1.020.000.000

Met dank overgenomen van B. (Bas) Eickhout i, gepubliceerd op dinsdag 23 juni 2009.

1.020.000.000

Terwijl hier intern de tweede week Brussel begint met de onderhandelingen over posten in commissies e.d. (daar later heus meer over:-)) en de wereld vooral gespannen kijkt naar Iran, kwam de VN-voedselorganisatie FAO terloops met een schrikbarend persbericht: voor de eerste keer zijn er meer dan één miljard mensen op deze aarde die honger lijden. Terwijl de wereld heeft afgesproken om het aantal mensen met honger te verminderen (Millenniumdoel nummer 1), stijgt het dus gestaag door. Een blamage voor elke wereldleider.

Het probleem met onze voedselvoorziening is ook erg fundamenteel: terwijl de mondiale economische crisis overal leidt tot prijsdalingen (want vraagvermindering), zie je bij de voedselprijzen alweer een gestage stijging. Natuurlijk is dit deels te verklaren door de aard van de voedselvraag (er moet nu eenmaal gegeten worden), maar het laat wel zien dat bij een economie in hoogconjuctuur er nog meer druk op de voedselmarkt komt.

In die zin is de rust die de laatste Landbouwverkenning van OESO en FAO (ook vorige week verschenen) uitstraalt ook niet echt te begrijpen. Men blijft slecht benadrukken dat hun prijs-projecties gebaseerd zijn op economische modellen die een evenwichtsprijs berekenen. Oftewel: een prijsstijging is gebaseerd op een vraag-aanbod-verhouding over 10 jaar. Dat in de tussentijd de prijs alle kanten op kan schieten valt even buiten de modellen. En daar zit de komende tijd wel het probleem: flink stijgende vraag (door groei bevolking en groei economie en door beleid zoals biobrandstoffen), instabiel stijgende aanbod door klimaatomstandigheden en lage voorraden om klappen op te vangen. Een gevaarlijke cocktail waar OESO en FAO weinig over zeggen.

De politiek moet de komende tijd dus een stuk harder gaan trekken aan deze voedselcrisis. Begin 2008 schoten de voedselprijzen omhoog en werden vele mensen geraakt. Begin 2009 voegde de economische crisis nieuwe hongerigen eraan toe. Hoever laten we het komen voordat de politiek echt gaat werken aan een serieus voedselbeleid?