De ouderenreisvereniging - Hoofdinhoud
In het reces gaan Kamerleden op werkbezoek. Dat doe ik ook.
Maar dit jaar wilde ik toch een slagje dieper in de zorg voor ouderen duiken.
Dus besloot ik stage te lopen, uitdrukkelijk in excellente instellingen. Ik wil weten waarom deze instellingen met glans slagen in wat andere organisaties alsmaar niet lukt. Een blog is te kort voor de enorme hoeveelheid indrukken.
Ik was te gast bij de Posten te Enschede. Een middelgrote instelling voor verpleeg- en verzorgingshuiszorg, met ook thuiszorg en dagbehandeling. De visie is dat de bewoners het complex bewonen en dat de medewerkers er zijn om dat mogelijk te maken. De bewoners komen dus altijd op de eerste plaats. Dat is in de hele organisatie te merken. Zo blijven de mensen in hun eigen appartementje wonen, ook als het ziektebeeld verslechtert. Organisatorisch heeft dat enorme consequenties, want is nu eenmaal gemakkelijker om bijvoorbeeld mensen met ernstige somatische problemen bij elkaar te huisvesten, of bijvoorbeeld een afdeling psychogeriatrie in te richten. Maar bij de Posten heeft men dat er graag voor over. Men organiseert om de mensen heen, in plaats van dat de mensen in de organisatie moeten passen. De sfeer in huis wordt daarmee gelijk heel anders. Dat de mensen de instelling een beetje als hun eigendom ervaren, kun je zien aan het levendige verenigingsleven (zo’n 20 clubs), er is een actieve biljartclub, maar ook een schilderclub, een kookclub en last but not least, een echte ouderen - reisvereniging. Efkes d’r oet staat op de busjes te lezen en de chauffeurs zijn enthousiaste oud- medewerkers, die op deze manier nog even contact houden met de oude baas. De organisatie bruist kortom van initiatieven en nieuwe ideeën. In een paar dagen tijd was ik bij het advies - en informatiepunt (waar hebben de mensen de meeste vragen over: de eigen bijdrage! ), ik was op de groepen van de dagbehandeling, liep mee met de thuiszorg en was tot slot ook op de afdeling van mensen met intensieve zorgbehoefte, feitelijk mensen met ernstige dementie en steeds waren de medewerkers die me versteld deden staan. Of ik nu bij de Suryoyo ouderen was, een geweldig mooie groep Syrisch orthodoxe ouderen uit Turkije (Armenie), of bij de thuiszorg (wat een geweldig beroep!) alle medewerkers waren met plezier en veel toewijding aan het werk. De manier van omgaan met de mensen, zacht, met tijd en aandacht, nooit gehaast, dat heeft me erg getroffen. Uiteindelijk is dit natuurlijk waar het om gaat in de zorg, maar dat komt niet vanzelf tot stand. Medewerkers moeten zich zelf gewaardeerd voelen, moeten weten dat ze de ruimte krijgen om de goede dingen te doen, moeten gewaardeerd worden op nieuwe initiatieven moeten niet alsmaar het gevoel hebben dat er beknibbeld wordt op de kern van hun werk. Een directie met drive en visie, toegewijde en enthousiaste medewerkers, mooie woningen en verblijven en vooral ook lokale binding, dat zijn wat mij betreft de ingrediënten voor een excellente organisatie. In Enschede staat er zo een!