Heroverwegingen - Hoofdinhoud
Na een bewogen begin van de week toen onze lijst uitkwam hebben we aan het eind, gisteren dus, de brede heroverwegingen ontvangen. Je wordt zo overspoeld met informatie en de tijd om die te verwerken is maar kort. En dat met het Paasweekend voor de deur.
Terwijl ik dit blog zit te schrijven staat op de achtergrond (nou ja, de TV staat redelijk hard…) de uitvoering van de Mattheus Passion aan. Dat grote werk van Bach waarin het lijden en sterven van Jezus wordt beschreven. Een aangrijpend stuk dat ik zelf ook twee keer heb gezongen met de Oratorium Vereniging in Harderwijk. Als je luistert ben je al onder de indruk, als je het zingt is dat nog intenser. Net werd de aria gezongen waarin de tenor zingt: “Ich will bei meinem Jesu wachen” en het koor daar tegenin zingt “So schlafen unsre Sünden ein,”. Dit is een van de aangrijpendste samenwerkingen tussen koor en solist omdat het met tekst en muziek zo intens samenwerkt. De strekking van de Mattheus brengt mij op de betekenis van het Paasverhaal. Daar zouden we eigenlijk eens een brede heroverweging over moeten willen. Uit onderzoek (Reformatorisch Dagblad schrijft daarover) blijkt dat nu 53% van de mensen niet meer weet waar Pasen over gaat; 9% meer dan vorig jaar. De PZC schrijft “Dat Jezus met Pasen is opgestaan uit zijn graf, is bij twee derde van de ondervraagden onbekend. Wel denkt men aan een extra vrije dag waarop familiebezoek populair is of aan het begin van de lente.” Maar toch is dat eerste het allerbelangrijkste. Ik bid voor een heroverweging tijdens al die familiebezoeken.
In de heroverwegingen die van de week door de ambtelijke werkgroepen zijn gepresenteerd zitten hele moeilijke keuzes. Ook daarover berichten de kranten vandaag in wat wisselende bewoordingen. Maar duidelijk is, ik schreef dat al eerder, bij pakweg 30 miljard bezuinigen op een begroting van pakweg 220 miljard ontkom je er niet aan dat het pijn gaat doen. De suggestie dat de burger er niets van zou hoeven merken is echt raar. Dit raakt iedereen, helemaal omdat de crisis zoals die er nu is, ook al iedereen raakt. En dus ook de overheid. Frits Wester sloeg gisteravond bij Pauw en Witteman de spijker op zijn kop toen hij zei dat politici dat ook gewoon eerlijk moesten zeggen. Niet er omheen draaien: iedereen gaat dit merken. Komt het er natuurlijk wel op aan hoe je dan de pijn verdeelt. Een veelgehoorde term is dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Het uitgangspunt dat ook door de ChristenUnie wordt gedeeld. Maar dan zie ik weer bijvoorbeeld een Pechtold die roept dat je het niet zomaar weg moet halen bij de middeninkomens want die moeten juist ons land er weer bovenop helpen. Dat is natuurlijk zo, maar dat betekent niet dat groepen ontzien kunnen worden. Want waarom zou je de ouderen of gehandicapten dan in verhouding meer laten bijdragen als de middeninkomens? Die hebben vaak helemaal geen enkele mogelijkheid hun leven anders in te richten of verder te bezuinigen. Een andere gedachte waar volgens mij tegen op gekomen moet worden is dat een gezonde economie alleen maar bestaat bij het uitgeven van wat de mensen verdiend hebben. je ziet dat de beurs opleeft als de consumentencijfers in Amerika of in Europa een positieve trend vertonen. En dat is eigenlijk heel erg. De economie leeft op als mensen hun geld maar uitgeven. Soms denk ik wel eens: zou minder welvaart niet vaak meer welzijn opleveren. Wanneer we wat minder achter allerlei omzetcijfers aanjagen hebben we misschien gewoon meer tijd om aan ons gezin te besteden. Is oudere mensen die eenzaam zijn eens wat vaker opzoeken niet nuttiger dan de zoveelste aha-erlebnis van een halve dag ver weg in een subtropisch paradijs omdat we er voor weinig geld heen konden vliegen? We moeten eens wat vaker nadenken over ons welzijn in plaats van over ons gat in de welvaart.
En terwijl ik dit schrijf is de Passion aangekomen bij dat het volk schreeuwt om de vrijlating van Barrabas in plaats van Jezus. Het volk dat zijn Heiland verloochent. Ik weet het, 58% van de bevolking weet niet meer wat Pasen is. In de Kamer wordt desondanks getamboerd op onze Joods-Christelijke wortels. Nou, beste lezer: dit zijn onze Joods-Christelijke wortels: Hebt uw vijanden lief, zorg voor de zaken en de naasten, keer als iemand u op de wang slaat ook uw andere wang toe. Da’s andere koek dan dreigen met een hoofddoekjesverbod. Da’s andere koek dan bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking. Da’s andere koek dan om maar rücksichtslos te snoeien op de gezondheidszorg. Daarom is het eerlijk om mensen die het kunnen betalen te vragen extra bij te dragen aan de financiële problemen van ons land.
Ja, dit weekend heb ik even een andere Brede Heroverweging. Vanavond staan we stil op Goede Vrijdag bij Zijn sterven. Zoals het laatste koraal van de Mattheus zingt: “Wir setzen uns mit Tränen nieder und rufen dir im Grabe zu: Ruhesanfte, ruhe sanfte, sanfte ruh…”. Maar zondag gedenken wij zijn opstanding uit het graf, en roepen elkaar toe “Hij is waarlijk opgestaan.”
Of je het nu gelooft of niet…
ernst