Eurocrisis in één oogopslag

Met dank overgenomen van K.H.D.M. (Klaas) Dijkhoff i, gepubliceerd op zondag 29 januari 2012.
alttekst ontbreekt in origineel bericht
Bron: Blogs PoMo

Een interessante infographic behorend bij een dik rapport van de Wereldbank.

alttekst ontbreekt in origineel bericht
Bron: Blogs PoMo

Hier geanalyseerd door The Economist.

As opposed to America, which spends almost as much as the rest of the world put together on defence, Europe spends more than the rest of the globe combined on social policies.

In many ways this is an admirable aspect of Europe’s economic model, which combines high living standards with high standards of social welfare. The trouble is, such spending is helping to bankrupt governments—not least because those very same caring policies ensure that Europeans live longer, requiring more expenditure on health care and the payment of pensions for more years.

Wat je ziet op het plaatje is de grootte van landen op de wereldkaart aan de hand van de overheidsuitgaven.

Europa barst uit z’n voegen.

Dit gaat om alle overheidsuitgaven samen. Als alleen gefilterd zou worden op sociale zekerheidsuitgaven, zou het nog sterker uit verhouding zijn dan dit plaatje al is.

Economische groei in Europa is nodig en krijgt terecht veel aandacht de laatste weken. Maar de overheidsfinanciën zijn zo structureel uit het lood dat je daar nooit ‘uitgroeit’. Daarnaast wordt de groei ook geremd juist door bepaalde ingesleten patronen en sociale voorzieningen. Om met de VS te vergelijken: we werken minder uren, minder dagen en gaan eerder met pensioen. Nog los van het feit dat alle sociale voorzieningen zoveel (geleend) geld kosten, dat investeren in onderwijs in Europa achterblijft.

Voor wie ooit denkt ‘dat bezuinigen, die financiële degelijkheid en het terugdringen van overheidsschulden hebben we nu wel gehad’, kan deze afbeelding als simpele, snelle reminder gelden.

We zijn er nog lang niet, het is een hels karwei en zal nog veel kruim kosten.

Wie de sociale voorzieningen koestert, zal moeten accepteren dat ze veranderen. Anders worden ze onhoudbaar en onbetaalbaar en zijn we ze helemaal kwijt.