Kopenhagen-debat - Hoofdinhoud
Gisteren werd in het Europees Parlement teruggekeken naar de klimaattop in Kopenhagen, de COP15. Het is u, beste lezer, onderhand wel bekend dat deze top allesbehalve een succes was en dat ondergetekende daar stevig de balen in had. Maar inmiddels is de kerst achter de rug en kijken we naar hoe het nu wél moet. In het NRC heb ik namens GroenLinks al aangeven dat wat ons betreft één van de belangrijkste lessen is dat Europa met één mond moet praten. Terwijl Obama zijn persconferentie hield over zijn ‘akkoord’, zaten de regeringsleiders van Europa nog te onderhandelen over wat ze er van vonden. En voordat ze ook maar invloed konden uitoefenen mochten ze tekenen bij het kruisje.
Buiten de Europese landen om sloten de Verenigde Staten en China een akkoord. Dat moet anders en daarom pleit ik er dus voor dat Europa met één persoon aan de onderhandelingstafel zit. Inmiddels blijkt dat breder te leven in het Europees Parlement: de liberaal Guy Verhofstadt, maar ook CDA-Europarlementariër Esther de Lange gaven aan dat dit noodzakelijk is om van de klimaattop in Mexico wél een succes te maken. Er is echter meer nodig. Wat mij betreft zijn er drie verliezers: Europa, de VN en het klimaat. Europa vanwege haar beperkte rol, de VN omdat zij niet in staat bleek om tot een goed akkoord te komen en het klimaat omdat die allesbehalve geholpen is met het huidige akkoord.
Wat nodig is is een New Mexican Deal, als het ware. Een oplossing die drie problemen aanpakt: het gebrek aan Europees leiderschap, de verdeeldheid binnen de VN en de klimaatverandering. Europa zal haar leidersrol moeten oppakken. Het Europarlement kan dat ook doen door de Europese Commissie ervan te overtuigen om te kiezen voor tenminste 30% CO2-reductie in plaats van de schamele 20% die nu is voorgesteld.
De wetenschap heeft vastgesteld dat 40% tenminste nodig is om de andere belofte van de EU - opwarming van de aarde mag de 2 graden niet overschrijden - te halen. In tegenstelling tot Verhofstadt zijn wij van mening dat je je niet moet richten op landen als China en de Verenigde Staten, maar op de landen die wél willen mee doen. Samen sta je sterk en Europa kan daarin wederom haar leidersrol waarmaken. Met die landen moeten we komen tot een sterk pakket en laten zien aan de VS en China dat CO2-reductie wél kan. Op die wijze kunnen we de opwarming van de aarde tegengaan. Europa zal zich daar onderweg naar Mexico in November hard voor moeten maken.