Onrechtmatige uitgaven laten de media koud - Hoofdinhoud

Hier spreekt NIET een gefrustreerd Kamerlid. Herhaling dienstmededeling: deze nieuwkomer gaat NIET stampvoetend in de rondte. Ik ben wel zeer, zeer verbaasd. Wat is het geval. Wij als Kamerleden krijgen in de loop van het voorjaar een aantal stukken waarin het beleid van een ministerie wordt doorgelicht. Werkt het beleid wel, wat kan er beter. Ook ontvangen we per departement een Jaarverslag. De Rekenkamer levert commentaar bij al die jaarverslagen - en soms is dat lang niet mals. Over die stapel rapporten spreekt de Kamer dan op enig moment met elke minister in een openbare commissievergadering. Gisterenavond was mevrouw van der Hoeven aan de beurt om aan de tand gevoeld te worden over haar ministerie, dat van Economische Zaken. Ik kan u in de verte al horen gapen, want ik snap uiteraard dat het allemaal knap technisch en oninteressant lijkt. Maar dat ís het natuurlijk niet! Het gaat over cijfertjes en over verantwoording afleggen. Ik heb de afgelopen twee week-ends al die stukken zitten lezen en ben erachter gekomen dat dit ministerie de boekhouding niet op orde heeft.

Het stond ergens tussen veel omfloerste ambtelijke zinnen, maar ik kan geen andere conclusie trekken wanneer een organisatie voor vier-en-eenhalf miljoen euro onzekerheden in z'n boeken heeft, waarvan anderhalf miljoen euro zelfs onrechtmatig is uitgegeven. Dat staat nota bene zwart op wit in de antwoorden van de minister op aangescherpte eerdere schriftelijke vragen van de Kamer. Ik vind dat een verdraaide hoop geld. En ik vind ook dat dat domweg niet kan. Zéker niet, wanneer de Rekenkamer er nog bij vermeldt dat de problemen "structureel" zijn en dat er ook een jaar eerder al gewaarschuwd is. En al helemaal niet als tot negen keer toe facturen zijn betaald, die niet voldeden aan de aanbestedingseisen van .... het eigen ministerie van Economische Zaken.

De minister murmureerde gisterenavond wat over een betere procesgang bij de afdeling boekhouding en dat is het dan.

Nu mijn punt. Ik ben achttien jaar politiek journalist geweest. En hoewel ik zeker weet dat dit vroeger tot lawaai in de pers had geleid, merk ik tot mijn starre verbijstering dat zoiets door de journalistiek niet wordt opgepikt. Mag ik daar he-le-maal niets van begrijpen? Ik ben van plan hier nog vaak achteraan te zitten, want er zijn meer dingen op dit departement ernstig mis. Kijken of er een volgende keer wel interesse voor bestaat.

Ton Elias