Inbreng debat Monteverdi - Hoofdinhoud
Woensdag 26 januari vond een debat plaats in de Tweede Kamer over verpleeghuis Monteverdi. Hieronder mijn inbreng
REC Monteverdi
Voorzitter,
Timing is ook een ding. Dit debat vindt plaats midden in de periode tussen de constateringen van de tekortkomingen bij Monteverdi en het moment waarop de maatregelen tot zichtbare en meetbare resultaten geleid moeten hebben. Dat maakt het lastig de situatie hier en nu te beoordelen. Het rapport van 16 november 2010 van de IGZ laat aan duidelijkheid niets te wensen over. De veiligheid van clienten in verpleeghuis Monteverdi is in gevaar, door een tekort aan kennis bij de medewerkers, een tekort aan toezicht op de huiskamers en discontinuïteit in de personele bezetting, zowel in kwaliteit als in kwantiteit. 12 punten worden er genoemd, waarop een onvoldoende wordt gescoord. Protocollen, systemen en registraties. Op 10 december 2010 stuurt de staatssecretaris een brief aan de Tweede Kamer om aan te geven dat Monteverdi in beeld is bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg.
De IGZ heeft de verbeterplannen van Monteverdi geaccordeerd en heeft de staatssecretaris geadviseerd voldoende vertrouwen te hebben dat er verbetering optreedt. Half januari wordt een voortgangsrapportage geleverd, stond in de brief. Kan de staatssecretaris hier al meer over zeggen? Is het pad der verbetering daadwerkelijk ingeslagen? In het eerste kwartaal van dit jaar volgt een nader bezoek en daaruit kan actie vanuit de IGZ volgen. De bestuurder van de organisatie geeft ook aan dat de IGZ in februari en maart langs komt om te bezien of de verbeteringen zijn doorgevoerd. Er zijn trainingen georganiseerd, coachingstrajecten in gang gezet en de opmerkingen van de IGZ zijn in plannen verwerkt en uitgevoerd. De reorganisatie van grootschalig verpleeghuis naar kleinschalig wonen was moeilijker dan geacht. Er is te lang vastgehouden aan centrale voorzieningen. Men gaat meten om te weten. De staatssecretaris spreekt over het herhaaldelijk teruggrijpen op incidenten die in het verleden hebben plaatsgevonden.
De kernvraag luidt of de situatie van Monteverdi een op zichzelf staande situatie is of exemplarisch voor de sector. Gaan wij hier over elke instelling die er slecht op staat of slecht op lijkt te staan een debat voeren of is de Tweede Kamer de plaats waar we debatteren over hoofdlijnen? Kunnen de ervaringen met het ombouwen van de organisatie naar kleinschalige woonvoorzieningen als leergeld dienen voor anderen? Dan heeft het geleden leed in ieder geval geleid tot minder leed elders. En kunnen we met vertrouwen zeggen dat het leed is geleden? Het valt de VVD op dat er 2 werelden naast elkaar lijken te bestaan, een papieren wereld, met protocollen en plannen van aanpak. En een wereld van verhalen, ervaringen en indrukken. Het kost tijd om deze twee werelden met elkaar te verenigen, maar het moet wel het doel zijn van de inspanningen van de organisatie en van de IGZ om ervoor te zorgen dat mensen de geleverde kwaliteit van zorg zowel als goed ervaren, en dat deze ook op protocollair niveau geborgd is. Misstanden mogen niet onder het tafelkleed weggeveegd worden. De VVD wil graag van de staatssecretaris weten of alles nu boven tafel ligt? Graag helderheid hier over.