De sociale kwestie van de 21ste eeuw - Hoofdinhoud
De Dagelijkse Standaard, 19 juni 2009. Wouter Bos noemde integratie de "grootste sociale kwestie". Je zou dus verwachten dat de PvdA dit hoog op de agenda zet. En maatregelen neemt om een nieuw multicultureel drama te voorkomen. Maar niets is minder waar. Nog voordat het kabinet aantrad was het generaal pardon een feit. En ruim twee jaar later schieten de immigratie- en asielcijfers - na een substantiële daling onder de kabinetten Balkenende I, II en III - omhoog. Doet verantwoordelijk staatssecretaris Albayrak het dan slecht? Dat hangt er van af hoe je het bekijkt. Zij is de arena ingestuurd met de opdracht het generaal pardon uit te voeren en publicitair gedoe te voorkomen. Daarin slaagt zij met vlag en wimpel. Weg zijn de 26.000 gezichten uit het tijdperk Verdonk. Weg de beelden van zielige uitgezette gezinnen. Alles wordt afgekocht door het uitdelen van verblijfsvergunningen. Tot grote tevredenheid van de Nederlandse Vereniging van Asieladvocaten en Vluchtelingenhulp.
Maar het prijskaartje van dit beleid is hoog. De begroting voor de immigratie- en naturalisatiedienst en opvang van asielzoekers wordt met honderden miljoenen overschreden. Het spiegelbeeld daarvan is dat op de dienst Terugkeer- en Vertrek wordt bezuinigd en de uitzetteams op Schiphol worden ingekrompen. Het "groepsbeleid" voor Irakezen en Somaliërs werd veel te laat afgeschaft. Op grote schaal wordt gefraudeerd zonder dat daar tegen wordt opgetreden. Illegaliteit wordt niet aangepakt en criminele vreemdelingen en asielzoekers worden niet subiet uitgezet. Gezinshereniging - met name de import van "bruiden" - loopt de spuigaten uit. Voorstellen om deze ontwikkelingen om te buigen worden door de Kamer - inclusief het CDA - steevast weggestemd.
Met dit beleid legt Albayrak de bodem voor het "Multiculturele Drama deel II". Niets is geleerd van de grote immigratiestromen uit de jaren '80 en '90 die ons land hebben opgezadeld met grote aantallen kansarmen. Met bijbehorend onevenredig groot beslag op sociale voorzieningen, hoge criminaliteitscijfers en integratieproblemen. Of toch wel? PvdA minister Van der Laan is interessant bezig. Met hem lijkt een frisse PvdA wind op het Binnenhof te waaien na de twee Volstrekt Verloren Verschrikkelijke Vogelaar-jaren. De PvdA erkent eindelijk - achttien jaar na Bolkestein, maar voila, we gaan niet kinderachtig doen - dat immigratie die de spankracht van de samenleving te boven gaat, voor integratie dweilen met de kraan open betekent. Impliciet opent hij daarmee de aanval op zijn partijgenoot Albayrak. Als zijn uitspraken inderdaad een serieuze koersverandering binnen de PvdA betekenen is er voor haar werk aan de winkel. Want tussen wat Van der Laan zegt, en wat het kabinet doet, zit een wereld van verschil. Hij uit - terecht - kritiek op Wilders. Maar die kritiek wordt pas écht geloofwaardig als Van der Laan er in slaagt om de reële problemen met integratie, immigratie, asiel en criminaliteit ook daadwerkelijk aan te pakken. Daarbij hoort ook de idee van een "ingroeimodel" voor de sociale zekerheid. Door Wouter Bos ooit omarmd, maar daarna een stille dood gestorven in het multiculturele PvdA moeras.
Maar eerst krijgen we het zomerreces met de daaraan voorafgaande traditionele barbecues. Zojuist rolde een uitnodiging binnen van een aantal subsidieverslindende organisaties (Wakker Dier, Milieudefensie, Vegatariersbond, Oxfam-Novib) voor de "vega barbecue" in een "ecofabulous" ambiance. Pfff, na een vol jaar bezig te zijn geweest met het kleine- en grote wereldleed heb ik er geen behoefte aan om de zomer te vieren met een depressief vorkje soja-vlees. En al helemaal niet met organisaties die - nota bene van mijn eigen portemonnee - behalve het hele land ook nog eens mijn maag op slot willen zetten. Ik verheug mij op een lekker stukje echt vlees en een koud biertje, om daarna al het leed en alle crises (financieel, economisch, klimaat etc.) even te vergeten en van de zomer te genieten. Het komende parlementaire jaar wordt weer druk genoeg.