Controle van de democratie kost geld

Met dank overgenomen van T.M.Ch. (Ton) Elias i, gepubliceerd op maandag 15 juni 2009.

Wordt Ton gereden"? Zomaar een vraag van een directielid van een middelgroot bedrijf, vorige week aan mijn vrouw, die headhunter is. Droogjes heeft ze 'm verteld dat ik sinds mijn installatie dit jaar een OV-jaarkaart gekregen heb. Mensen van buiten, vooral in het bedijfsleven, kijken maar raar tegen het Kamerlidmaatschap aan. En dat ik, als ik gasten heb, hun broodjes uit eigen zak moet betalen, is een beetje raar - maar overkomelijk.

Maar dat de Tweede Kamer als geheel nauwelijks ondersteund wordt om nota bene onze controlerende taak naar behoren te verrichten, dat vind ik een kwalijke zaak. Bij mijn fractie werken zeven beleidsmedewerkers op 21 kamerleden. Daarnaast heeft elk Kamerlid één medewerker voor de honderden e-mails per dag en het administratieve werk. Ik ben nog maar een half jaar binnen, maar ik zie op veel fronten dat het vastloopt. Zie dat soms kant-en-klare amendementen van lobby-isten worden ingediend - omdat dat minder tijd vergt.

Ik pleit niet voor het optuigen van een enorm ambtelijk apparaat. Maar het handjevol mensen dat de Kamer nu ondersteunt (en ze werken hard en doen hun best hoor) vormt onvoldoende tegenmacht om de departementen goed te kunnen controleren.

De overschrijding van de externe advisering bij het Rijk in één jaar is vijf keer zo groot, u leest het goed, als de totale begroting (inclusief gas, licht, beveiligingspersoneel, de hele reut) van het totale parlement vergt.

Vorige week hadden we het staartje van het debat over ons eigen functioneren als parlement. De populisten van PVV en SP vinden dat niet interessant, want ze deden er niet aan mee. Ik wel. Ik vind het wél van belang dat er een instantie is die namens de bevolking controleert of het kabinet het geld wel goed uitgeeft bijvoorbeeld. En ik vind het bijzonder goed te verdedigen om daar zo'n vier miljoen euro voor uit te trekken. Deels door de stofkam nog eens door de eigen begroting te halen, maar deels ook door bijvoorbeeld vier procent van die overschrijding bij het Rijk te claimen, want daarmee is meer dan de helft van het benodigde geld al binnen. Komende weken komt het (voor de liefhebber: bij de Raming) opnieuw aan de orde en ik hoor op afstand het geblèr over zakkenvullerij al. Niets van aantrekken, vind ik. De democratie is gediend met controle - en controle kost tijd en geld.