Verbindingen

Met dank overgenomen van P.F.C. (Paulus) Jansen i, gepubliceerd op maandag 20 december 2010, 16:01.

Nee ik wil het hier niet hebben over vertraagde treinen, maar NV’s, CV’s, VOF-en die eigendom zijn van woningcorporaties. Het CFV noemt dit verbindingen. De 417 corporaties blijken in 2009 voor 4,26 miljard euro in 1915 verbindingen te hebben gestoken. En wat vervelender is: ze leidden hierop een verlies van €386 miljoen!

Het voormalige REM-eiland werd in 2008 aangekocht als speeltje voor de directie van de Amsterdamse corporatie De Key

Bron van deze informatie is het Sectorbeeld realisaties woningcorporaties 2010. Het verlies van €386 miljoen is een verdubbeling ten opzichte van 2008 (€199 miljoen) en een verveertienvoudiging ten opzichte van 2007 (€29 miljoen). Ongetwijfeld wordt het grootste deel van deze explosieve stijging veroorzaakt door een beperkt aantal grote incidenten (Woonbron, Servatius, Rochdale, SGGB), maar het blijft natuurlijk schunnig dat een aantal corporatiebestuurders met het geld van de huurders balletje-balletje hebben gespeeld.

Uit het overzicht van het CFV blijkt zonneklaar dat met name de grote corporaties veel verbindingen hebben. Zie de tabellenbijlage 5.1 en verder. 12 corporaties hebben meer dan 20 verbindingen. Overigens zijn er ook 130 (kleinere) corporaties die helemaal geen verbindingen hebben en zijn er 81 die op hun verbindingen een positief resultaat geboekt hebben (tegen 125 die erop verloren hebben). Een deelname hoeft op zich ook helemaal niet ontoelaatbaar te zijn. Denk bijvoorbeeld aan een stadsvernieuwingswijk waar drie corporaties besluiten om hun bezit op te knappen met een gezamelijke werkmaatschappij. Daar is niets mis mee. Maar waar ik misselijk van wordt zijn de snelle jongens die met geld van hun huurders het REM-eiland opkopen “…als icoon voor de buurt”.

Ik ben er trots op dat mede door onze inspanningen inmiddels de transparantie van de deelnemingen van corporaties is verbeterd. De keerzijde is dat nu pas echt duidelijk wordt hoeveel geld er verdampt is.

Wat zijn de belangrijkste lessen die we hieruit wat mij betreft moeten leren?

  • 1. 
    corporaties moeten hun middelen in beginsel alleen steken in het bouwen en beheren van betaalbare woningen. Alleen als ze deze taak uitstekend voor elkaar hebben (“rapportcijfer 8″) en aan nauwkeurig omschreven criteria voldoen zijn andere activiteiten toelaatbaar.
  • 2. 
    de megacorporaties moeten zo snel mogelijk ontbonden/opgesplitst worden. Keer op keer blijkt dat juist bij de grote corporaties de maatschappelijke controle onder de maat is, waardoor misstanden pas in een laat stadium ontdekt worden. Zoals een verstandige corporatiedirecteur ooit zei: “Bij de goeie schaal kan ik op de fiets al mijn complexen langs”.
  • 3. 
    de positie van de huurders binnen de corporaties moet weer versterkt worden, door de meerderheid van de Raad van Commissarissen te laten benoemen op voordracht van de huurders. Of beter nog: door woningstichtingen weer om te zetten in verenigingen. Huurders hebben er groot belang bij dat de schaarse financiele middelen geinvesteerd worden in betaalbare nieuwbouw en renovatie, (groot) onderhoud, energiebesparing, levensloopbestendig maken van woningen en de verbetering van de leefbaarheid van de buurten met veel huurwoningen. Zij zijn dus van nature kritisch over niet-kernactiviteiten. Mits ze daar zicht op hebben natuurlijk.

Meer over ...