The day after

Met dank overgenomen van M.L. (Mei Li) Vos i, gepubliceerd op donderdag 17 juni 2010, 2:44.

Gisteren was officieel mijn laatste kamerdag. Nog een laatste stemming en dan lieve afscheidswoorden voor de 62 andere collega's die nu de kamer gaan verlaten.

Sommigen vrijwillig, en andere omdat de kiezer dat nu eenmaal zo bepaald heeft. Vooral bij het CDA is het een drama, en groot verdriet. Niet alleen moesten 21 kamerleden hun spullen inpakken, ook 50 medewerkers. Dat is erg verdrietig en zal nog lang pijnlijke gevoelens geven.

Bij ons, bij de PvdA is de slachting beperkt gebleven. Wel veel van ons die liever hun werk hadden willen voortzetten, maar omdat we per saldo maar drie zetels verloren hoeven er niet zo veel medewerkers weg. Maar ook voor hen die weg moeten is het ontzettend vervelend. Afscheid nemen van collega's en je baan is altijd traumatisch.

Voor mij was het op de een of andere manier niet zo pijnlijk. Ik had het verlies al verwerkt, was al droevig geweest, maar wat vooral zo ontzettend hielp waren al die lieve reacties via Hyves, twitter, email, facebook en al helemaal alle collega's van links tot rechts die het oprecht jammer vonden dat ik wegging. D'r staan nu zoveel mensen in mn balboekje om nog eens koffie mee te drinken dat ik de hele zomer zoet kan zijn.

Maar er moet weer snel gewerkt worden, dus het wordt een beetje schipperen met de afspraken. Heb vandaag al een paar leuke verzoeken voor gesprekken gehad en begin al weer bijna onder de keuzestress te lijden. Maar iedereen zegt me dat ik eerst even de tijd moet nemen om goed te bepalen wat ik wil. Wil ik wachten tot ik weer doorschuif en alsnog kamerlid word? Dan moet ik vooral losse klussen en projecten aannemen en als freelancer dus weer de kost verdienen. Maar als er nu een geweldige functie langs komt waar ik minstens drie jaar ziel en zaligheid in wil leggen? Enfin. Nog genoeg om over te malen dus. Ik word wel van de straat gehouden.

Misschien volgende week nog somberen over al die leuke collega's die ik niet meer dagelijks zie. Misschien ga ik wel de vieze automatenkoffie missen? Of nog waarschijnlijker, het debat en dingen voor elkaar krijgen?

Wie weet. Ik blijf schrijven.

Meer over ...