Dagboek Kopenhagen: Dag 0 - Hoofdinhoud

Utrecht, zaterdag 12 december 2009

Een hele zaal vol mensen die ingespannen en betrokken naar een politieke discussie luisteren. Zo vaak maak je dat niet mee. Zeker niet in een gigantische hal in de Jaarbeurs.

Zaterdagavond is het zo, klappend en meelevend luistert de hal vol mensen naar sprekers op het podium. Het gaat over klimaat.

De muziekhal is leger dan de praathal, meestal is dat andersom. Dat zegt veel over het gevoel van dit moment. Klimaatsverandering leeft en niet alleen bij de politici.

Ik ben diep onder de indruk. Diep onder de indruk van de hoop die van deze zaal afstraalt. Diep onder de indruk van de hoop dat in Kopenhagen er een afspraak gemaakt gaat worden, die het verschil zal gaan maken voor de toekomstige generaties en de planeet.

Bij het perron zit de stemming er al goed in. Kinderen zwaaien met speciale zaklampjes, veel mensen met speciale acts. Langzaam stroomt het perron vol met fotografen, cameramensen en journalisten. Als laatste komt minister Cramer bij de trein. Als een popster wordt ze omgeven door een massa mensen met klikkende camera's en flitslichten. Het treinpersoneel neemt als gebaar de pet voor haar af.

Wat een hoop, wat een wil van Nederland om Kopenhagen te laten slagen. Wat een verwachtingen voor wat onze minister gaat doen. Wat een druk op de schouders van Jacqueline Cramer. Indrukwekkend afscheid van Nederland op weg naar Kopenhagen.

Judith stapt op Kopenhagen Express