6 juli - week 28 - 2009 - Hoofdinhoud

In de nacht van donderdag op vrijdag hebben we ons parlementaire werk afgesloten met het doornemen van een 27 pagina's tellende stemmingslijst. Ik heb de indruk dat het er ieder jaar weer meer worden. Tijdens de stemmingen ontvang ik een sms-je van mijn echtgenote met de vraag of ik al op weg naar huis ben. "Nee, schat. Maar vanaf morgen ben ik er voor jou. Wekenlang". Dat liet ze zich geen twee keer zeggen. En zo liepen we zaterdag door Leeuwarden. Heerlijk ontspannen. 's Avonds heb in Heerde nog een hardloopwedstrijd van 15 kilometer gelopen. Met een overbelaste achillespees al gevolg. Maar toch. Even de politiek aan de kant.

Mede om die reden lukte het niet om zaterdag al mijn weblog te schrijven. Dat komt eigenlijk bijna nooit voor. Maar de belofte aan mijn vrouw was toch iets belangrijker. En op dit moment kijk ik liever vooruit. Toch nog even een korte terugblik.

De afgelopen week stond vooral in het teken van het afbouwen van ons werk. De laatste debatten en overleggen voor het zomerreces. Eigenlijk gekkenwerk als je naar de agenda kijkt. Iedere keer opnieuw moet er nog van alles worden afgehandeld. Ook waren er nog de nodige laatste gesprekken voor het reces.

Zo heb ik in de afgelopen weken tussenbalansgesprekken gevoerd met alle Kamerleden. Deze week was Esmé Wiegman als laatste aan de beurt. Ik heb er - mede vanwege het mooie weer - voor gekozen deze gesprekken al wandelende te voeren. Een ontspannen vorm om met elkaar te spreken. Terugkijken, vooruitkijken. Alles kwam aan bod. Ik ben erg blij met mijn fractiegenoten. Stuk voor stuk zijn het unieke persoonlijkheden. En we vullen elkaar goed aan. In het afgelopen jaar hebben we - met onze medewerkers - weer als een hecht team kunnen werken. Dat is minder vanzelfsprekend als het soms lijkt. Wel iets om dankbaar voor te zijn. Het is geen straf om van een dergelijke fractie de voorzitter te mogen zijn.

Het komt regelmatig voor dat we tijdens onze wekelijkse fractievergadering gasten mogen ontvangen. Deze week hadden we een bijzondere gast. Ed Anker had op de dag van zijn verjaardag de cabaretier Raoul Heertje meegenomen. Deze uitnodiging was een vervolg op een optreden van Ed in het televisieprogramma 'Dit was het nieuws'. Heertje sloot zijn bezoek af met het bijwonen van het vragenuurtje in de loge van de Voorzitter. 

Altijd goed om eens een beoordeling van een buitenstaander op ons werk te horen. Hoewel van een iets andere categorie, beoordeel ik in dat opzicht ook een gesprek dat ik vorige maandag met onze voorlichters had met de hoofd- en parlementaire redactie van het Nederlands Dagblad. We spreken regelmatig met krantenredacties. Vanuit onderscheiden posities en verantwoordelijkheden is het nooit verkeerd om eens met elkaar te reflecteren op het Haagse gebeuren.

Ook gesprekken gevoerd met onder andere RMU-directeur Peter Schalk, LVGS-directeur Harry Lamberink, staatssecretaris Klijnsma, oud-ChristenUniefractievoorzitter Leen van Dijke en ChristenUnie-wethouder Janco Cnossen. Met laatstgenoemde vrijdagmiddag op een terrasje in Zwolle.

Woensdagmorgen vroeg mijn zoon Aron en zijn vriend Jelger op de tram gezet. Zij vertrokken voor vijf weken naar New York. Ze combineren een vakantie met een talencursus. Nooit verkeerd. Hun reis verliep niet helemaal naar behoren. Zo kregen ze op Schiphol te horen dat hun vlucht genannuleerd was. Uiteindelijk vlogen ze via Londen met (jawel) business class naar New York. Wel met uren vertraging, maar dat vonden de beide heren op deze manier geen enkel probleem. Johan Cruyff zei het al - sms-te mijn zoon - elk nadeel heeft ook zijn voordeel. Tjonge. Wat een eigen gemaakte wijsheid voor een twintigjarige.

Meest opmerkelijke debatten lagen deze week bij Joel Voordewind. Allereerst over de piraterij langs de Somalische kust. Lastig hierbij was dat we het niet helemaal eens waren met onze 'eigen' minister. Dat kan gebeuren. En een minister die altijd zegt voor constitutionele zuiverheid te zijn, moet daar ook maar tegen kunnen. We zijn er uiteindelijk met bewegingen van beide kanten wel uitgekomen. Woensdag leek dat niet te gebeuren bij een debat met minister Plasterk over de omroepsalarissen. Als ChristenUnie voelde we er weinig voor structureel uitzonderingen op de Balkenende-norm toe te staan. De minister was daar niet blij mee. Liet dat aan het slot van het debat ook in scherpe bewoordingen merken.

Uiteindelijk is er donderdagnacht nog een fraaie motie van de hand van Joel (met collega Joop Atsma ingediend) aangenomen, die uitsprak dat de enkele uitzonderingen op de Balkenende-norm niet van ons belastinggeld maar van de eigen ledenbijdragen moet worden betaald. Met steun van de VVD, SP en SGP werd deze motie nipt aangenomen. De minister kon overigens goed leven met deze uitspraak.

Opmerkelijk dat onder andere de PVV (altijd de mond vol over dit soort zaken) deze motie dan niet steunt. Ik ben benieuwd of de uitwerking van deze motie nog gevolgen zal hebben voor discussies binnen de ledenraad van bijvoorbeeld de Vara. Daar zitten namelijk de meeste grootverdieners. De Tros heeft direct de dag erop bekend gemaakt voortaan conform deze kameruitspraak te gaan werken. Zo mogen we dat graag zien.

In de loop van vorige week is duidelijk geworden dat Bas Belder toe zal treden tot een soort nieuwe Onafhankelijkheid/Democratie (IND/DEM)-groep, nu Europe of Freedom and Democracy geheten. Een groep waar ondermeer Lega Nord en de Slowaakse Nationalisten deel van uitmaken. Hij heeft het recht om deze keuze te maken, maar ik vind het wel jammer. Zeker als we van de kant van de Britse conservatieven horen dat er geen gesprekken meer zijn gevoerd  over een 'allied membership' van de groep Conservatieven en Hervormers. De breuk tussen SGP en ChristenUnie in Europa is door deze stap van Belder nu wel definitief.

In ons partijblad Handschrift en een interview met het Nederlands Dagblad heb ik aangegeven dat de in Europa ontstane situatie wel om enige reflectie op de samenwerking met de SGP vraagt. Ik blijf naar de toekomst toe liever gevrijwaard van dit soort situaties. Zeker als je ziet wat ons allemaal verweten wordt. Ik wil de overeenkomsten tussen SGP en ChristenUnie niet kleiner maken dan ze zijn, maar we zijn en blijven twee verschillende politieke partijen. Met name de opvattingen over de positie van de vrouw in de politiek en het theocratische gedachtengoed markeren het onderscheid tussen de SGP en de ChristenUnie.

Dat was overigens ook in de tijd van de voorgangers van de ChristenUnie al het geval.  De SGP benadrukt ook waar ze het maar kan de verschillen met de ChristenUnie. Dat gebeurde zelfs nog redelijk uitgesproken in de campagne voor de Europese Verkiezingen (!). Laten we over die verschillen ook niet zo ingewikkeld doen. Mijn opvatting is dat als het nodig is, we samen werken. Is het niet nodig (bijvoorbeeld als zelfstandig een zetel behaald kan worden), dan doen we het niet. Al is lijstverbinding natuurlijk altijd aan te bevelen. Dat is ook conform de regelgeving binnen de ChristenUnie over samenwerking.

Ondertussen heeft de SGP in de afgelopen jaren goed profijt gehad van de samenwerking met ons. Het leverde hen onder meer een tweede Eerste Kamerzetel op (restzetel, gevolg van lijstverbinding met ons) en op eigen kracht had Belder nooit een zetel in het Europees Parlement behaald. Het is hen gegund.

Dit was mijn laatste weblog voor dit moment. Ik hoop me in de loop van augustus weer te melden. Ik wens alle lezers van mijn weblog een goede vakantieperiode toe.