gangbaarder geworden, in het bijzonder na de recente uitbreiding van de Gemeenschap. Voorts wint het kweken van schaaldieren, mossels, kokkels en zeeoren voortdurend aan belang.

Alle ziektebestrijdingsmaatregelen hebben een economisch effect op de aquacultuur. Een ontoereikende bestrijding kan tot een verspreiding van pathogenen leiden, die omvangrijke verliezen tot gevolg kan hebben en de in de communautaire aquacultuur gehanteerde gezondheidsstatus van vissen, weekdieren en schaaldieren in gevaar kan brengen. Anderzijds kan overregulering onnodige belemmeringen voor de vrije handel met zich brengen.

In de mededeling van de Commissie aan de Raad en het Europees Parlement van 19 september 2002 wordt een strategie voor de duurzame ontwikkeling van de Europese aquacultuur uiteengezet. De mededeling bevat een reeks maatregelen ten behoeve van het scheppen van werkgelegenheid op langere termijn in de aquacultuursector, met inbegrip van het bevorderen van stringentere normen op het gebied van diergezondheid en dierenwelzijn, en milieumaatregelen ten behoeve van een gezonde sector. Met deze maatregelen moet rekening worden gehouden.

Sinds de goedkeuring van Richtlijn 91/67/EEG heeft de Gemeenschap de Overeenkomst inzake de toepassing van sanitaire en fytosanitaire maatregelen van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) (SPS-overeenkomst) geratificeerd. In de SPS-overeenkomst wordt verwezen naar normen van het Internationaal Bureau voor Besmettelijke Veeziekten (OIE). De in Richtlijn 91/67/EEG vervatte veterinairrechtelijke voorschriften voor het in de handel brengen van levende aquacultuurdieren en producten daarvan in de Gemeenschap zijn strenger dan deze normen. Derhalve dient in deze richtlijn rekening te worden gehouden met de International Aquatic Animal Health Code (Gezondheidscode voor waterdieren) en het Manual of Diagnostic Tests for Aquatic Animals (Handboek inzake normen voor diagnostische tests voor waterdieren) van het OIE.

Met het oog op een rationele ontwikkeling van de aquacultuursector en om de productiviteit te verhogen, dienen door de Gemeenschap gezondheidsvoorschriften voor waterdieren te worden vastgesteld. Deze voorschriften zijn onder meer noodzakelijk omdat zij een bijdrage leveren tot de voltooiing van de interne markt en het voorkomen van de verspreiding van besmettelijke ziekten. De wetgeving moet flexibel zijn om te kunnen inspelen op de voortgaande ontwikkelingen in en de diversiteit van de aquacultuursector en om rekening te kunnen houden met de gezondheidsstatus van waterdieren in de Gemeenschap.

Deze richtlijn dient betrekking te hebben op aquacultuurdieren en de habitats die de gezondheidsstatus van deze dieren kunnen aantasten. In het algemeen dient deze richtlijn alleen op wilde waterdieren van toepassing te zijn indien de milieusituatie een nadelige invloed heeft op de gezondheidsstatus van aquacultuurdieren, of wanneer dit nodig is om aan andere communautaire wetgeving te voldoen, zoals Richtlijn 92/43/EEG van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (5), of ter bescherming van de soorten die vermeld worden op de in het kader van de Overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde wilde dier- en plantensoorten opgestelde lijst (CITES). Deze richtlijn mag de aanneming van strengere voorschriften inzake het binnenbrengen van uitheemse soorten niet in de weg staan.

De voor de toepassing van deze richtlijn aangewezen bevoegde autoriteiten dienen hun bevoegdheden en taken uit te voeren overeenkomstig de algemene beginselen van Verordening (EG) nr. 854/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke voorschriften voor de organisatie van de officiële controles van voor menselijke consumptie bestemde producten van dierlijke oorsprong (6) en Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake officiële controles op de naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn (7).

De bevoegde autoriteiten en de exploitanten van aquacultuurproductiebedrijven moeten ter wille van de ontwikkeling van de aquacultuur in de Gemeenschap beter bewust gemaakt worden van en voorbereid worden op preventie, bestrijding en uitroeiing van ziekten bij waterdieren.

De bevoegde autoriteiten van de lidstaten dienen toegang te hebben tot de nieuwste technieken en de meest recente kennis op het terrein van risicoanalyse en epizoötiologie en dienen deze toe te passen. Dit is van steeds groter belang, aangezien in de internationale verplichtingen nu vooral het accent wordt gelegd op risicoanalyse bij de vaststelling van sanitaire maatregelen.

Het is dienstig op communautair niveau een vergunningenstelsel voor aquacultuur-productiebedrijven in te voeren. Een dergelijk stelsel zou het de bevoegde autoriteiten mogelijk maken een volledig overzicht te krijgen van de aquacultuursector; dit zou van nut zijn bij de preventie, bestrijding en uitroeiing van ziekten bij waterdieren. Voorts maakt vergunningverlening het mogelijk specifieke voorschriften vast te leggen waaraan door het aquacultuurproductiebedrijf moet worden voldaan voordat het zijn bedrijfsactiviteiten mag uitvoeren. Deze vergunningverlening zou - voor zover mogelijk - gecombineerd moeten worden met of opgenomen moeten worden in een vergunningenstelsel dat de lidstaten eventueel al voor andere doeleinden, zoals bijvoorbeeld in het kader van de milieuwetgeving, hebben ingevoerd. De verlening van vergunningen zou derhalve geen extra last voor de aquacultuursector mogen betekenen.

De lidstaten dienen een vergunning te weigeren indien de bedrijfsactiviteiten in kwestie een onaanvaardbaar risico opleveren dat ziekten op andere aquacultuurdieren of bestanden van wilde waterdieren worden overgedragen. Voordat een vergunning geweigerd wordt, dient de mogelijkheid van risicobeperkende maatregelen of een alternatieve locatie voor de betreffende bedrijfsactiviteit in overweging te worden genomen.

De kweek van aquacultuurdieren voor menselijke consumptie is een primaire productie in de zin van Verordening (EG) nr. 852/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake levensmiddelenhygiëne (8). De verplichtingen van afzonderlijke aquacultuurbedrijven overeenkomstig deze richtlijn, zoals registratie en interne systemen waarmee het aquacultuurbedrijf de bevoegde autoriteit kan bewijzen dat aan de desbetreffende voorschriften van deze richtlijn is voldaan, dienen - voor zover mogelijk - met de verplichtingen van Verordening (EG) nr. 852/2004 in overeenstemming te worden gebracht.

De aandacht dient eerder naar het voorkomen dan naar het bestrijden van ziekten uit te gaan. Daarom dienen er minimummaatregelen inzake ziektepreventie en risicobeperking te worden vastgelegd die in de gehele productieketen van de aquacultuur, van de bevruchting en het uitbroeden van eieren tot de verwerking van aquacultuurdieren voor menselijke consumptie, met inbegrip van vervoer, moeten worden toegepast.

Ter verbetering van de algemene diergezondheid en als bijdrage tot de preventie en bestrijding van dierziekten door verbeterde traceerbaarheid zou de verplaatsing van aquacultuurdieren moeten worden geregistreerd. Voor dergelijke verplaatsingen dienen, voor zover van toepassing, diergezondheidscertificaten te worden afgegeven.

Om een overzicht van de ziektesituatie te verkrijgen, om snel ingrijpen bij een verdenking van ziekte te vergemakkelijken en om bedrijven en kweekgebieden van weekdieren met strenge diergezondheidsnormen te beschermen, dient in al dergelijke bedrijven en kweekgebieden van weekdieren een op risico's gebaseerde bewaking van de diergezondheid toegepast te worden.

Er moet op worden toegezien dat de voornaamste waterdierziekten zich niet in de gehele Gemeenschap verspreiden. Daarom dienen geharmoniseerde veterinairrechtelijke bepalingen voor het in de handel te brengen te worden vastgesteld, waaronder specifieke bepalingen voor soorten die gevoelig zijn voor die ziekten. Derhalve dient er een lijst van die ziekten en daarvoor gevoelige soorten te worden opgesteld.

De prevalentie van zulke ziekten bij waterdieren is niet in de gehele Gemeenschap gelijk. Daarom dient gebruik te worden gemaakt van het concept van ziektevrij verklaarde lidstaat, of, indien het om delen van het desbetreffende grondgebied gaat, van het concept van ziektevrij verklaarde gebieden of compartimenten. De algemene criteria en procedures voor de toekenning, handhaving, opschorting, herinvoering en intrekking van deze status moeten worden vastgelegd.

Onverminderd Richtlijn 90/425/EEG van de Raad van 26 juni 1990 inzake veterinaire en zoötechnische controles in het intracommunautaire handelsverkeer in bepaalde levende dieren en producten in het vooruitzicht van de totstandbrenging van de interne markt (9) dienen lidstaten, gebieden en compartimenten die van één of meer van de op de lijst vermelde ziekten vrij zijn verklaard, tegen de insleep van deze ziekte(n) beschermd te worden om de algemene gezondheidsstatus van waterdieren in de Gemeenschap te handhaven en te beschermen.

Indien nodig, kunnen de lidstaten tijdelijke beschermende maatregelen vaststellen overeenkomstig artikel 10 van Richtlijn 90/425/EEG en artikel 18 van Richtlijn 91/496/EEG van de Raad van 15 juli 1991 tot vaststelling van de beginselen voor de organisatie van de veterinaire controles voor dieren uit derde landen die in de Gemeenschap worden binnengebracht en tot wijziging van de Richtlijnen 89/662/EEG, 90/425/EEG en 90/675/EEG (10).

Ter voorkoming van onnodige handelsbeperkingen dient echter de uitwisseling van aquacultuurdieren tussen lidstaten, gebieden of compartimenten waar één of meer van deze ziekten heersen, te worden toegestaan, mits, mede gedurende het vervoer, passende risicobeperkende maatregelen worden getroffen.

Bij het slachten en verwerken van aquacultuurdieren waarvoor ziektebestrijdingsmaatregelen gelden, kan de ziekte zich verspreiden, onder andere als gevolg van de lozing van pathogenen bevattende effluenten door verwerkingsbedrijven. Daarom moeten de lidstaten toegang hebben tot verwerkingsbedrijven die een vergunning hebben om deze dieren te slachten of te verwerken voor zover zij de gezondheidsstatus van gekweekte of wilde waterdieren niet in gevaar brengen, ook niet door de lozing van effluenten.

De aanwijzing van communautaire en nationale referentielaboratoria dient bij te dragen tot de hoge kwaliteit en uniformiteit van de diagnostische resultaten. Deze doelstelling kan door de uitvoering van gevalideerde diagnostische tests, het organiseren van vergelijkende tests en scholing van het laboratoriumpersoneel worden verwezenlijkt.

Laboratoria die bij het onderzoek van officiële monsters betrokken zijn, dienen hun werkzaamheden overeenkomstig internationaal erkende procedures en op prestatienormen gebaseerde criteria uit te voeren en gebruik te maken van diagnosemethoden die, voor zover mogelijk, gevalideerd zijn. Voor een aantal met dit onderzoek verband houdende activiteiten hebben het Europees Comité voor Normalisatie (CEN) en de Internationale Organisatie voor Normalisatie (ISO) respectievelijk Europese normen (EN-normen) en Internationale normen (ISO-normen) ontwikkeld, die voor de doeleinden van deze richtlijn geschikt zijn. Dergelijke normen hebben met name betrekking op het functioneren en de beoordeling van laboratoria en het functioneren en de accreditering van controle-instanties.

Om het uitbreken van een ziekte bij waterdieren in een vroegtijdig stadium op het spoor te komen, moeten personen die in contact komen met voor de ziekte gevoelige soorten, worden verplicht de bevoegde autoriteit van alle verdachte ziektegevallen in kennis te stellen. In de lidstaten dienen routine-inspecties te worden uitgevoerd om te waarborgen dat de exploitanten van aquacultuurproductiebedrijven bekend zijn met de algemene voorschriften inzake ziektebestrijding en bioveiligheid van deze richtlijn en dat zij deze toepassen.

Zodra een niet-exotische, maar ernstige ziekte uitbreekt, moet voorkomen worden dat deze zich onder aquacultuurdieren verspreidt door nauwkeurig toezicht te houden op de verplaatsingen van levende aquacultuurdieren en de producten daarvan en het gebruik van mogelijk besmet materieel. De keuze van de door de bevoegde autoriteiten te nemen maatregelen dient van de epizoötiologische situatie in de betrokken lidstaten afhankelijk te zijn.

Ter bevordering van de diergezondheidsstatus in de Gemeenschap is het dienstig dat er door de lidstaten op epizoötiologie gebaseerde programma's ter bestrijding en uitroeiing van bepaalde ziekten worden ingediend met het oog op erkenning op communautair niveau.

De aquacultuursector dient ten aanzien van ziekten waarvoor geen communautaire maatregelen gelden, maar die van lokale betekenis zijn, met de ondersteuning van de bevoegde autoriteiten van de lidstaten door zelfregulering en „gedragscodes” meer verantwoordelijkheid op zich te nemen voor de preventie van de invoering of voor de bestrijding van dergelijke ziekten. Het kan echter noodzakelijk zijn dat de lidstaten bepaalde nationale maatregelen toepassen. Deze nationale maatregelen moeten gerechtvaardigd en noodzakelijk zijn en in de juiste verhouding staan tot de doeleinden. Tevens mogen zij, behalve indien de preventie van de invoering of de bestrijding van de ziekte zulks vereist, de handel tussen de lidstaten niet negatief beïnvloeden en moeten zij op communautair niveau goedgekeurd en op gezette tijden herzien worden. In afwachting dat dergelijke maatregelen uit hoofde van deze richtlijn worden vastgesteld, dienen de aanvullende waarborgen die in Beschikking 2004/453/EG van de Commissie van 29 april 2004 ter uitvoering van Richtlijn 91/67/EEG van de Raad wat betreft maatregelen tegen bepaalde ziekten bij aquacultuurdieren (11) worden geboden, te worden gehandhaafd.

De kennis van tot dusverre onbekende ziekten bij waterdieren breidt zich steeds verder uit. Daarom moet een lidstaat in het geval van een dergelijke nieuwe ziekte zo nodig bestrijdingsmaatregelen nemen. Deze maatregelen moeten snel worden getroffen en op ieder afzonderlijk geval afgestemd zijn, maar zouden niet langer gehandhaafd moeten worden dan voor de verwezenlijking van het doel noodzakelijk is. Aangezien dergelijke nieuwe ziekten ook andere lidstaten kunnen treffen, dienen alle lidstaten en de Commissie van de aanwezigheid van een nieuwe ziekte en van alle bestrijdingsmaatregelen in kennis te worden gesteld.

Ter verwezenlijking van de fundamentele doelstelling om de ziektevrije status in de lidstaten te handhaven en - bij het uitbreken van een ziekte - te herstellen, moeten er voorschriften worden vastgelegd inzake maatregelen voor een betere voorbereiding op het uitbreken van ziekten. Het uitbreken van ziekten moet zo snel mogelijk worden bestreden, zo nodig door middel van noodvaccinatie, om de nadelige gevolgen voor de productie van en de handel in levende aquacultuurdieren en de producten daarvan te beperken.

Overeenkomstig Richtlijn 2001/82/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 november 2001 tot vaststelling van een communautair wetboek betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik (12) en Verordening (EG) nr. 726/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 31 maart 2004 tot vaststelling van communautaire procedures voor het verlenen van vergunningen en het toezicht op geneesmiddelen voor menselijk en diergeneeskundig gebruik en tot oprichting van een Europees Geneesmiddelenbureau (13) moet voor alle geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik die in de Gemeenschap op de markt worden gebracht, met slechts een gering aantal uitzonderingen, een vergunning voor het in de handel brengen worden verleend. In het algemeen dient voor alle in de Gemeenschap gebruikte vaccins een vergunning voor het in de handel brengen te worden verleend. De lidstaten kunnen echter overeenkomstig Verordening (EG) nr. 726/2004 bij het uitbreken van een ernstige epizoötie onder bepaalde voorwaarden het gebruik van een product toestaan, zonder dat er een vergunning is verleend voor het in de handel brengen ervan. Vaccins tegen exotische en nieuwe ziekten bij aquacultuurdieren kunnen voor een dergelijke afwijking in aanmerking komen.

In deze richtlijn dienen bepalingen te worden vastgelegd om de mate van paraatheid te garanderen die noodzakelijk is om doeltreffend te kunnen reageren op noodsituaties die het gevolg zijn van het eenmaal of meermaals uitbreken van ernstige exotische of nieuwe ziekten in de aquacultuursector, met name door het opstellen van rampenplannen ter bestrijding van de ziekten. Deze rampenplannen moeten regelmatig worden geëvalueerd en aangepast.

Indien voor de bestrijding van een ernstige ziekte bij waterdieren geharmoniseerde communautaire uitroeiingsmaatregelen gelden, dienen de lidstaten overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1198/2006 van de Raad van 27 juli 2006 inzake het Europees Visserijfonds (14) aanspraak te kunnen maken op een financiële bijdrage van de Gemeenschap. Elke aanvraag van communautaire steun moet worden gecontroleerd opdat kan worden vastgesteld of de bepalingen inzake bestrijding van deze richtlijn worden nagekomen.

Uit derde landen ingevoerde levende aquacultuurdieren en producten daarvan mogen geen gevaar inhouden voor de gezondheid van waterdieren in de Gemeenschap. Derhalve dienen in deze richtlijn maatregelen ter voorkoming van de insleep van epizoötische ziekten te worden vastgesteld.

Met het oog op de bescherming van de gezondheidssituatie van waterdieren in de Gemeenschap moet er voorts op worden toegezien dat door de Gemeenschap doorgevoerde zendingen van levende aquacultuurdieren voldoen aan de veterinairrechtelijke voorschriften die ten aanzien van de betrokken soorten gelden.

Vele, vaak tropische soorten waterdieren worden uitsluitend voor sierdoeleinden in de handel gebracht. Deze waterdieren voor sierdoeleinden worden in de regel in aquaria en vijvers van particulieren, in tuincentra of in tentoonstellingsaquaria gehouden, die niet in rechtstreeks contact staan met de wateren van de Gemeenschap. Derhalve leveren onder deze voorwaarden voor sierdoeleinden gehouden waterdieren niet hetzelfde risico op voor andere sectoren van de communautaire aquacultuur of voor natuurlijke bestanden. Daarom dienen speciale bepalingen voor het in de handel brengen, het vervoer en de invoer van onder dergelijke voorwaarden voor sierdoeleinden gehouden waterdieren te worden vastgesteld.

Indien waterdieren voor sierdoeleinden echter niet in gesloten systemen of aquaria worden gehouden, maar in systemen die in rechtstreeks contact staan met de natuurlijke wateren van de Gemeenschap, kunnen zij een aanzienlijk gevaar voor de communautaire aquacultuur of de natuurlijke bestanden vormen. Dit geldt met name voor karperpopulaties (Cyprinidae), aangezien populaire siervissen zoals koikarpers gevoelig zijn voor sommige ziekten die voorkomen bij andere in de Gemeenschap gekweekte of in het wild levende karpersoorten. In dergelijke gevallen dienen de algemene bepalingen van deze richtlijn van toepassing te zijn.

De ontwikkeling van elektronische middelen voor de uitwisseling van informatie is essentieel voor vereenvoudiging en zal de aquacultuursector en de bevoegde autoriteiten ten goede komen. Er moeten algemene criteria worden vastgelegd om aan deze verplichting te voldoen.

De lidstaten dienen voorschriften inzake sancties wegens inbreuken op de bepalingen van de richtlijn vast te leggen en erop toe te zien dat deze worden uitgevoerd. Deze sancties moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn.

Overeenkomstig punt 34 van het Interinstitutioneel Akkoord „Beter wetgeven” (15) worden de lidstaten ertoe aangespoord voor zichzelf en in het belang van de Gemeenschap hun eigen tabellen op te stellen, die, voor zover mogelijk, het verband weergeven tussen de richtlijn en de omzettingsmaatregelen, en deze openbaar te maken.

Aangezien de doelstellingen van deze richtlijn, te weten de onderlinge aanpassing van de concepten, beginselen en procedures die een gemeenschappelijke basis vormen voor de wetgeving inzake de gezondheid van waterdieren in de Gemeenschap, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt en derhalve vanwege de omvang en de gevolgen van deze richtlijn beter door de Gemeenschap kunnen worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

De voor de uitvoering van deze richtlijn vereiste maatregelen dienen te worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (16).

Het is dienstig dat de communautaire wetgeving inzake diergezondheid, wat betreft aquacultuurdieren en de producten daarvan, bijgewerkt wordt. De Richtlijnen 91/67/EEG, 93/53/EEG en 95/70/EG dienen daarom te worden ingetrokken en door deze richtlijn te worden vervangen,

de veterinairrechtelijke voorschriften voor het in de handel brengen, de invoer en de doorvoer van aquacultuurdieren en de producten daarvan;

minimale preventieve maatregelen om de bevoegde autoriteiten, de exploitanten van aquacultuurproductiebedrijven en andere bij deze sector betrokken personen beter bewust te maken van en voor te bereiden op ziekten bij aquacultuurdieren;

minimale bestrijdingsmaatregelen die bij een verdenking of het uitbreken van bepaalde ziekten bij waterdieren worden toegepast.

in niet-commerciële aquaria gekweekte waterdieren voor sierdoeleinden;

verzamelde of gevangen in het wild levende waterdieren die rechtstreeks voor de voedselketen bestemd zijn;

voor de productie van vismeel, visvoer, visolie en soortgelijke producten gevangen waterdieren.

die niet in rechtstreeks contact staan met de natuurlijke wateren in de Gemeenschap,

of

die over een systeem voor de behandeling van effluenten beschikken waardoor het risico van de overdracht van ziekten naar de natuurlijke wateren tot een aanvaardbaar niveau wordt teruggebracht.

„aquacultuur”: de kweek of de teelt van aquatische organismen, waarbij technieken worden gebruikt om de aangroei van de betrokken organismen te verhogen tot boven de natuurlijke capaciteiten van het milieu; deze organismen blijven in de gehele fase van de kweek of de teelt, tot en met de oogst, eigendom van een natuurlijke persoon of een rechtspersoon;

„aquacultuurdier”: een waterdier in al zijn levensfases, inclusief in een kwekerij of kweekgebied van weekdieren gekweekte eieren en sperma/gameten, met inbegrip van een waterdier uit het wild dat voor een kwekerij of een kweekgebied van kweekdieren bestemd is;

„aquacultuurproductiebedrijf”: onderneming, zowel publiek- als privaatrechtelijk, die, al dan niet met winstoogmerk, met het kweken, houden of telen van aquacultuurdieren samenhangende activiteiten uitvoert;

„exploitant van een aquacultuurproductiebedrijf”: natuurlijke persoon of rechtspersoon die verantwoordelijk is voor de naleving van de in deze richtlijn vastgestelde voorschriften in het onder zijn leiding staande aquacultuurproductiebedrijf;

„waterdier”:

„vergunninghoudend verwerkingsbedrijf”: een levensmiddelenbedrijf dat overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EG) nr. 853/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke hygiënevoorschriften voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong (17) erkend is met het oog op het verwerken van aquacultuurdieren voor voedingsdoeleinden en waaraan in overeenstemming met de artikelen 4 en 5 van deze richtlijn een vergunning is verleend;

„exploitant van een vergunninghoudend verwerkingsbedrijf”: natuurlijke persoon of rechtspersoon die verantwoordelijk is voor de naleving van de in deze richtlijn vastgestelde voorschriften in een onder zijn leiding staand vergunninghoudend verwerkingsbedrijf;

„kwekerij”: gebouwen, gesloten ruimte of installaties van een aquacultuurproductiebedrijf waar aquacultuurdieren worden gekweekt om in de handel te worden gebracht, met uitzondering echter van bedrijven waar wilde waterdieren die voor menselijke consumptie verzameld of gevangen worden, in afwachting van de slacht tijdelijk worden gehouden zonder te worden gevoederd;

„kweken”: het kweken van aquacultuurdieren in een kwekerij of in een kweekgebied van weekdieren;

„kweekgebied van weekdieren”: een productiegebied of heruitzettingsgebied waarbinnen alle aquacultuurproductiebedrijven hun bedrijfsactiviteiten overeenkomstig een gemeenschappelijk bioveiligheidssysteem uitvoeren;

„waterdier voor sierdoeleinden”: een waterdier dat uitsluitend voor sierdoeleinden wordt gehouden, gekweekt of in de handel gebracht;

„in de handel brengen”: de verkoop, met inbegrip van het te koop aanbieden, of enige andere vorm van al dan niet gratis overdracht, alsmede iedere vorm van verplaatsing van aquacultuurdieren;

„productiegebied”: een gebied in zoet water, in zee, in een estuarium, op het land of in een lagune waarin zich hetzij natuurlijke gronden voor weekdieren, hetzij gebieden die worden gebruikt voor de kweek van weekdieren bevinden en waar weekdieren worden verzameld;

„put-en-take-visbedrijven”: vijvers of andere voorzieningen waar het bestand uitsluitend voor de recreatievisserij in stand wordt gehouden door de aanvulling met aquacultuurdieren;

„heruitzettingsgebied”: een gebied in zoet water, in zee, in een lagune of in een estuarium dat duidelijk met boeien, palen of andere verankerde materialen is afgebakend en dat uitsluitend bestemd is voor de natuurlijke zuivering van levende weekdieren;

„wild waterdier”: een waterdier dat geen aquacultuurdier is.

de technische definities in bijlage I;

in voorkomend geval, de definities vervat in:

andere voorzieningen dan aquacultuurproductiebedrijven, waar niet voor de handel bestemde waterdieren worden gehouden;

„put-en-take-visbedrijven”;

aquacultuurproductiebedrijven die aquacultuurdieren uitsluitend voor menselijke consumptie in de handel brengen overeenkomstig artikel 1, lid 3, onder c), van Verordening (EG) nr. 853/2004.

voldoet aan de desbetreffende voorschriften van de artikelen 8, 9 en 10;

een systeem heeft ingevoerd, waarmee hij kan aantonen dat aan de desbetreffende voorschriften is voldaan;

onder toezicht van de bevoegde autoriteit blijft, die de in artikel 54, lid 1, vastgelegde taken uitvoert.

alle verplaatsingen van aquacultuurdieren en producten daarvan naar en van de kwekerij of het kweekgebied van weekdieren;

de mortaliteit in iedere epizoötiologische eenheid, al naar gelang van het productietype;

de resultaten van het in artikel 10 bedoelde programma voor op risico's gebaseerde bewaking van de diergezondheid.

de mortaliteit tijdens het vervoer, voor zover dit voor het soort vervoer en de vervoerde soorten in de praktijk mogelijk is;

de door het vervoermiddel bezochte kwekerijen, kweekgebieden voor weekdieren en verwerkingsbedrijven,

en

de waterverversing tijdens het vervoer, met name de herkomst van nieuw water en de plaats van lozing van gebruikt water.

een eventuele toegenomen sterfte in alle kwekerijen en kweekgebieden van weekdieren, naar gelang van het productietype,

en

de in bijlage IV, deel II, vermelde ziekten in kwekerijen en kweekgebieden van weekdieren waar voor deze ziekten gevoelige soorten aanwezig zijn.

tijdens het vervoer van aquacultuurdieren de noodzakelijke ziektepreventiemaatregelen worden genomen, zodat de gezondheidsstatus van deze dieren gedurende het vervoer niet wordt gewijzigd en het risico van verspreiding van ziekten wordt teruggedrongen,

en

de aquacultuurdieren onder zodanige omstandigheden worden vervoerd dat de gezondheidsstatus ervan en de gezondheidsstatus van de plaats van bestemming en - voor zover van toepassing - van doorvoerplaatsen niet in gevaar wordt gebracht.

de vervoerde aquacultuurdieren;

waterdieren op de plaats waar het water wordt ververst,

en

waterdieren op de plaats van bestemming.

de kweek en de uitzetting in het wild,

of

de verdere verwerking met het oog op menselijke consumptie, tenzij:

verplaatsingen van aquacultuurdieren tussen lidstaten waar een diergezondheidscertificaat overeenkomstig de leden 1 en 2 vereist is,

en

alle andere verplaatsingen van levende aquacultuurdieren voor de kweek of voor uiteenzetting in het wild tussen lidstaten waar uit hoofde van deze richtlijn geen diergezondheidscertificaat is vereist.

klinisch gezond zijn,

en

niet afkomstig zijn van een kwekerij of kweekgebied van weekdieren waar zich een onopgeloste verhoogde sterfte voordoet.

voldoen aan de voorschriften van lid 1;

afkomstig zijn van een kwekerij of een kweekgebied van weekdieren met een gezondheidsstatus zoals bedoeld in bijlage III, deel A, die ten minste gelijk is aan die van de wateren waarin zij worden uitgezet.

afkomstig is uit andere lidstaten, gebieden of compartimenten, die ook vrij van die specifieke ziekte zijn verklaard,

of

gedurende een passende tijd in quarantainevoorzieningen wordt gehouden in water dat vrij is van het desbetreffende pathogeen, indien uit de beschikbare wetenschappelijke gegevens of praktische ervaring is gebleken dat dit volstaat om het risico van overdracht van de specifieke ziekte tot een voor het voorkómen van de overdracht van de betrokken ziekte aanvaardbaar niveau terug te brengen.

zij zijn afkomstig uit lidstaten, gebieden en compartimenten die ook vrij van die ziekte zijn verklaard;

zij zijn verwerkt in een vergunninghoudend verwerkingsbedrijf onder omstandigheden die de verspreiding van ziekten voorkomen;

ten aanzien van vis: zij zijn vóór verzending geslacht en gestript;

ten aanzien van weekdieren en schaaldieren: zij zijn in de vorm van niet-verwerkte of van verwerkte producten verzonden.

zij afkomstig zijn uit lidstaten, gebieden en compartimenten die ook vrij van die ziekte zijn verklaard,

of

tijdelijk in verzendingscentra, zuiveringscentra of soortgelijke bedrijven worden gehouden die over systemen voor de behandeling van effluenten beschikken waarmee de desbetreffende pathogenen geïnactiveerd worden, of waar de effluenten andere behandelingen ondergaan, waardoor het risico van overdracht van de ziekten naar de natuurlijke wateren tot een aanvaardbaar niveau wordt teruggebracht.

de wetgeving van het derde land,

de organisatie van de bevoegde autoriteit in het derde land en de inspectiediensten ervan, de bevoegdheden van deze diensten, het toezicht erop en de deze diensten ter beschikking staande middelen, met inbegrip van personeel, ten behoeve van een doeltreffende toepassing van de nationale wetgeving;

de geldende veterinairrechtelijke voorschriften inzake waterdieren voor het produceren, verwerken, hanteren, opslaan en verzenden van voor de Gemeenschap bestemde levende aquacultuurdieren;

de garanties die de bevoegde autoriteit van het derde land ten aanzien van de naleving van of de gelijkwaardigheid met de in de Gemeenschap geldende veterinairrechtelijke voorschriften inzake waterdieren kan bieden;

de ervaringen met het in de handel brengen van levende aquacultuurdieren uit het derde land en de resultaten van alle verrichte invoercontroles;

de resultaten van de communautaire beoordeling, met name de resultaten van de beoordeling door de bevoegde autoriteiten van het derde land, of, indien de Commissie daarom verzoekt, het door de bevoegde autoriteiten van het derde land ingediende verslag over de verrichte inspecties;

de gezondheidsstatus van gekweekte en wilde waterdieren in het derde land, met name wat betreft exotische dierziekten en aspecten van de algemene gezondheidssituatie van waterdieren in het derde land die een gevaar voor de gezondheidssituatie van waterdieren in de Gemeenschap kunnen vormen;

de regelmaat en snelheid waarmee het derde land informatie verschaft, en de correctheid van die informatie, over besmettelijke ziekten van waterdieren op zijn grondgebied, met name de ziekten die voorkomen op de OIE-lijsten van ziekten waarvoor een aangifteplicht geldt,

en

de in het derde land geldende regelgeving inzake preventie en bestrijding van ziekten bij waterdieren, en de toepassing daarvan, met inbegrip van de voorschriften inzake de invoer uit andere landen.

de voorschriften van deze richtlijn voor dergelijke producten,

en

de overeenkomstig artikel 25, onder a), vastgelegde bijzondere invoervoorwaarden.

bijzondere invoervoorwaarden voor ieder derde land, delen daarvan of voor groepen derde landen;

de criteria voor de indeling van derde landen en delen daarvan ten aanzien van ziekten van waterdieren;

het gebruik van elektronische documenten;

modellen van diergezondheidscertificaten en andere documenten,

en

procedures en certificaten voor doorvoer.

indien er redenen bestaan voor de verdenking van de aanwezigheid van een in bijlage IV, deel II, vermelde ziekte of de aanwezigheid van een van deze ziekten bij waterdieren is bevestigd, deze verdenking en/of deze bevestiging onmiddellijk aan de bevoegde autoriteit wordt gemeld,

en

wanneer er sprake is van een verhoogde sterfte onder aquacultuurdieren, dit onmiddellijk voor verder onderzoek aan de bevoegde autoriteit of een particuliere dierenarts wordt gemeld.

de eigenaar en alle personen die waterdieren verzorgen;

personen die aquacultuurdieren tijdens het vervoer begeleiden;

dierenartsen en andere bij diensten voor de gezondheid van waterdieren werkzame personen;

officiële dierenartsen, leidinggevend personeel van veterinaire of andere officiële of particuliere laboratoria,

en

andere personen die beroepshalve betrokken zijn bij waterdieren van gevoelige soorten of de producten van dergelijke dieren.

een in bijlage IV, deel II, vermelde exotische ziekte;

een in bijlage IV, deel II, vermelde niet-exotische ziekte, indien de lidstaten, gebieden of compartimenten in kwestie vrij van die ziekte zijn verklaard.

geschikte monsters worden genomen en in een overeenkomstig artikel 57 aangewezen laboratorium worden onderzocht;

in afwachting van de uitslag van het onder a) bedoelde onderzoek:

een in bijlage IV, deel II, vermelde exotische ziekte in een lidstaat,

of

een in bijlage IV, deel II, vermelde niet-exotische ziekte in lidstaten, gebieden of compartimenten met een gezondheidsstatus van categorie I of categorie III, zoals bedoeld in bijlage III, deel A, voor de desbetreffende ziekte.

te bepalen vanwaar en op welke wijze de ziekte kan zijn binnengebracht;

na te gaan of aquacultuurdieren gedurende de periode voorafgaande aan de kennisgeving van de in artikel 26, lid 1, bedoelde verdenking de kwekerij of het kweekgebied van weekdieren hebben verlaten;

na te gaan of andere kwekerijen besmet zijn.

de kwekerij of het kweekgebied van weekdieren officieel besmet wordt verklaard;

er rondom de besmet verklaarde kwekerijen of kweekgebieden voor weekdieren een voor de desbetreffende ziekte adequaat beperkingsgebied wordt ingesteld, dat een beschermings- en een toezichtsgebied omvat;

er geen dieren worden uitgezet en geen aquacultuurdieren het beperkingsgebied binnenkomen of verlaten, tenzij de bevoegde autoriteit hiertoe toestemming heeft verleend;

alle aanvullende maatregelen die nodig zijn om de verdere verspreiding van de ziekte te voorkomen, worden uitgevoerd.

de in deze afdeling vastgestelde uitroeiingmaatregelen uitgevoerd zijn;

in het beperkingsgebied voor de desbetreffende ziekte en voor de types getroffen aquacultuurproductiebedrijven adequate bemonstering en bewaking met negatief resultaat zijn uitgevoerd.

neemt de betrokken lidstaat de in afdeling 3 vastgelegde maatregelen om de ziektevrije status terug te krijgen,

of

stelt de betrokken lidstaat overeenkomstig artikel 44, lid 2, een uitroeiingsprogramma op.

de kwekerij of het kweekgebied van weekdieren wordt besmet verklaard;

rondom de besmet verklaarde kwekerijen of kweekgebieden voor weekdieren wordt een voor de desbetreffende ziekte adequaat beperkingsgebied ingesteld, dat een beschermings- en een toezichtsgebied omvat;

de verplaatsing van aquacultuurdieren uit het beperkingsgebied wordt zodanig beperkt dat deze dieren slechts:

de verwijdering en vernietiging van dode vis en dode schaaldieren onder toezicht van de bevoegde autoriteit overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1774/2002, binnen een passende termijn waarbij rekening wordt gehouden met het type productie en het risico dat deze dode dieren voor de verdere verspreiding van de ziekte opleveren.

de maatregelen in dit hoofdstuk niet voor de epizoötiologische situatie geschikt blijken,

of

de ziekte zich ondanks de overeenkomstig dit hoofdstuk genomen maatregelen lijkt te verspreiden.

een beschrijving van de epizoötiologische situatie van de ziekte vóór de begindatum van het programma;

een kosten-batenanalyse van het programma;

de vermoedelijke duur van het programma en de op de einddatum van het programma te verwezenlijken doelstelling,

en

een beschrijving en afbakening van het geografische en bestuurlijke gebied waar het programma wordt uitgevoerd.

de in bijlage V vastgestelde voorschriften zijn nagekomen en de lidstaten, gebieden of compartimenten vrij verklaard zijn van de ziekte,

of

het programma door de bevoegde autoriteit van de betrokken lidstaat of door de Commissie wordt gestaakt, met name wanneer het niet langer aan het gestelde doel beantwoordt.

geeft de bevoegde autoriteit de bevoegdheid en de middelen om toegang te krijgen tot alle voorzieningen, apparatuur, personeel en ander materiaal, nodig voor de snelle en efficiënte uitroeiing van een uitgebroken ziekte;

garandeert coördinatie en overeenstemming met aangrenzende lidstaten en moedigt samenwerking met aangrenzende derde landen aan,

en

bevat - voor zover van toepassing - nauwkeurige gegevens betreffende de hoeveelheden vaccin en de vaccinatievoorschriften die in het geval van noodvaccinatie noodzakelijk worden geacht.

geen van de gevoelige soorten op zijn grondgebied aanwezig is,

of

het pathogeen, voor zover bekend, niet kan overleven in de lidstaat en de bron van zijn water,

of

de lidstaat voldoet aan de in bijlage V, deel I, vastgestelde voorwaarden.

geen van de ziektegevoelige soorten in het gebied of compartiment en - voor zover van toepassing - in de bron van zijn water aanwezig is,

of

het pathogeen, voor zover bekend, niet in het gebied of compartiment en - voor zover van toepassing - in de bron van zijn water kan overleven,

of

het gebied of compartiment voldoet aan de in bijlage V, deel II, vastgestelde voorwaarden.

de verklaring wordt met bewijsmateriaal gestaafd in een volgens de procedure van artikel 62, lid 2, te bepalen vorm en is elektronisch toegankelijk voor de Commissie en de lidstaten overeenkomstig het vereiste in artikel 59;

de Commissie voegt de kennisgeving van de verklaring als punt van informatie toe aan de agenda van de volgende vergadering van het in artikel 62, lid 1, bedoelde Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid. De verklaring wordt 60 dagen na de datum van de vergadering van kracht;

binnen die periode kunnen de Commissie en de lidstaten de lidstaat die de verklaring heeft afgelegd, om verduidelijking of aanvullende informatie over het bewijsmateriaal verzoeken;

wanneer ten minste één lidstaat, of de Commissie, binnen de in onder b) genoemde termijn schriftelijke opmerkingen heeft gemaakt, waarin aanzienlijke objectieve twijfels worden geuit over het bewijsmateriaal, onderzoeken de Commissie en de betrokken lidstaten samen het voorgelegde bewijsmateriaal om de twijfels weg te nemen. In dat geval kan de onder b) bedoelde periode met 30 dagen worden verlengd. Deze opmerkingen worden voorgelegd aan de lidstaat die de verklaring heeft afgelegd, en aan de Commissie;

wanneer de onder d) bedoelde bemiddeling mislukt, kan de Commissie besluiten overeenkomstig artikel 58 een inspectie ter plaatse te verrichten om na te gaan of de ingediende verklaring aan de criteria van lid 1 voldoet, tenzij de lidstaat die de verklaring heeft afgelegd, zijn verklaring intrekt;

in voorkomend geval wordt in het licht van de bereikte resultaten volgens de procedure van artikel 62, lid 2, een besluit genomen om de verklaring van de lidstaat zelf betreffende de ziektevrije status van het betrokken gebied of compartiment op te schorten.

de laboratoriumonderzoeken in het kader van deze richtlijn in hiertoe door de bevoegde autoriteit aangewezen laboratoria worden uitgevoerd;

laboratoriumonderzoeken in het geval van verdenking of bevestiging van de aanwezigheid van de in bijlage IV, deel II, vermelde ziekten worden uitgevoerd, door middel van diagnosemethoden die volgens de in artikel 62, lid 2, bedoelde procedure zijn vastgelegd,

en

overeenkomstig dit artikel voor diagnostiek aangewezen laboratoria de in bijlage VI, deel III, vastgelegde bevoegdheden en taken uitoefenen.

„Compartiment”: één of meer kwekerijen waarvoor een gemeenschappelijk bioveiligheidssysteem geldt en waar een populatie waterdieren met een duidelijk onderscheiden gezondheidsstatus ten aanzien van een specifieke ziekte wordt gehouden.

„Gemeenschappelijk bioveiligheidssysteem”: de toepassing van dezelfde maatregelen inzake gezondheidsbewaking, ziektepreventie en ziektebestrijding voor waterdieren.

„Beperkingsgebied”: een gebied rondom een besmette kwekerij of een besmet kweekgebied van weekdieren waar ziektebestrijdingsmaatregelen ter voorkoming van de verspreiding van de ziekte van toepassing zijn.

„Ziekte”: een klinische of niet-klinische besmetting met één of meer etiologische agentia bij waterdieren.

„Ziektevrij verklaarde gebieden of compartimenten”: gebieden of compartimenten die overeenkomstig artikel 49 of 50 ziektevrij verklaard zijn.

„Nieuwe ziekte”: een pas ontdekte ernstige ziekte, waarvan de oorzaak al dan (nog) niet bekend is, die zich binnen en tussen populaties kan verspreiden, bijvoorbeeld door de handel in waterdieren en/of producten van waterdieren. Ook wordt er een op de lijst vermelde ziekte die wordt ontdekt bij een nieuwe gastheersoort die nog niet in bijlage IV, deel II, als gevoelige soort is opgenomen, onder verstaan.

„Epizoötiologische eenheid”: een groep waterdieren die binnen een afgebakende ruimte ongeveer hetzelfde risico van blootstelling aan een ziekteverwekker lopen. Het risico kan zich voordoen omdat zij in hetzelfde aquatische milieu leven, of omdat de dieren op een zodanige wijze gehouden worden dat een ziekteverwekker in één groep dieren zich snel naar een andere groep kan verspreiden.

„Stillegging”: procedure waarbij ten behoeve van de aanpak van de ziekte de aquacultuurdieren die gevoelig zijn voor de ziekte in kwestie of waarvan bekend is dat zij de ziekteverwekker kunnen overdragen, en - voor zover mogelijk - het besmette water uit de kwekerij verwijderd worden.

„Verdere verwerking”: verwerking van aquacultuurdieren vóór menselijke consumptie door middelen en technieken die de anatomische toestand wijzigen, zoals uitbloeden, strippen, ontkoppen, in moten verdelen en fileren, die afval- of bijproducten opleveren en een risico voor de verspreiding van ziekten kunnen betekenen.

„Verhoogde sterfte”: een onverklaard aantal sterftegevallen dat aanzienlijk boven het onder de gegeven omstandigheden voor de kwekerij of het kweekgebied van weekdieren in kwestie normaal geachte niveau ligt; door de kweker en de bevoegde autoriteit moet in overleg worden besloten wat als verhoogde sterfte wordt beschouwd.

„Besmetting”: de aanwezigheid van een zich vermenigvuldigende of zich anderszins ontwikkelende dan wel latente ziekteverwekker in of op een gastheer.

„Besmette gebieden of compartimenten”: gebieden of compartimenten waarvan bekend is dat de ziekte zich er voordoet.

„Quarantaine”: isolering van een groep waterdieren ter voorkoming van direct of indirect contact met andere waterdieren, zodat zij voor een bepaalde tijdsduur kunnen worden geobserveerd en er - zo nodig - tests en behandelingen kunnen worden uitgevoerd, waaronder een adequate behandeling van de effluenten.

„Gevoelige soort”: soort waarbij besmetting met een ziekteverwekker is aangetoond met natuurlijke gevallen of met een experimentele besmetting waarbij de natuurlijke wijzen worden nagebootst.

„Vector”: een soort die niet gevoelig is voor een ziekte, maar de besmetting verspreidt door pathogenen van de ene gastheer op de andere over te brengen.

„Gebied”: een duidelijk begrensd geografisch gebied met een homogeen hydrologisch systeem dat bestaat uit een deel van het stroomgebied van de bron(nen) tot aan een natuurlijke of kunstmatige barrière die waterdieren belet om van lager gelegen gedeelten van het stroomgebied stroomopwaarts te migreren, uit een volledig stroomgebied van de bron(nen) ervan tot het estuarium, of uit meer dan een stroomgebied, met inbegrip van de estuaria ervan, als gevolg van de verbinding die er in epizoötiologisch opzicht via de estuaria tussen de stroomgebieden bestaat.

Overeenkomstig artikel 6 neemt de bevoegde autoriteit minimaal de volgende informatie over ieder aquacultuurproductiebedrijf in een register op:

Indien overeenkomstig artikel 4, lid 1, tweede alinea, een vergunning aan een kweekgebied van weekdieren wordt verleend, worden de in punt 1, onder a), van dit deel genoemde gegevens geregistreerd voor alle aquacultuurproductiebedrijven die hun bedrijfsactiviteiten binnen het kweekgebied van weekdieren uitvoeren. De in de punt 1, onder b) tot en met g), van dit deel vereiste gegevens worden voor het gehele kweekgebied van weekdieren geregistreerd.

naam en adressen van het vergunninghoudende verwerkingsbedrijf en contactgegevens (telefoon, fax, e-mail);

registratienummer en bijzonderheden van de afgegeven vergunning (d.w.z. data voor bijzondere vergunningen, identificatiecodes of -nummers, specifieke productievoorwaarden en andere voor de vergunning(en) relevante gegevens;

de door een geschikt systeem van coördinaten van alle verwerkingsbedrijven (zo mogelijk GIS-coördinaten) bepaalde geografische ligging van het verwerkingsbedrijf;

bijzonderheden betreffende de systemen voor de behandeling van effluenten van het vergunninghoudende verwerkingsbedrijf;

het soort aquacultuurdieren dat in het vergunninghoudend verwerkingsbedrijf verwerkt wordt.

waar een hoog risico bestaat op verspreiding of insleep van ziekten naar/van andere bedrijven of wilde bestanden;

waar onder zodanige omstandigheden gekweekt wordt dat een groter risico van het uitbreken van ziekten zou kunnen ontstaan (veel biomassa, slechte waterkwaliteit), afhankelijk van de aanwezige soort;

waar levende waterdieren verkocht worden om verder te worden gekweekt of te worden uitgezet.

waar een middelhoog risico bestaat op verspreiding of insleep van ziekten naar/van andere bedrijven of wilde bestanden;

waar onder zodanige omstandigheden gekweekt wordt dat niet noodzakelijkerwijs een groter risico van het uitbreken van ziekten zou ontstaan (middelhoge biomassa, middelhoge waterkwaliteit), afhankelijk van de aanwezige soort;

waar levende waterdieren voornamelijk voor menselijke consumptie verkocht worden.

waar een laag risico bestaat op verspreiding of insleep van ziekten naar/van andere bedrijven of wilde bestanden;

waar onder zodanige omstandigheden gekweekt wordt dat geen groter risico van het uitbreken van ziekten zou ontstaan (weinig biomassa, goede waterkwaliteit), afhankelijk van de aanwezige soort;

waar levende waterdieren uitsluitend voor menselijke consumptie verkocht worden.

routine-inspectie door de bevoegde autoriteit of namens de bevoegde autoriteiten door erkende gezondheidsdiensten;

onderzoek van de populatie van de aquacultuurdieren in de kwekerij of in het kweekgebied van weekdieren op klinische ziektesymptomen;

diagnosemonsters die moeten worden verzameld bij verdenking van een op de lijst opgenomen ziekte en in geval van tijdens de inspectie waargenomen verhoogde sterfte;

de verplichting om het vóórkomen of de verdenking van bepaalde ziekten of van verhoogde sterfte onmiddellijk te melden.

routine-inspectie door de bevoegde autoriteit of namens de bevoegde autoriteiten door erkende gezondheidsdiensten;

de verplichting om monsters van aquacultuurdieren te nemen en deze met voorgeschreven methoden op specifieke pathogenen te onderzoeken;

de verplichting om het vóórkomen of de verdenking van bepaalde ziekten of van verhoogde sterfte onmiddellijk te melden.

Exotische ziekten voldoen aan de volgende criteria van punt 1 en van hetzij punt 2 hetzij punt 3.

Niet-exotische ziekten voldoen aan de volgende criteria van de punten 1, 4, 5, 6 en 7 en van punt 2 of 3.

Op grond van de voorgeschiedenis

Gebaseerd op gerichte bewaking

Een lidstaat waarin het laatst bekende klinische ziektegeval zich minder dan tien jaar vóór de datum waarop de ziektevrije status is aangevraagd, heeft voorgedaan, of waarvan de besmettingsstatus van vóór de gerichte bewaking niet bekend is, bijvoorbeeld omdat de omstandigheden niet zodanig waren dat de ziekte klinisch tot uiting kon komen, kan als vrij van de ziekte worden aangemerkt indien:

Als in delen van de desbetreffende lidstaat het aantal kwekerijen of kweekgebieden van weekdieren beperkt is en gerichte bewaking in die delen derhalve niet voldoende epizoötiologische gegevens oplevert, maar waar zich natuurlijke populaties van een van de gevoelige soorten bevinden, moet de gerichte bewaking ook die natuurlijke populaties bekijken.

Gebieden

Uit één of meer kwekerijen of kweekgebieden van weekdieren bestaande compartimenten, waarvan de gezondheidsstatus wat een specifieke ziekte betreft afhangt van die van de omringende natuurlijke wateren

Uit één of meer afzonderlijke kwekerijen bestaande compartimenten, waarvan de gezondheidsstatus wat een specifieke ziekte betreft niet van die van de omringende natuurlijke wateren afhangt

Bijzondere bepalingen voor afzonderlijke kwekerijen die hun activiteiten aanvangen of hervatten

Om overeenkomstig artikel 55 als communautair referentielaboratorium te worden aangewezen, moeten de laboratoria aan de volgende voorwaarden voldoen. Zij:

De Commissie kan echter uitsluitend laboratoria aanwijzen die aan de hand van de volgende Europese normen werken en beoordeeld en erkend worden, waarbij rekening wordt gehouden met de in deze richtlijn vastgelegde criteria voor de diverse testmethoden:

De in punt 2 bedoelde erkenning en beoordeling van testlaboratoria kunnen betrekking hebben op afzonderlijke tests of op een serie tests.

De communautaire referentielaboratoria kunnen voor één of meer van de onder hun bevoegdheid vallende ziekten een beroep doen op de kennis en capaciteiten van laboratoria in andere lidstaten of lidstaten van de EVA, mits de desbetreffende laboratoria aan de voorwaarden van de punten 1, 2 en 3 voldoen. Het voornemen om van een dergelijke vorm van samenwerking gebruik te maken, moet deel uitmaken van de informatie die als basis voor de aanwijzing overeenkomstig artikel 55, lid 1, wordt meegedeeld. De communautaire referentielaboratoria blijven echter het contactpunt voor de nationale referentielaboratoria in de lidstaten en voor de Commissie.

De communautaire referentielaboratoria zijn verantwoordelijk voor:

De overeenkomstig artikel 56 aangewezen nationale referentielaboratoria dragen zorg voor de coördinatie van de onder hun bevoegdheid vallende diagnosenormen en -methoden in de desbetreffende lidstaat. Deze nationale referentielaboratoria:

De in punt 1, onder i), bedoelde erkenning en beoordeling van testlaboratoria kan betrekking hebben op afzonderlijke tests of op een serie tests.

Indien de naleving van norm EN ISO/IEC 17025 in de praktijk moeilijk blijkt, kunnen de lidstaten nationale referentielaboratoria aanwijzen die niet aan de in punt 1, onder i), i), bedoelde voorwaarden voldoen, mits deze laboratoria volgens een kwaliteitsborgingssysteem werken dat met de richtsnoeren van ISO 9001 in overeenstemming is.

De lidstaten kunnen een nationaal referentielaboratorium op hun grondgebied toestemming geven een beroep te doen op de kennis en capaciteiten van andere overeenkomstig artikel 57 aangewezen laboratoria voor één of meer van de onder hun bevoegdheid vallende ziekten, mits deze laboratoria aan de desbetreffende voorwaarden van dit deel voldoen. Het nationale referentielaboratorium blijft echter het contactpunt voor de centrale bevoegde autoriteit van de lidstaat en voor het communautaire referentielaboratorium.

De bevoegde autoriteit van een lidstaat wijst uitsluitend overeenkomstig artikel 57 laboratoria voor diagnostiek aan, die aan de volgende voorwaarden voldoen. Zij:

De in punt 1, onder c), bedoelde erkenning en beoordeling van testlaboratoria kan betrekking hebben op individuele tests of op een serie tests.

Indien de naleving van de norm EN ISO/IEC 17025 in de praktijk moeilijk blijkt, kunnen de lidstaten nationale laboratoria aanwijzen die niet aan de in punt 1, onder c), i), bedoelde voorwaarden voldoen, mits deze laboratoria volgens een kwaliteitsborgingssysteem werken, dat met de richtsnoeren van ISO 9001 in overeenstemming is.

De bevoegde autoriteit herroept de aanwijzing indien niet langer aan de in deze bijlage vermelde voorwaarden wordt voldaan.

Zij bevatten een regeling die de betrokkenen de nodige juridische bevoegdheid verschaft om de rampenplannen uit te voeren, en die een snelle en efficiënte uitroeiingscampagne mogelijk maakt.

Zij bevatten een regeling die waarborgt dat noodfondsen en budgettaire en financiële middelen worden vrijgemaakt om alle aspecten van de bestrijding van de in bijlage IV, deel II, vermelde exotische ziekten te dekken.

Zij bevatten een hiërarchisch gestructureerde taakverdeling die een snelle en efficiënte besluitvorming bij de bestrijding van de in bijlage IV vermelde exotische ziekten of van nieuwe ziekten garandeert. De algemene leiding van de bestrijdingsstrategieën is in handen van een centrale besluitvormingseenheid.

Er zijn gedetailleerde plannen beschikbaar op grond waarvan de lidstaten bij het uitbreken van in bijlage IV, deel II, vermelde exotische ziekten of van nieuwe ziekten onmiddellijk plaatselijke ziektebestrijdingscentra kunnen opzetten, teneinde de ziektebestrijdings- en milieubeschermingsmaatregelen op lokaal niveau uit te voeren.

De lidstaten waarborgen de samenwerking tussen de bevoegde autoriteiten en de bevoegde milieu-instanties en -organen met het oog op een afdoende coördinatie van maatregelen op veterinair en milieuveiligheidsgebied.

De nodige hulpmiddelen, waaronder personeel, apparatuur en laboratoriumcapaciteit, worden in paraatheid gehouden om een snelle en efficiënte uitroeiingscampagne te kunnen garanderen.

Er wordt een draaiboek ter beschikking gesteld, dat voortdurend wordt bijgehouden en waarin alle stappen, procedures, instructies en bestrijdingsmaatregelen voor de aanpak van de in bijlage IV, deel II, vermelde exotische ziekten of van nieuwe ziekten nauwkeurig, uitvoerig en in praktische vorm worden beschreven.

Voor eventuele noodvaccinaties zijn gedetailleerde plannen beschikbaar.

Het personeel ontvangt regelmatig scholing in het herkennen van klinische symptomen, epizoötiologisch onderzoek en de bestrijding van epizoötische ziekten en neemt deel aan realtimealarmoefeningen; voorts volgt het cursussen voor communicatievaardigheden, zodat het permanente bewustmakingscampagnes betreffende een ziekte kan opzetten ten behoeve van autoriteiten, exploitanten en dierenartsen.

Bij de opstelling van de rampenplannen wordt ook rekening gehouden met de middelen die vereist zijn voor de bestrijding van een groot aantal uitbraken die zich in korte tijd voordoen.

Onverminderd de veterinairrechtelijke bepalingen van Verordening (EG) nr. 1774/2002 wordt in de rampenplannen bepaald dat bij het uitbreken van ziekten het op grote schaal verwijderen van karkassen en dierlijke afvallen van waterdieren plaatsvindt zonder dat de dier- en volksgezondheid in gevaar wordt gebracht, en dat daarbij gebruik wordt gemaakt van procédés of methoden die geen schade aan het milieu veroorzaken en die met name:

In de rampenplannen worden geschikte locaties en bedrijven vermeld voor de behandeling of de verwijdering van dierlijke karkassen en dierlijke afvallen in geval van het uitbreken van een ziekte overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1774/2002.