Over de ABN-Amro en de EU - Hoofdinhoud

Er wordt geaasd op de ABN-Amro. Het grote geld wil de bank overnemen en liefst zo snel mogelijk opsplitsen. De Nederlandsche Bank maakt zich daar zorgen over, met name in verband met de belangen van de rekeninghouders.

DNB doet dus precies waarvoor ze ooit is opgericht. En wat gebeurt er? De Europese Commissie vindt het nodig de Bank op de vingers te tikken. ‘Pas op! Bemoei je nergens mee. Alle geïnteresseerden moeten gelijk behandeld worden’, zo zegt de Commissie.

Maar de ABN-Amro probeert voor continuïteit te zorgen, werkgelegenheid veilig te stellen, net als de belangen van de rekeninghouders. Er is hier net zo iets aan de hand als bij de overname-perikelen bij STORK. Want niet alle investeerders hebben edele motieven. Sterker, de meeste gaat het om (liefst snelle) winst. De goede directies van bedrijven proberen hun onderneming niet ten prooi te laten vallen aan de ’sprinkhanen’, maar proberen vastigheid te organiseren. Zie hier het probleem in een notedop.

Ongewild schuiven we - mede onder invloed van ‘Brussel’ - steeds verder op in de richting van het Angelsaksische kapitalisme: alle ruimte voor de aandeelhouders en de snelle jongens met de grote geld. De mensen die juist belang hebben bij goed bestuur en zekerheid delven het onderspit.

Als de EU toekomst wil, dan zal het moeten inzien dat het er primair is voor de burgers en niet voor het internationale grootkapitaal. Het neoliberalisme moet aan de wilgen, net als de megalomanie, en in plaats daarvan moet de EU zich inzetten voor de belangen van gewone burgers. Het tweede doel moet zijn: het veiligstellen en verder ontwikkelen van onze beschaving .