GroenRechts - Hoofdinhoud

Lees het opiniestuk van Halsema in de Volkskrant van vanmorgen en je weet waarom er ter linkerzijde nog slechts keuze is uit één partij.

Halsema maakt ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan van GroenLinks een analyse van het Nederlandse politieke spectrum en bekent kleur: GroenLinks en D66 zijn sociaal-progressieve partijen die optimistisch staan ten opzichte van verandering. De SP is sociaal-conservatief en de PvdA weet het allemaal niet meer en zou eindelijk eens kleur moeten bekennen.

De sociaal-economische eenwording van GL en D66 is al langer aan de gang en wordt gesymboliseerd doordat deze partijen sinds de verkiezingen van 2006 ook in de kamerbankjes dicht tegen elkaar zijn aangekropen. Daarbij kwam de toenadering van één kant: GroenLinks. D66 is in sociaal-economisch opzicht een ultra-liberale partij, met voormannen als Hans Wijers en Laurens Jan Brinkhorst die in de tijden van Paars I/II aan de wieg van de uitverkoop van de publieke zaak en de afbraak van de verzorgingsstaat stonden.

In die tijd vond GL dat nog verwerpelijk, maar daar is onder Halsema in hoog tempo verandering in gekomen. GL stemt tegenwoordig aan de lopende band voor aantasting van werknemersrechten waar de arbeidersbeweging meer dan een eeuw lang voor gestreden heeft. Sterker nog: samen met Pechtold pleitte Halsema bij de algemene beschouwingen over het regeerakkoord een half uur lang voor de “hervorming” -werkende mensen zeggen: afbraak- van het ontslagrecht en de WW. Ook het blinde vertrouwen in de Europese Unie –hoe groter en machtiger, hoe beter- is een bindende factor tussen beide partijen. Ik denk dat de term liberaal-democraten deze lading beter dekt dan sociaal-progressieven.

De veranderingen die GL “optimistisch” tegemoet ziet zijn voor een groot deel afbraakmaatregelen, die de klok een eeuw terug zetten. Dat heeft niets met progressiviteit te maken en heette tot nu toe reactionair. Maar dat moet ik Pechtold nageven: het is hem gelukt om bij de media degenen die opkomen voor verworven rechten te framen als conservatief.

Wij zijn kunnen gelukkig nog steeds op veel terreinen samen met GroenLinks samenwerken. Op milieugebied bijvoorbeeld. Maar sociaal-economisch is er een grote kloof ontstaan tussen GroenLinks, met zijn achterban van gearriveerde en toekomstige non-profit intellectuelen, en de SP die ook opkomt voor de mensen die hard moeten werken voor de kost.

De PvdA zou inderdaad kleur moeten bekennen, daar heeft Halsema gelijk in. Maken ze zich nog sappel om de A van Arbeid of richten ze zich voortaan op de A van geArriveerden?