Ratificatie - Hoofdinhoud

Dit is de officiële bekrachtiging van een internationaal verdrag i door een land. Op internationale conferenties wordt een internationaal verdrag in eerste instantie ondertekend door de delegaties van de deelnemende landen. Om het verdrag ook daadwerkelijk in werking te laten treden, dienen de landen het verdrag daarna nog te ratificeren.

Landen kunnen ervoor kiezen om een internationaal verdrag voor te leggen aan het nationale parlement. In zo'n geval is de ratificatie in dat land pas voltooid als het parlement het verdrag heeft goedgekeurd.

Een andere mogelijke eis voor ratificatie is het houden van een nationale volksraadpleging, een zogenaamd referendum. Een recent voorbeeld is het raadgevend referendum over het associatieverdrag met Oekraïne i op 6 april 2016. Daarbij stemde 61,1 procent van de kiezers tegen, bij een opkomst van 32,2 procent.

Een eerder referendum werd gehouden in 2005, bij het ratificatieproces van de Europese Grondwet. Bij dat referendum stemde 61,5 procent van de Nederlandse bevolking tegen het verdrag. Door de negatieve uitkomst van het referendum werd het verdrag niet geratificeerd door de Nederlandse regering.

In de meeste verdragen is vastgelegd dat ze pas in werking treden nadat een vastgesteld aantal landen het verdrag heeft geratificeerd.