Blog Nigeria #1 - Hoofdinhoud
Als ik zondagavond land zie ik niets. De stad waar we op af vliegen is aardedonker. Nigeria, een land met heel veel olie-inkomsten zorgt niet voor elektriciteit voor zijn inwoners. Mooi is dat.
Ik ben in Nigeria, West-Afrika om met eigen ogen te zien wat de oliewinning van Shell voor effect heeft op de mensen hier en op het milieu. De stad waar ik naar toe ben gereisd heet Port Harcourt en ligt in de Nigerdelta tegen het gebied aan waar de olie wordt gewonnen. De Nigerdelta is een kwetsbaar natuurgebied waar van oorsprong vissers leefden. De natuur en de kleinschalige visserij laten zich maar moeilijk verenigingen met grootschalige oliewinning lijkt me, maar ik zal het van de week allemaal zelf mogen aanschouwen.
We worden opgehaald door mensen van Shell en in colonne naar het hotel gereden. Een auto voorop met daarin gewapende mannen, en een auto achterin met dezelfde soort mannen. Gek genoeg geeft dat je juist helemaal geen veilig gevoel. Het is nodig, zo begrijp ik, omdat mensen van de oliebedrijven nogal eens het doelwit zijn van ontvoeringen. Kidnapping is een lucratieve business. Een gammele taxi had minder de aandacht getrokken, maar ik leef hier niet en houd me strikt aan de regels van de mensen waarmee ik reis. Vandaag de escorte dan maar.
Onderweg passeren we straatlantaarns zonder licht. Twee jaar geleden hebben ze straatlantaarns op zonnecollectoren geplaatst, maar omdat de batterij daarvan na twee jaar stuk gaat in dit klimaat, en niemand zich verder bekommert om straatverlichting blijven ze staan als donkere getuigen van een falende overheid.
Ik verheug me op een mooi programma dat mensen van de ambassade, Shell, Amnesty International en Milieudefensie voor me hebben samengesteld.
Lees ook