Luisteren en fluisteren - Hoofdinhoud

Politiek is vooral luisteren.

Om je achterban, je kiezers, je partij of zelfs het hele Nederlandse volk te vertegenwoordigen, moet je weten wat er speelt en leeft. En dat lukt niet zonder te luisteren naar de ervaringen, de verhalen, de problemen en de ideeen van mensen, bedrijven en organisaties in het land. Goed luisteren hoeft overigens niet te betekenen dat je alle meningen en wensen geheel overneemt. Niet alleen is dit onmogelijk vanwege alle verschillende en tegenstrijdige opvattingen. Ook ben je als politicus gekozen om soms besluiten te nemen en dingen te doen waar groepen mensen (nog) geen voorstander van zijn.

De Kamer hoort en vraagt

Ook in de Tweede Kamer zelf is luisteren belangrijk. Logischerwijs, omdat er van de 150 parlementariers en 20 bewindspersonen maar een tegelijk aan het woord kan zijn. Maar vooral omdat luisteren het in debat met collega's van andere partijen mogelijk maakt om elkaars argumenten en standpunten uit te wisselen. En dat is nodig om elkaar te kunnen overtuigen of in elk geval van nieuwe inzichten te kunnen voorzien.

Toch luisteren politici in de Tweede Kamer, die Haagse stolp, niet alleen naar elkaar. We luisteren ook veel naar mensen die betrokken zijn bij de onderwerpen die op de Kameragenda staan. Dat kunnen bestuurders zijn, actiegroepen, praktijkmensen, maatschappelijke organisaties of wetenschappers. Meestal gebeurt dit gewoon een op een, maar geregeld ook organiseert de Tweede Kamer zogenaamde rondetafelgesprekken of hoorzittingen. Dan komt een diverse groep betrokkenen op bezoek om hun verhaal te vertellen. En de Tweede Kamerleden kunnen dan vragen stellen. En luisteren.

Zo had ik afgelopen week liefst vijf hoorzittingen. Over ons plan tegen de wachtlijsten. Over het Innovatiebeleid van minister Verhagen. Over de Woonvisie van minister Donner. Over de Structuurvisie Ruimte van minister Schultz. En over de Nieuwe Westelijke Oeververbinding in Rotterdam. Het was een heuse luistermarathon. Zwaar maar uiterst nuttig.

Kabinet, luister en huiver

Wie ook heel goed moet luisteren, dat is het Kabinet. Zeker nu de gedoogconstructie wankeler wordt en steeds steun vergaard moet worden bij de oppositiepartijen. Dat dit kabinet kan luisteren, bewezen ze al bij de Kunduz-missie, het pensioenakkoord en de Eurocrisis. Het kabinet kwam daarbij tegemoet aan de eisen van GroenLinks, PvdA en D66.

Maar ook op andere gebieden luistert het kabinet naar de Tweede Kamer. En zeker naar de dingen die D66 de bewindslieden influistert. Zo komen Minister Verhagen en minister Kamp tegemoet aan de D66-wens om ondernemers uit de wurggreep van de KvK en de product/bedrijfsschappen te verlossen.

Minder positief is de halfslachtige uitvoering. In plaats van een heffingsinstantie wordt de KvK nu een belastingpost. En de schappen worden weliswaar fors ingekrompen, maar blijven ondernemers nog wel hun verplichte factuur sturen. Een waterig compromis.

Naast het influisteren van onze ideeen is het daarom nodig dat D66 de dingen van de daken schreeuwt. Want naast luisteren mag het kabinet natuurlijk ook wel een beetje huiveren...