De Boer vs Jansen: huurbemiddeling - Hoofdinhoud

dubbelcolumn op nvm.nl d.d. 26 april 2011

Beste Paulus, het programma Kassa is bezig met onderzoek naar huurbemiddelingsbureau’s. Kennelijk zijn er gevallen bekend waarbij huurbemiddelingsbureau’s hoge prijzen voor hun bemiddelingsrol vragen. De vraag aan ons als Tweede Kamerleden luidt vervolgens of we dit willen reguleren. Met andere woorden: aan banden moeten leggen.

Vanuit het liberalisme geredeneerd stel ik mij in deze terughoudend op. Immers, bemiddeling in de koopmarkt wordt ook niet door het Rijk gereguleerd, maar door brancheorganisaties die de kwaliteit met certificeringsregelingen bewaken. In 2001 is de beëdiging van makelaars afgeschaft. Dit past in het liberale gedachtegoed van deregulering en zelfregulering. In onderlinge concurrentie komt een optimaal prijs- en kwaliteitsniveau tot stand. Als dit bij koopbemiddelingsbureaus kan, dan kan dit mijns inziens ook bij huurbemiddelingsbureaus.

Een ander belangrijk argument waarom de politiek dit niet moet reguleren, is dat het de vrije keuze van de woningzoekende is om een bemiddelingsbureau in te schakelen. Als het inschakelen van een bemiddelingsbureau (wettelijk) verplicht zou zijn, dan zouden de eisen in dezelfde wet geregeld zijn. Dit is nu niet zo.

Wanneer koopwoningen in de huidige markt niet verkocht worden, worden ze ook wel te huur aangeboden. Ook de bestaande, gecertificeerde woningmakelaars begeven zich op de huurbemiddelingsmarkt (voor zover ze dit al niet doen). De woningzoekende kan er bewust voor kiezen om een bemiddelingsbureau in te schakelen vanwege de expertise van een makelaar of bemiddelaar. De consument kan zelf kiezen of hij hier een bepaalde prijs voor betaalt.

Paulus, ik ken ook jouw wens naar deregulering door de overheid. In dat opzicht vertoon je liberale trekjes, wat ik uiteraard zeer in jou kan waarderen. Kortom, laat je in geval van incidenten niet verleiden door de lokroep ‘hoe we dit in de verdere toekomsten denken te kunnen voorkomen’.

Groeten, Betty

Beste Betty, prima dat je de minister van Justitie wil aanspreken op de (wan)praktijk dat bemiddelingskosten in rekening worden gebracht door partijen die ook al betaald worden door de verhuurder en evenmin expliciet een bemiddelingsopdracht hebben gekregen van de woningzoekende.

Toch is er volgens mij nog wel meer mis. Vind jij het bijvoorbeeld normaal dat mensen die op zoek zijn naar een koopwoning gratis via vele internetsites het complete aanbod kunnen bekijken en vergelijken, terwijl mensen die een huurwoning zoeken daar € 12 tot € 30 per maand voor moeten neertellen? Ik weet niet hoe ik deze praktijk het beste kan omschrijven: als discriminatie of als geldklopperij. Of allebei tegelijk.

En dan nog wat. Door de onduidelijke formulering van de wet (voor de liefhebbers: artikel 264 Boek 7 BW) moet de rechter maar uitzoeken waar hij de grens trekt voor een ‘onredelijk beding’. Het is veel slimmer om gewoon een duidelijke omschrijving op te nemen wat mag en niet mag. Dat is ook in het belang van bonafide bemiddelaars.

Ik stel voor dat we samen de ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken aan de tand voelen. Als bijlage ontvang je mijn opzet voor wat prikkelende vragen!

Groeten, Paulus