Woningbemiddeling: van twee kanten vangen mag niet - Hoofdinhoud

Dubbel vangen bij woningbemiddeling mag niet. En veel kosten die door woningbemiddelaars in rekening worden gebracht zijn onverschuldigd, kunnen dus teruggevorderd worden. Dat blijkt uit antwoorden van minister Opstelten (justitie) op mijn schriftelijke vragen over wanpraktijken bij woningbemiddelaars, naar aanleiding van een uitzending van VARA’s Kassa op 23 april jl..

het regent klachten over commerciele woningbemiddelaars als Direct Wonen

De antwoorden van de minister zijn op zich goed nieuws, het geeft aan dat de woningzoekende dit soort zakkenvullerij niet over zijn kant hoeft te laten gaan. De keerzijde van de medaille is echter dat Opstelten vind dat de gedupeerde zelf zijn recht moet halen. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Een civiele procedure starten voor de rechter vereist een flinke voorinvestering, daar schrikken veel mensen voor terug.

Ik blijf dan ook voorstander van verduidelijking van de wetgeving op dit punt, met name door de hoogte van bemiddelingskosten te normeren. Dan is veel simpeler vast te stellen of een bemiddelaar over de schreef is gegaan, waardoor je goed kan inschatten of je een rechtszaak zal winnen. En dat werkt vervolgens weer preventief.

In 2009 pleitte ik ervoor om een landelijke vergunningplicht in te voeren voor woningbemiddelaars. Gemeenten hebben op dit moment al de bevoegdheid om via een verordening een vergunningplicht in te voeren voor kamerbemiddeling. Dat is in de praktijk een tandeloze tijger omdat een steeds groter aandeel van de bemiddelaars landelijk via internet opereren. Daar doe je als gemeente weinig tegen. Des te merkwaardiger dat Van der Laan het niet nodig vond om een -minder bureaucratische- landelijke vergunningplicht in te voeren.

Wordt vervolgd dus.

Lees hier de antwoorden van Opstelten: 20110608 ANTW 2766 VH bemiddelingskosten part huursector