Trots op ons programma

Met dank overgenomen van E.M.J. (Lilianne) Ploumen i, gepubliceerd op vrijdag 9 april 2010.
Trots op ons programma
Bron: Blog Lilianne Ploumen

Flickr / Boy van Dijk

Zo, het ei is gelegd! Het concept-verkiezingprogramma is af. Afgelopen woensdag kregen Job Cohen en ik het eerste exemplaar aanboden uit handen van de voorzitter van de programmacommissie, Hans Kamps. Ik ben blij en trots met het resultaat. Het programma dat laat zien waar we voor staan: eerlijk delen, iedereen een gelijke kans en een fatsoenlijke samenleving. We vragen iets meer van mensen die het kunnen hebben en beschermen de meest kwetsbaren. Het is ons verhaal voor Nederland, waarmee we de komende tijd de boer op kunnen. U gaat mij tegenkomen.

De presentatie van afgelopen woensdag was het slotstuk van een periode van luisteren, schrijven, zweten en schaven. De laatste dagen, nee zelfs de laatste uren hebben we er nog aan gewerkt. Hierdoor beleefde ik de dag een beetje als een film, maar wel eentje met een happy end. Het was tot op het laatste moment nog rennen, vliegen, draven.

In een bomvolle en warme kantine luisterde ik naar de woorden van Hans Kamps en Job Cohen. Hans vertelde een prachtig verhaal over zijn jeugd. Hoe hij opgroeide in een bovenwoning in Utrecht. Hoe hij al vroeg zijn vader moest missen. En hoe hij met een beetje financiële hulp van de overheid toch kon gaan studeren. En dat hij daarom zo heel bewust de keuze heeft gemaakt voor de PvdA.

Job benadrukte het belang van een fatsoenlijk samenleving. Waarin we de lasten van de komende bezuinigingen eerlijk verdelen en met elkaar samenwerken, in plaats van elkaar tegenwerken. Hij sprak over het belang van goed onderwijs en een veilige en prettige buurt. Journalisten stelden een spervuur aan vragen, die hem de mogelijkheid gaven om nog eens helder onder woorden te brengen dat in ons Nederland iedereen meetelt. Bart Chabot stelde de inmiddels bekende (slot)vraag of Job liever thee of koffie heeft. Tja... en toen was het opeens afgelopen, toen zat het erop.

Ik weet niet hoe ik vermoeidheid, tevredenheid en opluchting in klanken op papier kan krijgen. Hiermee kunnen we verder, dit is ons verhaal. Een echt PvdA-verhaal. Nu op naar het congres op 25 april. Daar krijgen de leden de kans om het concept-programma te amenderen, om het daarna het definitief vast te stellen. We gaan dus nu de volgende fase in, deel 2 van de volgende spannende film. Op naar 9 juni!