Biodiversiteit: Dagboek Nagoya (deel II) - Hoofdinhoud

Deze maandag stond voor mij in het teken van de interparlementaire bijeenkomst van GLOBE International, een vergadering van ongeveer honderd parlementariërs uit ongeveer vijfitg landen. Een mooi initiatief dat volksvertegenwoordigers met elkaar verbindt, in dit geval op het gebied van biodiversiteitbeleid. Daarnaast tussentijds heen en weer gerend om te spreken met verschillende delegaties, zoals die van Nederland, organisaties als IUCN die de onderhandelingen van dichtbij volgen en met Ahmed Djoghlaf, de Executive Secretary van het secretariaat van de Conventie op Biodiversiteit. Het geeft je een goed beeld waar de onderhandelingen heen gaan, alhoewel de 50-50 inschatting van gisteren voorlopig blijft staan.

Daarnaast was de leukste bijeenkomst deze avond toch wel ons gastbezoek bij de Japanse Groenen (daar was ik samen met mijn collega Sandrine Belier, van de Franse Groenen). Japan is het enige ‘Westerse’ land dat nog geen Groene politieke partij heeft, dus een steuntje in de rug kunnen ze wel gebruiken.

Van hun kant uit kijken ze met veel ontzag naar Europa: een continent waar de Groenen min of meer de vierde beweging zijn geworden (althans, in het Europese Parlement). Een Europarlementariër is dus hoog bezoek voor ze.

In mijn verhaal heb ik in ieder geval duidelijk gemaakt dat het echt niet zo is dat alleen Japan maar kan leren van de Europese Unie. Japan is het meest energie-efficiënte land ter wereld, mede door hun Top Runners Programma. En ook op het gebied van biodiversiteit heeft Japan zeer vergevorderde wetgeving. Daar kan Europa zeker wat van leren. Maar helaas geldt dat alleen voor de binnenlandse biodiversiteit; op zee is Japan een totaal ander verhaal helaas. Daar is nog genoeg werk te verrichten.

Het werd een mooie avond waarbij de Japanse Groenen extra gestimuleerd zijn om hun eigen politieke partij verder uit te bouwen. Of ze snel een klinkende uitslag gaan neerzetten is niet gezegd, maar deze avond partij-opbouw was wel besteed. En als toegift hebben we ook nog eens de lokale Japanse keuken leren kennen in Nagoya; met onze Japanse groene collega’s als uitstekende gidsen. Ook wat waard.