‘Hoor ik daar een deur piepen?’ - Hoofdinhoud

Deze week werd duidelijk dat de kredietcrisis niet langer de politieke rijen gesloten houdt. Tijdens een lang debat in de Tweede Kamer over onder meer de cijfers die het Centraal Plan Bureau maandag presenteerde, werd hevig gediscussieerd over de te volgen koers. Belangrijkste punt van discussie: de begrotingsregels.

Minister van Financiën Wouter Bos is in zijn begroting uitgegaan van een ruime economische groei. Dit om zo meer uitgaven te kunnen doen. Daarbij geldt echter nog altijd de afspraak dat het begrotingstekort niet boven de 2 procent mag uitkomen. Dit noemen we de signaalwaarde.

Nu de groei echter tegenvalt en de economie volgens jaar zelfs krimpt, wil Bos de teugels laten vieren en de signaalwaarde loslaten. Ofwel: het begrotingstekort eventueel wèl laten oplopen tot boven de 2 procent.

Buitengewoon onverstandig. De begrotingsregels zijn juist de reden dat we er relatief goed voorstaan en de afgelopen jaren stabiel beleid hebben gevoerd. Die regels zijn juist opgesteld voor tijden dat het minder gaat. Laten we ze dus nu niet loslaten. Ondanks het feit dat de cijfers van het CPB inderdaad tegenvielen.

Dat is echter geen reden voor paniek. Ja, de neergang is dieper dan normaal. Maar overhaast ingrijpen is dan niet de juiste remedie. Sterker nog: een recessie kan zelfs een zuiverende werking hebben op onze economie. Neem de auto-industrie. Daar gaat het al jaren slecht mee, onder meer door te weinig innovatie. Nu de kredietcrisis haar hard raakt, is er plots de roep op steun. Maar slecht gedrag uit het verleden hoeven we nu niet te belonen. De crisis kan er juist voor zorgen dat ook in die industrie de nodige stappen worden gezet.

Bedrijven moeten kortom hun verlies nemen. Net als de burgers. We kunnen niet tot in de oneindigheid steun blijven verlenen en de koopkracht repareren. De rekening daarvoor komt onherroepelijk terecht bij toekomstige generaties. En die kunnen we er niet voor laten opdraaien.

Ook de overheid moet een pas op de plaats maken. En niet bij tegenslag direct de spelregels loslaten. Toch verschillen coalitiepartijen CDA en PvdA daarover van mening. De zoveelste echtelijke twist in het verstandshuwelijk dat beide twee jaar geleden aangingen. De christen-democraten willen de regels handhaven, de sociaal-democraten verklaren ze verre van heilig. Daarmee staat de deur om de afspraak overboord te zetten, echter wel op een klein kiertje. Je hoort hem heel langzaam openpiepen.

Dat zint ons niet. De begrotingsregels zijn er niet voor niets. Ze hebben ons gebracht waar we nu staan. Wat ons betreft geldt: afspraak is afspraak. Ik zou de deur die de PvdA langzaam probeert open te duwen, dan ook het liefst meteen weer dicht gooien. En er een stevig nachtslot op zetten.