Zondag 7 februari 2010 - Hoofdinhoud

Vrijdag een zeer inspirerend dagje doorgebracht in Zeeland. Samen met medewerker Karlijn reisde ik naar Goes, om daar opgevangen te worden door werkgroepvoorzitter Rob Ossewaarde en zijn vrouw Julia. Met z'n vieren zijn we de provincie doorgereisd en hebben we een paar mooie werkbezoeken afgelegd.

Zo togen we allereerst naar Zeeuws-Vlaanderen, naar Groede, waar het echtpaar Bart en Emmy Versluys zich al dertig jaar bekommert om het welzijn van zwervende katten uit de hele regio.

Een paar zakken biologisch kattenvoer mee...

Aantal katten in de buitenren

Bart en Emmy vertellen over hun werk als 'fulltime vrijwilligers' voor de katten

Deze kat lijkt wel héél tevreden met het gekrabbel van Julia ;-)

Bart en Emmy vertelden dat vooral in de kustgebieden, rond de campings veel gedumpte of achtergebleven katten rondzwerven. Zij bezoeken en voeren deze groepen (verwilderde) dieren iedere dag. Iedere nieuwe zwerfkat wordt, net als met de rest van de groep is gebeurd, met een speciale vangkooi gevangen, gecastreerd en teruggeplaatst. Dat is geen sinecure, maar wel van groot belang om te voorkomen dat de groep nog groter wordt. Katten die speciale verzorging nodig hebben kunnen terecht in de opvang bij Bart en Emmy aan huis. Alles bij elkaar ruimschoots meer dan fulltime banen voor deze mensen, die de stichting volledig op eigen kracht en voornamelijk op eigen middelen al dertig jaar in de benen houden. De zorg voor rondzwervende dieren is een maatschappelijk probleem, maar komt door het hele land neer op particullieren en vrijwilligers. De overheid kijkt lekker de andere kant op. Niet voor lang meer als het aan mij ligt. Dit voorjaar wil ik mijn initiatiefnota voor het aanpakken van het opvangprobleem presenteren -ik hou je op de hoogte...

In het prachtige museumstraatje Slijkstraat (zeer aanbevolen voor een toeristisch bezoek, vanaf dit voorjaar kun je zelfs terecht in de theeschenkerij van Emmy!) namen we afscheid van Stichting Zwerfkat.

Op naar Zuid-Beveland, naar het strand De Kaloot.

De Kaloot is het laatste overgebleven strand van Zuid-Beveland. Het stond al een poosje op mijn verlanglijstje voor een werkbezoek want het dreigt te verdwijnen door de komst van een containerterminal. Dat zou wederom een aantasting van het Westerschelde-estuarium betekenen. Onvoorstelbaar dat politici het laatste stukje open ruimte willen inruilen voor een project dat net zo goed in het bestaande havengebied kan worden gerealiseerd.

Die beslissing wordt nog interessant, want de komst van deze Westerschelde Container Terminal (WCT) behelst naar alle waarschijnlijkheid de verplichting om de aangerichte natuurschade via ontpoldering weer te herstellen. Ik zou denken: als niemand wil ontpolderen, kun je die Westerscheldenatuur voortaan maar beter met rust laten....

In de voorbereiding op dit werkbezoek hadden we contact opgenomen met Vereniging Redt de Kaloot. Zij strijden al tien jaar voor behoud van het strand en voor bescherming van natuur, rust en ruimte in Zeeland. Ik zag er zeer naar uit hun strijdlustige voorvrouw, Addie den Herder, te ontmoeten en met haar en haar collega-voorvechters van natuurbelangen te spreken over de strijd die ze voeren en de successen die ze daarmee hebben geboekt. Verdrietig genoeg is Addie vorig weekend plotseling overleden. Een ongelofelijke klap voor allen die haar kenden en een groot gemis voor haar geliefden, haar vrienden en de Zeeuwse natuurbeweging. Ik ben blij dat ik het strand heb mogen bezoeken waar zij zo van hield en waar ze zo hard maar ook vol humor voor heeft gevochten. De strijd voor het strand gaat door, en ik weet zeker dat velen dat in liefdevolle herinnering aan Addie zullen doen.

Ik sloot de dag af met een lezing over dierproeven in de Goederenloods in Goes, waar ik met leden en kiezers van onze partij -en andere belangstellenden- van gedachten wisselde over nut en noodzaak van experimenten op dieren. Ook bespraken we de wet die proefdieren moet beschermen, hoe het komt dat twijfelachtig onderzoek zoals proeven met de zogenaamde 'snackbarvarkens' in Nederland mag worden uitgevoerd, hoe genetische manipulatie werkt en waarom alternatieven voor dierproeven zo traag van de grond komen.

Veel belangstelling, leuke discussies; kortom: een prima avond om m'n bezoek aan Zeeland mee af te ronden.

Ik ben van plan de lezing over dierproeven ook op andere plekken in het land te gaan geven, dus hou de werkgroep in jouw regio in de gaten als je geïnteresseerd bent. Wellicht tot gauw! ;-)