Dinsdag 12 januari 2010 - Hoofdinhoud
Afgelopen vrijdag, samen met partijgenoten uit de Provinciale Staten en de regionale werkgroepen, een werkbezoek gebracht aan natuurgebied de Peel, een hoogveengebied op de grens van Noord-Brabant en Limburg. De Peelgebieden herbergen van oorsprong bijzondere en inmiddels zeldzame natuurwaarden. Van het hoogveen is niet veel meer over dan wat restanten, die wat ons betreft beschermd moeten worden. De Peel is daarbij een belangrijk terrein voor grond- en oppervlaktewater en vormt een waardevol voedselzoekgebied voor vogels, amfibiën, reptielen, libellen, vlinders en wilde bijen.
Veenvegetaties
Genoeg reden dus om zeer voorzichtig om te gaan met dit natuurgebied -dat alleen al in omvang toch al niet meer te vergelijken is met het gebied zoals het er 100 jaar geleden uitzag. Maar wie dacht dat de verantwoordelijke politici (lees: CDA'ers en VVD'ers in het landsbestuur en in de provinciale en gemeentelijke besturen) ook maar enige moeite zouden doen om een uniek natuurgebied te beschermen en te behouden voor de toekomst, komt bedrogen uit. De Peel vormt het meest kwetsbare natuurgebied van Nederland als het gaat om de gevoeligheid voor ammoniak, en tegelijkertijd zijn verreweg de meeste varkensschuren juist rond dit gebied gevestigd. Maar liefst 40% van alle varkens en kippen in Nederland wordt gehouden in de Peel, met als gevolg dat de hoeveelheid ammoniak die daar neerslaat wel 8 keer hoger is dan het gebied aankan.
Varkensschuren in de Peelgebieden
Ondanks de verplichting om deze waardevolle natuurgebieden te beschermen (Natura 2000-gebieden) tegen verdere verslechtering luistert de politiek vooral naar de boerenlobby en ligt er nu een ammoniakplan waar de natuur niets mee opschiet. De Werkgroep Behoud de Peel, een kleine organisatie die met een groep zeer gedreven vrijwilligers al dertig jaar lang strijdt voor een effectieve bescherming van het gebied, doet niet meer mee aan het polderoverleg over de ammoniakproblematiek zolang daarin geen echte oplossingen te vinden zijn. Na een aanvankelijk zeer constructieve houding in het overleg zag de Werkgroep met lede ogen aan dat van hun redelijke opstelling alleen maar misbruik werd gemaakt. De voorstellen werden slechter en slechter en uiteindelijk trok de Werkgroep de conclusie dat zij aan een ammoniakplan dat de problemen niet gaat oplossen geen medewerking kan verlenen. Toen de Werkgroep Behoud de Peel die conclusie afgelopen zomer keurig meedeelde aan de minister van LNV, kreeg zij van de minister prompt het verwijt niet constructief te zijn en zich 'buiten de bestuurlijke realiteit te plaatsen'. In plaats van in te gaan op de zorgen die de Werkgroep haar meldde, leek het de minister wel goed om de natuurorganisatie een veeg uit de pan te geven. On-ge-hoord.
Ik vind het werkelijk schandalig hoe de LNV-minister met natuurbeschermers denkt om te kunnen gaan -en dat heb ik haar laten weten ook. Gelukkig liet de Werkgroep zich niet intimideren door Gerda Verburg en stuurde een pittig briefje naar Den Haag waarin helder uiteen werd gezet dat de huidige voorstellen ecologisch niet zijn onderbouwd en geen enkele garantie bevatten dat de maatregelen ook daadwerkelijk kunnen of zullen worden uitgevoerd. Laat staan dat ze het benodigde effect zullen hebben.
Hulde aan deze mensen! Zij werken niet alleen onvermoeibaar aan bescherming van het gebied door de lokale overheden continu te wijzen op hun verplichting de natuurwetgeving na te leven, maar steken ook zelf al jarenlang de handen uit de mouwen om het natuurgebied te onderhouden en te verbeteren. En: ze houden hun rug recht als natuurbeschermers tegenover de zeer krachtige lobby van de boerenbelangenbehartigers en de genadeloze intimidatie door boerenpolitici. Werkelijk, petje af. Ik zou willen dat ook andere natuur- en milieuorganisaties zo duidelijk en krachtig durven blijven kiezen voor de belangen die zij zouden moeten verdedigen.
Ik had er dan ook heel veel zin in om een dagje met deze Werkgroep op te trekken, me te laten bijpraten over de bescherming van de Peel, de bedreigingen voor het gebied en de problemen waar deze natuurbeschermers steeds weer tegenaan lopen. Samen met Staten- en werkgroepleden van onze partij, en de fractiemedewerkers Yvette en Corinne.
Chris Vieveen van de Werkgroep geeft uitleg over het Peelgebied
Excursie in de besneeuwde Mariapeel
Ik kan wel zeggen dat we een bijzonder nuttige dag hebben gehad, waarbij iedereen zeer geïnspireerd raakte om de strijd aan te (blijven) binden met de continue bedreiging van de laatste resten waardevolle natuur in Nederland. Die strijdlust is wel nodig ook, gezien de niet aflatende pogingen van het CDA om natuur te reduceren tot een paar weilanden met een fietspad erlangs, en alle regels voor de bescherming van onze natuur te ontduiken, te verspoelen, te negeren en te veronachtzamen. Die partij deinst er zelfs niet voor terug om achter de rug van de Kamer en andere bewindslieden om de minister-president van Nederland op pad te sturen met een geheime missie om de Europese natuurbeschermingsregels af te zwakken.
Zolang het CDA -maar zeker ook andere 'natuurbashers' als de VVD, SGP en PVV- de natuur als vijand blijven bestempelen, vinden ze ons tegenover zich op het slagveld, daar kun je op rekenen. Om te beginnen volgende week, in een spoeddebat over deze bizarre solo-actie van onze regeringsleider.
Tot gauw!