Ze zijn eruit - Hoofdinhoud
Terwijl Obama al lang in de Air Force One onderweg naar huis was, liepen de gemoederen in het Bella Center in Kopenhagen hoog op. Europa bleek gepasseerd te zijn door de Nobelprijswinnaar, de G77-landen waren woedend over de behandeling en eigenlijk iedereen was ontevreden over het ‘resultaat’. Nou ja op een enkel land na: de landen die wél bij Obama mochten aanschuiven. China, India en Zuid Afrika hadden mee mogen schrijven met de concepttekst. Een tekst waarin eigenlijk niets staat. Weliswaar wordt de intentie uitgesproken de aarde niet met meer dan 2 graden te laten stijgen, maar hoe dat te doen… daar is geen antwoord op. Uiteindelijk ging land voor land schoorvoetend akkoord afgelopen nacht. Zo ook Nederland, niet in de laatste plaats omdat er in de tekst iets is terug te vinden wat Nederland op haar conto kan schrijven. Vanuit Nederland waren de reacties op die van Nepperus (vVD) en Samsom (PvdA) na ook negatief. In Europa waren de landen ook niet enthousiast, maar omwille van “beter iets dan niets” is men om. Op dit moment wachten we op de laatste landen. Sudan, Nicaragua, Venezuela, Cuba, Bolivia en Tuvalu blijven blokkeren.
De reden van Tuvalu om het niet te steunen is te begrijpen: wanneer er geen akkoord is zal het letterljk onder de zeespiegel verdwijnen. Voor de andere landen zijn het vooral de anti-Amerikaanse sentimenten. Sudan gaat zover om holocaust-vergelijkingen te maken en Chavez is al dagen hier aan het Obama-bashen.
Probleem is dat alle landen akkoord moeten gaan om tot een akkoord te komen, volgend jaar in Mexico. Nu contrair gaan betekent hoogstwaarschijnlijk het einde van de UNFCCC. De Verenigde Staten zou dan hoogstwaarschijnlijk uitstappen, anderen zullen volgen. Gevolg: geen akkoord, geen uitzicht op akkoord en geen framework waarin de verenigde landen klimaatverandering tegengaan.
En zo, zo is er de hele nacht weer doorgesproken en geschaakt. En wat komt eruit:
“Alle landen nemen formeel kennis van het politiek akkoord dat Obama heeft gesloten met China, India en Zuid Afrika.”
Geen akkoord dus. Echter, de UNFCCC is gered. Met deze formulering kunnen de landen in ieder geval weer verder gaan - of eigenlijk opnieuw beginnen - met waarvoor we naar Kopenhagen kwamen: het tegengaan van klimaatverandering.
Mij rest slechts grote, grote teleurstelling. De Nobelprjswinnaar van de Vrede heeft hier niet de hoge verwachtingen waargemaakt. De wereldleiders hebben hun verantwoordelijkheid nauwelijks genomen.
Vanavond nemen we de trein terug. Morgenochtend zijn we terug in Utrecht. Na de vakantie zullen we weer de draad weer oppakken. Met nog meer urgentie en nog meer doorzettingskracht.