Eurocommissaris Ciolos spint uit de bocht - Hoofdinhoud
In het FD was te lezen dat Eurocommissaris Dacian Ciolos (van Landbouw) het een ‘bewijs van egoïsme’ noemt dat Nederland, Duitsland, het VK, Denemarken, Zweden en Tsjechië niet akkoord gaan met Europese voedselhulp.
Een compliment voor Ciolos, want hij spint het knap. Ik bedoel: hulp, daar kun je toch niet tegen zijn?
Voedselhulp, dat is dan toch voor de Hoorn van Afrika?
Nou nee, het gaat om voedselhulp binnen Europa. Maar goed, ook dat zou je sympathiek kunnen vinden en willen steunen.
Ciolos spint uit de bocht omdat het niet gaat om wel of niet medeleven hebben met mensen die naar een voedselbank moeten.
Het gaat om de discussie of dat een zaak is van landen zelf of van de EU.
Het feit dat hier geprobeerd wordt om sociale politiek te voeren via de landbouwcommissaris, geeft al aan dat er iets raars aan de hand is.
Ooit produceerden we in Europa door de subsidies meer dan we op konden. Dat dumpten we eerst onder het mom ‘zonde om weg te gooien en in Afrika is er honger’ op de 3e wereld. Daar zijn we maar mee opgehouden, want het pakte nogal rampzalig uit voor diezelfde Afrikanen. Een boer werd daar lokaal al weggeconcurreerd door gedumpt Europees voedsel, dus kon niets opbouwen. Dus was er geen fatsoenlijke voedselvoorziening. Dus bleef men afhankelijk en hongerig.
Daarna werd bedacht dat overbodige voedsel door Europa te verdelen voor voedselbanken. Vindt Nederland nu dat die mensen niet mogen eten? En is dat het ‘bewijs van egoïsme’ waar Ciolos over spreekt? Nee, het Europees landbouwbeleid is afgeslankt en verbeterd waardoor de overproductie is teruggedrongen. Ofwel: we hebben geen bergen overtollig eten meer. En nu wil de Landbouwcommissaris geld uit het landbouwfonds halen om daarmee weer voedsel te gaan kopen voor die voedselbanken omdat het niet meer overblijft.
Daar kun je als land wellicht voor kiezen, om bijstand in natura te verlenen, maar dat is dan een vorm van sociaal beleid dat een land zelf moet bepalen. Geen verkapte sociale politiek onder de noemer van landbouwbeleid. Een helder standpunt dat geheel in lijn is met de bevoegdhedenverdeling tussen lidstaten en Commissie zoals die in verdragen vast ligt. Wat dat met egoïsme te maken heeft, mag Joost -of in dit geval: Dacian- weten.
Maar als Ciolos niet meer met een goedkope spin ons egoïsten noemt, zal ik hem niet betichten van boerenbedrog.
Deel dit bericht: